Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

27 Μαΐου 2012

Δημοσκόπηση Κάπα Researsh: Η ΠΛΥΣΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟΠΟ!

ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΚΑΛΑ! ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΕΔΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ! ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ! ΟΥΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟ! ΟΥΤΕ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΟΥΣ! ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ! ΟΥΤΕ ΟΙ ΔΕΚΟ! ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΙΚΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΟΥΝ! ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟΣ ΚΑΝΩΝ! ΟΤΑΝ ΕΙΣΙ ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΕ ΙΧΥΡΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΗΣ! Π.Χ. ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΔΟΛΛΑΡΙΟ!


 
Ενισχύονται ΝΔ και... πόλωση
Δημοσκόπηση Κάπα Researsh: Στο 25,8% η Νέα Δημοκρατία, στο 20,1% ο ΣΥΡΙΖΑ, στο 13% το ΠαΣοΚ, συμπιέζονται τα μικρότερα κόμματα
Με διαφορετικά συναισθήματα από αυτά που είχαν στις εκλογές της 6ης Μαΐου θα προσέλθουν στις κάλπες οι Ελληνες, καθώς σε ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος ο συσσωρευμένος θυμός φαίνεται ότι αντικαθίσταται από την ανησυχία τους για τον κίνδυνο ακυβερνησίας της χώρας και της εξόδου από το ευρώ. Η δημοσκόπηση της Κάπα Research που παρουσιάζει σήμερα «Tο Βήμα της Κυριακής» καταγράφει σημαντικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, αλλά και συνθήκες πόλωσης που ευνοούν τα κόμματα που αναδείχθηκαν στις τρεις πρώτες θέσεις στις τελευταίες εκλογές. Σημαντικά ενισχυμένη εμφανίζεται η ΝΔ, η οποία για πρώτη φορά καταγράφει προβάδισμα 5,7 ποσοστιαίων μονάδων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όχι μόνο διατηρεί τη δεύτερη θέση αλλά και δείχνει να κατοχυρώνει ένα ποσοστό γύρω στο 20%. Τις δυνάμεις του φαίνεται ότι διατηρεί και το ΠαΣοΚ, ενώ αντιθέτως συμπιέζονται οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή και σε μικρότερο ποσοστό η Δημοκρατική Αριστερά.

Παρά την αντίθεση της κοινής γνώμης στην πολιτική παρατεταμένης λιτότητας που προκαλεί η εφαρμογή του μνημονίου, οι πολίτες οι οποίοι με την ψήφο τους τιμώρησαν στις εκλογές τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας δείχνουν εν όψει των νέων εκλογών τρομαγμένοι από τον κίνδυνο πολιτικής αστάθειας και εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη και σε ένα σημαντικό ποσοστό επαναπροσδιορίζουν την ψήφο τους.
Σύμφωνα με την πανελλαδική δημοσκόπηση της Κάπα Research που πραγματοποιήθηκε στις 23 και 24 Μαΐου, η ΝΔ αγγίζει το 25,8% από 18,85% που κατέγραψε στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Η ενίσχυσή της αυτή οφείλεται κυρίως στη συμφωνία Σαμαρά Μπακογιάννη για συνεργασία με τη Δημοκρατική Συμμαχία, αλλά και στην επιστροφή ψηφοφόρων του κόμματος που στις τελευταίες εκλογές είχαν προτιμήσει άλλα συντηρητικά κόμματα και κυρίως τον ΛΑΟΣ, τη Δράση και τη Δημιουργία, Ξανά! Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κόμματα της Δεξιάς που έμειναν εκτός Βουλής αθροίζουν πλέον δυνάμεις που δεν υπερβαίνουν το 2,4%, ενώ στις εκλογές έφθασαν το 7,5%.
Δεύτερο κόμμα παραμένει σταθερά ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 20,1% από 16,78% που κατέλαβε στις εκλογές, παραμένοντας ο ισχυρότερος πόλος του λεγόμενου «αντιμνημονιακού» μπλοκ, αλλά και των ψηφοφόρων που θέλουν να τιμωρήσουν και πάλι με την ψήφο τους τα παραδοσιακά κόμματα.
Τις δυνάμεις του διατηρεί το ΠαΣοΚ με 13% (13,18% στις εκλογές), χωρίς ωστόσο να φαίνεται προς το παρόν ικανό να επαναπροσεγγίσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του.

Σημαντική μείωση των δυνάμεών τους εμφανίζουν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του κ. Π. Καμμένου με 5,4% (από 10,60% που κατέγραψε στις εκλογές), αλλά και το ΚΚΕ με 6,3% (8,48% στις εκλογές). Καθίζηση υφίσταται και η Χρυσή Αυγή (5,2% από 6,97% στις εκλογές), ενώ σχετικά σταθερή εμφανίζεται η Δημοκρατική Αριστερά (5,3% έναντι 6,11% στις εκλογές).

Από τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής στις 6 Μαΐου, οι Οικολόγοι συγκεντρώνουν ένα ποσοστό 2,1%, ενώ ο ΛΑΟΣ υποχωρεί στο 2% μετά την αποχώρηση στελεχών του. Στο 2,4% καταγράφεται και η συμμαχία της Δράσης με τη Δημιουργία, ξανά!, που φαίνεται ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους που προτίμησαν τα δύο κόμματα στις εκλογές.
Από το κλίμα πόλωσης της προεκλογικής περιόδου φαίνεται ότι ενισχύεται και ο κ. Αντ. Σαμαράς, ο οποίος θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός, στη σύγκριση τόσο με τον κ. Αλ. Τσίπρα (40,3% έναντι 29,8%) όσο και με τον κ. Ευ. Βενιζέλο(35,9% έναντι 32,6%).
Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι έχει προσωπικό κόστος από τις τελευταίες δημόσιες τοποθετήσεις του, καθώς στη σύγκρισή του με τον κ. Βενιζέλο συγκεντρώνει ποσοστό 33,6% έναντι 39,4% του προέδρου του ΠαΣοΚ.
Από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δημοσκόπησης προκύπτει επίσης σαφώς ότι ο θυμός των Ελλήνων και η πρόθεση τιμωρίας των κομμάτων που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας αρχίζει να αντικαθίσταται από την ανάγκη διασφάλισης των εθνικών κεκτημένων. 
Η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει ότι στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα ψηφίσει «με γνώμονα την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ»(65,5%),[Η ΠΛΥΣΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟΠΟ! ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! ΤΑΧΟΥΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΥΔΑΙΟ ΕΡΩΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΑΙΝΕΙ!]  σε αντίθεση «με τη λογική της εξόδου από το μνημόνιο» (25,3%). 
Η παραμονή στην ευρωζώνη κρίνεται απαραίτητη ακόμη και υπό την απαίτηση της τήρησης των μέτρων του μνημονίου: το 65,2% επιθυμεί «το ευρώ ακόμη κι αν πρέπει να τηρηθεί το μνημόνιο»,[Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ! ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ! ΠΙΣΤΕΥΟΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ!] 
ενώ μόλις το 24,4% ζητεί «έξοδο από το ευρώ αν δεν καταργηθεί το μνημόνιο».
Από την άλλη πλευρά, οι συμμετέχοντες στην έρευνα θεωρούν πιθανή και ρεαλιστική μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου σε ποσοστό 67,4%,[ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΑΤΗΛΟ ΠΟΥ ΤΟ ΘΡΕΦΕΙ Η ΑΝΗΘΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!] ενώ ένα ποσοστό 31,5% θεωρεί την επαναδιαπραγμάτευση απίθανη.
Εντυπωσιακό επίσης είναι το γεγονός ότι από τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων μόνο οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ πιστεύουν στην πλειοψηφία τους ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ αν πρέπει να τηρηθεί το μνημόνιο. Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της ΔΗΜΑΡ πιστεύουν στην πλειοψηφία τους ότι η χώρα θα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ έστω κι αν πρέπει να εφαρμοστεί κανονικά το μνημόνιο.!!!!!!!!!
Ταυτόχρονα η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων (69,6%) τάσσεται υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων[ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ! ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ Σ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΥΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!!] και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.



