Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

16 Αυγούστου 2010

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΙΣ: Δέκα μήνες διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ

Δέκα μήνες διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ

Κυριακή, 01 Αυγούστου 2010

Συγκριτική αξιολόγηση των τομέων του κυβερνητικού έργου και των Υπουργών της κυβέρνησης

Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Το πρώτο τρίμηνο εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου συμπίπτει πλέον με τη συμπλήρωση δέκα μηνών διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Η σημαντικά φθορά που έχει επιφέρει η κοινωνική δυσαρέσκεια, σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, αποτυπώνεται ευδιάκριτα στις στάσεις των πολιτών, τόσο απέναντι στις ασκούμενες (ή μη-ασκούμενες) κυβερνητικές πολιτικές, όσο και απέναντι στα πρόσωπα που τις υλοποιούν. Η μέτρηση της Public Issue γίνεται σε δύο επίπεδα: α) Αφενός αποτυπώνει με βάση αναλυτικούς δείκτες αξιολόγησης, την παρούσα κατάσταση σε δεκαεννέα (19) τομείς άσκησης κυβερνητικού έργου, καθώς και τις μεταβολές που έχουν επισυμβεί κατά τομέα, στο κρίσιμο Α’ εξάμηνο του 2010. β) Αφετέρου, με βάση μια 10βάθμια κλίμακα αξιολόγησης, καταγράφει την σημερινή εικόνα δεκαέξι (16) υπουργών (συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού, ο οποίος διατηρεί και την ιδιότητα του ΥΠΕΞ). Η σημερινή κατάσταση στους επιμέρους τομείς του κυβερνητικού έργου, που διαπιστώνουν οι πολίτες, αντιπαραβάλλεται με εκείνη, που είχε καταγραφεί στην αντίστοιχη μέτρηση του περασμένου Μαρτίου, δηλαδή πριν από την υπογραφή του Μνημονίου. Οι τομείς άσκησης πολιτικής που αξιολογούνται δεν αντιστοιχούν επακριβώς («ένα προς ένα») στα υπάρχοντα Υπουργεία, δηλαδή στην υφιστάμενη διάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και τις αλλεπάλληλες διοικητικές αλλαγές που έχουν επισυμβεί σε αυτήν. Λόγω της αλληλοεπικάλυψης των αρμοδιοτήτων που υφίσταται, είτε για αντικειμενικούς, είτε για ιστορικούς-πολιτικούς λόγους, κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον. Ωστόσο, οι επιλεγμένοι τομείς αφορούν αυτό που ουσιαστικά προσλαμβάνει υποκειμενικά και κατανοεί ο πολίτης, ως «διακυβέρνηση».
Η φθορά της κυβέρνησης είναι σήμερα εντυπωσιακή. Αν και έχουν μεσολαβήσει μόνον 10 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας, η σημερινή εικόνα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνη του προκατόχου της, το καλοκαίρι του 2009. Σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν, η κοινωνική δυσαρέσκεια έχει ενταθεί στο σύνολο των έξι (6) τομέων του κυβερνητικού έργου, που αφορούν την οικονομία και την ανάπτυξη (ανεργία, πληθωρισμός, γεωργία, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, περιφερειακή ανάπτυξη και τουρισμός). Από τους 19 συνολικά τομείς της διακυβέρνησης που αξιολογούνται, μοναδική σχετική επιτυχία της κυβέρνησης (με κριτήριο το ποσοστό της βελτίωσης να υπερτερεί του ποσοστού επιδείνωσης ή της στασιμότητας) αποτελεί η «αστυνόμευση στις γειτονιές». Γενικότερα, βελτίωση εξακολουθεί να καταγράφεται μόνον στους τομείς τους κυβερνητικού έργου, που αφορούν «το νόμο και την τάξη» (αστυνόμευση, εγκληματικότητα, μετανάστευση, ναρκωτικά)∙ τομείς οι οποίοι σχετίζονται άμεσα με το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι σε τρεις τομείς του κυβερνητικού έργου (ανεργία, ακρίβεια και μικρομεσαίες επιχειρήσεις), τα ποσοστά επιδείνωσης κυμαίνονται σε ποσοστό άνω του 90%, ενώ σε άλλους τρεις (ασφαλιστικό, τουρισμό και εγκληματικότητα) τα ποσοστά επιδείνωσης προσεγγίζουν το 70%.
Από την άλλη πλευρά, η κυβερνητική φθορά και οι επιπτώσεις του Μνημονίου αποτυπώνονται εμφανώς και στο επίπεδο των προσώπων (υπουργών): Με εξαίρεση τον Υπ. Προστασίας του Πολίτη (6,3), τον Υπ. Άμυνας (6,3) και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό-ΥΠΕΞ (6,1), κανείς άλλος δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τη «βάση» της αξιολόγησης (που στην κλίμακα 1-10 είναι 5,5). Αν και όλοι ανεξαιρέτως καταγράφουν στο τρίμηνο αρνητική μεταβολή, τη μεγαλύτερη μείωση σημειώνουν οι υπουργοί: Οικονομικών (-2), Απασχόλησης (-1,6) και Υγείας (-1,6).




Η εγκατάσταση των μεταναστών στο Δήμο & τη Μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας, 2009

Η εγκατάσταση των μεταναστών στο Δήμο & τη Μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας, 2009

Τρίτη, 03 Αυγούστου 2010
 
 

ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ 1977

Δευτέρα, 2 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ 1977

Οι νέες προτάσεις που κατέθεσε ο κ. Χριστόφιας επικεντρώνονται στη «διασύνδεση της συζήτησης τριών κεφαλαίων του Κυπριακού στη διαδικασία των συνομιλιών: του περιουσιακού, των εδαφικών αναπροσαρμογών και της μετανάστευσης, ιθαγένειας, αλλοδαπών και ασύλου..» Σε αυτά τα τρία θέματα προστίθεται και η πρόταση για επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το απευθείας εμπόριο Ε.Ε και άλλων χωρών με τα κατεχόμενα ως και το άνοιγμα των κεφαλαίων προς ένταξη της Τουρκίας στη Ε.Ε.. Στο πρώτο θέμα των τριών κεφαλαίων ας σημειωθεί ότι υπάρχουν ήδη οι προτάσεις για αποδοχή 50.000 εποίκων αλλά και η αποδοχή του σκεπτικού που προτείνουν και οι τούρκοι για επίλυση του εδαφικού μέσω αποζημιώσεων , ανταλλαγών και παραχωρήσεων μη ιδιωτικής γης δηλαδή κρατικής , εθνικής γης .τούτο περιέχει ο όρος αναπροσαρμογή , δηλαδή εκχώρηση πατρώας γης στους κατακτητές .Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι η άμεση εφαρμογή της διζονικότητας που συμφωνήθηκε το 1977 από τον Μιχάλη Μούσκο-Μακάριο και τον Ντενκτάς . Τούτο θα συνεπάγει και την αυτάρκεια και βιωσιμότητα της οικονομίας των κατεχομένων . Βέβαια η προπαγάνδα του ενδοτισμού που διαπρέπει στην αλλοίωση των ονομάτων , ονομάζει αυτή τη προδοτική υποχώρηση και παραχώρηση , « ενότητα της οικονομίας και του εδάφους» .
Από τον Μάρτιο του 2010 που διανεμήθηκε στο λαό το πολυσέλιδο προπαγανδιστικό έγγραφο με τίτλο «Κύπρος και ομοσπονδία» φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι κρατούντες θα βαδίσουν προς ολοκλήρωση της προδοσίας του 1977 .Δεν είναι τυχαίο που στο εν λόγω έγγραφο γίνεται εκτενής αναφορά στις συμφωνίας κορυφής του 1977 και στον Μακάριο . Αφού επένδυσαν στην ηρωοποίηση του Μιχάλη Μούσκου- Μακάριου επί σειρά ετών τώρα περιμένουν να δρέψουν τους καρπούς αυτής της ηρωοποίησης . Και ο καρπός αυτός δεν είναι άλλος από την παθητική στάση του κυπριακού ελληνισμού στα σχεδιαζόμενα .
Η επιστράτευση του Κάρογιαν σε αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο έχει και αυτή τη σημασία της. Θέλουν να δείξουν προς διάφορες κατευθύνσεις μιαν ευρεία συναίνεση και ενότητα του
πολιτικού κατεστημένου την οποία θα στρέψουν ενάντια σε κάθε αντίθετη άποψη . Με το τέχνασμα αυτό προσπαθούν να επισκιάσουν την άρνηση του κυπριακού ελληνισμού να δεχθεί τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία , άρνηση που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις πέραν του 74% , με την λεγόμενη ενότητα του πολιτικού κόσμου .
Μπροστά σε αυτό το στρατήγημα των κρατούντων περιμένουμε και καταγράφουμε τις αντιδράσεις . Ήδη οι φωνασκούντες στο ΔΗΚΟ αποδέχθηκαν το φίμωτρο του Καρογιαν . Θα δούμε αύριο ποια θα είναι η θέση των υπολοίπων .
Στο μεταξύ παρατηρείται μια προσπάθεια διείσδυσης και καπελώματος του αντιομοσπονδιακού χώρου από διάφορα πληρωμένα ανθρωπάκια του κατεστημένου . Θα τα πούμε με αυτούς τους υπονομευτές την ώρα που θα ηχήσουν τα τύμπανα της εφόδου .
Κεντρικός στόχος της άμυνας και της επίθεσης παραμένει το εθνικό ζήτημα Κάθε προσπάθεια αποπροσανατολισμού που σχεδιάζεται από το κατεστημένο πρέπει να αντιμετωπισθεί με νηφαλιότητα και να καταγγελθούν αυτοί που θα ενδώσουν στα σχέδια του .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΥΠΡΟΥ (ΕΔΗΚ)

ΚΥΠΡΟΣ: ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣΤΙΓΑ

 Σάββατο, 7 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣΤΙΓΑ

Δυο είναι οι κυριότερες αιτίες που συμβάλλουν στην αποδοχή των λαθρομεταναστών στην πατρίδα μας . Η πρώτη αιτία είναι γεωπολιτική . Θέλουν να αλλοιώσουν την δημογραφική κατάσταση της Κύπρου και να μετατρέψουν την ελληνική γηγενή πλειονότητα σε μειονότητα . Έτσι εκτός του τουρκικού επεκτατισμού προστίθεται και το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που οι κρατούντες επιθυμούν να τους παραχωρήσουν υπηκοότητα με πλήρη πολιτικά δικαιώματα .Στόχος είναι να παύσει μια για πάντα αυτή η γη να είναι ελληνική .
Η δεύτερη αιτία είναι οικονομική . Η αστική και μικροαστική κοινωνία επωφελείται από την εκμετάλλευση των μεταναστών από τρίτες χώρες . Αυτή η κοινωνία των μικροαφεντικών και μεγαλοαφεντικών επειδή μόνο το χρήμα έχει ως θεό της αδιαφορεί επιδεικτικά για το μέλλον του ελληνισμού στη Κύπρο . Έτσι τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα συνενώνονται με τα αντεθνικά και παρέχουν πλήρη υποστήριξη σε πολιτικές εισόδου και ένταξης λαθρομεταναστών .
Εκείνοι που πλήττονται άμεσα από αυτή τη κατάσταση είναι οι εργάτες κάθε ηλικίας που σπρώχνονται στην ανεργία . Έμμεσα βέβαια πλήττεται όλος ο λαός και κυρίως τα χαμηλά αμειβόμενα στρώματα που καλούνται να συμβάλουν οικονομικά στη κάλυψη των εξόδων της κρατικής φιλοξενίας των λαθρομεταναστών , μέσω των εμμέσων φόρων . Πλήττονται επίσης διάφορες ομάδες , όπως φοιτητές και πολύτεκνοι από τις επιβαλλόμενες περικοπές επιχορηγήσεων και βοηθημάτων . Μακροπρόθεσμα θα πληγούν και οι συντάξεις των ηλικιωμένων όταν θα διαπιστωθεί ότι τα ταμεία δεν γεμίζουν απο την παράνομη εργασία . Οι νέοι επίσης αντιμετωπίζουν την αδιαφορία του κράτους στη προσπάθεια ένταξης τους στην παραγωγή αφού υψίστη προτεραιότητα δεν δίνεται σε αυτούς αλλά στον συρφετό των ασιατών και αφρικανών .
Η αντιμετώπιση αυτού του εθνικο-κοινωνικού προβλήματος είναι δυνατή μέσα από συγκεκριμένα μέτρα . Αρκεί να υπάρχει πολιτική θέληση γιατί αν δεν υπάρξει τότε είναι φυσικό να εκδηλώνονται φαινόμενα λαϊκής αγανάκτησης
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η αύξηση των μεταναστών στη πατρίδα μας ισοδυναμεί με μια τρίτη εισβολή και ασύμμετρη απειλή στο βαθμό που παρέχεται προς εκμετάλλευση από τους άγγλους και τούρκους κατακτητές και ως εκ τούτου επείγει να αντιμετωπιστεί ως μείζων εθνικό πρόβλημα .
Σαν πρώτο βήμα να στιγματιστούν οι πολιτικές αποδοχής και ένταξης των μεταναστών και δεύτερο να καταγγελθεί η αστική εκμετάλλευση που στηρίζει με τη σειρά της την μετατροπή της εθνικής κοινωνίας σε σύγχρονη Βαβέλ .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΥΠΡΟΥ (ΕΔΗΚ)

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β

Σάββατο, 14 Αυγούστου 2010

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β

Η δεύτερη εισβολή άρχισε να πραγματοποιείται στις 14 Αυγούστου 1974 . Την εξουσία στη Κύπρο ασκούσε τότε ο Κληρίδης και στην Ελλάδα οι δυνάμεις της μεταπολίτευσης υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή . Από τις 20 Ιουλίου που έλαβε χώρα η πρώτη τουρκική εισβολή της οποίας τα αποτελέσματα στρατιωτικώς κρίνονται ασήμαντα , μεσολάβησε ένα μεγάλο διάστημα 24 ημερών όπου επέτρεπε την αναδιοργάνωση της Εθνικής Φρουράς και των εφέδρων . Δυστυχώς όμως δεν υπήρξαν τότε στιβαρά χέρια για να θέσουν την κατάσταση υπό τον έλεγχο τους . Η διακυβέρνηση Κληρίδη υπήρξε ανεπαρκής . Το γιατί δεν θα το μάθουμε ποτέ . Σημασία έχει ότι δεν έπραξε το ελάχιστο για την αναδιοργάνωση της άμυνας και ότι η δεύτερη εισβολή και προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων έγινε σε συνθήκες πανικού και γενικής υποχώρησης την ώρα που το μοναδικό μέσο μαζικής ενημέρωσης, το ΡΙΚ, διατυμπάνιζε εκεχειρία και κατάπαυση του πυρός .
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα , ο Καραμανλής ένιπτε τας χείρας του και παρέδιδε τον ελληνισμό της Κύπρου στα χέρια των τούρκων με την κατάπτυστη εκείνη ρήση «η Κύπρος κείται μακράν» .Η δεύτερη εισβολή και προέλαση των τουρκικών δυνάμεων υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιτικής προδοσίας από τις ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος .
Μοναδικές δυνάμεις που αρνήθηκαν υπακοή στην εκεχειρία και πολέμησαν με αποφασιστικότητα ήσαν τα θρυλικά πολεμικά τάγματα της ΕΟΚΑ Β .Μέσα από σκληρές μάχες , εξουδετερώθηκαν οι πάνοπλοι τουρκικοί θύλακες στη Λεμεσό και τη Πάφο . Σε αυτές τις νίκες των πολεμικών ταγμάτων της ΕΟΚΑ Β οφείλεται η παραμονή του ελληνισμού στη Κύπρο .Εάν δεν έπεφταν αυτοί οι θύλακες μέσω της πρόσβασης που είχαν προς τη θάλασσα θα ενισχύονταν απρόσκοπτα από το τουρκικό ναυτικό και θα έλεγχαν σημαντικές θέσεις και διόδους όπως το λιμάνι Λεμεσού και τον κεντρικό δρόμο που ενώνει την Λεμεσό με τη Πάφο . Με βάση τους παράκτιους θύλακες η επέκταση της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος στην ενδοχώρα , έως τους πρόποδες του Τροόδους θα ήταν μια εύκολη υπόθεση . Τουρκική στρατιωτική παρουσία στο νότο θα σήμαινε ευκολότερη επιβολή των τουρκικών πολιτικών στόχων αλλά και αποτροπή της οικονομικής ανάκαμψης που κράτησε τον ελληνισμό στη Κύπρο .
Για αυτές τις νίκες και τη ιστορική σημασία τους δεν μιλά κανείς . Γιατί το πολιτικό κατεστημένο στήριξε την ύπαρξη του πάνω στο ψέμα και την ενοχοποίηση της ΕΟΚΑ Β ώστε ανενόχλητο να περατώσει την προδοσία .
Η εθναρχεύουσα εκκλησία και οι πολιτικοί που παρέλαβαν εξ αυτής τη σκυτάλη της υποχώρησης , κάποτε θα λογοδοτήσουν για την συναίνεση και συμπόρευση τους στα σχέδια των κατακτητών .
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΥΠΡΟΥ (ΕΔΗΚ)

