Ο δρόμος του ΔΝΤ οδηγεί στο πουθενά
Από Factorx | Τρ. 04 Μαι 2010,
«Το ασφυκτικό πλαίσιο των περικοπών απειλεί την Ελληνική Οικονομία»
Δεν το ισχυρίζομαι εγώ. Ή η Λαϊκή Δεξιά. Ή το ΚΚΕ.
Είναι ο τίτλος του ΚΥΡΙΟΥ θέματος της μεγαλύτερης οικονομικής εφημερίδας της Ευρώπης: της Γερμανικής Handelsblatt.
Ναι φίλες και φίλοι. Η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης έχει, και όχι μόνο σήμερα, κύριο θέμα την ελληνική κρίση.
Και αναφέρει με ανησυχία ότι : Das Risiko ist , dass die beispiellose Rosskur die Wirtschaft in eine Depression drückt, die dann wiederum die Staatseinnahmen aushöhlt und den Sparbedarf noch weiter erhöht.
«Ο κίνδυνος από την άνευ προηγουμένου «θεραπεία»-σοκ (του ΔΝΤ) είναι ότι σπρώχνει την οικονομία σε ύφεση, η οποία με τη σειρά της κατατρώγει τα δημόσια έσοδα και αυξάνει την ανάγκη για περαιτέρω περικοπές».
Μπορούμε, τεχνικά, να μιλήσουμε για «σπειροειδείς πτωτικές πορείες» και άλλα διάφορα.
Στην οικονομία όμως η πολύπλοκη ορολογία είναι τερτίπι απατεώνων.
Η αλήθεια λέγεται με απλά λόγια.
Όταν τα εκατομμύρια νοικοκυριά της ελληνικής μεσαίας τάξης υποστούν τις πάσης φύσεως περικοπές, ανακλαστικά θα μειώσουν τις πάσης φύσεως δαπάνες τους.
Αυτόματα, θα υποστούν βαριές συνέπειες ο ιδιωτικός τομέας, από σοβαρή μείωση κύκλου εργασιών και ο δημόσιος τομέας, από την επακόλουθη μείωση των φορολογικών εσόδων.
Οι συνέπειες αυτές θα επιστρέψουν σαν παλιρροϊκό κύμα στα νοικοκυριά υπό μορφήν ανεργίας, δηλ. περαιτέρω μείωσης εισοδήματος, καθώς ο μεν ιδιωτικός τομέας θα απολύει ο δε δημόσιος θα περικόπτει περισσότερο τις μισθοδοσίες ή θα απολύει και αυτός.
Αυτό το δεύτερο κύμα μείωσης εισοδήματος που μειώνει τα φορολογικά έσοδα καθιστά ακόμα δυσκολότερη την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, με αποτέλεσμα να απαιτούνται επιπλέον «μέτρα», λέγε περικοπές, που παράγουν
- ακόμα μεγαλύτερη ανεργία,
- ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη διαθέσιμου εισοδήματος
- ακόμα μεγαλύτερη μείωση φορολογικών εσόδων
- ακόμα μεγαλύτερη ανεργία,
- ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη διαθέσιμου εισοδήματος
- ακόμα μεγαλύτερη μείωση φορολογικών εσόδων
- ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία αποπληρωμής του δημοσίου χρέους.
Που οδηγούμαστε; … Σε ακόμα μεγαλύτερες περικοπές !!!
Αυτή η ατέρμονη διαδικασία είναι ο θανάσιμος εναγκαλισμός του ΔΝΤ.
Είναι δρόμος που οδηγεί στο πουθενά.
Για την ακρίβεια οδηγεί στην απώλεια κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής του έθνους.
Γιατί όταν –υποτίθεται- η αδυναμία αποπληρωμής του χρέους φθάνει στο αμήν, επιβάλλεται η εκποίηση κάθε δημόσιας περιουσίας, και τώρα απ’ ό,τι κυοφορείται, και εδαφών.
Πέρα από τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ που υλοποιούν οι πρακτικές του ΔΝΤ, το πρόβλημα είναι ότι από τη φύση του δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους πολιτικούς και να λάβει μέτρα με κοινωνικό γνώμονα.