Σταύρου Λυγερού - Ο ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα και το Μνημόνιο

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Ο ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα και το Μνημόνιο


Tου Σταύρου Λυγερού


Δεν είναι η πρώτη φορά που ξένοι παράγοντες επιχειρούν να επηρεάσουν με δηλώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα τωρινά, όμως, δεν έχουν προηγούμενο. Οι Ελληνες βομβαρδίζονται επικοινωνιακά για να πειθαναγκαστούν να μην ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Απειλούνται ότι η «εγκατάλειψη του Μνημονίου ισοδυναμεί με έξοδο από την Ευρωζώνη». Οι εγχώριοι προπαγανδιστές, μάλιστα, έχουν πει τις πιο χονδροειδείς και αντιαισθητικές υπερβολές. Στις 6 Μαΐου αποδείχθηκε ότι το Μνημόνιο τρώει τους υποστηρικτές του. Το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώθηκε στο 13%. Ο ανερχόμενος μέχρι το 2010 ΛΑΟΣ βρέθηκε εκτός Βουλής. Η διεκδικούσα την αυτοδυναμία Ν.Δ. δεν άγγιξε το 19%. Τα κόμματα της κ. Μπακογιάννη και του κ.Μάνου έμειναν εκτός Βουλής. Το ίδιο και η νεοπαγής Δημιουργία Ξανά. Αντιθέτως, οι κάθε είδους αντιμνημονιακοί επιβραβεύθηκαν.


Η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην αγωνιώδη προσπάθεια απεγκλωβισμού από μία πολιτική που συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η ύστατη κραυγή απόγνωσης μίας καταστρεφόμενης κοινωνίας πριν διολισθήσει σε βίαιες αντιδράσεις. Η καθεστωτική τύφλωση, όμως, εμποδίζει τις άρχουσες ελίτ να δουν την πραγματικότητα. Για να νομιμοποιήσουν το Μνημόνιο το ταυτίζουν με την παραμονή στην Ευρωζώνη. Ετσι, όμως, υπονομεύουν τον ευρωπαϊσμό της ελληνικής κοινής γνώμης.


Η πραγματική υποχρέωση της Ελλάδας προς την Ευρωζώνη (και κυρίως προς τον εαυτό της) δεν είναι η εφαρμογή του Μνημονίου, αλλά η αποτελεσματική συρρίκνωση του ελλείμματος και η ανάπτυξη. Το πολιτικό σύστημα που έριξε την οικονομία στον γκρεμό διέπραξε και ένα διά παραλείψεως έγκλημα. Αντί να επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο, βολεύτηκε με τη συνταγή που ήρθε ντελίβερι από την τρόικα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Αντί για ανασυγκρότηση έχουμε ερείπια.


Οι βασικοί υπεύθυνοι κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για αντιευρωπαϊσμό. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι άλλο. Εκτοξεύεται εκλογικά, επειδή πρεσβεύει τον απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο. Η σε ελάχιστο χρόνο μεταλλαγή σε κόμμα εξουσίας, όμως, είναι από μόνη της πολύ δύσκολη. Πολύ περισσότερο όταν πρέπει να συντελεσθεί σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας.


Οι πιθανότητες να τα καταφέρει είναι λίγες, κυρίως επειδή ούτε αυτός διαθέτει αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο. Χωρίς τέτοιο σχέδιο, όμως, η δέσμευσή του για απεγκλωβισμό ή θα νοθευθεί στην πράξη ή θα οδηγήσει σε τυχοδιωκτισμό. Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έλθει αντιμέτωπη μόνο με τις εγγενείς αδυναμίες της. Το ευρωιερατείο θα τη στριμώξει για να αποτρέψει τους υπόλοιπους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης να στραφούν προς την Αριστερά. Η τρόικα εμμένει δογματικά σε μία πολιτική, η οποία, εάν δεν μεσολαβήσουν διορθωτικές παρεμβάσεις, οδηγεί σε κατάρρευση. Οι εγχώριες άρχουσες ελίτ θα επιχειρήσουν να φορτώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τον «μουτζούρη». Η Ελλάδα, όμως, δεν χρειάζεται αποδιοπομπαίο τράγο. Εχει ζωτική ανάγκη από ανασυγκρότηση, που, όμως, δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάντια. Εκτός των άλλων, και επειδή -όπως έδειξε η κάλπη- δεν τους εμπιστεύεται ο λαός. 
Η τρόικα ισχυρίζεται ότι το Μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε, αλλά δεν καταγγέλλει όσους -κατ’ αυτήν- δεν το εφάρμοσαν. Αντιθέτως, κάνει προεκλογική εκστρατεία υπέρ των απαξιωμένων, αλλά υπάκουων κομμάτων, απειλώντας τους Ελληνες. Είναι τυχαίο, άραγε, ότι η τρόικα σχεδόν ταυτίζεται με τις εγχώριες δυνάμεις, που κυοφόρησαν και επωφελήθηκαν περισσότερο από την κλεπτοκρατία;

Χρ. Γιανναρᾶς - Tο «νταηλίκι» ηδονικού αμοραλισμού

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Tο «νταηλίκι» ηδονικού αμοραλισμού


Tου Χρήστου Γιανναρά


Tα κόμματα αποδοκιμάστηκαν, η κομματοκρατία ζει και κυριεύει. Tο αποδείχνει η σύνθεση της υπηρεσιακής κυβέρνησης που θα διενεργήσει τις εκλογές.


Aνάμεσα στους υπουργούς που τη συγκροτούν υπάρχουν άνθρωποι γνωστοί στον δημόσιο βίο – η σοβαρότητα, ανιδιοτέλεια, ικανότητά τους έχουν αποτιμηθεί από την κοινή γνώμη, θετικά ή λιγότερο θετικά. Yπάρχουν και υπουργοί που ανασύρθηκαν, χωρίς αιτιολογικά, από την αφάνεια, την ασημαντότητα. Kαι οι μεν και οι δε είναι κατάδηλο ότι δεν επελέγησαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ούτε από τον συνταγματικά προβλεπόμενο πρωθυπουργό. Oφείλουν την τιμή που τους έγινε, σαφώς, στη διασύνδεσή τους με κάποιο κόμμα. Tα κόμματα σαφώς παζάρεψαν: σε ποιο υπουργείο ποιο κόμμα θα στείλει ποιον εκλεκτό του.


H περίπτωση της υπηρεσιακής κυβέρνησης (βραχύβιας και χωρίς ουσιαστικές δυνατότητες) ενδιαφέρει μόνο ως επικουρικό τεκμήριο για την αποφυγή ψευδαισθήσεων: 


Tο πολίτευμα της Eλλάδας δεν είναι δημοκρατία, είναι κατ’ εξακολούθησιν κομματοκρατία. Στον ελλαδικό δημόσιο βίο δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα, μα απολύτως τίποτα, που να αντιπροσωπεύει κοινωνικές δυνάμεις ακομμάτιστες, ανθρώπινη ποιότητα ανυπότακτη στις κομματικές συντεχνίες. Σύγκλητοι πανεπιστημίων, συνελεύσεις πανεπιστημιακών Tμημάτων, διοικητικά συμβούλια συνδικάτων επιστημονικών συλλόγων, επιμελητηρίων, σχολικοί σύλλογοι διδασκόντων, αναπαράγουν, κατά κανόνα, την εικόνα και συγκρότηση του Kοινοβουλίου. Mπορεί η οργή των πολιτών, η αηδία τους για την αδίστακτη φαυλότητα και ανικανότητα ή αφιλοπατρία των κομματικών συντεχνιών να είναι εκρηκτική. Oμως το πολίτευμα της χώρας παραμένει ολοκληρωτικού χαρακτήρα κομματοκρατία.


Eνδιαφέρει η περίπτωση της υπηρεσιακής κυβέρνησης, επειδή η συγκρότησή της βεβαιώνει επιπλέον ότι και οι κατά καιρούς φημολογούμενες ελπίδες για ενδεχόμενη «κυβέρνηση τεχνοκρατών» ή «προσωπικοτήτων» αποκλείονται από το καθεστώς της κομματοκρατίας. Mια τέτοια κυβέρνηση που θα τολμούσε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για επανασυγκρότηση του κράτους, δίχως τον φόβο του «εκλογικού κόστους» καταλύοντας τη λογική και τις δομές του πελατειακού συστήματος, δεν μπορεί να υπάρξει. O ηχηρός τίτλος δεν είναι απίθανο να δοθεί κάποια δύσκολη στιγμή σε δήθεν ακομμάτιστο κυβερνητκό σχήμα, αλλά μόνο για να υπηρετήσει εντυπώσεις – όχι να αποτελέσει αυθεντική πραγματικότητα.


Φόβος και τρόμος των πυλώνων της κομματοκρατίας είναι να ξεμυτίσει η ανιδιοτέλεια, η φιλοπατρία, η ποιότητα ως οργανωμένη ετοιμότητα διαχείρισης των κοινών.


Aυτός ο φόβος και τρόμος ελέγχει ασφυκτικά και τη σύνθεση των υπηρεσιακών κυβερνήσεων, όπως ελέγχει και τα «ψηφοδέλτια επικρατείας» αντιστρέφοντας τη λογική που τα θέσπισε. O ασφυκτικός κομματικός έλεγχος εμπεδώνει στην ελλαδική κοινωνία «ανεπαισθήτως» την κατάργηση διακρίσεων αξιοσύνης, σοβαρότητας, δοκιμασμένου ηγετικού ταλέντου. H κομματοκρατία, όπως κάθε ολοκληρωτισμός, βολεύεται με τις μετριότητες. Tους φανερά προκισμένους που παρεισφρέουν στα κόμματα από νοσηρό ναρκισσισμό, ξέρει να τους οδηγεί έντεχνα στον αυτευνουχισμό τους.


Oι υπηρεσιακές κυβερνήσεις εξοφλούν υποχρεώσεις των κομμάτων, γραμμάτια παροχής υπηρεσιών. Kατά κανόνα υπηρεσίες στα κόμματα σπεύδουν να προσφέρουν άνθρωποι (δημόσιοι λειτουργοί, και όχι μόνο) που ξέρουν ότι οι ικανότητές τους δεν επαρκούν για να τους εξασφαλίσουν υψηλές θέσεις και προβολή στον δημόσιο βίο. Γι’ αυτό σπεύδουν έγκαιρα να προσκολληθούν σε κάποιο πλοκάμι της κομματοκρατίας, να δανειστούν δεκανίκια για την άνοδο σε κορυφές.


Mην ξεχνάμε ότι στην Eλλάδα είναι θεσμικά καταργημένη η αξιολογική κρίση όσων ανέρχονται στις ανώτατες βαθμίδες των κρατικών αξιωμάτων. Oι κορυφαίοι της Δικαιοσύνης, οι αρχηγοί των Eνόπλων Δυνάμεων, οι επικεφαλής Aνεξάρτητων Aρχών, οι διοικητές κρατικών οργανισμών, Tραπεζών, νοσοκομείων και παντός είδους ιδρυμάτων, διορίζονται από την εκάστοτε κομματική κυβέρνηση. Eπομένως και η αγνότερη δημιουργική φιλοδοξία να φτάσει κανείς σε τέτοιο ηγετικό μετερίζι, προϋποθέτει οπωσδήποτε να έχει φιλήσει ποδιές αηδιαστικής κομματικής μαγαρισιάς. Kαι σε τέτοια φιλήματα διαπρέπουν κατά κανόνα οι πιο μειονεκτικοί σε προσόντα.


Oσο βαθαίνει η «κρίση» τόσο και πιο αποκαλυπτική γίνεται. Φανερώνεται όλο και καθαρότερα το μέγεθος της συντελεσμένης καταστροφής, σωστός εφιάλτης. Kαι οι ελπίδες μας, η μια μετά την άλλη, αποδείχνονται φρούδες. Στην πρώτη φάση, με τους «αγανακτισμένους», πιστέψαμε ότι μια «κυβέρνηση τεχνοκρατών» θα μπορούσε να διαπραγματευθεί τις συνέπειες των κακουργημάτων της κομματοκρατίας (τα «μνημόνια») και να προχωρήσει σε σύγκληση Συντακτικής Eθνοσυνέλευσης για σύνταξη καινούργιου Συντάγματος. Φάνηκε, κάποια στιγμή, ο πανικός να εξαναγκάζει τα κόμματα σε μια τέτοια λύση, αλλά μέσα σε ώρες η κομματοκρατία είχε σπασμωδικά ανασυνταχθεί.


Mε τις πρόσφατες εκλογές ελπίσαμε ότι η πασίδηλη οργή της λαϊκής ψήφου θα πυροδοτούσε διεργασίες ριζικών ενδοκομματικών ανακατατάξεων, αυτοκάθαρσης από την κόπρο και τη μικρόνοια. Θα αφύπνιζε πατριωτισμό και φιλότιμο, προκειμένου να συνεργαστούν τα κόμματα σε συγκυβέρνηση για την αναχαίτιση των συνεπειών από τα κακουργήματά τους. Kαι αυτή η ελπίδα διαψεύστηκε.


Nα το ξαναπούμε: H δημοκρατία δεν είναι συνταγή, είναι άθλημα, και οι επιδόσεις στο άθλημα συνάρτηση τής κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Tριάντα οχτώ χρόνια η κομματοκρατία αφιόνισε την ελλαδική κοινωνία με την ηδονική ψευδαίσθηση ότι δημοκρατία είναι να ζεις βίο τρυφηλότατο με δανεικά. Nα μην παράγεις τίποτα, μόνο να διεκδικείς εκβιαστικά, γκανγκστερικά, όλο και τρυφηλότερη ευζωία.


Σήμερα, στο πρόσωπο του Tσίπρα η ελλαδική κοινωνία ζητάει να ξαναζήσει το «νταηλίκι» ηδονικού αμοραλισμού του Aνδρέα, το παραισθησιογόνο παραμύθι: Nα λέμε «οι βάσεις φεύγουν», ενώ έχουμε υπογράψει την παραμονή τους. Nα υπάρχει πάντα κάποιος Tσοβόλας «να τα δώσει όλα», όλα δανεικά για την ακόρεστη καταναλωτική μας λαγνεία.


Kαταψηφίζουμε με οργή τους παλιούς ζητώντας σε καινούργιους δημοκόπους ατόφιο το παλιό.

Β. Βιλιάρδος - ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΩΠΙΟΙ ΕΝΩΠΙΩ


ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΩΠΙΟΙ ΕΝΩΠΙΩ: Είναι Παρασκευή βράδυ, όταν ο καινούργιος, ικανότατος πρωθυπουργός της χώρας ανακοινώνει, μέσα από ένα τηλεοπτικό διάγγελμα του, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – με τη συμφωνία και με τη βοήθεια των πρώην «εταίρων» της

Κατά τον Αϊνστάιν, «ο ορισμός της ηλιθιότητας είναι το να επιχειρείς για δεύτερη φορά το ίδιο πείραμα, ελπίζοντας και αναμένοντας να έχεις διαφορετικό αποτέλεσμα». Για παράδειγμα, το να βάζεις τρεις κουταλιές ζάχαρη στον καφέ, διαπιστώνοντας ότι είναι πολύ γλυκός και να επιμένεις στην ίδια συνταγή (τρεις κουταλιές ζάχαρη), περιμένοντας να είναι, αυτή τη φορά, πικρός.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, να ελπίζεις ανόητα ότι, με την ίδια συνταγή (κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα κλπ.), θα καταφέρεις να διορθώσεις τα σφάλματα της χώρας σου - ή/και ότι, με την ίδια μέθοδο (μνημόνια, ΔΝΤ, αποικιοκρατικές συμβάσεις), θα ξεφύγεις από την συνεχιζόμενη καταστροφική ύφεση που προκλήθηκε.

Απλούστερα ότι, με την ίδια «συνταγή» και με τα ίδια «διεφθαρμένα, σάπια υλικά», θα επανέλθει ως εκ θαύματος η χώρα σε πρωτογενή πλεονάσματα, θα μειωθεί η τρομακτική ανεργία, θα αναβιώσουν οι επιχειρήσεις, θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, θα υπάρξουν πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και θα ακολουθήσει ανάπτυξη - με την παράλληλη καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς, χωρίς να λεηλατηθεί η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία.”

Σενάριο

Είναι Παρασκευή βράδυ όταν ο καινούργιος, ικανότατος, για πρώτη φορά ανιδιοτελής και συνετός πρωθυπουργός της Ελλάδας ανακοινώνει, μέσα από ένα αναλυτικό, δραματικό τηλεοπτικό διάγγελμα του, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – με τη συμφωνία των «εταίρων» της, οι οποίοι είναι πρόθυμοι για τα παρακάτω:

(α)  να αποδεχθούν τη μετατροπή του συνόλου των δημοσίων και ιδιωτικών χρεών της σε δραχμές, έτσι ώστε να συμμετέχουν σε μία ενδεχόμενη υποτίμηση, η οποία θα μείωνε έμμεσα, «πληθωριστικά» δηλαδή, τις απαιτήσεις τους - οπότε να προσπαθήσουν να αποφευχθεί, επεμβαίνοντας μέσω της ΕΚΤ στην αγορά συναλλάγματος,  

(β) να συμφωνήσουν σε μία μερική διαγραφή (haircut) των διακρατικών χρεών (μέχρι στιγμής, η Ελλάδα έχει λάβει 126 δις € από τις χώρες της Ευρωζώνης), της τάξης των 80 δις €, έτσι ώστε το δημόσιο χρέος να μην ξεπερνάει το 100% του ΑΕΠ,

(γ) να συνεχίσουν να ενισχύουν τις τράπεζες της, για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, εντός του οποίου θα εξασφαλισθεί η μη κατάρρευση τους, καθώς επίσης

(δ)  να παραμείνει η Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκή Ένωσης, παρά την έξοδο της από την Ευρωζώνη - χωρίς όμως να είναι υποχρεωμένη να τηρεί τις απορρέουσες από τη σύμβαση δεσμεύσεις (απαγόρευση δασμών κλπ.), για ένα χρονικό διάστημα πέντε ετών.
   
Όλα αυτά βέβαια σε αντάλλαγμα, για τον οδυνηρό εκβιασμό της εξόδου, η οποία δεν θα έπρεπε να οδηγήσει την Ελλάδα στην αυτοκτονία – ούτε τους Έλληνες στον «Καιάδα», παρά το ότι οι ευθύνες τους δεν είναι αμελητέες.

Σε όσους αναρωτιούνται γιατί συμφώνησαν οι «εταίροι» μας με αυτούς τους όρους”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο καινούργιος πρωθυπουργός, “θα θέλαμε να τους ενημερώσουμε ότι, πήραμε το ρίσκο μίας άμεσης στάσης πληρωμών εντός του ευρώ (είναι δικαίωμα μας), με το να μην αποδεχτούμε καμία νέα δόση από τη δανειακή σύμβαση – γεγονός που θα τους κόστιζε τουλάχιστον ένα τρις €, συν τις απροσδιόριστες αλυσιδωτές αντιδράσεις εντός της Ευρωζώνης και σε ολόκληρο τον πλανήτη (όπου, μόνο οι μειώσεις των χρηματιστηριακών αξιών, η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης και οι χρεοκοπίες τραπεζών, θα ανερχόταν σε πολλά τρις €).

Άλλωστε δικαιούμαστε μία τέτοια «αποζημίωση», αφού συμβάλλαμε στο να γίνει το ευρώ το δεύτερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα – με τη θυσία των εξαγωγών μας, λόγω της ανόδου της ισοτιμίας του κοινού νομίσματος, η οποία προκάλεσε, μεταξύ άλλων, την αποβιομηχανοποιηση της πατρίδας μας (ενώ η λαθρομετανάστευση, με τη «βοήθεια» της συνθήκης του Δουβλίνου, μας οδηγεί στα όρια της καταστροφής).

Εκτός αυτού, η Γερμανία κέρδισε τεράστια ποσά από τη διατήρηση της σχετικά χαμηλής ισοτιμίας του ευρώ απέναντι στο δολάριο (σε σχέση με το μάρκο, το οποίο θα είχε ανατιμηθεί σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των εξαγωγών της), ενώ συνεχίζει να κερδίζει – αφού δανείζεται με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, τόσο το κράτος, όσο και οι επιχειρήσεις της.

Φυσικά η αποβολή κάποιας χώρας από την Ευρωζώνη δεν είναι η σωστή λύση, ούτε για τις ίδιες, ούτε για την Ευρώπη, ούτε για τη Δύση, ούτε για την παγκόσμια ειρήνη – πόσο μάλλον όταν πολλές άλλες θα ακολουθήσουν ή, έστω, θα το υποθέσουν, με οδυνηρά επακόλουθα για το μέλλον του πλανήτη.

Εν τούτοις, δεν μπορούμε να παρακαλούμε, να υποκύπτουμε διαρκώς σε εκβιασμούς, να εξευτελιζόμαστε ή να περιμένουμε λογική και κατανόηση, από εκεί που δεν υπάρχει. Άλλωστε είμαστε βέβαιοι ότι, εάν τακτοποιήσουμε σωστά «τα του οίκου μας», δεν πρόκειται να βρεθούμε σε αδιέξοδα – είτε με το ευρώ, είτε με τη δραχμή”. 

Συνεχίζοντας, ο νέος πρωθυπουργός ενημερώνει σχετικά με το ότι, οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν θα είναι εφικτές ούτε οι ηλεκτρονικές συναλλαγές. Όλοι οι λογαριασμοί θα παγώσουν, έτσι ώστε να μετατραπούν από ευρώ σε δραχμές, με ισοτιμία 1:1 – ενώ οι Έλληνες θα είναι υποχρεωμένοι να ανταλλάξουν τα χρήματα, τα οποία έχουν στο σπίτι τους, με δραχμές.

Το χρηματιστήριο θα κλείσει για λίγες ημέρες, έτσι ώστε να αποφευχθούν αγοραπωλησίες μετοχών σε καθεστώς πανικού,ενώ μέχρι να εκτυπωθούν νέα κέρματα και χαρτονομίσματα, οι συναλλαγές θα γίνονται μόνο ηλεκτρονικά. Στη συνέχεια, οι τραπεζικές αναλήψεις δεν θα επιτρέπεται να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο ποσόν της τάξης των 50 € ημερησίως, έτσι ώστε να μην απειληθούν με χρεοκοπία οι τράπεζες, λόγω του αναμενόμενου bank run 

Οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας, καθώς επίσης όλες οι άλλες πληρωμές του δημοσίου, θα εκτελούνται από αμέσως σε δραχμές – ενώ θα απαγορεύεται η ελεύθερη έξοδος των κεφαλαίων στο εξωτερικό, για την οποία θα απαιτείται προηγούμενη έγκριση. Για την εισαγωγή προϊόντων θα χρειάζεται συνάλλαγμα (ευρώ ή δολάρια), το οποίο θα αγοράζεται έναντι δραχμών, με αίτηση στις τράπεζες – σε μία ισοτιμία, η οποία θα καθορισθεί από την ελεύθερη αγορά.

Ο πρωθυπουργός συνεχίζει την ανακοίνωση του, ενημερώνοντας τους Έλληνες ότι, η Ευρωζώνη έχει λάβει τα παρακάτω μέτρα - έτσι ώστε να αποφευχθεί η μετάδοση της κρίσης στις υπόλοιπες αδύναμες οικονομίες της:  

(α)  Παροχή απεριόριστης ρευστότητας εκ μέρους της ΕΚΤ στις κεντρικές τράπεζες, έτσι ώστε να είναι θωρακισμένες απέναντι στην προβλεπόμενη επίθεση των Ευρωπαίων καταθετών (bank run), οι οποίοι θα θελήσουν πανικόβλητοι να αποσύρουν τις καταθέσεις τους – φοβούμενοι την «τύχη» της Ελλάδας.

Οι τοπικές κεντρικές τράπεζες έχουν φροντίσει να έχουν οι εμπορικές τράπεζες αρκετά μετρητά στα ταμεία τους, για να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση των καταθετών τους. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιείται το πρόγραμμα έκτακτης παροχής ρευστότητας (ELA), το οποίο επιτρέπει στις κεντρικές τράπεζες την «εκτύπωση» χρημάτων - με δική τους ευθύνη, φυσικά μετά από έγκριση της ΕΚΤ.

Με κριτήριο τις ιδιωτικές καταθέσεις των Ελλήνων (170 δις €), των Ιταλών (1,414 τρις €) και των Ισπανών (1,655 τρις €), οι οποίες ενδεχομένως θα αποσύρονταν στο μεγαλύτερο μέρος τους, η ΕΚΤ έχει υπολογίσει την ασφάλεια των κεντρικών τραπεζών, απέναντι σε ένα bank run, σε ένα ύψος μεγαλύτερο των 3 τρις € - επειδή ο πανικός δεν θα περιορισθεί στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και στην Ιταλία, αλλά θα επεκταθεί στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Κύπρο και αλλού.