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/06/blog-post_3575.html
Η ένταση και το βάθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου δεν είναι τόσο προϊόν ελληνικών, πορτογαλλικών κλπ. προβλημάτων, όσο του ατελούς τρόπου ενσωμάτωσης των περιφερειακών χωρών στην ευρωζώνη, στην αρχιτεκτονική δηλαδή της ίδιας της ζώνης, όπου και βρίσκεται η θεμελιώδης αιτία της σημερινής κρίσης χρέους. Οι άμεσες αιτίες όμως αυτής της κρίσης πρέπει να αναζητηθούν στην είσοδο της παγκόσμιας οικονομίας στο δεύτερο κύμα της μεγάλης κρίσης που άρχισε το 2007, όπως και στη δυνατότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα να προκαλεί κρίσεις και να επωφελείται από αυτές.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει πρόσφατη, μεγάλη και εμπεριστατωμένη μελέτη του σημαντικού ευρωπαϊκού θινκ τανκ RMF (Researach on Money and Finance) για χρηματοικονομικά ζητήματα, που συγκρίνει τις μακροοικονομικές επιδόσεις της ευρωπαϊκής περιφέρειας με αυτές της Γερμανίας.

H μελέτη του RMF για την ευρωζώνη αφιερώνει επίσης ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον τρόπο με τον οποίο τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι περίφημες “αγορές”, προκαλούν κρίσεις και στη συνέχεια επωφελούνται από αυτές. Τονίζει επίσης ότι η οικονομική κρίση, εκδήλωση της οποίας είναι η κρίση χρέους, μπορεί να θεωρηθεί κρίση της χρηματιστικοποίησης, δηλαδή του διαρκώς διευρυνόμενου, τα τελευταία τριάντα χρόνια, βάρους του χρηματιστικού έναντι του παραγωγικού κεφαλαίου, όπως και του ποσοστού του συνολικού κέρδους που οφείλεται σε χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες.

Η διαδικασία όμως χρηματιστικοποίησης της οικονομίας λειτούργησε διαφορετικά για τη Γερμανία και για τις χώρες της ευρωζώνης, λόγω των κανόνων της τελευταίας και του δεσπόζοντος βάρους του Βερολίνου. Η ανάπτυξη της περιφέρειας προήλθε από αύξηση της κατανάλωσης με δανεισμό ή φούσκες ακινήτων, ενώ η ανάπτυξη της Γερμανίας από τα εμπορικά της πλεονάσματα στην ευρωζώνη, που ανακυκλώθηκαν σε γερμανικές επενδύσεις και δανεισμό από τις γερμανικές τράπεζες.

“H κρίση δημοσίου χρέους της Ελλάδας και των άλλων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης μπορεί να βλάψει την ΟΝΕ”, υπογραμμίζει η έκθεση που προσθέτει όμως ότι και “το σχέδιο της ευρωζώνης έχει ήδη επιφέρει ζημιά στην Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες”. H μελέτη επισημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, που προκάλεσε τόσο θόρυβο, δεν είναι το υψηλότερο και μάλιστα μειώθηκε ως ποσοστό του ΑEΠ το δεύτερο μισό της περασμένης δεκαετίας. Η απότομη αύξηση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης την τελευταία διετία υπήρξε καθαρά αποτέλεσμα της διεθνούς τραπεζικής κρίσης του 2007-09.

Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης ότι, παρά το μέγεθος του ελληνικού δημοσίου τομέα, την παραποίηση των ελληνικών στοιχείων και το μεγάλο έλλειμμα, δεν υπάρχουν δομικές αιτίες για την τόσο βαριά συγκέντρωση εντάσεων επί της Ελλάδας. Η πραγματική αιτία για την πίεση στην Ελλάδα, υποστηρίζουν οι ερευνητές του RMF, βρίσκεται στον ίδιο παράγοντα που προκάλεσε την οικονομική κρίση του 2007, δηλαδή τον τρόπο λειτουργίας του απορρυθμισμένου χρηματοπιστωτικού τομέα, που προκαλεί κρίσεις και επωφελείται από αυτές.

Η έκθεση αναλύει το πως η αφαίρεση της νομισματικής και ο περιορισμός της δημοσιονομικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών, διοχέτευσε όλες τις πιέσεις ρύθμισης στην αγορά εργασίας, προκαλώντας “ανταγωνισμό προς τα κάτω” που ευνόησε “ευελιξία”, περιορισμούς μισθών και μερική εργασία, ανταγωνισμό που κέρδισε η Γερμανία, με το στράγγισμα των εργαζομένων της μετά την ενοποίηση. Η ευρωζώνη μετετράπη έτσι σε μηχανισμό χρηματοδότησης γερμανικών πλεονασμάτων από περιφερειακά ελλείμματα, που οδήγησε σε φτωχοποίηση των χωρών αυτών, υπό τον όρο προγενέστερης φτωχοποίησης των Γερμανών εργαζομένων, που ξεκίνησαν όμως την καθοδική πορεία από υψηλότερα επίπεδα.

Η νομισματική πολιτική της ΕΕ είναι θεσμικά προσανατολισμένη στις ανάγκες της Γερμανίας και όχι στις ανάγκες του συνόλου της ευρωζώνης, ενώ η ΕΚΤ ενδιαφέρθηκε αποκλειστικά για την καταπολέμηση του πληθωρισμού και την εσωτερική αξία του χρήματος, αποφεύγοντας να αντιταχθεί στις κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Η μελέτη περιγράφει αναλυτικά το αποτέλεσμα που είχε η ενοποίηση σε ορισμένους τομείς, όπως η δημοσιονομική πολιτική, σε συνδυασμό με την έλλειψη ενοποίησης σε άλλους όπως η φορολογική πολιτική και η απουσία των μηχανισμών που συνήθως προστατεύουν την εργασία, την απασχόληση, την ανάπτυξη και τη συνοχή στα πλαίσια ενός κράτους. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι νομισματικοί κανόνες δεν συνσιτούν απλές τεχνικές ρυθμίσεις για το νόμισμα, αλλά συνεπάγονται βαθιές κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις, προστατεύοντας το χρηματιστικό κεφάλαιο, προωθώντας τη φιλελευθεροποίηση, επιδεινώνοντας τη θέση των Ευρωπαίων εργαζομένων και, last but not least, διευκολύνοντας την κυριαρχία της Γερμανίας στην ευρωζώνη. (Oι παραποιήσεις στοιχείων και οι παραβιάσεις των κανόνων ελλειμμάτων είναι, από την πλευρά αυτή, και μια ημιαποτυχημένη προσπάθεια να αμβλυνθούν οι συνέπειες των κανόνων λειτουργίας της ευρωζώνης στις πιο αδύνατες χώρες και οικονομίες).

Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι την πολυετή γερμανική πολιτική αποφυγής αύξησης της εσωτερικής ζήτησης καυτηρίασε προσφάτως και η Γαλλίδα Υπουργός Οικονομικών, απέφυγαν όμως να το κάνουν οι εκπρόσωποι της Ελλάδας και των άλλων περιφερειακών χωρών, που πλήττονται από την πολιτική αυτή. Στην Ελλάδα π.χ. επί σειρά ετών μόνον ελάχιστοι, “περιθωριοποιημένοι” από το ακαδημαϊκό, κρατικό και κομματικό “σύστημα” και τα διάφορα υποτιθέμενα ινστιτούτα ερευνών οικονομολόγοι, επεσήμαιναν κατά καιρούς τα προβλήματα της ευρωζώνης. ¨Ολο το σύστημα έπαθε “ασφυξία”, περιοριζόμενο να αναπαράγει προπαγάνδα, δίκην επίσημης ιδεολογίας της ΕΕ, όπως κάποτε γινόταν με τα εν Μόσχα συντασσόμενα εγχειρίδια της Σοβιετικής ¨Ενωσης, επίσημη έκφραση αριστερής ιδεολογίας.

Η κρίση του 2007-09 οδήγησε σε εξαιρετική μείωση ρευστότητας των τραπεζών. Το πρόβλημα έλυσε τότε η ΕΚΤ παρέχοντας άφθονη ρευστότητα στις τράπεζες. ¨Όταν όμως το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισαν πλέον, το 2009, τα ίδια τα κράτη της ευρωζώνης, η αντίδραση της ΕΚΤ ήταν η αντίστροφη, υπογραμμίζεται στην έκθεση του RMF. To ίδρυμα του κ. Τρισέ παρακολούθησε χωρίς αντίδραση την αύξηση των αναγκών δανεισμού των κρατών-μελών και των επιτοκίων δανεισμού, την εμφάνιση κερδοσκοπίας επί του κρατικού χρέους και, τέλος, την εμφάνιση κινδύνων χρεωκοπίας κρατών. Επιβλήθηκε στις περιφερειακές χώρες σκληρή λιτότητα, χωρίς καν δάνεια-γέφυρες (bridging loans), για την άμβλυνση της πίεσης, προκαλώντας ζημιά στις χώρες και την προοπτική μελλοντικής ανάπτυξης. Οι περιφερειακές χώρες σπρώχτηκαν να αποδεχθούν όρους ΔΝΤ, χωρίς δανειακή συνδρομή του ΔΝΤ.

ΤΡΕΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕς ΠΟΛΙΤΙΚΕς ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗς ΚΡΙΣΗΣ

Η έκθεση παρουσιάζει τρία δυνατά σενάρια για την αντιμετώπιση της κρίσης:

1. Λιτότητα με περαιτέρω φιλελευθεροποίηση, που είναι η προτιμώμενη συνταγή στην ευρωζώνη. Αποσκοπεί στη σταθεροποίηση μέσω ύφεσης με υψηλό κόστος στους εργαζομένους. Είναι όμως μικρή η πιθανότητα μελλοντικής βιώσιμης ανάπτυξης με τη μέθοδο αυτή, γιατί εναποθέτει τις ελπίδες ανόδου της παραγωγικότητας μόνο στη μείωση του κόστους εργασίας και δεν αντιμετωπίζει το δομικό πρόβλημα της ευρωζώνης

2. Ριζική μεταρρύθμιση της ευρωζώνης (σενάριο καλού ευρώ). Συνεπάγεται μεγαλύτερη δημοσιονομική ελευθερία, ουσιαστικά μεγαλύτερο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, χρηματικές μεταφορές από πλούσιους προς φτωχούς, υποστήριξη απασχόλησης και μισθών, διευρωπαϊκές επενδύσεις σε βιώσιμες βιομηχανίες, άμβλυνση των αυστηρών κανόνων αγοράς κρατικού χρέους από την ΕΚΤ. Το κυριότερο πρόβλημα μιας τέτοιας στρατηγικής είναι τα πολιτικά εμπόδια στην εφαρμογή της και η πιθανή εξασθένηση της αξίας του ευρώ.

3. Ριζοσπαστική έξοδος από το ευρώ, με υποτίμηση ακολουθούμενη από παύση πληρωμών, αναδιάρθρωση χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, αύξηση του δημοσίου ελέγχου στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Επανεισαγωγή βιομηχανικών στρατηγικών, περιλαμβανομένων στρατηγικών αύξησης παραγωγικότητας. ΅Πράσινες΅ και επενδύσεις σε υποδομές. Οι περιφερειακές χώρες θα πρέπει να βρουν τρόπους να διατηρήσουν πρόσβαση στο διεθνές εμπόριο, την τεχνολογία και τις επενδύσεις. Βασικό εμπόδιο στην εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής είναι ο σημερινός συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ: ΕΛΛΑΔΑ: ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΕΛΛΑΔΑ: ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/06/blog-post_14.html

Μερικές φορές η ίδια η πραγματικότητα όχι μόνο είναι εντελώς απίστευτη, αλλά χρησιμοποιείται ακριβώς το απίστευτο για να την κάνει ανεκτή. ‘Εχω την εντύπωση ότι αυτό ακριβώς γίνεται με την καμπάνια “ψυχολογικού πολέμου” κατά του ελληνικού λαού, που έχει εξαπολυθεί για να τον κάνει να αποδεχθεί πράγματα, μέτρα και πολιτικές εκτός πάσης λογικής. Tείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι αυτή η καμπάνια είναι σε μεγάλο βαθμό σχεδιασμένη, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι όσοι συμμετέχουν γνωρίζουν τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται.

Είναι τόσο τρομακτικές οι πληροφορίες που διοχετεύονται στον ελληνικό λαό ώστε αφενός του προκαλούν έναν παραλυτικό τρόμο, αφετέρου τον σπρώχνουν στην αβάσιμη, αλλά εξίσου παραλυτική ελπίδα ότι μπορεί να ξυπνήσει κάποια μέρα και να διαπιστώσει ότι επρόκειτο για κακό όνειρο. Αυτό μεταφράζεται σε παράλυση του υποκειμένου και στροφή σε αναζήτηση βασικά ανύπαρκτων ατομικών λύσεων. Η επικοινωνιακή αυτή επίθεση έχει εξαπολυθεί από κέντρα που συντονίζονται με την κερδοσκοπία, η επικοινωνιακή αλληλοτροφοδοτήθηκε επί μήνες με την κερδοσκοπική επίθεση.

‘Όταν η κυβέρνηση έλεγε το φθινόπωρο ότι είμαστε στο κατώφλι της χρεωκοπίας, στην εντατική, ή στον Τιτανικό, οι πληροφορίες αυτές δεν ήταν μόνο εσωτερικής χρήσεως, ήταν και διεθνούς. Τροφοδοτούσαν με πυρομαχικά τον κερδοσκοπικό πόλεμο κατά της Ελλάδας, αλλά και ενέτειναν την απομόνωση της Αθήνας εντός της ΕΕ. Με τη σειρά τους, οι νέες τιμές των σπρεντς που προέκυπταν έδιναν αντικειμενική υπόσταση στον ισχυρισμό ότι έχουμε χρεωκοπήσει.

Αν με κάποιο τρόπο οι επικοινωνιακοί “συγκοινωνούσαν” με τους οικονομικούς συμβούλους της κυβέρνησης, τότε μπορούμε να φανταστούμε και σε ποιό σημείο παράγεται το χρήσιμο βραχυκύκλωμα. Μια τέτοια καμπάνια θυμίζει κάπως την περίπλοκη διαφημιστική καμπάνια ορισμένων καπνοβιομηχανιών, που χρησιμοποιούν τον φόβο από τις βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου για να αυξήσουν το άγχος και την κατανάλωση καπνού! Tέτοιες μέθοδοι νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, έχοντας ως αποτέλεσμα την αύξηση του φόβου, του ατομικισμού, του πένθους και της ενοχής.

Ουσιαστικά επιχειρείται οι ‘Ελληνες, μην αντέχοντας αυτό που τους προτείνουν ως αναπόφευκτο μάλιστα, να κλείσουν τα αυτιά τους, να αρνηθούν τη λογική επεξεργασία των πληροφοριών που δέχονται και να μην αντιδράσουν, ή να αντιδράσουν καθυστερημένα. ‘Ηδη άλλωστε έγινε η πρώτη μελέτη του αποτελέσματος, που επιβεβαιώνει όσα προηγουμένως εκθέσαμε, στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου (βλ. το άρθρο της Αγγέλας Νταρζάνου στον Κόσμο του Επενδυτή, 8.5.2010).

Σφαγή εργαζομένων και συνταξιούχων

Δέστε π.χ. τα μέτρα για το ασφαλιστικό. Ο γράφων δεν είναι ειδικός στο θέμα. ‘Οποιος όμως διαβάσει προσεκτικά τους λίγους έντιμους ειδικούς και δημοσιογράφους που διαθέτει η χώρα για το θέμα, όπως ενδεικτικά αναφέρουμε η Αστέρω Χριστοδουλίδου στο Παρόν, η Ρούλα Σαλούρου στον Κόσμο του Επενδυτή, ο Γιώργος Ρωμανιάς, ο Σάββας Ρομπόλης και μερικοί ακόμα, βγάζει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο προβλέπει τη γενοκτονία των συνταξιούχων, δηλαδή και των σημερινών εργαζομένων, που ενίοτε, βλακωδώς τους έπεισαν ότι το κοντέρ της ζωής τους θα μείνει αιωνίως κολλημένο στα νιάτα τους. Πρακτικά μειώνονται στο μισό οι συντάξεις των ήδη συνταξιούχων και για τους καινούριους, που είναι τώρα μέχρι 45 χρονώ, προβλέπεται περίπου, σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση της εργασίας, η ουσιαστική κατάργηση των συντάξεων. Σα να μη φτάνουν αυτά, περιορίζονται τρομακτικά οι αποζημιώσεις απόλυσης, τη ευγενεί φροντίδει του εγχώριου ΣΕΒ, που φαίνεται ότι άνοιξε τα μάτια της τρόικας για τις λεπτομέρειες του συστήματος απολύσεων στην Ελλάδα, ενώ καταργούνται και οι συλλογικές συμβάσεις. Καταργείται επίσης η προτεραιότητα των απαιτήσεων των εργαζομένων στις περιπτώσεις πτωχεύσεων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κοινωνική οπισθοδρόμηση στην ελληνική ιστορία. Μιλάμε για γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων, διερωτάται όμως κανείς μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για γενοκτονία των Νεοελλήνων;

Επειδή είπαμε στηρίζουν τον παραλογισμό στον … εαυτό του, υποστηρίζουν ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να σωθεί η χώρα από τη χρεωκοπία. Μα τέτοια μέτρα συνιστούν ήδη χρεωκοπία. Τι περισσότερο θα πάθαινε ο ελληνικός λαός από μια χρεωκοπία; Πως έχουμε φτάσει άραγε στο σημείο μια ελληνική κυβέρνηση, ‘Ελληνες Υπουργοί και βουλευτές να υποστηρίζουν τέτοια πολιτική; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είπε προ μηνών ότι κάποιες δυνάμεις έκαναν την Ελλάδα πειραματόζωο. Το ερώτημα είναι όμως τι κάνει η κυβέρνηση. Βοηθάει ή ανθίσταται σε αυτές τις δυνάμεις; Αν αύριο, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον ανακηρύξουν και επισήμως δούλους τους μέχρι χθες ‘Ελληνες πολίτες, τι θα μας πει η κυβέρνηση; ‘Ότι πρέπει να υπακούσουμε για να μην καταστραφούμε.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει πράξει πάρα πολλά για να μην βρεθεί στη θέση που τελικά βρέθηκε, έναντι των αγορών και της ΕΕ. Αλλά και αν δεχθούμε ότι έφτανε εκεί, δεν έπρεπε κάπου η πίεση να βρει τη σπονδυλική της στήλη; Στη σημερινή κατάσταση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών η απειλή μιας παύσης πληρωμών θα ήταν πολύ αποτελεσματική, γιατί θα οδηγούσε σε τεράστια προβλήματα τις τράπεζες. Δεν είναι καλό να φτάνει κανείς σε αυτό το σημείο, αλλά επιτέλους δεν μπορεί να αφήνεται να καταστρέφεται η χώρα του.

Δεν είναι μόνο που τα μέτρα αυτά θα τσακίσουν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, θα τσακίσουν και την ελληνική οικονομία! Είναι μια γιγαντιαία κυκλική και όχι αντικυκλική παρέμβαση, που θα οδηγήσει σε κραχ την οικονομία. ‘Ηδη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσφεύγει το ίδιο στην απάτη για την οποία αυτοκατηγούνται κατά καιρούς οι ‘Ελληνες αρμόδιοι. Παραποίησε τα στοιχεία του πληθωρισμού, όπως αποκάλυψε ο Κώστας Τσουπαρόπουλος στον Κ.τ.Ε. για να αποδείξει ότι το πρόγραμμα είναι βιώσιμο. Προσέξτε βιώσιμο όχι ως προς την ελληνική κοινωνία και οικονομία, αλλά βιώσιμο ως προς την προοπτική μείωσης του χρέους. Ως αποτέλεσμα των μέτρων, το χρέος θα αυξηθεί.

Οικονομικό πρόγραμμα χρεωκοπίας, όχι σωτηρίας

‘Ετσι φτάνουμε στον επόμενο παραλογισμό: ένα πρόγραμμα που συντάχθηκε για να αποφύγουμε τη χρεωκοπία μας οδηγεί στη χρεωκοπία! Γιατί όμως αφού εκεί οδηγούν τα πράγματα, δεν μας αφήνουν να χρεωκοπήσουμε τώρα; Για να γίνει η χρεωκοπία με τους δικούς τους και όχι με τους δικούς μας όρους. Για να αγοράσουν ότι αξίζει στην Ελλάδα και να διασφαλίσουν όσο μπορούν τις τράπεζές τους. Η κυβέρνηση ήδη προσέλαβε τη γαλλική Λαζάρ για την αναδιάρθωση του χρέους. Τώρα θα γίνουμε κακοί, αν υποθέσουμε ότι ένας Εβραίος τραπεζίτης με εμπειρία ενός αιώνα θα πάρει “και τα σώβρακα” των Ελλήνων διαπραγματευτών, προτού αυτοί προλάβουν να πούν κίμινο; Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι γίνεται κάποια διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς, πράγμα διόλου βέβαιο.

Η στρατηγική που ακολουθείται κατά της Ελλάδας δεν αποβλέπει βέβαια στην … σωτηρία της, την καταστροφή της προετοιμάζει. Δεν περιορίζεται άλλωστε στην οικονομία. Διερωτάται κανείς προς τι η σπουδή με τον Καλλικράτη; ‘Ολο για διαβουλεύσεις ακούμε, αλλά ένα μόνο κόμμα και πιο συγκεκριμένα ένας άνθρωπος, ο κ. Ραγκούσης, αλλάζει βίαια όλο τον αυτοδιοικητικό χάρτη της Ελλάδας. Για ποια αυτοδιοίκηση άλλωστε μιλάμε, η αυτοδιοίκηση προϋποθέτει, αν μη τι άλλο, κοινότητα, δεν μπορεί η εκπροσωπούσα αρχή να είναι δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, ή να ψηφίζουν οι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής υποψήφιο Πρωθυπουργό με τον τίτλο του Δημάρχου Αθηναίων! Εν πάσει περιπτώσει, γιατί η κυβέρνηση δεν φροντίζει να λειτουργήσουν οι υπάρχοντες θεσμοί του κράτους, που τελούν σε παράλυση, αντί να πειραματίζεται; Το ελληνικό κράτος υφίσταται μια τεράστια πίεση από πάνω, τις αγορές και την ΕΕ, στην οποία η πολιτική μας ηγεσία λυγίζει. Μήπως θα ήταν καλό να μην το κάνουμε σάντουιτς, δημιουργώντας μεγάλα υποκράτη και από κάτω;

Εξωτερική πολιτική και η κυβερνητική ... αντιπάθεια στο ελληνικό έθνος!

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής τι να πούμε; Σε λιγότερο από ένα χρόνο καταφέραμε να έχουμε από ψυχρές έως εχθρικές σχέσεις με τη Γερμανία και με τη Ρωσία, αλλά να έχουμε άριστες σχέσεις με έναν Ταγίπ Ερντογάν που ανανεώνει στην Αθήνα την απειλή πολέμου κατά της χώρας μας και στέλνει τα πολεμικά του στη Λούτσα. Δεν κάνουμε τίποτα για να εμποδίσουμε την υιοθέτηση του κανονισμού για το εμπόριο με τα κατεχόμενα και προφανώς θα άρουμε οσονούπω το βέτο που έθεσε ο Παπαδόπουλος σε αριθμό κεφαλαίων της τουρκικής ενταξιακής διαπραγμάτευσης, το σημαντικότερο διπλωματικό χαρτί της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ποιος άραγε λόγος υπαγορεύει την κατάργηση του επιθέτου Εθνικός στα Υπουργεία Παιδείας, ‘Αμυνας κλπ., όπως υπάρχει στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη; Τι σπρώχνει τον κ. Χρυσοχοίδη να ζητάει εισηγήσεις από το ΕΛΙΑΜΕΠ που να ζητούν την κατάργηση των μαθημάτων ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού στους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας; Τι και ποιόν εξυπηρετεί ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, όταν χαρακτηρίζει φανταστική την τουρκική απειλή;
Εδώ δεν μιλάμε πια για αντιπάθεια στον εθνικισμό, μιλάμε για αντιπάθεια στο ελληνικό έθνος, στον ελληνικό εθνισμό, από την ίδια την κυβέρνησή του! Μήπως πρέπει αυτή η κυβέρνηση να δώσει κάποιες εξηγήσεις; Μήπως ο ελληνικός λαός οφείλει να της ζητήσει εξηγήσεις, προτού χάσει τη χώρα του και διερωτάται τι συνέβη;

‘Εχει δίκηο ο Πρωθυπουργός. Στην Ελλάδα γίνεται όντως ένα τεράστιο πείραμα σήμερα. Μελετάνε πόσο μπορούν να φτωχοποιήσουν τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, θα μελετήσουν πως θα χειρισθούν τις αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις που θα προκαλέσουν με τις πολιτικές τους, θα δουν πως θα χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες για να διοχετεύσουν την κοινωνική οργή, αλλά και να σπάσουν την κοινωνική συνοχή, θα χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα για να δοκιμάσουν τις αντοχές της ΕΕ και του ευρώ. Και φυσικά, θα αρπάξουν το γεωπολιτικό φιλέτο που ακούει στο όνομα Ελλάδα+Κύπρος και ελέγχει την πρόσβαση της Ρωσίας στη Μεσόγειο, της Γαλλογερμανίας στην Μέση Ανατολή.
Το αληθινό ερώτημα είναι αν θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε την επίθεση κατά της χώρας μας να εκτυλίσσεται από τις πολυθρόνες μας. [ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΑΠΛΗ: Ο ΕΛΛΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ (Α) ΕΧΕΙ ΜΕΙΩΜΕΝΕΣ ΝΟΗΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΑΘΛΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΘΕ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ  ΕΡΙΞΕ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ  ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΣΥΝΗ, (Β) ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΡΟΠΗ ΠΛΥΣΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ Η ΟΠΟΙΑ ΤΟΥ ΕΝΕΦΥΣΗΣΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ Η ΥΠΑΡΞΗ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΩΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΞΙΟ, ΒΔΕΛΥΡΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΟ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΗ" ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΗΛΘΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΙΓΓΑΝΟΙ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟ ΤΡΥΚ ΠΗΡΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ!! ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ, ΙΣΑ ΚΙ ΟΜΟΙΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝ ΛΑΟΙ! ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΝΕΓΑΛΕΖΟΥΣ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ! ΗΔΗ ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΝΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ  ΤΟΥΣ! ΟΥΤΩΣΙ, ΠΑΡΑΖΑΛΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΧΩΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΑΝΙΜΑΛΙΟ ΣΩΣΤΟ, ΙΣΤΑΤΑΙ ΠΕΙΘΗΝΙΟΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ!!! "ΜΑΓΚΑΣ" ΚΑΙ  "ΕΞΥΠΝΟΣ" ΚΑΙ "ΠΟΝΗΡΟΣ" ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΕΙΣ ΕΛΛΗΝ ΕΝΩ ΘΕΑΤΑΙ ΑΠΑΘΩΣ ΩΣ ΤΕΛΕΙΟ "ΚΟΥΤΟΡΝΙΘΙ" ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ!!! ΑΦΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΤΟΥ ΠΡΕΠΟΥΝ, ΑΣ ΤΟΥ ΕΙΠΟΥΜΕ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ--ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΝΤΑΡΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ "ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ" ΚΑΙ Σ' ΟΣΟΥΣ "ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ  ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ", ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΚΑΙ Σ' ΟΛΟ ΤΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ" ΤΟΥ ΣΤΗΜΕΝΟΥ "ΣΙΚΕ" "ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ", ΣΤΟΥΣ "ΔΕΞΙΟΥΣ" ΤΟΥ "ΛΑΟΣ" (ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΙΚΑ & ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΚΤΟΝΟΥ "ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ") ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ "ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ", "ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ", ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟ, ΠΛΗΡΗ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ΑΠΟΙΚΙΣΜΟ ΑΠΟ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟ!!! ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΠΡΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΥΝ ΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ!! ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΥΜΕ, ΟΜΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑΠΟΔΟ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟ!!! ΙΣΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΗΟ!!! ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΟΥΣ!!!]

ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Παρασκευή, 30 Ιουλίου 2010

ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟ ΑΚΕΛ


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Σε ιστορικό αδιέξοδο και πρωτοφανή στην ιστορία του, εκτός ίσως της περιόδου 1955-56, πολιτική απομόνωση έχει οδηγηθεί το ΑΚΕΛ, μεγαλύτερο κόμμα της κυπριακής αριστεράς. Ταυτόχρονα, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ τόσο απομονωμένη, χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους και με ελάχιστα ερείσματα στην παγκόσμια κοινή γνώμη, όσο σήμερα.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται σταδιακά στο κυπριακό εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για την υπόσταση του κυπριακού κράτους, το μέλλον των Ελληνοκυπρίων, αλλά και τις τύχες της κυπριακής και ελληνικής αριστεράς, αν τυχόν επωμισθούν ή στηρίξουν την ευθύνη καταστροφικών εθνικών ρυθμίσεων στο κυπριακό, όπως και τα ελληνοτουρκικά. Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος στο μέτρο που σημαντικοί τομείς της αριστεράς βλέπουν το κυπριακό ως κυρίως πρόβλημα εθνοτικών σχέσεων και λιγότερο ως ένα μετασχηματισμένο αποικαικό πρόβλημα. ¨Η συγχέουν κατά τρόπο απαράδεκτο και ανιστόρητο τον εθνισμό (ενός μάλιστα απειλούμενου και αμυνόμενου βασικά έθνους) και τον εθνικισμό, καταλήγοντας ενίοτε στην υιοθέτηση αντιδραστικών θέσεων στην εξωτερική πολιτική, που επιτρέπουν στις πιο οπισθοδρομικές δυνάμεις να εκμεταλλεύονται το κενό προσπαθώντας να εμφανισθούν συνεπέστερες στη υπεράσπιση των διεθνών συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Στην πιο ακραία και απευκταία περίπτωση, μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να συμβάλει σε ένα “1974 από την ανάποδη”. ¨Ενας βασικός λόγος που οι ιδέες της αριστεράς-κεντροαριστεράς ηγεμόνευσαν στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας, είναι γιατί ολόκληρο το μεταπολεμικό σύστημα εξουσίας κατέρρευσε, όταν η υποτέλειά του στις ΗΠΑ οδήγησε στην κυπριακή τραγωδία. Αν η κεντροαριστερά και αριστερά στην Ελλάδα και στην Κύπρο, προσφέρει ιδεολογικό άλλοθι ή πρωταγωνιστήσει σε εθνικά επαχθείς ρυθμίσεις, που θα αποδειχθούν μη ρεαλιστικές, μπορεί να συμβάλει στην παραγωγή ενός νεοεθνικιστικού ιδεολογικού “τσιμέντου”. Που χρειάζεται απελπιστικά για δικούς της σκοπούς μια στερούμενη σήμερα σοβαρότητας και κύρους ελληνική ακροδεξιά και οι παντοειδείς οπαδοί ενός νέου αυταρχισμού, ενδεχομένως αναγκαίου για τη μαζική καταστροφή των κοινωνικών όρων ύπαρξης του ελληνικού λαού.

Από τους τρεις συμμάχους, χάρη στην ψήφο των οποίων εξελέγη ο κ. Χριστόφιας το 2008, μόνο το ΔΗΚΟ παραμένει στην κυβέρνηση αλλά σε κατάσταση διαρκούς αντιπαλότητας προς το ΑΚΕΛ. Το άλλο κόμμα της κυπριακής αριστεράς, η σοσιαλιστική ΕΔΕΚ αποχώρησε, παρά τις ανοίκειες, ιταμές επεμβάσεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών για να παραμείνει. Προφανώς οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δεν ενήργησαν χωρίς τη συγκατάθεση, αν όχι παρότρυνση του ΠΑΣΟΚ.

Οι Σοσιαλιστές και το ΔΗΚΟ, παρά την παραμονή του στην κυβέρνηση, διαφωνούν με την κεντρική φιλοσοφία των προτάσεων Χριστόφια στο κυπριακό, ιδιαίτερα την εκ περιτροπής προεδρία. Το χειρότερο για το ΑΚΕΛ δεν είναι η διαφωνία των συμμάχων του, αλλά η επανειλημμένως διαπιστωμένη σε όλες τις δημοσκοπήσεις κατηγορηματική διαφωνία του κυπριακού λαού, σε ποσοστό τουλάχιστον 70%, με τις προτάσεις αυτές. Είναι άλλωστε η σκληρή λαϊκή αντίδραση που ανάγκασε ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ να πάρουν αρνητική θέση, όχι το αντίθετο.

Η πρόταση Χριστόφια προβλέπει ότι κατά καιρούς το κυπριακό κράτος, το 82% του πληθυσμού του οποίου είναι ελληνικής εθνότητας, θα έχει Τούρκο Πρόεδρο, ενώ η ψήφος των πολιτών θα σταθμίζεται ανάλογα με την εθνότητά τους, για να μην αισθάνεται μειονότητα η μειονότητα. Αυτή είναι μία εξωφρενική, άδικη και εξωπραγματική συνταγματική ρύθμιση, που δεν απαντάται σε κανένα φυσιολογικό κράτος του κόσμου, όπου δεν είναι δυνατόν η μειονότητα να αποκτά υποχρεωτικώς εκ περιτροπής την εξουσία επί του συνόλου του κράτους και του λαού. Θα προϋπέθετε, αν μη τι άλλο, ένα επίπεδο εμπιστοσύνης που δεν υπάρχει και αν υπήρχε θα την καθιστούσε περιττή. Οι προτάσεις Χριστόφια προβλέπουν επίσης μηχανισμό επίλυσης των διαφορών των δύο κοινοτήτων, στον οποίο θα έχουν εκ περιτροπής πλειοψηφία ¨Ελληνες και Τούρκοι και ξένο δικαστή με βαρύνουσα ψήφο στη δικαστική εξουσία.

Φυσικά, ένα κράτος πρέπει να έχει μηχανισμούς προστασίας της μειονότητας, από αυτό όμως το σημείο έως την πλήρη κατάργηση της αρχής της πλειοψηφίας, της δημοκρατίας δηλαδή, η διαφορά είναι όση και μεταξύ ενός κράτους και ενός ζουρλομανδύα, προορισμένου να καταρρεύσει στην πρώτη δυσκολία ή υπονόμευση, όπως συνέβη στο παρελθόν. Στο κυπριακό έχουμε μια τυπική εκδήλωση της παγκόσμιας τάσης να χρησιμοποιούνται τα θεμιτά, μέχρις ενός σημείου, μειονοτικά δικαιώματα, για να καταργούνται τα δικαιώματα των πλειοψηφιών. Τάση στην οποία απαντούσε ο Λένιν, εδώ και έναν αιώνα, στο κλασικό Δικαίωμα των Εθνών στην Αυτοδιάθεση, με τη φόρμουλα: “Πάλη ενάντια στα προνόμια και τη βία του καταπιέζοντος έθνους, καμιά ανοχή στην επιδίωξη προνομίων από το καταπιεζόμενο έθνος”

Κατ¨ ουσίαν, η πρόταση δεν περιγράφει κυπριακό, αλλά εκ περιτροπής ελληνικό και τουρκικό κράτος. Στο “κράτος” αυτό, δεν καταργείται μόνο η αρχή της πλειοψηφίας, αλλά και το βασικό εργαλείο κυριαρχίας και αυτοάμυνας, ο στρατός, χάριν του “οράματος” της “αποστρατικοποιημένης Κύπρου”. Αλλά η Κύπρος δεν μπορεί να απειλήσει κανέναν, απειλείται αντιθέτως η ίδια. Είναι παράλογο να μην έχει δικαίωμα και μέσο αυτοάμυνας. Μακάρι να καταργηθούν κράτη και στρατοί, επειδή όμως ουδείς στη Μεσόγειο, πλην του Κυπρίου Προέδρου, σκέφτεται να το κάνει αυτό, το πρακτικό αποτέλεσμα της κατάργησης του κυπριακού στρατού και της απαγόρευσης της αυτοάμυνας θα εξυπηρετήσει τους εχθρούς και όχι τον κυπριακό λαό ή κράτος. Τι ενιαίο κράτος θα είναι μια Κύπρος, που δεν θα διαθέτει βασικούς μηχανισμούς διαμόρφωσης κυπριακής συνείδησης, κοινά σχολεία και κοινό στρατό; Τι σόι αποστρατικοποίηση θα είναι αυτή, όταν προβλέπεται η παραμονή εις το διηνεκές του βρετανικού στρατού; Τέτοιες ρυθμίσεις είναι εγγενώς ασταθείς, περιγράφουν δύο κράτη σε συσκευασία ενός, όπου το καθένα θα βαφτίσει αστυνομία τις παραστρατιωτικές του δυνάμεις. Θα εξυπηρετήσει μόνον όσους επιδιώκουν ανέκαθεν τη μετατροπή της Κύπρου σε εσωτερικά ασταθές προτεκτοράτο: Βρετανία, Τουρκία, ΗΠΑ, Ισραήλ. Προβλέπουν, δεν αποτρέπουν τη διχοτόμηση, καταργώντας παράλληλα το κράτος, τα δικαιώματα δηλαδή του κυπριακού λαού στο νησί, κάτι που ήταν και παραμένει η κεντρική επιδίωξη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από το 1878, που πρωτοπάτησε το πόδι της σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία της υφηλίου.

Ο μέσος Κύπριος πολίτης, όπως και το 2004, αντιδρά ενστικτωδώς όχι μόνο στην αδικία των ρυθμίσεων, αλλά κυρίως στη διάλυση του κράτους, που ορθώς διαισθάνεται ως την κυριότερη προϋπόθεση επιβίωσής του.

Ακόμα κι αν ήταν σωστές οι προτάσεις Χριστόφια, υπάρχει κρίσιμο ζήτημα νομιμοποίησης. Οι διακοινοτικές συνομιλίες εξελίχθηκαν σε ιδιόρρυθμη συντακτική διαδικασία ερήμην του λαού. Γίνεται εκπόνηση νέου συντάγματος εν κρυπτώ και παραβύστω, από έναν άνθρωπο, τους συμβούλους του και το κόμμα του!

Το δημοψήφισμα που προβλέπεται τελικά δεν είναι η αρμόζουσα μορφή λαϊκής συμμετοχής στην εκπόνηση συντάγματος, αλλά και θα γίνει, αν γίνει, υπό εκβιαστικές συνθήκες. Ο κυπριακός λαός πιθανώς θα απορρίψει το σχέδιο. Θα καταβάλλει όμως τεράστιο διεθνές πολιτικό τίμημα απορρίποντας σχέδιο που έχει προσυπογράψει ο Πρόεδρός του, όταν μάλιστα ουδείς εξήγησε διεθνώς, με καταληπτά επιχειρήματα και στη βάση αρχών, το ¨Όχι του 2004.

Στην πράξη άλλωστε, που είναι το τελικό κριτήριο κάθε θεωρίας και επιχειρήματος, διαπιστώθηκε ότι οι πολλές παραχωρήσεις Χριστόφια, “αποταμιεύθηκαν” ευχαρίστως από την τουρκική και αγγλική πλευρά, την οδήγησαν όμως τελικά σε περισσότερη αδιαλλαξία και εθνικισμό, όπως φάνηκε με την εκλογή ¨Ερογλου, και το Λονδίνο σε μεγαλύτερη σκλήρυνση. Αν η πολιτική αυτή είναι σωστή, γιατί παράγει λάθος αποτελέσματα;

Η Κύπρος θα πιεσθεί σύντομα να λύσει όπως όπως το κυπριακό, με ακόμα χειρότερες προτάσεις και υπό απειλή αναγνώρισης με κάποια μορφή των κατεχομένων, όπως επίσης και για να άρει το βέτο στο άνοιγμα πέντε κεφαλαίων της ευρωτουρκικής ενταξιακής διαπραγμάτευσης. Η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ παραμένει κεντρική επιδίωξη του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού και κεντρική νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αποσκοπεί στην εσαεί αποτροπή της ευρωπαϊκής χειραφέτησης και ενισχύει την κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Δυστυχώς, εκτός από μεγάλη ιδέα του Στέητ Ντηπάρτμεντ, είναι και η μεγάλη ιδέα της ελληνικής κυβέρνησης.

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ: ΛΑΘΕΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

Κυριακή, 8 Αυγούστου 2010

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ: ΛΑΘΕΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/08/blog-post_08.html
Σε ένα άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στα προηγούμενα “Επίκαιρα”, υποστηρίξαμε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν άμεσα το φάσμα εθνικών καταστροφών όχι μικρότερων από αυτές που υφίστανται ήδη στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα.

Η κυρίαρχη τάση παραμένει η ίδια και στον τομέα της οικονομικής και στον τομέα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Είναι η υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς μισοαποικίας, αντίστοιχο με αυτό που προβλέπει το Μνημόνιο. Η ελληνική πολιτική ελίτ, αδύναμη ή απρόθυμη να λύσει τα προβλήματα της χώρας κινητοποιώντας τις δυνάμεις του ελληνικού λαού, τείνει τώρα να δώσει τα κλειδιά του κράτους σε ξένες δυνάμεις ή/και “αγορές”. Όμως η οικονομική κρίση, αν δυσκολεύει μια δυναμική εξωτερική πολιτική, την κάνει περισσότερο, όχι λιγότερο αναγκαία.

Οι όροι του Μνημονίου, αν και δύσκολα, παραμένουν, έστω με κόστος, αντιστρέψιμοι, αν κάποια στιγμή κινητοποιηθεί η ελληνική κοινωνία, συνειδητοποιώντας την εθνική ανάγκη να επαναδιαπραγματευθεί τους επαχθείς, αντικοινωνικούς και αντιαναπτυξιακούς όρους του δανεισμού της και εφόσον δεν έχει πλήρως, μέχρι τότε, λεηλατηθεί η περιουσία και τα αναπτυξιακά εργαλεία του ελληνικού δημοσίου.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τυχόν απώλειες της ελληνικής κυριαρχίας στην Κύπρο και το Αιγαίο. Εκεί, ότι θα χαθεί, θα χαθεί για πάντα. Και με δεδομένη τη γεωπολιτική του ελληνικού χώρου, θα είναι πολύ δύσκολη η επιβίωσή του, με μορφή τουλάχιστον σχετικά ανεξάρτητου κράτους, μετά την απώλεια της Κύπρου ή και του Αιγαίου.

Ο “εχθρός” εντός των τειχών

Στο προηγούμενο άρθρο μας υπογραμμίσαμε ότι ο κεντρικός μηχανισμός, η αιτία μιας ενδεχόμενης μείζονος ήττας στην εξωτερική πολιτική Ελλάδας και Κύπρου, δεν έχει να κάνει ούτε με την οικονομική κρίση της Ελλάδας, ούτε με τον συσχετισμό δυνάμεων Ελλάδας-Τουρκίας. Εμπεριέχεται αντιθέτως στις ίδιες τις ρυθμίσεις που επιδιώκουν Αθήνα και Λευκωσία, στον τρόπο που οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Χριστόφια πολιτεύονται. Ο “εχθρός” είναι, τρόπον τινά, εντός των πυλών, ή πάντων ο εντός των πυλών είναι πιο επικίνδυνος από τον εκτός!

Κράτος-παραδοξότητα η ελληνική πρόταση στην Κύπρο

Στο ζήτημα του κυπριακού, που είναι η καρδιά της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, επιδίωξη του Κυπρίου Προέδρου είναι η δημιουργία ενός παράξενου, sui generis μορφώματος, που ισοδυναμεί με ασταθές προτεκτοράτο. Θα πρόκειται για ένα κράτος του οποίου θα προεδρεύει εναλλάξ ‘Ελληνας και Τούρκος Πρόεδρος, θα υπάρχει εναλλάξ ελληνική και τουρκική πλειοψηφία στον μηχανισμό λύσης των αντιθέσεων, η ψήφος των πολιτών θα σταθμίζεται ανάλογα με την εθνότητά τους (!!!), το δε μόρφωμα δεν θα διαθέτει το κύριο χαρακτηριστικό των κρατών, το δικαίωμα της αυτοάμυνας και το μέσο της, τις ένοπλες δυνάμεις. Ξένος δικαστής θα έχει καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας.

Αυτές είναι οι προτάσεις Χριστόφια με τις οποίες διαφωνεί ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος της Κύπρου, περιλαμβανομένων των κομμάτων χάρη στις ψήφους των οποίων εξελέγη ο Kύπριος Πρόεδρος, και, όπερ και σοβαρότερο, η κοινή γνώμη, ο λαός που θα κληθεί να ζήσει σε αυτό το κράτος! Βρισκόμαστε έτσι, εκτός των άλλων, στον τραγέλαφο, άλλα να θέλουν οι Κύπριοι πολίτες κι άλλα να διαπραγματεύεται η ηγεσία τους, με προφανώς πολύ επικίνδυνες τελικές συνέπειες. Στην πραγματικότητα άλλωστε, οι προτάσεις Χριστόφια νομιμοποιούν τη διχοτόμηση εν ονόματι της αποτροπής της, αφού προβλέπουν ουσιαστικά τη διάλυση της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δύο ξεχωριστά κρατίδια σε ασταθή ισορροπία μεταξύ τους.

Μια τέτοια λύση είναι καταστροφική όχι τόσο γιατί δεν αποκαθιστά τη δικαιοσύνη, αλλά γιατί στερεί τους Ελληνοκυπρίους, 82% του πληθυσμού του νησιού, από την προστασία ενός κανονικού κράτους, που είναι η κυριότερη προϋπόθεση για την ασφαλή επιβίωσή τους. Και όταν λέμε κανονικό κράτος εννοούμε βέβαια την αρχή της πλειοψηφίας, που μπορεί να περιορίζεται αλλά όχι να καταργείται και το δικαίωμα και μέσο άσκησης κυριαρχίας και αυτοάμυνας. Από την άποψη αυτή, μια τέτοια λύση είναι πολύ χειρότερη και από την πλήρη διχοτόμηση, που συνιστά μεν ακρωτηριασμό της Κύπρου, έχει όμως τουλάχιστο το πλεονέκτημα να αφήνει τους Ελληνοκύπριους υπό την προστασία κανονικού και αναγνωρισμένου κράτους.

Αν οι Ελληνοκύπριοι, προκειμένου να λύσουν το κυπριακό και να ικανοποιήσουν τη μειονότητα του 18%, θεωρούν ότι πρέπει όντως να εισάγουν τόσο ειδικές ad hoc ρυθμίσεις, όπως αυτές του σχεδίου Ανάν ή των προτάσεων Χριστόφια, που δεν βρίσκει κανείς παρά στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (εκεί όμως τουλάχιστο βομβάρδισαν τους Σέρβους για τις δεχθούν, δεν τις πρότειναν μόνοι τους!), τότε ας τις προτείνουν για την τουρκοκυπριακή ζώνη. Ας μην εφαρμόζεται εκεί η αρχή της πλειοψηφίας, ας περιορίσουν εκεί την κυριαρχία της, ας βάλουν εκεί τους ξένους δικαστές και τις εναλλάξ παραδοξότητες. Είναι δυνατόν όμως να θέλουν να καταργήσουν την κυριαρχία τους επί αυτών των ιδίων, στην ίδια την κοινή ζώνη και στο σύνολο του κράτους;

Πρέπει να τονισθεί ότι το κυπριακό δεν αφορά μια τοπική κυπριακή ρύθμιση. Αφορά τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας, όχι μόνο γιατί το νησί κατοικείται από ¨Ελληνες και η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη, αλλά κυρίως γιατί τυχόν ασταθής ρύθμιση θα καταστήσει την Αθήνα εσαεί όμηρο της καλής θέλησης Ουάσιγκτον, ¨Αγκυρας, Λονδίνου, αν όχι και Ισραήλ, για να μη βρεθεί με μισό εκατομμύριο πρόσφυγες στον Πειραιά.

Παραπομπή στη Χάγη

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στο Αιγαίο με την ελληνική “στρατηγική”. Η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι διαπραγματεύεται με την Τουρκία την σύνταξη συνυποσχετικού για την προσφυγή στη Χάγη προς οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, κάτι που διαψεύδει η ‘Aγκυρα, κάνοντας λόγο για διάλογο εφ’ όλης της ύλης. Η θέση αυτή διατυπώθηκε από την ελληνική διπλωματία στη δεκαετία του 1970, όταν δηλαδή δεν ίσχυε η συνθήκη για το δίκαιο της θάλασσας, δεν είχε κατοχυρωθεί η έννοια της ΑΟΖ, δεν είχαν διατυπωθεί εδαφικές διεκδικήσεις σε νησιά του Αιγαίου και δεν είχε ψηφισθεί τουρκική απειλή πολέμου για την επέκταση των χωρικών υδάτων.

Υπό τις σημερινές συνθήκες, και εφόσον η Τουρκία δεν αίρει τις εδαφικές διεκδικήσεις, τυχόν προσφυγή στη Χάγη θα συμπαρασύρει την εξέταση της κυριαρχίας επί των νήσων και βραχονησίδων που διεκδικεί η ¨Αγκυρα. Αν γίνει με το σημερινό εύρος χωρικών υδάτων συνομολογεί παραίτηση της Αθήνας από το δικαίωμα επέκτασής τους. ¨Οσο για την αμεροληψία του Δικαστηρίου της Χάγης, και μόνο η τελευταία απόφασή του για το Κόσοβο καθιστά περιττή τη συζήτηση, για όσους τουλάχιστον δεν επιδιώκουν την εξαπάτηση του ελληνικού λαού.

Με το στανιό η Τουρκία στην ΕΕ

Με ιδιαίτερο φανατισμό η κυβέρνηση Παπανδρέου υποστηρίζει επίσης τη διεύρυνση της ΕΕ στα Βαλκάνια και την Τουρκία. Η θέση αυτή του ΠΑΣΟΚ, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ένας σημαντικός λόγος που είναι τόσο εχθρική απέναντι στην κυβέρνηση της Αθήνας η Γερμανή Καγκελλάριος Μέρκελ, με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.

Η διαρκής ευρωπαϊκή διεύρυνση είναι μια κεντρική ατλαντική-νεοφιλελεύθερη πολιτική, που οδηγεί στην πολιτική διάλυση της Ευρώπης, ενισχύοντας τις τάσεις κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους. ¨Ηδη άλλωστε η μεγάλη διεύρυνση στην Ανατολική Ευρώπη περίπου διέλυσε την ΕΕ, ενώ, αν κρίνουμε από τα όσα συμβαίνουν σε Ελλάδα, Ουγγαρία, Λεττονία, Ρουμανία κλπ. είναι αμφίβολο το αν συμβάλλει στην ευημερία των εντασσομένων. ‘Ενα μεγάλο στρατηγικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι ότι ανήκει σε μια ισχυρή λέσχη όπου δεν ανήκει η Τουρκία, πλεονέκτημα που ακυρώνει όμως η τουρκική ένταξη. Αν άλλωστε το κριτήριο της εμπειρίας ωφελεί σε κάτι, τότε διαπιστώνουμε εύκολα ότι, από το 1999, που η Αθήνα υποστηρίζει την ένταξη της ‘Αγκυρας, πολλαπλασιάστηκαν και οι τουρκικές διεκδικήσεις και οι αγγλοαμερικανικές απαιτήσεις να λυθούν όπως-όπως κυπριακό και ελληνοτουρκικά.

Θα επιχειρήσουμε να δείξουμε σε επόμενο άρθρο γιατί οι αρνητικές συνέπειες λάθος στρατηγικών πολλαπλασιάζονται από τον τρόπο που επιχειρούν να τις υλοποιήσουν οι κυβερνήσεις Χριστόφια και Παπανδρέου, αφοπλίζοντας το ελλαδικό και κυπριακό διπλωματικό οπλοστάσιο και κινδυνεύοντας να προκαλέσουν εντός του επομένου εξαμήνου τη σοβαρότερη πολιτικο-διπλωματική ήττα του ελληνισμού μετά το 1974.

ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟ: Η απόφαση για το Κόσοβο

Πέμπτη, 5 Αυγούστου 2010

ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟ: Η απόφαση για το Κόσοβο

To Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως όργανο του ΝΑΤΟ


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Βαρυσήμαντη για το παγκόσμιο σύστημα δικαίου και τα άμεσα ελληνικά/κυπριακά συμφέροντα υπήρξε η απόφαση, ακριβέστερα συμβουλευτική γνώμη προς τη ΓΣ του ΟΗΕ για την ανεξαρτησία του Κοσόβου που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τονίζουν ¨Ελληνες διπλωμάτες.

Η απόφαση υποστηρίζει ότι η ανεξαρτησία προήλθε από τη δράση μιας “εσωτερικής οντότητας” και όχι ενός κράτους, η νομιμότητά της δεν υπάγεται επομένως στο διεθνές δίκαιο, που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ κρατών και του οποίου θεμελιώδης λίθος, καθ¨ όλη τη μεταπολεμική περίοδο, αποτυπωμένος στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ ήταν ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας.

¨Όπως δήλωσε στην παρέμβασή της η Αλβανία, η ανακήρυξη ανεξαρτησίας θα ήταν σοβαρή παράβαση του διεθνούς νόμου, αν είχε παίξει αποφασιστικό ρόλο η επέμβαση τρίτων χωρών, κάτι που δεν συνέβη. Στη δήλωσή τους τα Τίρανα και στην απόφασή του το Δικαστήριο “ξέχασαν’ τη μικρή … λεπτομέρεια ότι η ανεξαρτοποίηση του Κοσόβου, δεν υπήρξε προϊόν αλβανικής επανάστασης, αλλά μαζικής στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ, χωρίς άδεια του ΟΗΕ. Το Δικαστήριο, αν και όργανο υποτίθεται του ΟΗΕ, αγνόησε την απόφαση 1244 του ΣΑ, κατά την οποία το Κόσοβο παραμένει τμήμα της τότε Γιουγκοσλαβίας και νυν Σερβίας!

Η απόφαση ήταν στην πραγματικότητα αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη. Μια απόφαση που θα κήρυσσε παράνομη την ανεξαρτοποίηση του Κοσόβου θα συνιστούσε μείζονα αποδοκιμασία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Ορισμένοι κύκλοι μάλιστα της σερβικής αντιπολίτευσης, κατηγορούν τον φιλοαμερικανό Πρόεδρο της Σερβίας και τους συμβούλους του, ότι χειρίσθηκε το ζήτημα με τρόπο που να οδηγήσει στην παραπομπή στο Δικαστήριο και σε μια παρόμοια απόφαση, προκειμένου να δημιουργήσει προηγούμενο που να τον διευκολύνει στην πρόθεση συνθηκολόγησής του έναντι της Δύσης. Γεγονός είναι πάντως ότι η τακτική Τάντιτς δεν φαίνεται να αποδίδει παρά καινούριες “σφαλιάρες” για το έθνος του. Αλλά και η δυτική προσέγγιση του “πάρτα όλα Αλβανέ, μην παίρνεις τίποτα Σέρβε”, επίσης τελικά κινδυνεύει να προκαλέσει νέο γύρο αστάθειας.

Η απόφαση συνιστά ορόσημο της απομάκρυνσης από το σύστημα δικαίου που αντανακλούσε το αποτέλεσμα του Παγκοσμίου Πολέμου και στο οποίο έπαιζε κεντρικό ρόλο η εδαφική ακεραιότητα, κυριαρχία και ανεξαρτησία των κρατών. Το νέο “σύστημα” αντανακλά τη νίκη ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Δύσης στον ψυχρό πόλεμο. Η νέα τάξη πραγμάτων δεν διακρίνεται τόσο από διαφορετικούς κανόνες δικαίου, όσο από την νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας και της σχετικότητας στις διεθνείς σχέσεις. Δεν εφαρμόζονται νέες αρχές, εφαρμόζονται οι αρχές ανάλογα με τη θέληση του Ηγεμόνα: μοιάζει το διεθνές ισοδύναμο μιας μετάβασης από τη συνταγματική στην ελέω Θεού μοναρχία, υποστηρίζει έγκριτος ¨Ελληνας συνταγματολόγος.

Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι το καλύτερο παράδειγμα, αφού σε κάθε φάση του δράματός της χρησιμοποιούνταν διαφορετικά κριτήρια από τη διεθνή κοινότητα. Για να διαλυθεί η πολυεθνική Γιουγκοσλαβία, χρησιμοποιήθηκε το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, αλλά για να μην κάνουν χρήση του οι Σέρβοι της Βοσνίας βομβαρδίστηκαν από το ΝΑΤΟ. Οι Κροάτες και οι Αλβανοκοσοβάροι είχαν δικαίωμα απόσπασης από τη Γιουγκοσλαβία, όχι όμως οι Σέρβοι από την Κροατία ή το Κόσοβο. Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Αλβανών συνιστά λόγο ανεξαρτησίας, είναι ελεύθερη όμως η εθνοκάθαρση των Σέρβων του Κοσόβου και της Κροατίας. Ο μόνος κοινός παρονομαστής των κριτηρίων είναι η επιθυμία τιμωρίας και καταστροφής των Σέρβων, μετατροπής τους σε παράδειγμα συνεπειών της απειθαρχίας και δημιουργίας μιας σειράς μη βιώσιμων, συχνά εγκληματικών, απολύτως εξαρτημένων μικροκρατών στα Βαλκάνια.

Ειρήσθω εν παρόδω, η απόφαση κατέδειξε, ακόμα μια φορά, υπογραμμίζουν έγκριτοι νομικοί, τον σχετικό χαρακτήρα και αξία του Διεθνούς Δικαστηρίου, περισσότερο πολιτικού, παρά δικαιοδοτικού οργάνου. Αυτό είναι γνωστό από την ιστορία, με πιο ακραία περίπτωση τις αποφάσεις για τη Ναμίμπια, που προκάλεσαν μποϋκοτάζ από τις αφρικανικές χώρες, αναγκάζοντας τελικά το Δικαστήριο σε αυτοκριτική και συγγνώμη! Σπανίως αυτά δεδομένα λαμβάνονται υπόψιν από όσους εν Αθήναις το έχουν αναγορεύσει σε κύριο εργαλείο απόκρουσης των τουρκικών διεκδικήσεων.

Η απόφαση συνιστά εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο για τα ελληνικά συμφέροντα στην Κύπρο, λόγω της προφανούς αναλογίας Κοσόβου/ΤΔΒΚ. Την αναλογία επεσήμαναν στις παρεμβάσεις τους στη Χάγη η Αυστρία, που ετάχθη υπέρ του Κοσόβου, υπογραμμίζοντας ότι η ΤΔΒΚ διαφέρει γιατί ανακηρύχθηκε με δράση της Τουρκίας, αλλά και η Ρωσία που τάχθηκε κατά της ανεξαρτησίας Κοσόβου, επικαλούμενη ακριβώς τον κίνδυνο να αποτελέσει προηγούμενο για περιπτώσεις όπως η Κύπρος.

Το γεγονός ότι ο διεθνής τύπος προτιμά να αναφέρεται στην περίπτωση μερικών δεκάδων χιλιάδων Τουρκοκυπρίων και όχι στα πολύ σημαντικότερα παραδείγματα 40 εκατ. Κούρδων χωρίς κράτος ή των Παλαιστινίων, πρέπει να θεωρηθεί ένδειξη κυοφορούμενων αντικυπριακών σχεδίων. ¨Ηδη, ορισμένοι Τούρκοι σχολιαστές καλούν την ¨Αγκυρα να εκμεταλλευθεί την απόφαση στο κυπριακό.
Η διαδικασία συζήτησης στο Δικαστήριο προκάλεσε μεγάλο αριθμό συχνά έντονων και σημαντικών παρεμβάσεων από δεκάδες κράτη. Η Κίνα μάλιστα έκανε για πρώτη φορά και προφορική παράσταση, υπογραμμίζοντας ότι η εδαφική ακεραιότητα των κρατών είναι ο θεμέλιος λίθος του διεθνούς δικαίου και τονίζοντας ότι επέτρεψε την υπερψήφιση της απόφασης 1244 για το Κόσοβο, γιατί προέβλεπε ρητά την παραμονή του εντός της τότε Γιουγκοσλαβίας και νυν Σερβίας.

Στην ακροαματική διαδικασία παρενέβησαν σχεδόν όλες οι χώρες της ΝΑ Ευρώπης, πλην Ελλάδος, παρά τον ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια που οι ελληνικές κυβερνήτες αρέσκονται να αποδίδουν στον εαυτό τους. Κροατία, Αλβανία, Βουλγαρία ετάχθησαν υπέρ του Κοσόβου, Κύπρος και Ρουμανία εναντίον. Η Κύπρος επανέλαβε μετά την έκδοση της απόφασης ότι εξακολουθεί να αναγνωρίζει το Κόσοβο ως τμήμα της Σερβίας, σε αντίθεση με την Αθήνα που προτίμησε μάλλον ασαφή θέση.

Την ανεξαρτησία υποστήριξαν με παρεμβάσεις τους οι ΗΠΑ, οι μεγάλες δυτικές χώρες και μερικές μουσουλμανικές, οι τελευταίες για λόγους μάλλον μουσουλμανικής ή αλληλεγγύης προς τις ΗΠΑ. Το πιο αστείο από τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν ήταν αυτό των ίδιων των Κοσοβάρων, που υποστήριξαν ότι μοναδικός σκοπός των διαπραγματεύσεων ήταν να συμφωνήσουν οι Σέρβοι με την ανεξαρτησία! Γερμανοί και Ολλανδοί επικαλέσθηκαν, σε μια προσπάθεια απόδοσης στοιχειώδους συνοχής στην άποψή τους, στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Το Βερολίνο, που πρωταγωνίστησε στην αιματηρή γιουγκοσλαβική διάλυση, ανεκάλυψε μάλιστα και ένα καινοφανές “κριτήριο αποτελεσματικότητας”, υποστηρίζοντας ότι το Κόσοβο έχει “ιδιότητες οικοδόμησης έθνους”.

Οι Βρετανοί, που γνωρίζουν τι μπορεί να σημαίνει η επίκλησή του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση παγκοσμίως, ήταν πολύ ασαφέστεροι στη θέση τους, κάνοντας λόγο για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον Κοσόβου και Σερβίας. Οι ΗΠΑ ζήτησαν από το Δικαστήριο περίπου να κάνει ότι θέλει, αλλά να μην πειράξει τη δήλωση ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Στο νομικό μέρος είπαν ότι το Κόσοβο ήταν εσωτερική περιοχή της Σερβίας και άρα δεν ισχύει για αυτό η υποχρέωση των κρατών σε σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας άλλων κρατών (σύμφωνα με αυτή τη λογική μπορεί κάθε επαρχία κράτους να κηρύσσει, με την υποστήριξη τρίτων κρατών, την ανεξαρτησία της, αρκεί να διαλέγει “σωστά” με ποιους θα συμμαχήσει). Μόνο η Ισπανία, από τα μεγάλα δυτικά κράτη, αντιτάχθηκε στην ανεξαρτησία του Κοσόβου, προφανώς λόγου και του φόβου για τη δική της ακεραιότητα.

Εκτός Δύσης και ορισμένων Μουσουλμάνων Συμμάχων της, η Ρωσία, η Κίνα, τα κράτη της Λατινικής Αμερικής, αλλά και το αφρικανικό Μπουρούντι, με μακρά και πικρή πείρα δυτικών επεμβάσεων, υπερασπίστηκαν σθεναρά την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας, υπογραμμίζοντας ότι το δικαίωμα αυτοδιάθεσης ισχύει μόνο στα πλαίσια αντιαποικιακών αγώνων. Στις παρεμβάσεις τους ήταν πολύ έκδηλος ο φόβος για την εξέλιξη ενός κόσμου χωρίς δίκαιο, όπου μια συμμαχία ισχυρών κρατών διεκδικεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να επεμβαίνει όπου και όπως νομίζει, χωρίς συμφωνία του ΟΗΕ, για να ξαναγράφει τα σύνορα, την ιστορία και την τύχη του κόσμου.

ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΣΟΒΟ: ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ

Πέμπτη, 12 Αυγούστου 2010

ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΣΟΒΟ: ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Tην ελληνική παρουσία στην περιοχή τόνισε ο Αν. ΥΠΕΞ Δημήτρης Δρούτσας, επισκεπτόμενος Βελιγράδι και Πρίστινα αμέσως μετά την έκδοση της γνωμοδότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου για την αποσχισθείσα σερβική επαρχία.

Η Αθήνα διατηρεί άριστες σχέσεις και με την Πρίστινα και με το Βελιγράδι. Βραχυπρόθεσμα, επιδιώκει να συμβάλει στη μη εκδήλωση περαιτέρω πολωτικών συμπεριφορών, που θα βάθαιναν το χάσμα. Η Σερβία ετοιμάζεται για τη μάχη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Στο Κόσοβο τo μόνο που συζητάνε και που θεωρεί ρεαλιστικό ο δυτικός παράγων, είναι η απόδοση κάποιου καθεστώτος αυτονομίας στην Μιτρόβιτσα. Μεσοπρόθεσμα, η ελληνική στρατηγική είναι η ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ μέχρι το 2014. Η αρνητική εκδοχή του μηνύματος είναι: “αν δεν κάνετε κάτι, δεν βλέπετε Ευρώπη”.

Βεβαίως οι Αλβανοκοσοβάροι έχουν τη δική τους αντίληψη για τη … φιλία και τις καλές σχέσεις. ‘Ετσι, προ ημερών, ο “Yπουργός Περιβάλλοντος” του Κοσόβου δεν παρέλειψε να παρευρεθεί στα κατεχόμενα στους … εορτασμούς για την επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο!

Κόσοβο και σερβική εθνική ιδεολογία

Το θέμα του Κοσόβου αγγίζει όμως τον πυρήνα της σερβικής εθνικής ιδεολογίας. ‘Ενας Πρόεδρος που θα νομιμοποιούσε την απόσπασή του, θα υπέγραφε πιθανώς την θανατική του καταδίκη, πολιτικά, αν όχι και φυσικά. Οι πρωταγωνιστές της εικοσαετούς, ανηλεούς αντισερβικής εκστρατείας κέρδισαν, η συντριβή όμως του σερβικού έθνους παραδόξως του αφαιρεί και οποιονδήποτε σοβαρό λόγο συμβιβασμού! Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται και για τους Σέρβους που τάχασαν σχεδόν όλα, η διατήρηση της “ψυχής” τους, των ιστορικών τίτλων “ιδιοκτησίας” του Κοσόβου, είναι περίπου το μόνο που τους έχει απομείνει, αν θέλουν να υπάρχουν ως έθνος. Διατηρούν εξάλλου την υποστήριξη της Μόσχας (όσο δεν εντάσσονται στο ΝΑΤΟ), του Πεκίνου, μεγάλου μέρους του εκτός Δύσης κόσμου και πέντε κρατών της ΕΕ.

Απομένει το δέλεαρ της ευρωπαϊκής προοπτικής. H αξία της όμως μοιάζει ξεθωριασμένη λόγω των προβλημάτων της ΕΕ, τόσο ορατών σε Λεττονία, Ουγγαρία, Ρουμανία και, προπάντων. Ελλάδα. Τα περισσότερα μέλη της ΕΕ άλλωστε δεν εκδηλώνουν κανένα ενθουσιασμό για τη συνέχιση μιας διεύρυνσης που συνέβαλε στο να καταστήσει περίεργο, ακυβέρνητο “μωσαϊκό” την ‘Eνωση, εντείνοντας την κρίση της και διαψεύδοντας προσδοκίες που ενέπνευσε.

Τούτων δοθέντων, απομένει να δούμε αν η πληγή του Κοσόβου είναι το τελευταίο εμπόδιο προς την εμπέδωση μιας ευρωπαϊκής νέας τάξης ή, αντίθετα, ένα τραύμα έτοιμο να αναζωπυρώσει, σε δεδομένη στιγμή, τοπικές εθνοτικές συγκρούσεις και την προαιώνια σύγκρουση Ρώσων/Δυτικών στα Βαλκάνια. Mετά από όσα έγιναν, η διχοτόμηση του Κοσόβου και η αναγνώριση στους Σέρβους του ίδιου δικαιώματος του οποίου κάνουν χρήση οι Αλβανοκοσοβάροι, μοιάζει η μόνη λογική και σταθερή λύση, η μόνη που δεν θα συνιστούσε επικράτηση του ενός επί του άλλου. Αλλά δεν είναι επιθυμητή από τις ΗΠΑ. Ενδεχομένως, υποστηρίζουν οι πιο καχύποπτοι από τους διπλωμάτες μας, γιατί η Ουάσιγκτον επιδιώκει κάθε επιμέρους ρύθμιση να φέρει τον σπόρο μιας ελεγχόμενης αστάθειας, μιας δυνατότητας μελλοντικής κρίσης, που θα καθιστά αιωνίως αναγκαία την αμερικανική παρουσία στη ΝΑ Ευρώπη.

Τι πρέπει να κάνει η Αθήνα;

Ισχυρές πιέσεις αναμένεται να ασκήσουν στην Αθήνα οι ΗΠΑ για την αναγνώριση του Κοσόβου. Μεταξύ των Ελλήνων διπλωματών βρίσκει κανείς σήμερα εκπροσώπους τριών “σχολών σκέψης”:

Πρώτον, όσοι θεωρούν ότι την Ελλάδα συμφέρει ότι συμφέρει και την Ουάσιγκτον, σε αυτό και σε όλα τα θέματα. Υποστηρίζουν ότι η Αθήνα πρέπει να παραμερίσει ευαισθησίες και κληρονομιές του παρελθόντος και να ευθυγραμμίσει την πολιτική της με τους πλούσιους και ισχυρούς

Δεύτερον, όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνει, για λόγους ελληνικού εθνικού συμφέροντος, μια κίνηση εξισορρόπησης προς τη μεριά των Αλβανών, που να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις εξελίξεις στη χερσόνησο και την αυξανόμενη ισχύ και επιρροή του αλβανικού στοιχείου, που τείνει να γίνει προνομιακός βραχίονας Αμερικανών και Τούρκων στη χερσόνησο του Αίμου.

Τρίτον, όσους θεωρούν επικίνδυνο παραλογισμό την αναγνώριση του Κοσόβου από την Ελλάδα, τη στιγμή που η Αθήνα παραμένει δύναμη του στάτους κβο, αντιμέτωπη με κάποιας μορφής αναθεωρητικές απειλές στις μισές ελληνικές περιφέρειες και με ψευδοκράτος στην Κύπρο. Υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, και μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, δεν μπορεί, πολιτικοδιπλωματικά, να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας αντίφασης, αφού βασίζει όλη την εξωτερική της πολιτική στο διεθνές δίκαιο.

Οι ίδιοι κύκλοι εκτιμούν ότι έχει επέλθει εδώ και πολύ καιρό και με το παραπάνω εξισορρόπηση της βαλκανικής πολιτικής της Αθήνας. Μια αναγνώριση του Κοσόβου δεν θα είχε σπουδαία αποτελέσματα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, γιατί θα γινόταν αντιληπτή από τους Αλβανούς ως κίνηση υπαγορευμένη από τις ΗΠΑ. Αντίθετα, θα τραυμάτιζε βαθιά, εις το διηνεκές τις ελληνοσερβικές σχέσεις, γιατί οι Σέρβοι θα την θεωρούσαν πισώπλατη μαχαιριά. Το ζήτημα του Κοσόβου, τονίζουν, δεν είναι τρέχον ζήτημα διπλωματίας ή στρατηγικής. Αφορά την ιστορία και το μέλλον των Βαλκανίων, τη βαθύτερη ιστορική συνείδηση των λαών τους, σχέσεις μεταξύ των εθνών τους που πηγαίνουν αιώνες πίσω και θα πάνε αιώνες μπροστά, υπερβαίνοντας τρέχουσες διαχειρίσεις. Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να ταυτισθεί με τη Σερβία ή τη Ρωσία, χρειάζεται απελπιστικά καλές σχέσεις μαζί τους και την παρουσία τους, επί ποινή στρατηγικής ασφυξίας.

Εκτίναξη της τιμής του κριθαριού

Εκτίναξη της τιμής του κριθαριού

Υπερδιπλασιασμό της τιμής και του κριθαριού μέσα σε μόλις έξι εβδομάδες έχουν προκαλέσει τα έντονα καιρικά φαινόμενα στην Ρωσία και την Ουκρανία
Η τιμή του κριθαριού στην Ευρώπη έχει ενισχυθεί κατά 130% στα 210 ευρώ ανά τόνο από 90 ευρώ ανά τόνο στα μέσα Ιουνίου.
«Η ενίσχυση της τιμής του κριθαριού έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη γιατί όλοι προσέχουν τις εξελίξεις στην αγορά σιταριού δηλώνει στους Financial Times, η Abdolreza Abbassian, οικονομική αναλύτρια του Οργανισμού Τροφίμου και Γεωργίας του ΟΗΕ και συμπληρώνει: «Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι μεγάλες παραγωγοί κριθαριού».
Η Ρωσία, η Ουκρανία και το Καζακστάν εξήγαν το 2009 8,4 εκατ. τόνους κριθαριού, σχεδόν το ήμισυ δηλαδή του συνολικής αγοράς των 16,9 εκατ. τόνων, σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας.
http://www.antinews.gr/?p=56962
[ΠΕΠΟΙΘΗΣΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΘΗΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΥΔΩΡ ΚΑΙ ΑΦ' ΕΝΟΣ, ΘΑ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΧΕΡΣΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΦ' ΕΤΕΡΟΥ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ "ΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ" ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΥΔΡΟΒΟΡΩΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΩΣ Ο ΒΑΜΒΑΞ  ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ. ΜΕ ΤΟ ΚΡΙΘΑΡΙ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΡΙΣΤΗ ΤΡΟΦΗ ΔΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΘΑ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΘΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΘΗ Η ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ  ΤΟ ΣΙΤΗΡΕΣΙΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΑ  ΓΙΝΗ ΟΡΘΟΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΝ]

O άνθρωπος των μαφιών του χρήματος

Τα δολώματα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4844

Άρχισαν όλοι να θριαμβολογούν ότι ανακάλυψαν την Αμερική: Ότι ο ΓΑΠ είναι ο άνθρωπος των μαφιών του χρήματος, το έγραψε και η "Financial Times"!!!***

Δηλαδή έπρεπε να το γράψει το έντυπο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου για να μάθουμε το πασίγνωστο και το πλειστάκις δεδηλωμένο από τον ίδιο το Γ. Παπανδρέου;


Έκρυψε ποτέ ο Γιωργάκης το δωσιλογισμό του και στα λόγια και στις πράξεις, και πριν γίνει πρωθυπουργός και μετά που έγινε;

Υπάρχει κανένα κυβερνητικό κόμμα ή πολιτικός ηγέτης του ή ανώτερο στέλεχός του, τέως και νυν, που δεν είναι «δικός τους»; Που δεν υπηρετεί με ευλάβεια και δουλικότητα τις εντολές της ΕΕ και των μηχανισμών της, το ευρώ και τους διεθνείς μαφιόζους του χρήματος: Το χρηματιστικό κεφάλαιο;

Η «είδηση», συνεπώς δεν είναι ότι ο ΓΑΠ είναι «δικός τους», ούτε ότι ολόκληρο το ελληνικό καθεστώς με τα κόμματά του είναι ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ…

Η «είδηση» είναι το ΓΙΑΤΙ το διεθνές όργανο των μαφιών του χρήματος, οι "Financial Times", προβοκάρουν τόσο ανοικτά τον «δικό» τους άνθρωπο!


Δηλαδή είναι τόσο ηλίθιο το επιτελείο αυτό του διεθνούς κεφαλαίου που να θέλει να «κάψει» το πιστό σκυλί του;

ΟΧΙ, οι "Financial Times" δεν γράφουν τίποτα χωρίς σκοπιμότητα, δεν πέφτουν σε τέτοιες «λούμπες».


Γνωρίζουν ότι ηλίθιοι είναι οι Έλληνες πολιτικοί και τα παπαγαλάκια τους τα οποία θα χαλάσουν τον κόσμο θορυβωδώς πάνω στα δολώματα που τους ρίχνουν.

Γνωρίζουν ότι θα τσιμπήσουν το δόλωμα όλοι οι εκλογικοί ξιφομάχοι και τα παπαγαλάκια των κομμάτων, για να στρώσουν και να προλειάνουν το έδαφος για την αυριανή πολιτική σπορά που ετοιμάζουν οι διεθνείς μηχανισμοί του χρήματος.

Έτσι με ένα σπάρο δύο τρυγόνια: Από τη μια εστιάζουν τα πάντα στο δωσίλογο πρωθυπουργό (τον «δικό τους»), ξεπλένοντας έτσι το καθεστώς του δωσιλογισμού και τα κόμματα προτεκτοράτα τού ίδιο αφεντικού, και από την άλλη προωθούν τα σχέδια της αναδόμησης, δηλαδή ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗΣ του πολιτικού καθεστώτος του δωσιλογισμού.

Κραυγάζουν, λοιπόν όλα τα παπαγαλάκια για το δημοσίευμα του οργάνου των μαφιών του χρήματος και ΚΑΝΕΙΣ δεν θέτει το απλό ερώτημα: ΓΙΑΤΙ εκθέτει αυτό το όργανο τόσο κραυγαλέα το «δικό τους»;

Έσπευσε και ο φίλος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, να θριαμβολογήσει για την «ομολογία» των "Financial Times", λες και ανακάλυψε και αυτός σήμερα την Αμερική…

Δεν αναρωτιέται αυτός ο «αριστερός»
(υποτίθεται ως αριστερός βλέπει και πίσω από την επιφάνεια), το ΓΙΑΤΙ το διεθνές όργανο του κεφαλαίου προβαίνει σε τέτοιες συνταρακτικές «αποκαλύψεις».

Πιάνεται στο αγκίστρι και ο Παναγιώτης για να ξεπλυθεί ο ίδιος, αλλά και να ξεπλύνει το κόμμα του και κυρίως το καθεστώς, το ολοκληρωτικά και δωσιλογικά υποταγμένο στους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ και των διεθνών κορακιών του χρήματος.

Οι "Financial Times", σας πουλάνε και σας αγοράζουν κύριοι της κούφιας εκλογικής ρητορείας, σας βάζουν και κτυπάτε το ντέφι στους ρυθμούς που θέλουν, σας καθοδηγούν εκεί που θέλουν, χωρίς οι περισσότεροι να το αντιλαμβάνεστε καν, γιατί υπάρχουν και οι συνειδητή κλακαδόροι των διεθνών οργάνων, οι πράκτορές τους και οι προβοκάτορές τους…

Οι "Financial Times", δίνουν και την πολιτική γραμμή: «επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους».

Την πολιτική γραμμή που θα αποφέρει νέα κέρδη στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και θα παρακάμψει τον ουσιαστικό πολιτικό, αντικαθεστωτικό προσανατολισμό: Καμία πληρωμή του χρέους, έξω από το ευρώ κ.λπ…

Και φυσικά θα ανοίξει και το πολιτικό τερέν των εκλογικών κοκορομαχιών απάτης…

Οι "Financial Times", ωστόσο, σαν ο ευφυέστατος πράκτορας των διεθνών μαφιών του χρήματος και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ρίχνει και το «δόλωμα» το αμερικανικό: Ότι η «χρηματοδοτική στήριξη έσωσε την Ευρώπη και όχι την Ελλάδα»!!!

Τσιμπάει και εδώ ο «αριστερός» Λαφαζάνης. Και εδώ ανακαλύπτει πάλι την Αμερική.


Αφήνει να παρακαμφθεί το ουσιώδες: ότι είναι η ΕΕ και το ευρώ που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στο ρόλο της Ιφιγένειας για να διασωθούν τα υπερκέρδη των ισχυρών ιμπεριαλισμών της Ευρώπης και των τοκογλυφικών μαφιών του χρήματος.

Παρακάμπτει δηλαδή ο «αριστερός» Λαφαζάνης ότι ΟΛΑ τα κόμματα βάλανε πλάτη στην ΕΕ, όλα εκτελούσαν τις εντολές των Βρυξελλών, ότι το ίδιο το δικό του κόμμα έχει ψηφίσει τις κεντρικές συμφωνίες της ΕΕ και ακόμα ότι το ΣΥΝΟΛΟ της «αριστεράς» έστρωσε το δρόμο της σημερινής κατοχής μας, με τον αγώνα της ΥΠΕΡ της κατακλυσμιαίας εισβολής των αλλοδαπών, εισβολή που ΑΠΟΣΑΘΡΩΣΕ κυριολεκτικά κάθε ταξικό ιστό, κάθε «εθνικό» ιστό αντίστασης και αγώνα…
Ο Λαφαζάνης με τις επίπεδες ερμηνείες των προβοκατόρικων «ομολογιών» των "Financial Times", ρίχνει νερό στο μύλο τους και ΑΘΩΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ του δωσιλογισμού, και τα κόμματα-εξαρτήματα του κεφαλαίου.

Κερδοσκοπεί και αυτός εκλογικά πάνω στο πρόσωπο του Γιωργάκη, καταπίνοντας αμάσητα τα δολώματα του διεθνούς οργάνου της Νέας Τάξης…

Βάθος «αριστερής ανάλυσης»!!!
-----------------------------
***
Ολοι θυμόμαστε τα επικριτικά σχόλια για την Ελλάδα και την οικονομία, για τους Ελληνες και το πόσο απατεώνες είναι, για την χρεοκοπία και πόσο κοντά είναι. Πρωτοστατούσαν οι αρθρογράφοι της γνωστής οικονομικής εφημερίδας και βασικό όργανο των αγορών, οι Financial Times δηλαδή.
Και ως δια μαγείας, η γερμανική έκδοση της εφημερίδας στάζει μέλι για την Ελλάδα και κυρίως για τον πρωθυπουργό που έχει, όπως λέει, καταφέρει το ακατόρθωτο, έσωσε τη χώρα του από τη χρεοκοπία. Ξαφνικά οι αρθρογράφοι της έγκριτης εφημερίδας ρίχνουν τέτοιο… ξεσκόνισμα στον Γ. Παπανδρέου που ούτε τα… Νέα της οδού Ιπποκράτους δεν θα έγραφαν τέτοιο άρθρο. Διαβάστε τι λέει για τον πρωθυπουργό:

Τίτλος: «Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα», και υπότιτλο «η Ελλάδα έχει αυτό που λείπει από τη Γερμανία, έναν τολμηρό πολιτικό στην ηγεσία που προσπαθεί να εξυγιάνει το σύστημα» Και συνεχίζει στο άρθρο: «Ο Παπανδρέου τηρεί τις υποσχέσεις που έδωσε στο Eurogroup για να σώσει την Ελλάδα από την χρεοκοπία. Η ελληνική κυβέρνηση κάνει περικοπές. Συγκεκριμένα ο απόγονος της δυναστείας Παπανδρέου και σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου τολμά και εφαρμόζει τις πιο δραστικές περικοπές που έζησε ποτέ η Ευρώπη. Η Ελλάδα έγινε ‘πεδίο δοκιμής’ για την Ευρώπη. Ο Έλληνας πρωθυπουργός επιμένει στην ‘επανενσωμάτωση’ της χώρας του στην οικονομική ευρωπαϊκή οικογένεια μέσω μιας σε βάθος εξυγίανσης».

«Η Ελλάδα έφερε την Ευρώπη στο χείλος του γκρεμού. Ναι, αλλά την Ευρώπη δεν την έσωσε το πακέτο οικονομικής στήριξης που ενέκρινε για την Ελλάδα, αλλά η απόφαση της Αθήνας να το πάρει και να μην κηρύξει πτώχευση. Διότι η πτώχευση θα ήταν πιο βολικός δρόμος από τις σημερινές δραστικές περικοπές. Και αυτό επειδή το 80% των πιστώσεων της Ελλάδας προέρχονται από το εξωτερικό επομένως οι Έλληνες θα ήταν σε καλύτερη θέση, εάν προχωρούσαν σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους και δεν έπαιρναν το ευρωπακέτο», ενώ για τον κ. Παπανδρέου αναφέρει ότι «φαίνεται να έχει κάτι από το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων: εκμεταλλεύεται την κάθε στιγμή, έστω και αν φαίνονται όλα αδιέξοδα. Έτσι κατάφερε τους πρώτους έξι μήνες να υλοποιήσει τα τρία τέταρτα όσων υποσχέθηκε».
Και καταλήγει: « Ο Παπανδρέου είναι πιστός στη συμφωνία που έκανε με το Eurogroup. Τώρα πρέπει και το Eurogroup να μειώσει σημαντικά το επιτόκιο του 5% που είναι σήμερα, όπως απαιτούν ήδη οι Έλληνες, διαφορετικά σε τρία χρόνια θα είναι πάλι στο χείλος του γκρεμού. Είναι σίγουρο ότι ο Παπανδρέου είναι ο άνθρωπός μας στην Αθήνα. Επομένως είναι μοναδική ευκαιρία».
http://www.antinews.gr/?p=57416

Η προεδρική υποκρισία και η σιωπή των πολύχρωμων παπαγάλων

Η προεδρική υποκρισία και η σιωπή των πολύχρωμων παπαγάλων
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4842


Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, από τη Βασιλική Λευκάδας όπου βρέθηκε για τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου μας ευχήθηκε «ψυχική δύναμη» για να «ξεπεράσουμε τα δεινά που επισυσσώρευσε η οικονομική κρίση»!!!

Ο κ. Παπούλιας ευχήθηκε, επίσης, «να δημιουργήσουμε μια κοινωνία δικαιότερη και πιο ανθρώπινη»!!!

Η προεδρική υποκρισία κτυπά κόκκινο.


Ο κεντρικός θεσμικός πυλώνας του καθεστώτος εύχεται «ψυχική δύναμη» στους μελλοθανάτους υπηκόους του, όταν ο ίδιος ΥΠΕΓΡΑΨΕ τα Μνημόνια και την κατοχή μας από τους δημίους μας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλάει για «κοινωνία δικαιότερη και πιο ανθρώπινη»,
όταν με τα ίδια του τα χέρια υπέγραψε την κακουργηματική ανισότητα και αδικία, όταν συναίνεσε στην κατοχή μας από τις διεθνείς μαφίες του χρήματος, όταν έβαλε την υπογραφή του στην κατάργηση και της τυπικής Εθνικής Δημοκρατίας, στην ανοικτή δικτατορία της τρόικας: Των δυνάμεων του σκότους, της αποκτήνωσης του ελληνικού λαού και της έσχατης κοινωνικής αδικίας!!!

Τέτοιος κομπασμός υποκριτικής καθεστωτικής αυθάδειας σού φέρνει παραζάλη και ΟΡΓΗ…

Αντί να σιωπά ο Πρόεδρος μας κοροϊδεύει και από πάνω με ευχές για παιδιά με ειδικές ανάγκες…

Με τόση προσβλητική, φρενοβλαβή περιφρόνηση αντιμετωπίζουν ΟΛΟΙ τον ελληνικό λαό: Σαν να είναι κλεισμένος σε ίδρυμα για ασθενείς με ειδικές ανάγκες…

Τον αντιμετωπίζουν έτσι ΟΧΙ μόνο οι θεσμικοί παράγοντες του καθεστώτος (Πρόεδρος, κυβέρνηση, κόμματα), αλλά και τα ποικίλα και πολύχρωμα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και των λοιπών κομματικών επιτελείων ή άλλων υπηρεσιών.

Δεν είδαμε κανέναν
από όλους αυτούς που ξαφνικά «ανακάλυψαν» την δωσίλογη αυθάδεια του ΓΑΠ, να μιλάει για αυτή την πατερναλιστική αυθάδεια του κεντρικού πυλώνα του καθεστώτος.

Ο κ. Παπούλιας είναι λιγότερο υπεύθυνος για την κατοχή της Ελλάδας από την άλλη μαριονέτα των διεθνών μηχανισμών: το Γιωργάκη;

Οι καραμπινάτες ανοησίες που ξεστομίζει ο Πρόεδρος, αυτά τα «μαργαριτάρια» της δωσίλογης υποκρισίας και απάτης, είναι υπεράνω σχολιασμού;

Οι «παρλαπίπες» της υποκρισίας και της απάτης των άλλων κομμάτων και ιδιαίτερα της Ν.Δ, βρίσκονται και αυτές στο απυρόβλητο;

ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΑΝ τα πάντα με τις δικές τους πολιτικές και πλάτες και καμώνονται τις μωρές παρθένες, πετώντας και καμιά διπλωματική ανακοινωσούλα εκλογικής εμπορίας εναντίον των δημίων μας.

Το ελληνικό Σύνταγμα έχει καταλυθεί, η Ελλάδα έχει παραδοθεί, με τις δικές τους ευλογίες, στα δικτατορικά όργανα της ΕΕ και του ευρώ, ζούμε την πιο ύπουλη, αλλά και πιο εφιαλτική δικτατορία και όλοι αυτοί οι αχρείοι μας δουλεύουν με κοκορομαχίες απάτης, με διαχειριστικές λογιστικές, με ήχους κούφιων λέξεων και με ΕΥΧΕΣ για καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία!!!

Η οποία φυσικά θα έρθει όταν έρθουν οι ίδιοι στην κυβερνητική εξουσία!!!


Γι αυτό και έχουν σκαρίσει όλων των ειδών τα «εγκάθετα» κομματικά παπαγαλάκια και προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό να χρησιμοποιήσει το «όπλο» της ψήφου…

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΙΩΝ;

Να πάνε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη;

Θα περιμένουμε να μας το αναλύσουν όλοι αυτοί οι εμβριθείς της δημοσιογραφικής πορνείας…


` ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…

Το ΔΝΤ ήθελε και... οπαδούς!