Ακόμα και να θέλει, η παρέμβαση του είναι μόνο τεχνική, δηλαδή βλέπει νούμερα και προβαίνει σε «διορθωτικές» κινήσεις.
Στην πραγματική ζωή όμως πίσω από τα νούμερα υπάρχουν άνθρωποι.
Και αυτοί οι άνθρωποι είναι που υποφέρουν από τις «διορθωτικές» κινήσεις των «εμπειρογνωμόνων».
Γι’ αυτό, εν όψει της λαίλαπας, αποκτούν ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία στην πολιτική αντιπαράθεση τα παρακάτω ζητήματα :
1. Ποιος μάς χρέωσε ;
2. Ποιος φέρνει το ΔΝΤ ;
3. Ποιος φέρνει μέτρα χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, συνεπώς αποκλείει την απελευθέρωση της χώρας;
Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να φορτώσει τα πάντα στη ΝΔ, με εξεταστικές για την οικονομία και με δήθεν «επιχειρήσεις καθαρά χέρια» (Ο κ. Παπούλιας διευκολύνει την κυβέρνηση;)
Γι’ αυτό «παίζουν» στα «χοντρά γράμματα» το Δούκα να επιρρίπτει ευθύνες στο περιβάλλον Καραμανλή.
Γι’ αυτό «παίζουν» στα «ψιλά γράμματα» ότι ο Παπακωσταντίνου δήλωσε ότι η ανάπτυξη από -0,9% που έλεγαν θα φθάσει -4% το 2010, και αν πιστέψουμε τον Economist -4,8%.
Με καραμπινάτη Ύφεση από πού θα εισπράξει ΦΠΑ ο Παπακωνσταντίνου, ακόμα κι αν αυξήσει τους συντελεστές στο 43%; Από τα λουκέτα;
Γι’ αυτό τα παπαγαλάκια του Αλαφούζου βγαίνουν σήμερα το πρωί και λένε ότι «Γ. Παπανδρέου και Αντ. Σαμαράς εμφάνισαν αδυναμία συναίνεσης την οποία απαιτούν οι περιστάσεις».
Για ηλίθιο ψάχνουν, να φορτωθεί το βάρος που πρέπει άλλος να σηκώσει.
Ορισμένοι, καλούν για «ΟΧΙ» από φορτισμένο θυμικό.
Δεν χωρά συναισθηματισμός. Είναι τετράγωνη λογική.
Δεν είμαστε όλοι κλέφτες και απατεώνες, όπως μάς παρουσιάζουν.
Και το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ μας κατευθύνεται στις οικονομίες τους, είτε σαν καταναλωτικά αγαθά είτε σαν δημόσιες προμήθειες και εξοπλισμοί, διατηρώντας θέσεις εργασίας για τους πολίτες τους. Εμείς θα τις χάσουμε.
Με ένα χρέος 300 δις € αν κηρύξουμε στάση ή μάς σώζουν ή καταρρέει το πιστωτικό σύστημα της Ευρώπης και το Ευρώ και βουλιάζουν και αυτοί.
Στη Γερμανία, λένε “In Gefahr und höchster Not bringt der Mittelweg den Tod”.
«Σε περίπτωση κίνδυνου και μεγάλης ανάγκης, ο μεσαίος δρόμος φέρνει τον θάνατο».
Και κάτι τελευταίο. Υπήρξαμε μάρτυρες της κινδυνολογικής εκστρατείας που είχαν εξαπολύσει Γιώργος Παπανδρέου, Σημίτης, Μητσοτάκης, Αλαβάνος κατά του ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν.
Η Κύπρος θα καταστρεφόταν, θα έχανε ιστορική ευκαιρία, θα περιθωριοποιούταν – έλεγαν οι παραπάνω εκλεκτοί κύριοι.
Έξι χρόνια μετά τίποτα απ’ αυτά δεν έχει συμβεί.
Μάλλον, οι άλλοι μάς φαίνονται ψηλοί επειδή είμαστε γονατιστοί.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου