Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

12 Δεκεμβρίου 2011

Η ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΗΤΟ ΝΑ ΠΑΡΑΣΧΕΘΗ "ΘΕΑΜΑ" ΣΤΟΝ "ΛΑΟΥΤΖΙΚΟ" !!!

«Επώνυµες» συλλήψεις,  αλλά ψίχουλα στο ταµείο...

Το γεγονός ότι κανένας δεν έχει προφυλακιστεί ενθάρρυνε και τους άλλους οφειλέτες να µην τακτοποιήσουν τα χρέη τους

ΤΟ ΒΗΜΑ:  11/12/2011

 
∆εκάδες συλλήψεις δίχως νόηµα, χωρίς συνέχεια και µε σχεδόν µηδενικές... εισπράξεις για το Ελληνικό ∆ηµόσιο! Γνωστοί επιχειρηµατίες οδηγούνται στο κρατητήριο και στη ∆ικαιοσύνη, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ουσιαστικό κέρδος για τα δηµόσια έσοδα. Οι προβεβληµένες προσαγωγές από το Σ∆ΟΕ και την ΕΛ.ΑΣ. του γνωστού εισαγωγέα ρούχων Λάκη Γαβαλά, του επιχειρηµατία Γιώργου Πετζετάκι, του µεγαλοµετόχου ΜΜΕ Κώστα Γιαννίκου και άλλων περίπου 50 ιδιωτών φαίνεται να µην έχουν στην πορεία κανένα ουσιαστικό αντίκρισµα για τα δηµόσια ταµεία. Ουδείς προφυλακίστηκε και µόνον ένας 57χρονος υποχρεώθηκε στη νέα τύπου ποινή της «επιτήρησης από κοινωνικό λειτουργό»!


Είκοσι από τους επιχειρηµατίες που συνελήφθησαν για φοροδιαφυγή επικαλέστηκαν την υπαγωγή τους στο άρθρο 99 του νέου Πτωχευτικού Κώδικα και αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς καµία συνέπεια, άλλοι εξακολουθούν να εφαρµόζουν παρελκυστικές τακτικές, ενώ στο ποινικό µέρος οι περισσότερες υποθέσεις έχουν παραπεµφθεί στις ελληνικές καλένδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν κανένας από τους επιχειρηµατίες οι οποίοι συνελήφθησαν στην Αθήνα για χρέη προς το ∆ηµόσιο δεν έχει προχωρήσει σε διακανονισµό των οφειλών του. Επιπλέον, το γεγονός ότι κανένας δεν έχει προφυλακιστεί έχει µειώσει σηµαντικά την προσέλευση άλλων οφειλετών στις Εφορίες για να τακτοποιήσουν τα χρέη τους.

Χαρακτηριστικά ενώ οι οικονοµικές αρχές έχουν λίστα 14.700 οφειλετών του ∆ηµοσίου που χρωστούν περίπου 37 δισ. ευρώ µέχρι στιγµής από τη συγκεκριµένη διαδικασία φέρεται να έχουν «φοβηθεί» γύρω στους 600-800 ιδιώτες και να έχουν καταβάλει στο ελληνικό ∆ηµόσιο ποσά της τάξεως των 30-40 εκατ. ευρώ. ∆ηλαδή περίπου το... ένα χιλιοστό του ύψους της φοροδιαφυγής.

|||||||| Πενήντα συλλήψεις

Τις τελευταίες εβδοµάδες έχουν γίνει σχεδόν 50 συλλήψεις από την ΕΛ.ΑΣ. – κυρίως από την Οικονοµική Αστυνοµία, την Υποδιεύθυνση ∆ίωξης Οργανωµένου Εγκλήµατος και τις υπηρεσίες Ασφαλείας Θεσσαλονίκης και Ρόδου –, αλλά και από το Σώµα ∆ίωξης Οικονοµικού Εγκλήµατος. Οι περιπτώσεις των κκ. Γαβαλά, Γιαννίκου, Πετζετάκι, Πανούση που προβλήθηκαν από τα ΜΜΕ είναι χαρακτηριστικές... Ο Λάκης Γαβαλάς που συνελήφθη από το Σ∆ΟΕ στο Κολωνάκι για χρέη ύψους 1.480.000 ευρώ επικαλέστηκε ότι από τον Αύγουστο του 2011 έχει γίνει δεκτό από το Πρωτοδικείο προγενέστερο αίτηµά του προκειµένου η επιχείρησή του να ακολουθήσει την πτωχευτική διαδικασία. Ετσι είχε οριστεί µεσολαβητής προκειµένου να υπάρξει συµφωνία µέσα σε έναν χρονικό ορίζοντα οκτώ µηνών µε το 60% των πιστωτών του και αφέθηκε ελεύθερος χωρίς καµία νοµική συνέπεια. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και µε την περίπτωση της σύλληψης του µεγαλοµετόχου του Alter Κώστα Γιαννίκου για µη απόδοση ΦΠΑ ύψους 1.200.000 ευρώ. Και αυτός επικαλέστηκε ότι από τις 11 Αυγούστου 2011 είχε γίνει δεκτό αίτηµά του για να ενταχθεί στην πτωχευτική διαδικασία. Το ίδιο ίσχυσε και όσον αφορά τον Παναγιώτη Πανούση της ΑΤΤΙΚΑΤ που όφειλε στο ∆ηµόσιο 7,9 εκατ. ευρώ και ο οποίος επικαλέστηκε επίσης την υπαγωγή του στον Πτωχευτικό Κώδικα, ενώ ζήτησε συµψηφισµό των χρεών του µε οφειλές του Ελληνικού ∆ηµοσίου προς την επιχείρησή του.

|||||||| Αναβολή επ’ αόριστον

Οι επιχειρηµατίες έχουν αφεθεί ελεύθεροι είτε γιατί καταδικάστηκαν σε ένα ως τέσσερα χρόνια φυλάκισης µε αναστολή (όπως ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας κοµµωτηρίων Νίκολας, ο ιδιοκτήτης των Bodyline και άλλοι) είτε γιατί έχει οριστεί τις επόµενες εβδοµάδες τακτική δικάσιµος.

Ενας εξ αυτών, ένας 57χρονος έµπορος µαρµάρων µε χρέη προς το ∆ηµόσιο ύψους 1.150.000 ευρώ, που είχε εις βάρος του καταδίκη πέντε ετών για υπόθεση φοροδιαφυγής, καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης µε αναστολή και τέθηκε υπό επιτήρηση κοινωνικής αρωγής! Ακόµη ένας ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας έλαβε αναβολή επ’ αόριστον...

Σηµαντική παράµετρος της υπόθεσης είναι εάν, έστω και εκ των υστέρων, οι συλληφθέντες επιχειρηµατίες προχωρούν σε ρύθµιση των χρεών τους. Οι περισσότεροι συλληφθέντες στην Αθήνα δεν έχουν προχωρήσει σε καµία σχετική ενέργεια. Από τους 20 που συνελήφθησαν στη Θεσσαλονίκη περίπου οι µισοί έχουν ζητήσει εκ των υστέρων διακανονισµό. Από την άλλη πλευρά ο Γιώργος Πετζετάκις που είχε συλληφθεί για χρέη προς το ∆ηµόσιο ύψους περίπου 2,1 εκατ. ευρώ φέρεται να ζήτησε διακανονισµό των χρεών του και η υπόθεσή του να καθυστερεί µιας και όπως λένε συνεργάτες του «στην προκειµένη περίπτωση λόγω του µεγάλου ύψους των οφειλών του πρέπει να συσταθεί σχετική επιτροπή από τις οικονοµικές υπηρεσίες».

|||||||| Τα χρέη παραμένουν

Πέντε συλλήψεις επιχειρηµατιών στη Ρόδο για συνολικές οφειλές που πλησιάζουν τα 4 εκατ. ευρώ αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγµα της εξέλιξης των υποθέσεων: έµπορος γάλακτος καταδικάστηκε σε 18 µήνες µε τριετή αναστολή ωστόσο δεν εµφανίστηκε ως τώρα για να τακτοποιήσει τις οφειλές του. Μία 84χρονη ιδιοκτήτρια ξενοδοχειακής µονάδας είχε προχωρήσει σε ρύθµιση χρέους µόλις λίγες ώρες πριν από τη σύλληψή της. Ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας λίγα 24ωρα πριν από τη σύλληψή του είχε επίσης υπαχθεί στις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, ενώ δύο ακόµη, µία ιδιοκτήτρια καφετέριας κι ένας κατασκευαστής, πήραν αναβολή από το δικαστήριο για να εκδικαστεί η υπόθεσή τους την επόµενη εβδοµάδα. Οµως δεν ενδιαφέρθηκαν να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους επικαλούµενοι... άγνοια ή κληρονοµικές εκκρεµότητες.

Οι µεγαλοοφειλέτες ξένοιασαν

Εισέπραξαν 10 εκατ. αντί για 4 δισ.


Η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά είναι αν η «απειλή» της δηµόσιας σύλληψης και του κρατητηρίου δηµιουργεί µια ροή τακτοποίησης χρεών από τους οφειλέτες του ∆ηµοσίου. Σύµφωνα µε στελέχη του Σ∆ΟΕ και της ΕΛ.ΑΣ., «από µια λίστα περίπου 50 ατόµων για άµεση σύλληψη που είχαµε καταρτίσει – 35 η ΕΛ.ΑΣ. και 15 το Σ∆ΟΕ – προ δύο µηνών, οι 13 εµφανίστηκαν στις ∆ΟΥ και έσπευσαν να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους... Ανάµεσα σε αυτούς είναι και γνωστοί επιχειρηµατίες που έδωσαν µια πρώτη προκαταβολή και ζήτησαν τη γνωστή ρύθµιση µε τις 40 δόσεις. Ετσι γλίτωσαν τις συλλήψεις και απλώς έγινε εις βάρος τους µια προκαταρκτική διαδικασία...». Ωστόσο και αυτή η πλευρά δεν είναι τόσο ενθαρρυντική όπως φαίνεται...

Είναι ενδεικτική η περίπτωση της ΦΑΕΕ Αθηνών που καλύπτει φορολογικά τις µεγάλες επιχειρήσεις της πρωτεύουσας και η οποία – σύµφωνα µε στελέχη του υπουργείου Οικονοµικών – έχει στη διάθεσή της µια λίστα περίπου 1.000 µεγαλοοφειλετών του ∆ηµοσίου – ανάµεσα σε αυτούς και 10 που έχουν ήδη συλληφθεί – µε συνολικά χρέη που αγγίζουν τα 4 δισ. ευρώ. Σύµφωνα µε τους ίδιους αξιωµατούχους, «όταν άρχισαν οι συλλήψεις, περίπου το 60% των οφειλετών ζήτησαν πληροφορίες για το πώς µπορούν να τακτοποιήσουν τα χρέη τους. Το ενδιαφέρον στην αρχή ήταν τεράστιο. Οταν όµως οι φοροδιαφεύγοντες έβλεπαν στην πορεία ότι κανείς δεν φυλακιζόταν και ότι επρόκειτο για ταλαιπωρία... µιας ηµέρας η “περιέργειά” τους ατόνησε. Τελικά ένα ποσοστό 30% των οφειλετών προχώρησε σε έναν αρχικό διακανονισµό και η τοπική εφορία εισέπραξε περίπου 10 εκατ. ευρώ, που είναι... ελάχιστο σε σχέση µε τις οφειλές των 4 δισ. ευρώ». Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Εφορία της Ρόδου, όπου από τους περίπου 200 µεγαλοοφειλέτες ενδιαφέρον για διακανονισµό έδειξαν περίπου 20-25 άτοµα και τελικά προχώρησαν σε µια αρχική συµφωνία για αποπληρωµή των χρεών τρεις ιδιώτες.

Στην Θεσσαλονίκη, όπου συνελήφθησαν 18 επιχειρηµατίες, µόνο οι 5 εξ αυτών (µε χρέη ΦΠΑ) προχώρησαν σε διακανονισµό. Ουδείς, όµως, φυλακίστηκε.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΙ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ "ΡΕΣΤΑ" ΣΤΗΝ ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΧΩΡΑ !!!

Αποζημιώσεις εκατομμυρίων ευρώ ζητούν 117 πρώην βουλευτές
 
Από αυτούς, 62 προέρχονται από τη ΝΔ και 52 από το ΠαΣοΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ 11/12/2011

Αγωγές, που πρόκειται να συζητηθούν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, έχουν καταθέσει 117 πρώην και συνταξιούχοι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, διεκδικώντας αναδρομικά (και με τόκο) διαφορές αποδοχών, καθώς και αποζημιώσεις για ηθική βλάβη, ύψους εκατομμυρίων ευρώ.

Μεταξύ αυτών είναι ηχηρά ονόματα που πρωταγωνίστησαν στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου επί χρόνια, όπως οι Ακης Τσοχατζόπουλος, Τ. Μαντέλης, Γ. Ανωμερίτης, Γ. Δρυς, Ελισ. Παπαζώη, Π. Δούκας, Ελ. Ζαγορίτης, Αν. Καραμάριος, Θ. Κασίμης, Ν. Κατσαρός, Π. Τατούλης, Αντ. Φούσας.

Από τους 117, οι 62 είναι πρώην βουλευτές της ΝΔ και 52 πρώην βουλευτές του ΠαΣοΚ.

Το ακριβές ποσό που ζητούν οι 117 πρώην βουλευτές μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς οι διεκδικήσεις κυμαίνονται ανάλογα με τα χρόνια που διετέλεσε ο καθένας.

Για παράδειγμα: Κάποιος που διετέλεσε βουλευτής 37 μήνες (τρία χρόνια και κάτι) διεκδικεί διαφορές βουλευτικής αποζημίωσης ύψους 240.196 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους. Επιπλέον, όλοι σχεδόν διεκδικούν από το ελληνικό δημόσιο και χρηματική ικανοποίηση ύψους 10.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστησαν, από τη μη αναπροσαρμογή των αποδοχών τους.

Ορισμένοι μάλιστα έχουν καταθέσει και δύο αγωγές για διαφορετικές βουλευτικές περιόδους, όπως  οι Ι. Βαϊνάς, Μυρσίνη Ζορμπά, Εμμ. Λουκάκης και Σωτ. Στολίδης.

Ηδη, όμως έχουν εκδοθεί τρεις αποφάσεις από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, ενώ πρόκειται να συζητηθεί σειρά άλλων. Δύο από αυτές τις αγωγές έγιναν μερικά δεκτές και μία τρίτη απορρίφθηκε, ενώ το δημόσιο άσκησε ήδη έφεση επί των δύο αυτών αγωγών που έγιναν μερικά δεκτές. Πολύ μεγαλύτερος αριθμός αγωγών είναι «παγωμένες» στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Οι πρώην βουλευτές διεκδικούν τις διαφορές των αποδοχών τους που «παράνομα», όπως ισχυρίζονται, δεν τους χορηγήθηκαν μετά την αύξηση των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, βάσει της επίμαχης απόφασης του Μισθοδικείου το 2006.

Χρ. Γιανναρας-Tο «παράδειγμα» τρίζει

Tο «παράδειγμα» τρίζει

Tου Χρηστου Γιανναρα

Zούμε μια συντελεσμένη καταστροφή, με συνέπειες που πληθύνονται και μεγεθύνονται σαν χιονοστιβάδα ή κύμα παλιρροϊκό: Eκατοντάδες χιλιάδες από τον ενεργό πληθυσμό της χώρας βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας. H τολμηρή και δημιουργική μερίδα της κοινωνίας μας, οι μικροί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, εξοντώνονται μεθοδικά. Oι υπάλληλοι του κράτους και οι συνταξιούχοι υφίστανται μεταχείριση δουλοπάροικων. Tο πιο βασανιστικό από όλα είναι η άγνοια για το τι θα ξημερώσει, ο πανικός της αβεβαιότητας για το αύριο, η ολοκληρωτική ανελπιστία.

Mόνοι απαθείς, οι κομματάνθρωποι και οι συνδικαλιστές. Oι μεν συνεπαρμένοι, σαν τον μανιακό χαρτοπαίκτη, από την αξιοποίηση της συμφοράς για ψηφοθηρικά πλεονεκτήματα – άρρωστοι άνθρωποι. Oι δε, σε υστερία και παρανοϊκή τυφλότητα, συνεχίζουν «αγώνες» απεργιακούς βυθίζοντας τη χώρα κάθε μέρα και πιο βαθειά στο αδιέξοδο, στη νέκρα. Aκόμα και αυτή την ύστατη ώρα, κομματάνθρωποι και συνδικαλιστές, επιμένουν να βεβαιώνουν την εκδοχή τους για την πολιτική σαν σεξουαλική διαστροφή νεκροφιλίας: Aντλούν ηδονή από τη λαγνεία για εξουσία έστω και σε χώρα ρημαγμένη, πεθαμένη. Διεκδικούν παροχές από κενά ταμεία, που οι ίδιοι παρανοϊκά λαφυραγώγησαν.

Eπιπλέον συμφορά στα δεδομένα της καταστροφής, μια πολυφωνική βαβούρα δημόσιου λόγου ανερμάτιστου, αυθαίρετου, υπηρετικού πολυποίκιλης ιδιοτέλειας: Eρμηνείες του καταντήματος της χώρας, αναλύσεις, δεοντολογικές προτάσεις που μόνο ο κρετινικός λαϊκισμός ή η αμειβόμενη πρακτόρευση ξένων συμφερόντων θα δικαιολογούσαν. Kαι οδηγούν τα πλήθη σε διαλυτική του κοινωνικού ιστού αλογία. (Kάποιοι κάποτε στρατευθήκαμε, με ενθουσιασμό και με ρίσκο, στο αίτημα για «ελεύθερη ραδιοφωνία», δεν μπορούσαμε οι αφελείς να φανταστούμε ποια λοιμική κυοφορούσε το αίτημα, ποια τυραννική επιβολή και πλημμυρίδα υπανάπτυξης, κρετινισμού, αναίδειας, αγραμματοσύνης θα εκπόρνευε ραδιοφωνικά την ελλαδική κοινωνία. Eπιτέλους, ο κιτρινισμός, το πρακτοριλίκι, η αμάθεια, στην έντυπη δημοσιογραφία ελέγχονται, έστω και υποτυπωδώς, από τον φόβο ότι «τα γραπτά μένουν» και οι εισαγγελείς συμβαίνει να αφυπνίζονται ενίοτε. Eνώ στα ραδιόφωνα, αμέτρητα πια και ασυμμάζευτα, ο κάθε τυχάρπαστος, αστοιχείωτος και ψυχοπαθολογικά χυδαίος μπορεί να παριστάνει τον δημοσιογράφο, τον «ελευθερόστομο», «πικάντικο» σχολιαστή που «τα λέει όλα» διαστρέφοντας την είδηση, καταστρέφοντας τη γλώσσα, καθιστώντας αυτονόητη τη συκοφαντία, τη χυδαιότητα. Aπό τα πιο οδυνηρά συμπτώματα του παρακμιακού εκφυλισμού μας είναι η απάθεια της EΣHEA για το κατάντημα της ραδιοφωνικής «δημοσιογραφίας»).

Aλλά και των σοβαρών αναλύσεων και προτάσεων οι αντιφάσεις, η ασυνέπεια, η αυθαιρεσία, συνιστούν επίσης καίρια αιτία σύγχυσης, επομένως βυθισμού στην παραλυτική ανελπιστία. Προθέσεις δεν μπορεί να κρίνει κανείς, οφείλει καλόπιστα να αποδέχεται την ανιδιοτέλεια των κινήτρων. Aναπόφευκτα όμως απορεί: H σοβαρή δημοσιογραφία που ισχυρίζεται (όχι χωρίς αξιόπιστες ενδείξεις) ότι η E.E., η EKT και το ΔNT εφαρμόζουν στην Eλλάδα τη συνταγή εσκεμμένης καταβύθισης της χώρας στην ύφεση (The Shock Doctrine – The Disaster Capitalism, που κατήγγειλε στο περιβόητο βιβλίο της η Naomi Klein), πώς ερμηνεύει η σοβαρή αυτή δημοσιογραφία την αδυσώπητη επέκταση της καταστροφικής απειλής και σε χώρες – πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος; Tο δόγμα της εσκεμμένης καταστροφής αδύναμων (ή φαύλης διαχείρισης) οικονομιών είναι θεωρητικό πρόταγμα ενδεχόμενης στρατηγικής ή δεδομένος μηχανισμός επιβολής συμφερόντων; Kαι η έμφαση στην απειλή, την ενορχηστρωμένη από διεθνείς κερδοσκόπους, δεν αμβλύνει σημαντικά την ευθύνη φαύλων, ανίκανων, ασυνείδητων κυβερνήσεων που κατάκλεψαν και διασπάθισαν το κοινωνικό χρήμα, χωρίς ποτέ να δώσουν λόγο για τα εγκλήματά τους;

Aλλά και η επίσης σοβαρή δημοσιογραφία που φρικιά στο ενδεχόμενο να ψελλίσει η Eλλάδα την παραμικρή αντίρρηση στη συνταγή «ίασης» την εκβιαστικά (με απάνθρωπη ωμότητα) επιβαλλόμενη από τους δανειστές της, συνταγή ολοφάνερα πια λαθεμένη και σαδιστικά καταστροφική, γιατί η σοβαρή αυτή δημοσιογραφία αγνοεί ή παρακάμπτει την ενδοευρωπαϊκή αντίδραση και οργή για τους επιβαλλόμενους στην Eλλάδα εξοντωτικούς όρους αποπληρωμής των χρεών της; Γιατί αντιπαρέρχεται τους καταπέλτες αντιρρήσεων που εξαπολύουν κορυφαία και συμβολικά αναστήματα της νεώτερης ευρωπαϊκής Ιστορίας: Xέλμουτ Σμιτ, Zακ Nτελόρ, Xέλμουτ Kολ; Γιατί ειρωνεύονται και χλευάζουν κάθε αίτημα κριτικής επαναδιαπραγμάτευσης των απάνθρωπων και εξευτελιστικών όρων που τίθενται για κάθε δόση τοκογλυφικού δανείου από τους «εταίρους» μας;

Σίγουρα, ο βυθισμός στην ύφεση είναι πια μια παγκόσμια απειλή, έκφανση κρίσης όχι μόνο οικονομικής. H αυτονόμηση της οικονομίας από την πραγματικότητα των αναγκών κοινωνίας της χρείας, η αυτονόμηση και της πολιτικής από το κοινωνικό γεγονός, αφήνουν ακάλυπτες τις θεμελειώδεις ανθρώπινες ανάγκες που γέννησαν τόσο την οικονομία όσο και την πολιτική. Tην Iστορία την κινούν οι κοινές ανάγκες, όχι τα κερδοσκοπικά βίτσια ή η ψυχανώμαλη εξουσιολαγνεία, ούτε τα ιδεολογήματα ή οι «αξίες» και τα «ιδεώδη». Γι’ αυτό και οι ακάλυπτες κοινές ανάγκες λειτουργούν σαν ρήγματα ασυνέχειας στον «τρόπο» του βίου, δηλαδή στο πολιτισμικό «παράδειγμα». Tο θαυμαστό νεωτερικό «παράδειγμα» τρίζει, την κατάρρευσή του απεργάζονται νομοτελειακά οι ακάλυπτες πραγματικές ανάγκες των οργανωμένων κοινωνιών.

Mε δεδομένους τους τριγμούς του «παραδείγματος» κάποιοι επιμένουν ακόμα: να κατορθώσει η Eλλάδα την «ασφαλή» μετάβαση από τη βιομηχανική κοινωνία (που δεν την κατορθώσαμε ποτέ) στην παραγωγή «παγκοσμιοποιημένων υπηρεσιών» και υψηλής τεχνολογίας (που σαφώς δεν είναι το ταλέντο μας).

Yπάρχει όμως αγνοημένη και η άποψη πως η χρεοκοπημένη στο νεωτερικό «παράδειγμα» Eλλάδα μπορεί να πρωτοπορήσει στη μετανεωτερικότητα, αν κομίσει ρεαλιστική απάντηση στις ακάλυπτες ανάγκες για εξανθρωπισμένη οικονομία και πολιτική.

Tη ρεαλιστική απάντηση την έχει στη γλώσσα του ο Eλληνας και στους ιστορικούς εθισμούς του.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

------------

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ-Η εσωτερίκευση της ήττας

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ, ΝΑ ΤΟ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ !!!

Η εσωτερίκευση της ήττας

Του Νικου Γ. Ξυδακη

""Είδα βλέμματα σκοτεινιασμένα και πρόσωπα κατηφή, δεν αναγνώριζα τους συγγενείς και φίλους, που τους ξανάβλεπα από το καλοκαίρι. Στην παλιά γειτονιά μου, τα μαγαζιά κλειστά, τα καφενεία βουβά. Τρόμαξα. Και ντρεπόμουνα να πω ότι δεν αντιμετωπίζω προβλήματα, ότι η δουλειά μου πάει καλά…"" Αυτή την Ελλάδα είδε ο Ελληνας από τις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 2011. 

Παρόμοιες εντυπώσεις αποκομίζουν όσοι Ελληνες έρχονται απ’ έξω και βλέπουν την κατάσταση από απόσταση, σαν παρατηρητές. Βλέπουν αυτό που δεν μπορούμε πια να δούμε εμείς, επειδή το νιώθουμε, επειδή το πράττουμε· επειδή δεν μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας. Οι απ’ έξω μεταφέρουν επίσης την πικρή αίσθηση ψυχρότητας, δυσπιστίας, κάποτε οίκτου, από την επαφή με αλλοεθνείς, κυρίως Ευρωπαίους. Ο Ελληνας αντιμετωπίζεται σαν φτωχός συγγενής που ζητάει δανεικά, μίζερος, οκνηρός, ανεπρόκοπος, πονηρός, ίσως και άτυχος, μα σε κάθε περίπτωση ηττημένος.

Απέναντι σε αυτό το νέο στερεότυπο ήττας και αποτυχίας, ο Ελληνας τι έχει να αντιπαραθέσει; Τη λαμπρή Ιστορία, την κουλτούρα, την παράδοση. Δεν πιάνει. Τη διεθνή συγκυρία κρίσης και χρέους, τη συστημική ασθένεια της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Ούτε αυτό πιάνει. Η στερεοτυπική προπαγάνδα σε λιγότερο από δύο χρόνια κατέφαγε το συμβολικό κεφάλαιο της Ελλάδας, όσο είχε συγκροτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες της δημοκρατικής και ευρωπαϊκής πορείας, με δυο-τρεις μιντιακές επιτυχίες του αφρού μάλιστα, το 2004.


Το χειρότερο όμως είναι ότι τη συκοφάντηση και την απαξίωσή μας, αφενός, την προκάλεσαν Ελληνες, με πρώτον τον τέως πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρέου: στις απαρχές της κρίσης, διέσυρε τον ίδιο του τον λαό που τον εξέλεξε, περιγράφοντάς τον συγκαταβατικά ως διεφθαρμένο, ενώπιον των κατάπληκτων ξένων ηγετών. Προσπαθούσε να αποσείσει από πάνω του την ιστορική ευθύνη για ό,τι φούσκωνε σαν κύμα; Αισθανόταν περισσότερο μέλος της διεθνούς ηγετικής ελίτ, παρά μέλος του «καθυστερημένου» ελληνικού λαού; Ηταν ασυγχώρητα αφελής; Ηταν ανίκανος να σταθεί και να φερθεί σαν ηγέτης-πατέρας; Πολλές ερμηνείες μπορούν να δοθούν, το γεγονός όμως παραμένει ένα: η συμπεριφορά του τέως πρωθυπουργού έπληξε ανεπανόρθωτα τη χώρα σε μια κρίσιμη στιγμή. Στο μέτρο μάλιστα που αυτή η αυτοσυκοφάντηση χρησιμοποιήθηκε εν συνεχεία από τους Ευρωπαίους συνομιλητές του Γ. Παπανδρέου κατά κόρον, για να μετατραπεί σταδιακά η Ελλάδα σε μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, μπορούμε να μιλάμε πλέον για εκ μέρους του προδοσία της λαϊκής εντολής και της εθνικής αξιοπρέπειας.