Εδώ είναι μάλλον σκόπιμο να αναφέρουμε ότι, οι τράπεζες δεν διατηρούν στα ταμεία τους τις αποταμιεύσεις των πελατών τους, αλλά μόνο ένα ελάχιστο εγγυητικό ποσόν. Εκτός αυτού, σε αντίθεση με τις καταθέσεις, οι οποίες είναι δυνατόν να αναληφθούν βραχυπρόθεσμα, τα δάνεια των τραπεζών είναι μακροπρόθεσμα – οπότε δεν είναι σε θέση να τα απαιτήσουν αμέσως από τους πελάτες τους, επιχειρήσεις ή νοικοκυριά, για να ανταπεξέλθουν σε μία ενδεχόμενη μαζική απόσυρση των καταθέσεων.  

(β) Αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ESM), το οποίο ξεκινάει τη λειτουργία του τον Ιούλιο του 2012, τουλάχιστον στο 1 τρις € - από τα 500 δις € που έχουν συμφωνηθεί. Παράλληλα, ο «εφοδιασμός» του με μία τραπεζική άδεια, παρά τις αντιρρήσεις των Γερμανών, έτσι ώστε να μπορεί να δανείζεται απεριόριστα από την ΕΚΤ. Η κίνηση αυτή έχει θεωρηθεί απαραίτητη, για να μπορέσει το ταμείο να ανταποκριθεί στα προβλήματα της εξόδου της Ελλάδας.

(γ)  Αγορά ομολόγων του δημοσίου των ασθενέστερων κρατών (Ισπανία, Ιταλία κλπ.) εκ μέρους της ΕΚΤ ή/και του ESM, έτσι ώστε να συμπιεσθούν τα επιτόκια δανεισμού, τα οποία διαφορετικά θα εκτοξεύονταν στα ύψη.

(δ)  Ενίσχυση των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες θα χρειάζονταν «φρέσκα» χρήματα (ίδια κεφάλαια) για να επιβιώσουν - παράλληλα με τα δάνεια της ΕΚΤ. Τα χρήματα αυτά θα προέρχονται από το ESM, όπου όμως θα πρέπει να αλλάξουν οι μέχρι σήμερα ισχύοντες κανόνες - αφού το ESM επιτρέπεται να ενισχύει τα κράτη, αλλά όχι τις τράπεζες τους.

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, συζητείται ήδη η ίδρυση ενός νέου ευρωπαϊκού ταμείου σταθερότητας, το οποίο θα μπορούσε να βοηθάει ειδικά τις προβληματικές τράπεζες της Ευρωζώνης – παρέχοντας παράλληλα εγγυήσεις για τις καταθέσεις των πολιτών των χωρών-μελών της Ευρωζώνης, με στόχο να μη προκαλούνται bank run.

(ε)  Έλεγχος της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων, έτσι ώστε να μην είναι δυνατόν να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους οι Ιταλοί, για παράδειγμα, στις γερμανικές τράπεζες ή σε άλλες χώρες του εξωτερικού – υποχρεώνοντας τις τοπικές τράπεζες σε χρεοκοπία.

Βέβαια, τέτοιου είδους κανόνες είναι αντίθετοι με τις βασικές αρχές της ΕΕ, ενώ θα ήταν δυνατόν να πανικοβάλλουν ακόμη περισσότερο τους καταθέτες. Εν τούτοις, η «φυγάδευση» των κεφαλαίων από τις χώρες του νότου, σε αυτές του βορά και ειδικά στη Γερμανία, μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην Ευρωζώνη - τα οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπισθούν διαφορετικά.

(στ) Επί πλέον βοήθεια στην Ελλάδα, με στόχο τη σταθεροποίηση του νέου νομίσματος της (επέμβαση στις αγορές συναλλάγματος), το οποίο διαφορετικά θα κινδύνευε με μία τεράστια, άμεση υποτίμηση. 

Φυσικά η προετοιμασία όλων των παραπάνω μέτρων είχε γίνει ήδη, «πίσω από τις πλάτες» της Ελλάδας – η οποία σχεδιαζόταν να εκβιαστεί στην έξοδο, χωρίς την παραμικρή αποζημίωση, εάν είχε καθυστερήσει (πέρα από τον Ιούνιο) να προβεί σε στάση πληρωμών.  

Συνεχίζοντας το διάγγελμα του, ο πρωθυπουργός αναφέρει ότι, έχουν ληφθεί τα απαιτούμενα μέτρα για την εξασφάλιση των εισαγωγών ενέργειας και λοιπών βασικών προϊόντων, έτσι ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα κατά τους τρεις επόμενους μήνες – όπου όμως η Ελλάδα οφείλει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο μέλλον μόνη της.

Φυσικά το ΔΝΤ έχει εκδιωχθεί, το μνημόνια έχει πάψει να ισχύει και η δανειακή σύμβαση υποτέλειας έχει διαφοροποιηθεί – με τα επιτόκια δανεισμού να μην ξεπερνούν το 0,5% επάνω από το βασικό της ΕΚΤ (1,5% συνολικά) και τις μέχρι τότε δόσεις αποπληρωμής (Πίνακας Ι) να έχουν περιορισθεί αισθητά, μετά τη νέα διαγραφή των 80 δις €.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Υποχρεώσεις πληρωμής χρεολυσίων μετά το PSI plus, σε δις €

Έτος
Χρεολύσια


2012
8,6
2013
12,9
2014
25,4
2015
16,5
2016
13,4
2017
7,4
2018
5,5
2019
7,8
2020
5,7
ΠίνακαςΒ. Βιλιάρδος

Ειδικά όσον αφορά τα χρεολύσια 2014-2016, τα οποία θα ήταν αδύνατον ποτέ να πληρωθούν, λόγω του τεράστιου ύψους τους, έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα, έτσι ώστε να μειωθούν σε εφικτά επίπεδα.

Περαιτέρω, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να αιτιολογήσει την απόφαση του στους πολίτες της χώρας του, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά ότι, εάν αντιδράσουν αρνητικά ή/και εάν δεν συμμετέχουν ενεργά στην επανεκκίνηση της οικονομίας της πατρίδας τους, το τολμηρό εγχείρημα του δεν πρόκειται να έχει αίσιο τέλος – παρά τα ανταλλάγματα, τα οποία έχει εξασφαλίσει, με τις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  

Ο πρωθυπουργός εξηγεί ότι, υπήρχαν δύο μόνο τρόποι εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη: είτε να εξέλθει οικιοθελώς από την ΕΕ και, κατ’ επέκταση, από τη ζώνη του κοινού νομίσματος, είτε να υιοθετηθεί μονομερώς ένα εθνικό νόμισμα, λόγω αδυναμίας δανεισμού, σε συνδυασμό με το (παράνομο) σταμάτημα της παροχής ρευστότητας στη χώρα από την ΕΚΤ – γεγονός που θα σήμαινε την de facto καταγγελία της σύμβασης της Ευρωζώνης. 

