Ι. Κ. Πρετεντέρης - Ποιος δρόμος; +ΣΧΟΛΙΟΝ

Ποιος δρόμος;

  Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Δημοσίευση: 29 Φεβ. 2012 20:00

Ο δρόμος είναι δύσκολος και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί 100% την επιτυχία, εξήγησε η Ανγκελα Μέρκελ προχθές στο γερμανικό Κοινοβούλιο μιλώντας για το «σχέδιο διάσωσης» της χώρας μας.

Καμία αντίρρηση. Υποθέτω πως για να το λέει κοτζάμ Καγκελάριος, κάτι θα έχει στο μυαλό της.

Από την άλλη πλευρά, όμως, μου μένει μια απορία. Για ποιον ακριβώς δρόμο μιλάει;

Διότι ο δρόμος που βαδίζουμε εδώ και δυο χρόνια αποδεικνύεται όχι μόνο δύσκολος, αλλά και αποτυχημένος.

Μόνο που από την αποτυχία αυτή, ουδείς δείχνει να πτοείται. Ούτε καν να προβληματίζεται.

Αντιθέτως, σε πρωτοφανή εκδήλωση τευτονικού πείσματος, η ελληνική κυβέρνηση κάνει για άλλη μια φορά αυτό που εδώ και δυο χρόνια την υποχρεώνουν να κάνει: κόβει μισθούς και συντάξεις.

Αποτέλεσμα; Τον Ιούνιο θα κληθεί να πάρει νέα μέτρα για να καλύψει τις ζημιές από τα μέτρα που παίρνει σήμερα. Και πάει λέγοντας…

Αν αυτό θεωρείται «δύσκολος δρόμος με πιθανότητες επιτυχίας», τότε το Ζάλογγο μάλλον πρέπει να ήταν ντισκοτέκ.

Ευτυχώς, βεβαίως, υπάρχουν (ακόμη) άνθρωποι που καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Καταλήγουν, έτσι, στην αυτονόητη πρόγνωση ότι το σημερινό «σχέδιο διάσωσης» της Ελλάδας θα έχει απλώς την τύχη του προηγούμενου - ο διεθνής Τύπος βρίθει τέτοιων προγνωστικών…

Ζήτημα απλής λογικής: ο ίδιος δρόμος οδηγεί πάντα στον ίδιο προορισμό. Και μόλις χθες ο Πολ Κρούγκμαν προειδοποιούσε πως όσοι επιμένουν σε αυτόν «δεν έχουν ιδέα για τι μιλούν».

Γιατί επιμένουν, όμως; Δεν αντιλαμβάνονται τη ζωτική ανάγκη να βγει η Ελλάδα από τη θανάσιμη δίνη της ύφεσης;

Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ακόμη κι αν καταλαβαίνουν τον κίνδυνο, πορεύονται παγιδευμένοι σε έναν ακροδεξιό οικονομικό δογματισμό [ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΩΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, Ο ΔΕΞΙΟΣ (ΚΑΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΣ, το ίδιο είναι, ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΟΣ, το ίδιο είναι. ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΩΟΣ, το ίδιο είναι)  ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ, ΜΑ ΤΕΛΕΙΩΣ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ (ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗ-ΔΕΞΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ! )]

που λέει ότι:

- Η ανάπτυξη μπορεί να έλθει μόνο μετά τη δημοσιονομική εξυγίανση και μόνο μέσα από τον ανταγωνισμό.

- Ο ανταγωνισμός επιβάλλει την απορρύθμιση της εργασίας και τη γενική απελευθέρωση των αγορών.

- Οι απελευθερωμένες αγορές θα βρουν τότε μόνες κι ανεπηρέαστες ένα επίπεδο οικονομικής ισορροπίας που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη - ζήσε Μάη μου…

Ετσι, λοιπόν, επιμένουν φανατικά στην ήδη αποτυχημένη συνταγή:

Πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, δραστική περικοπή μισθών και εισοδημάτων, δρακόντεια δημοσιονομική προσαρμογή, εσωτερική υποτίμηση…

Κι ας βαθαίνει η ύφεση! Με την ελπίδα ότι κάποτε, κάποιες αγορές θα εκτιμήσουν την προσπάθεια και θα μας βρουν αρκετά φθηνούς για τα γούστα τους.

Ερώτημα. Για ποιον λόγο άραγε η ίδια συνταγή μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικό αποτέλεσμα;

Προφανώς δεν θα οδηγήσει. Αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί 100% την… επιτυχία, που θα έλεγε και η Καγκελάριος;