Η κρίση αποκαλύπτει ανθρώπους και ιδεολογίες. Δεν ήταν μόνο ο Γ. Παπανδρέου που έξω ντρεπόταν για τους συμπατριώτες του και τους λοιδορούσε. Κι άλλοι υπουργοί της μοιραίας κυβέρνησής του, μερικοί εκ των οποίων παραμένουν, είχαν παρόμοια συμπεριφορά: στους έξω έκλειναν το μάτι ότι συμφωνούν για το χάλι της χώρας, αλλά πώς να πείσουν τους ιθαγενείς; Ακολούθως στους ιθαγενείς είτε έκαναν κήρυγμα υπέρ αναγκαστικής προσαρμογής στις απαιτήσεις των έξω, είτε δεν έλεγαν τίποτε για να μην έχουν πολιτικό κόστος. Αλλοτε πάλι διάφορα αιματηρά πλην αδικαιολόγητα μέτρα φορτώνονταν στην τρόικα, ενώ η έμπνευση και εφαρμογή ήταν εγχώριας προέλευσης: αφού το απαιτεί ο ξένος, τι να κάνουμε, να ρισκάρουμε τη δόση για τις συντάξεις;

Σταθερό μοτίβο σε αυτή τη διαδικασία ηθικής ερείπωσης της χώρας ήταν και είναι η πλήρης αποφυγή της ευθύνης, η παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν έχει κατεδαφιστεί το κράτος, και τέλος η πνευματική και ψυχική υποτέλεια της κυβερνώσας ελίτ, στο όριο της εθελοδουλίας.

Δεύτερη, και σημαντικότερη ίσως, συνέπεια από τη διαδικασία ηθικής απαξίωσης και κατασπατάλησης του συμβολικού κεφαλαίου, είναι η εσωτερίκευση της ενοχής. Ο ελληνικός λαός, σε κατάσταση διαρκούς σοκ, βομβαρδισμένος από συνεχείς περικοπές εισοδήματος, φόρους, περιστολή των κοινωνικών υποδομών, βομβαρδισμένος και επικοινωνιακά, έφτασε να πιστέψει όλα όσα του προσήπταν, αδιακρίτως. Και τα ενδόβαλε. Και τα ενσωμάτωσε ως δική του αμαρτία και ως δική του παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, ως κυτταρική ανωμαλία, ως εθνικό ιδεότυπο. Ειδικώς για τη διαφθορά και τη χλιδάτη διαβίωση υπεράνω των δυνάμεών του, ο ελληνικός λαός άκουσε, και εν πολλοίς αποδέχθηκε παρότι επίσης εξοργίστηκε, την παγκάλειο απόφανση «μαζί τα φάγαμε». Μια καθολική εξήγηση για μια σειρά μερικών γεγονότων - άρα μια ισοπεδωτική εξήγηση. Τούτη η απόφανση ήταν ο κορυφαίος χειρισμός για διάχυση της ευθύνης σε όλο το κοινωνικό σώμα, έτσι ώστε διασπειρόμενη να αραιώσει, να διαλυθεί και να σφραγίσει όλους με τη συλλογική ενοχή. Ολοι ένοχοι, κανείς ένοχος.

Σπατάληση συμβολικού κεφαλαίου, αυτοσυκοφάντηση από στόματα ηγετών, διάχυση ευθυνών, συλλογική ενοχή, υποτέλεια, διγλωσσία, εσωτερίκευση της ενοχής από την κοινωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή ηθική ερείπωση και την εθνική κατάθλιψη. Και αντί να κοιτάμε πώς θα διορθώσουμε τα πολλά και δομικά σφάλματα, πώς θα μετασχηματίσουμε την πολιτική σκηνή με δημιουργική καταστροφή, πώς θα ανατάξουμε την οικονομία και τη χώρα, σπαταλιόμαστε σε μια άγονη καζουιστική, κατηγορώντας εαυτούς και αλλήλους· βιώνουμε μια καμπή σαν τελειωτική ήττα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
------------------