Δυστυχώς η Ελλάδα”, τονίζει χαρακτηριστικά, “παρά το ότι αντιμετωπίζει τα μικρότερα προβλήματα, σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, έχει επιλεχθεί από τη Γερμανία ως η ιδανικότερη χώρα, για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων – ενδεχομένως στα πλαίσια των σχεδίων της ισχυρότατης αυτής «οικονομικής μηχανής», να ηγηθεί όλων των άλλων κρατών”.

Για να τεκμηριώσει δε τη θέση του, παρουσιάζει στους Έλληνες τον Πίνακα ΙΙ, σύμφωνα με τον οποίο το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι σχεδόν ίσο με αυτό της Γερμανίας – ενώ τα δημόσιο και ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων είναι, σε αντίθεση με τα άλλα κράτη, πολλαπλάσια των χρεών της. 

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: ΑΕΠ σε δις € και συνολικά χρέη 2011, δημόσια και ιδιωτικά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, χωρίς τις τράπεζες

Χώρα
ΑΕΠ
Επιχειρήσεις
Νοικοκυριά
Δημόσιο
Σύνολο






Ιρλανδία
170
245
123
109
477
Πορτογαλία
186
149
106
106
361
Ισπανία
1.182
192
87
67
346
Βέλγιο*
407
175
53
95
323
Γαλλία
2.160
150
61
87
298
Ιταλία
1.728
110
50
121
281
Ελλάδα**
218
74
71
124
269
Γερμανία
2.790
80
60
83
223
*  Το διπλάσιο ΑΕΠ από την Ελλάδα, με τον ίδιο αριθμό εργαζομένων!
** Μετά από την αφαίρεση των 100 δις € χρέους (PSI), χωρίς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.  
Πηγή: MM (IMF), World Factbook
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Τέλος, ο πρωθυπουργός αναφέρεται στις δύο διαφορετικές προτάσεις, οι οποίες του παρουσιάστηκαν από τη Γερμανία και τις οποίες απέρριψε:

(α)  Διπλό νόμισμα: Η εναλλακτική αυτή λύση προήλθε από τον οικονομολόγο της Deutsche Bank, ο οποίος πρότεινε την εισαγωγή ενός δεύτερου νομίσματος (G-Euro), για την πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου – ουσιαστικά ένα είδος «ομολόγου», με τη μορφή ενός ειδικού χαρτονομίσματος.

Κατά την άποψη του οικονομολόγου, το παράλληλο νόμισμα θα υποτιμούταν αμέσως, περίπου κατά 50% - με αποτέλεσμα να γίνουν πιο φθηνά τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές και να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, χωρίς το σοκ που θα προκαλούσε μία ξαφνική έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (γεγονός για το οποίο δεν υπάρχει ουσιαστικά προηγούμενη εμπειρία, αφού η Ευρωζώνη δεν είναι μία απλή νομισματική ένωση ανεξάρτητων μεταξύ τους χωρών).

Πρακτικά λοιπόν, οι πληρωμές του Ελληνικού δημοσίου με το παράλληλο νόμισμα θα έχαναν το 50% της αγοραστικής αξίας τους – ενώ δεν θα εξοφλούταν με αυτό μόνο τα τιμολόγια των προμηθευτών του δημοσίου, αλλά και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κλπ.

Πάντοτε κατά τον πρωθυπουργό, το πιθανότερο αποτέλεσμα θα ήταν να προκληθούν τεράστιες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις στην Ελλάδα - αφού τα εισοδήματα (μισθοί, συντάξεις κλπ.) θα περιορίζονταν κατά 50%, ενώ όλες οι υπόλοιπες τιμές (όπως περίπου συμβαίνει και με την εσωτερική υποτίμηση, εάν γίνει μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα), θα παρέμεναν στο ίδιο ύψος. Επειδή δε το ιδιωτικό χρέος θα συνέχιζε να είναι σε ευρώ (δάνεια, τόκοι κλπ.), όλοι όσοι οφειλέτες θα είχαν εισοδήματα στο παράλληλο νόμισμα, θα χρεοκοπούσαν σχεδόν ακαριαία.

Επομένως, αν και το παράλληλο νόμισμα θα μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά μακροπρόθεσμα, όπως συμβαίνει και με την εσωτερική υποτίμηση, αφού οι τιμές των προϊόντων, τα ενοίκια κλπ. θα προσαρμόζονταν σταδιακά, θα λειτουργούσε βραχυπρόθεσμα πολύ πιο καταστροφικά, από την υιοθέτηση της δραχμής – οπότε δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση λύση.

(β)  Δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών: Η Γερμανία, με στόχο να βοηθηθεί η ανάπτυξη (η δική της μάλλον και όχι η δική μας), μέσω των νέων επενδύσεων, πρότεινε τη δημιουργία ζωνών χαμηλής φορολόγησης και περιορισμένου κόστους, χωρίς εργασιακές συμβάσεις και με περιορισμένες κοινωνικές εισφορές, κατά το παράδειγμα της Κίνας.

Επίσης, τη δημιουργία μίας εταιρείας ειδικού σκοπού, κατά το παράδειγμα των (ληστρικών) ιδιωτικοποιήσεων στην Ανατολική Γερμανία, στην οποία θα μεταφέρονταν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου – έτσι ώστε να «διευκολυνθούν» οι αποκρατικοποιήσεις.

Φυσικά και οι δύο αυτές προτάσεις θεωρήθηκαν προσβλητικές και εγκληματικές για μία πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ελλάδα”, τόνισε ο πρωθυπουργός, “η οποία δεν θα ήθελε να καταλυθούν εντελώς τα δικαιώματα των εργαζομένων και νακινεζοποιηθεί η παραγωγή, αλλά ούτε και να λεηλατηθεί η δημόσια περιουσία – η οποία ανήκει σε όλους τους Έλληνες”.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 

Συνεχίζοντας ο πρωθυπουργός, αναφέρθηκε στο θέμα του μνημονίου, για το οποίο υπήρξε η παρακάτω τοποθέτηση του, στις συζητήσεις εντός της κυβέρνησης – πριν ακόμη αποφασισθεί η έξοδος της Ελλάδας:

“Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα – όπου η αποδοχή της δανειακής σύμβασης, δεν σημαίνει απαραίτητα την υποταγή στο μνημόνιο και στο ΔΝΤ, αλλά την εξασφάλιση της αποπληρωμής των οφειλών της Ελλάδας (δόσεις, επιτόκιο, εγγυήσεις), απέναντι στους διεθνείς πιστωτές της.