Το ΔΝΤ ήθελε και... οπαδούς!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

«E» 13/8

Οποια ελληνική εφημερίδα και αν άνοιγε κανείς την Κυριακή, θα έπεφτε πάνω σε συνέντευξη του Δανού Πολ Τόμσεν, του υπαλλήλου του ΔΝΤ που ασκεί καθήκοντα "υπερπρωθυπουργού" της Ελλάδας στον οικονομικό τομέα ως εκπρόσωπος των ξένων δυναστών του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ, υπό τον έλεγχο των οποίων έχει περιέλθει η χώρα μετά την υπαγωγή της στο καθεστώς του διαβόητου μνημονίου κατόπιν απόφασης του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Ηταν φανερό ότι είχαμε να κάνουμε με μια προγραμματισμένη "επιχείρηση γοητείας" της τρόικας, η οποία φυσικά δεν έπεισε κανέναν.

Η παταγώδης επικοινωνιακή αποτυχία δεν οφείλεται φυσικά στις ανιαρές κοινοτοπίες που επανέλαβε ο Τόμσεν, αλλά στην ουσία της πολιτικής που ακολουθούν το ΔΝΤ και η ΕΕ εναντίον της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οταν έχεις περικόψει μισθούς και συντάξεις εκατομμυρίων Ελλήνων, πρέπει να έχεις απύθμενο πολιτικό θράσος για να ισχυρίζεσαι σοβαρά χωρίς να αντιλαμβάνεσαι ότι γίνεσαι προκλητικός πως "η κυβέρνηση πρέπει να εξηγήσει τις μεταρρυθμίσεις και τα πλεονεκτήματά τους στον κόσμο", όπως είπε ο Τόμσεν στο "Εθνος της Κυριακής" και μάλιστα προσθέτοντας σε άλλη συνέντευξή του στον "Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής" ότι "αν εξηγηθούν σωστά αυτές οι μεταρρυθμίσεις, θα γίνουν αποδεκτές"!
Δεν γνωρίζουμε τι γίνεται στη χώρα του Τόμσεν, αλλά στη δική μας χώρα δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης τόσο ηλίθιος ώστε να του κόβεις τον μισθό και τη σύνταξη και να λεηλατείς περαιτέρω τα εισοδήματά του ακριβαίνοντας τα πάντα μέσω δραματικών αυξήσεων του ΦΠΑ και αυτός να αισθάνεται πανευτυχής μόλις του εξηγήσεις τι... "τρομερά οφέλη" θα έχει από την απελευθέρωση των επαγγελμάτων του συμβολαιογράφου και του οδηγού βυτιοφόρου! Είναι πολύ πιθανότερο να σε δείρει, παρά να μείνει έκθαμβος ενώπιον της σοφίας της πολιτικής σου... Είναι προφανές, όμως, ότι ο Δανός "γκαουλάιτερ" του ΔΝΤ διακατέχεται από τέτοια έπαρση, ώστε νομίζει πως απευθύνεται σε "ιθαγενείς".
"Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις να γίνουν με τρόπο κοινωνικά υπεύθυνο και ισορροπημένο", δήλωσε στο "Εθνος" και συνέχισε: "Πώς θα γίνει δίκαιος (σ.σ.: ο καταμερισμός των βαρών); Φορολογώντας τα υψηλότερα εισοδήματα. Θεωρώ πως δεν είναι ανάγκη να αυξηθούν οι φορολογικοί συντελεστές περισσότερο από όσο προβλέπεται στο μνημόνιο".
Το "κοινωνικά δίκαιο" δηλαδή κατά τον Τόμσεν είναι οι μεν πλούσιοι απλώς να πληρώσουν τους φόρους που νομίμως τους αναλογούν, χωρίς καμιά αύξηση των φορολογικών συντελεστών, οι δε μισθωτοί και συνταξιούχοι να υποστούν μείωση μισθών και συντάξεων! Κατά το ΔΝΤ δηλαδή είναι ισοδύναμη η λεηλασία των εισοδημάτων εκατομμυρίων Ελλήνων με την απλή τήρηση των φορολογικών υποχρεώσεων εκ μέρους των πλουσίων! Αυτό το θεωρεί "κοινωνικά υπεύθυνο και ισορροπημένο". Εκτακτη λογική.
Η "κοινωνική ευαισθησία" του εκπροσώπου του καθεστώτος επικυριαρχίας της ΕΕ και του ΔΝΤ αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο και από τις θέσεις του σε ακόμη ένα θέμα.
Αναφερόμενος στην απολύτως αναμενόμενη έκρηξη του πληθωρισμού στην οποία οδήγησαν τα μέτρα του μνημονίου, ο Τόμσεν ομολογεί ότι "η αύξηση που επιβλήθηκε στους φόρους πέρασε αυτούσια στις τελικές τιμές". Συνεχίζει, όμως, ακάθεκτος: "Τα καλά νέα είναι ότι δεν βλέπουμε κάποια ένδειξη ότι αυτή η αύξηση των τιμών θα έχει και δευτερεύουσες επιδράσεις με νέες αυξήσεις λόγω υψηλότερων μισθών", δηλώνει στον "Ελεύθερο Τύπο".
Ο εκπρόσωπος των επικυρίαρχων της ελληνικής οικονομίας αισθάνεται δηλαδή πανευτυχής που οι αυξήσεις των τιμών πέρασαν εξ ολοκλήρου στους καταναλωτές, χωρίς όμως αυτοί να έχουν αυξήσεις μισθών, οπότε ολόκληρη η επιβάρυνση των μέτρων πέρασε αποκλειστικά και μόνο στους καταναλωτές! Αυτό αντιλαμβάνεται ως "καλά νέα" η "κοινωνική ευαισθησία" του ΔΝΤ και της ΕΕ. Τι να πει κανείς; Δεν παραλείπει μάλιστα ο Δανός επικεφαλής της τρόικας να χλευάσει παρεμπιπτόντως και την... καθυστέρηση της ελληνικής οικονομίας για την αύξηση του πληθωρισμού, για τον οποίο πληθωρισμό δεν είναι βεβαίως υπεύθυνα τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ, αλλά το γεγονός ότι "αυτό συμβαίνει σε μια οικονομία όπου ο ανταγωνισμός βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα"!
Το πολιτικό θράσος του επικυρίαρχου...
ΤΡΟΪΚΑ
Δεν ανέχεται αντιστάσεις
Καθόλου δεν αρέσει στους ξένους οικονομικούς επικυρίαρχους της χώρας μας η στάση των ελληνικών πολιτικών κομμάτων (πλην του ΠΑΣΟΚ, εννοείται) απέναντι στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ και την ΕΕ. "Ελπίζαμε όταν σχεδιαζόταν το εν λόγω πρόγραμμα πως αυτό θα τύχαινε ευρείας πολιτικής στήριξης. Οχι, δεν τη βλέπω στον βαθμό που ήλπιζα", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τόμσεν στο "Εθνος", προσθέτοντας με έμμεσα απειλητικό τρόπο: "Ελπίζουμε πως δεν θα υπάρξει κανείς που θα παίξει πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη τόσο σημαντικών ζητημάτων". Αντιθέτως για τους Ελληνες είναι πηγή ελπίδας το ότι όλα τα κόμματα πλην ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ απορρίπτουν το μνημόνιο.

Η γεωγραφία της ύφεσης

Η γεωγραφία της ύφεσης


Ανησυχία προκαλούν τα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας και την ανεργία που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Η οικονομική δραστηριότητα όπως αυτή αποτυπώνεται στην οικοδομή, η οποία τα τελευταία χρόνια είχε αποτελέσει την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, εμφανίζει σημαντική πτώση. Και γίνεται μεγαλύτερη αν συνυπολογιστεί η κάμψη που έχει καταγραφεί κατά το προηγούμενο δωδεκάμηνο. Βεβαίως, η μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας δεν είναι ίδια σε ολόκληρη τη χώρα. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, σε ορισμένες περιφέρειες, όπως στα νησιά των Κυκλάδων και του Νοτίου Αιγαίου γενικότερα, κινείται ανοδικά παρά την κρίση. Την ίδια στιγμή η ανεργία σημειώνει αλματώδη αύξηση κατά τον μήνα Μάιο, προδιαθέτοντας για όσα αναμένεται να ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες. Το ποσοστό εκτοξεύθηκε σε 12% από 8,5% τον Μάιο του 2009. Πρόκειται για μία από τις υψηλότερες ετήσιες αυξήσεις ανεργίας που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμη και τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη αναμένουν περαιτέρω επιδείνωση των στοιχείων της ανεργίας το ερχόμενο φθινόπωρο. Χαρακτηριστική είναι και η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Εργασίας κ. Α.Λοβέρδου σύμφωνα με την οποία «το πρόβλημα είναι μεγάλο και έχει μέλλον».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=348541&ct=32&dt=14/08/2010#ixzz0wZ2yY8CJ

SOS: Επικίνδυνοι κακοποιοί ΔΕΝ προφυλακίζονται

Οι πειραματισμοί του κ. Καστανίδη κοστίζουν ακριβά

Τον έντονο προβληματισμό των αστυνομικών έχει προκαλέσει η εφαρμογή της νέας νομοθεσίας για τη μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος, του γνωστού πλέον ως «νόμου Καστανίδη», καθώς, όπως λένε, συλλαμβάνουν επικίνδυνους κακοποιούς, οι οποίοι δεν προφυλακίζονται, με αποτέλεσμα να πηγαίνει χαμένη δουλειά μηνών.
Διαρρήκτες με σωρεία «χτυπημάτων», που έχουν σπείρει τον πανικό σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη, κρίνονται μη προφυλακιστέοι, ενώ ανάλογη «τύχη» έχουν και…και οι κατηγορούμενοι σε υποθέσεις ασέλγειας εις βάρος ανηλίκων. Κι όλα αυτά, σε μία περίοδο που η εγκληματικότητα βρίσκεται σε έξαρση και οι πολίτες ζητούν αύξηση των μέτρων για να αισθανθούν ασφαλείς.
Δικηγόροι αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι ο νέος νόμος προβλέπει να μην προφυλακίζονται κατηγορούμενοι οι οποίοι βαρύνονται με κακουργήματα που επισύρουν ποινή κάθειρξης από πέντε έως δέκα χρόνια. Οπως επισημαίνουν, για να κριθεί προφυλακιστέος ο κατηγορούμενος, υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις, όπως το να έχει δύο αμετάκλητες καταδίκες για ομοειδή αδικήματα ή να είναι ύποπτος φυγής.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, Μανώλης Λαμτζίδης, επισημαίνει ότι ο συγκεκριμένος νόμος έγινε με σκοπό να αποσυμφορηθούν οι φυλακές, καθώς θα υπάρχει μέτρο στις προφυλακίσεις. «Στην αντίθετη περίπτωση, θα γέμιζαν οι φυλακές με προσωρινά κρατουμένους και δε θα υπήρχε χώρος για όσους έχουν καταδικαστεί για διάφορα αδικήματα», προσθέτει ο ίδιος.
Διαρρήκτες
Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα οι αστυνομικοί είδαν εμβρόντητοι να κρίνεται μη προφυλακιστέος ένας 23χρονος Αλβανός «μετρ» των διαρρήξεων, ο οποίος είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος σε γειτονιές κυρίως της ανατολικής Θεσσαλονίκης. Ο αλλοδαπός τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είχε διαπράξει συνολικά 51 διαρρήξεις σε διαμερίσματα και καταστήματα, αφαιρώντας κοσμήματα σημαντικής αξίας και χρηματικά ποσά.
Οπως αναφέρουν αστυνομικοί, ο 23χρονος άντρας «χτυπούσε» κυρίως διαμερίσματα από τα οποία έλειπαν οι ιδιοκτήτες τους, ενώ δρούσε πάντα μόνος του. «Χρειάζονται μήνες για να εξιχνιάσουμε μια υπόθεση και να συλλάβουμε τους δράστες. Βλέπουμε τον κόπο μας να χάνεται, όταν εισαγγελείς και ανακριτές τους αφήνουν ελεύθερους και είναι φυσικό και οι πολίτες να διαμαρτύρονται», αναφέρει αστυνομικός.
Επίσης, πριν από περίπου δύο μήνες είχαν κριθεί μη προφυλακιστέα και τα τέσσερα μέλη σπείρας διαρρηκτών, όλοι αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι είχαν «χτυπήσει» τουλάχιστον 100 διαμερίσματα σε Πανόραμα, Ωραιόκαστρο, Πεύκα, αλλά και σε γειτονιές της ανατολικής Θεσσαλονίκης. Οι δράστες κυριολεκτικά «έγδυναν» τα θύματά τους, αρπάζοντας από χρήματα, κοσμήματα και ρούχα μέχρι και τα αυτοκίνητά τους. «Υπάρχει φόβος, ειδικά όταν πρόκειται για αλλοδαπούς, να εξαφανιστούν και να τους εντοπίσουμε μόνον εάν τύχει και τους ξανασυλλάβουμε», εξηγεί αξιωματικός.
Κατηγορούμενοι για ασέλγεια
Ανάλογες ήταν οι αντιδράσεις και όταν έγινε γνωστό ότι μη προφυλακιστέοι κρίθηκαν οι δράστες σε δύο υποθέσεις ασέλγειας με θύματα ανήλικα αγοράκια. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για έναν 28χρονο, ο οποίος «έπεσε» πρόσφατα στα χέρια των αστυνομικών, καθώς, όπως διαπιστώθηκε, είχε δημιουργήσει προφίλ – «παγίδες» στο διαδίκτυο, αναζητώντας νεαρά αγόρια από 10 έως 14 ετών, με σκοπό να τα αποπλανήσει. Οι αστυνομικοί είχαν εντοπίσει και το φίλο – συνεργό του, ένα 46χρονο σεκιουριτά, με τον οποίο κατηγορούνται ότι ασελγούσαν σε βάρος ενός 11χρονου παιδιού. Μάλιστα, ένας 12χρονος είχε καταγγείλει ότι του είχαν στείλει φωτογραφίες με άσεμνο περιεχόμενο, προτρέποντάς τον να… συμμετάσχει και ο ίδιος σε παρόμοιες πράξεις με ενήλικες να ασελγούν σε βάρος του.
Μη προφυλακιστέος είχε κριθεί και ο 37χρονος που συνελήφθη πριν από μερικές ημέρες στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ομολόγησε ότι είχε ασελγήσει ή είχε προβεί ακόμη και σε σεξουαλικές πράξεις με τουλάχιστον 16 παιδιά την τελευταία δεκαετία. Ο ίδιος φέρεται να ομολόγησε ότι εντόπιζε τα θύματα του σε παιδικές χαρές, καφετερίες, αλλά και στο διαδίκτυο, ενώ περιέγραψε στους αστυνομικούς όλες τις «συναντήσεις» που είχε με ανήλικα αγόρια, δίνοντας λεπτομέρειες που τα παιδιά προσπαθούσαν να ξεχάσουν. Σύμφωνα με αξιωματικούς, ο δράστης αναφέρθηκε στις σεξουαλικές προτιμήσεις του, επισημαίνοντας ότι στα δίχτυα του βρέθηκαν παιδιά ηλικίας από 13 έως 17 ετών, ελληνικής, πακιστανικής και αλβανικής καταγωγής.
Ρεπορτάζ της κ.Κ.Αγοραστού
Πηγή Αγγελιοφόρος
http://greece-salonika.blogspot.com/2010/08/blog-post_3279.html#ixzz0wNacKmz6