Επομένως, είναι εντελώς ανόητες οι όποιες αναφορές σε καταγγελία της δανειακής σύμβασης - η οποία φυσικά θα έπαυε να υπάρχει, εάν δεν παίρναμε τα χρήματα. Από την άλλη πλευρά, το αποτέλεσμα των εκλογών θα μπορούσε να είναι καθοριστικό για τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από το ΔΝΤ, από το μνημόνιο και από τις καταστροφικές «συνταγές» του.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία ολοκληρωμένη στρατηγική, με εναλλακτικά σενάρια (Β, Γ κλπ.), συμπεφωνημένη από τα μεγάλα τουλάχιστον κόμματα, πριν ακόμη από τις εκλογές – σε σχέση με τη δανειακή σύμβαση, με το μνημόνιο και με τα κατάλληλα μέτρα για την οικονομία, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.    

Η αναδιαπραγμάτευση τώρα της δανειακής σύμβασης, ιδιαίτερα όσον αφορά την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Επόμενος στόχος πρέπει να είναι η επίτευξη χαμηλότερων επιτοκίων, καθώς επίσης η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής - έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η τήρηση της σύμβασης, χωρίς να διακινδυνεύεται η χρεοκοπία ή/και η απώλεια του εθνικού πλούτου και χωρίς να καταστραφεί ακόμη περισσότερο η Ελληνική οικονομία. 

Άλλωστε όλοι οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι, το μνημόνιο και οι δανειακές συμβάσεις που υπεγράφησαν, είναι εκτός των πλαισίων της νομιμότητας – είναι παράνομες. Δυστυχώς αυτήν την αποικιοκρατική σύμβαση υποτέλειας αποδέχθηκαν εκείνοι οι πολιτικοί, οι οποίοι ζητούσαν ξανά την ψήφο των Ελλήνων - όχι απλά για να κυβερνήσουν, αλλά για να μην αποκαλυφθεί τι ακριβώς υπέγραψαν και για να μην τιμωρηθούν.

Τέλος, η επιλογή δεν είναι μόνο ευρώ ή δραχμή, αλλά το εάν θα ανήκει η χώρα στην Ευρώπη - κάτι που ενέχει ποιοτικά (οικονομικά, κοινωνικά, γεωπολιτικά,  κλπ.), εντελώς διαφορετικούς κινδύνους”.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ας μην πανικοβαλλόμαστε”, ολοκλήρωσε το διάγγελμα του ο πρωθυπουργός, μετά τη μικρή αναφορά στις προηγούμενες συζητήσεις, τονίζοντας ότι “η έξοδος από το Ευρώ, παρά το ότι δεν την επιθυμεί κανένας Έλληνας, αφού είναι εξαιρετικά επώδυνη και άδικη για την πατρίδα μας, δεν είναι η συντέλεια του κόσμου – πόσο μάλλον όταν δεν είναι μονομερής, όταν έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα στήριξης της χώρας και αφού δεν θα υποχρεωθεί σε νέους εξευτελισμούς εκ μέρους της Γερμανίας και των μπράβων των τοκογλύφων”.

Ας μην ξεχνάμε ότι”, συνέχισε, “η Ελλάδα είναι μία πολύ πλούσια χώρα, η οποία έχει κάνει μεν αρκετά λάθη, αλλά δεν κατάστρεψε τον πλανήτη – όπως η Γερμανία στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Σίγουρα η δραχμή θα μας δημιουργήσει πάρα πολλά προβλήματα – πόσο μάλλον όταν ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία είναι εγκλωβισμένη σε ένα καθοδικό σπιράλ θανάτου, από το οποίο πολύ δύσκολα θα ξεφύγει.

Ειδικότερα, η Ευρωζώνη έχει τεράστια προβλήματα – με τον τραπεζικό κλάδο να είναι υπερχρεωμένος, με την Ιρλανδία αθεράπευτα χρεοκοπημένη, με την Ισπανία στα πρόθυρα της καταστροφής, με την Ιταλία, τη Γαλλία και το Βέλγιο να νοσούν σοβαρά και με τη Γερμανία να επιμένει στην αδιέξοδη πολιτική λιτότητας, χωρίς αναπτυξιακά σχέδια.

Από την άλλη πλευρά, η ζήτηση στις Η.Π.Α. μειώνεται συνεχώς, ενώ το έλλειμμα και τα χρέη της υπερδύναμης είναι εκτός ελέγχου. Το συνολικό χρέος της Μ. Βρετανίας έχει ξεπεράσει το 550% του ΑΕΠ της, με το δημόσιο χρέος, παρά τα μηδενικά περιουσιακά της στοιχεία (έχει ιδιωτικοποιήσει τα πάντα) να πλησιάζει το 100% - οπότε θα υποχρεωθεί ξανά σε αύξηση της ποσότητας χρήματος, παράλληλα με τη μείωση των επιτοκίων, σε πληθωρισμό δηλαδή, για να μπορέσει να ξεφύγει από τη συνεχώς μειούμενη ανάπτυξη.

Η Βραζιλία, λεηλατημένη προ πολλού από το ΔΝΤ, είναι πλέον ένας από τους ακριβότερους χώρους εγκατάστασης επιχειρήσεων, ενώ απειλείται με επιβράδυνση της ανάπτυξης της - λόγω της Κίνας, η οποία είναι ο σημαντικότερος πελάτης της όσον αφορά τις πρώτες ύλες και τη σόγια. Στην Αργεντινή επανέρχονται τα προβλήματα, ειδικά μετά την επιβολή φόρου 15% στις εξαγωγές, καθώς επίσης την προσπάθεια εθνικοποίησης των ενεργειακών επιχειρήσεων.     

Ο τομέας των πρώτων υλών της Ν. Αφρικής υποφέρει επίσης, λόγω της παγκόσμιας μείωσης της ανάπτυξης. Το νόμισμα της Ινδίας ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, ένεκα του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους της, σε συνδυασμό με την πτώση του κλάδου των υπηρεσιών – ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας επιβραδύνεται ανησυχητικά.

Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας έχει ξεπεράσει το 230% του ΑΕΠ της, με αποτέλεσμα να υποτιμηθεί ξανά από τις εταιρείες αξιολόγησης – με τη Ρωσία, η οποία εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από την εξαγωγή ενέργειας, να ανησυχεί σε μεγάλο βαθμό για το μέλλον της.

Ίσως λοιπόν η Ελλάδα, η οποία δυστυχώς βρέθηκε πρώτη στο μάτι του κυκλώνα, να είναι τυχερή, μέσα στην ατυχία της. Αρκεί φυσικά να αναγνωρίσει τα λάθη της, να ανακτήσει την υπερηφάνεια και την αυτοπεποίθηση της, να αναπληρώσει όλα όσα δεν έκανε στο παρελθόν και να αντιμετωπίσει με θάρρος τη νέα πρόκληση – ατενίζοντας με πίστη και με αισιοδοξία το μέλλον. Άλλωστε, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία - όπως γνωρίζουμε όλοι εμείς οι Έλληνες, πολύ καλύτερα από τους άλλους λαούς”.

Αθήνα, 27. Μαΐου 2012