Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

17 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΙΣ Public Issue: Δυσαρέσκεια για τα κόμματα


Κανένα κόμμα δεν εμπιστεύεται ένας στους δύο Έλληνες

Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2012



Το κλίμα έντονης αμφισβήτησης των πολιτικών κομμάτων από τους πολίτες καταγράφει το Πολιτικό Βαρόμετρο Σεπτεμβρίου της Public Issue, που παρουσίασε ο ΣΚΑΪ στο αποψινό δελτίο ειδήσεων. 
Σύμφωνα με τις μετρήσεις οι οποίες έγιναν στο διάστημα 6-11 Σεπτεμβρίου, το 54% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα, ποσοστό σημαντικά αυξημένο έναντι του 39% που ήτα τον Ιούλιο του 2012. 
Στον αντίποδα, το 20% δηλώνει ότι εμπιστεύεται περισσότερο τη ΝΔ, το 12% τον ΣΥΡΙΖΑ, το 9% το ΠΑΣΟΚ, το 8% τη ΔΗΜΑΡ, το 5% τη Χρυσή Αυγή, το 4% τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το 3% το ΚΚΕ. 
Από τον τρόπο που κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της
χώρας, το 79% δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση και 85% από την αντιπολίτευση, ενώ ικανοποιημένοι από την κυβέρνηση είναι το 20% των ερωτηθέντων και από την αντιπολίτευση το 13%.
Αν γίνονταν αύριο εκλογές, το 38% εκτιμά ότι θα κέρδιζε η ΝΔ με μικρή διαφορά, το 31% ο ΣΥΡΙΖΑ με μικρή διαφορά, το 10% ο ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλη διαφορά και το 5% η ΝΔ με μεγάλη διαφορά. 
Συνολικά, στην παράσταση νίκης, το 43% εκτιμά ότι θα κέρδιζε η ΝΔ και το 41% ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Αναφορικά με το κόμμα που μπορεί να κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση, προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ με 32% και ακολουθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 14%, η Χρυσή Αυγή με 13%, το ΚΚΕ με 10% ενώ το 24% δεν επιλέγει κανένα από τα παραπάνω.
Στη δημοτικότητα των πολιτικών κομμάτων, προηγείται η ΔΗΜΑΡ με 47% και ακολουθούν ΣΥΡΙΖΑ 42%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 40%, ΝΔ 38%, ΠΑΣΟΚ 23%, Χρυσή Αυγή 22% και ΚΚΕ 19%. Ωστόσο, σε σύγκριση με τον Μάιο του 2012, η ΔΗΜΑΡ παρουσιάζει πτώση 15 μονάδων και η Χρυσή Αυγή αύξηση 10 μονάδων. 
Όσον αφορά στη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών, πρώτος έρχεται ο Φώτης Κουβέλης με 52% και ακολουθούν ο Αλέξης Τσίπρας 42%, ο Αντώνης Σαμαράς 39%, ο Πάνος Καμμένος 39%, ο Ευάγγελος Βενιζέλος 29%, ο Νίκος Μιχαλολιάκος 22% και η Αλέκα Παπαρήγα 20%. 
Σε σύγκριση με τον Μάιο, τη μεγαλύτερη πτώση παρουσιάζει ο Φώτης Κουβέλης με -15 μονάδες και τη μεγαλύτερη άνοδο ο Νίκος Μιχαλολιάκος με +8 μονάδες. 
Καταλληλότερος πρωθυπουργός ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και στον Αντώνη Σαμαρά, είναι ο Αντώνης Σαμαράς με 40% και ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας με 29%. Το 28% δεν προτιμά κανέναν από τους δύο. 
Ανάμεσα τους αρχηγούς και των επτά κομμάτων της Βουλής, καταλληλότερος για Πρωθυπουργός της χώρας είναι ο… κανένας με 30% και ακολουθούν: Α. Σαμαράς 22%, Αλ. Τσίπρας 17%, Ευ. Βενιζέλος 10%, Φ. Κουβέλης 8%, Π. Καμμένος 6%, Ν. Μιχαλολιάκος – Αλ. Παπαρήγα 3% . 
Τον περασμένο Μάιο ο κ. Τσίπρας είχε 22%, ο κ. Σαμαράς 20% ο κ. Βενιζέλος 16%, ενώ ο κανένας ελάμβανε 17%. 
Για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που έχει σήμερα η χώρα, το 29% εμπιστεύεται πολύ – αρκετά τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και το 64% λίγο – καθόλου. Πριν από περίπου ένα χρόνο, τον Νοέμβριο του 2011, το 21% εμπιστεύονταν πολύ – αρκετά τον Ευάγγελο Βενιζέλο και το 78% λίγο – καθόλου. 
Ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν, το 37% θεωρεί ότι μία κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα της χώρας. Το 23% προτιμά μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το 34% καμία από τις δύο. 
Το 68% αναμένει πρόωρες εκλογές και το 23% εκτιμά ότι η κυβέρνηση μάλλον θα εξαντλήσει την τετραετία.
http://press-gr.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8338.html













Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ-«Ο Γερμανός κατακτητής»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ :: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

«Ο Γερμανός κατακτητής»
16/9/2012
Ο Α. Σαμαράς, που διάλεξε την καγκελαρία για να αποκηρύξει το αντιμνημονιακό παρελθόν του, συνεχίζει τώρα με εκκαθαρίσεις «γαλάζιων» στελεχών που παραμένουν αντίπαλοι του μνημονίου
Θαρσείν χρη. Ομολογουμένως απαιτείται ασυνήθιστο πολιτικό θάρρος για να τολμήσει να πει κανείς από το βήμα της Βουλής αυτά που είπε την Πέμπτη ο υπουργός Αμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος, ανεξαρτήτως του αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με το περιεχόμενο των λόγων του.
«Ο Γερμανός κατακτητής, όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, το πρώτο που φρόντισε να κάνει ήταν να διαλύσει τις Ενοπλες Δυνάμεις, γιατί ακριβώς αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα της κρατικής οντότητας και της εθνικής κυριαρχίας» διακήρυξε, αιφνιδιάζοντας προφανώς τους εταίρους της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, και πρωτίστως βεβαίως τους δεξιούς ομοϊδεάτες του. Ο υπαινιγμός του υπουργού είναι σαφής. Οποιος συμφωνήσει με τα μέτρα της τρόικας για τους στρατιωτικούς, είναι συνεργάτης των «Γερμανών κατακτητών».
Ο Σαμαράς αδιαφορεί όμως για το αν θα χαρακτηριστεί με τόσο απαξιωτικό τρόπο ακόμη και από γνωστά στελέχη της παράταξής του. Οι διακηρύξεις του περί έθνους κ.λπ. διήλθαν περίοδο έξαρσης, όσο διήρκεσε η μακρά περίοδος μέχρι την αναρρίχησή του στο πρωθυπουργικό αξίωμα.
Η διαγραφή του υπουργού από τη ΝΔ και η καρατόμησή του από το αξίωμα που κατέχει - αν χρειαστεί - είναι πολύ πιθανότερη από την αλλαγή γραμμής του πρωθυπουργού. Ο Αντώνης Σαμαράς συγκαταλέγεται άλλωστε στην ακραία πτέρυγα του μνημονιακού μετώπου από τότε που ανέλαβε ηγέτης της χώρας. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι διάλεξε ακριβώς την καγκελαρία για να αποκηρύξει μετά βδελυγμίας το αντιμνημονιακό παρελθόν του. «Φωτιά και τσεκούρι» εναντίον όσων δεξιών στελεχών παραμένουν αντίπαλοι του μνημονίου, είναι τώρα η γραμμή του.
Το κεφάλι της ΔΑΚΕ κύλησε ήδη στον βωμό του μνημονίου - για την ακρίβεια το κεφάλι του κορυφαίου ηγέτη της δεξιάς συνδικαλιστικής παράταξης και μάλιστα στον ιδιωτικό τομέα, του Νίκου Κιουτσούκη, ο οποίος διαγράφηκε από τη ΝΔ με διαδικασίες «στρατοδικείου» κατ' εντολήν του Αντώνη Σαμαρά. Διαφωνούσε με τα νέα μέτρα και διαμαρτυρόταν εναντίον τους, οπότε ο πρωθυπουργός τον αποκεφάλισε και ησύχασε. Προς τη λαιμητόμο φαίνεται πως οδηγεί ο Α. Σαμαράς και τον δεξιό πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, Γ. Πατούλη. Κι αυτός διαφωνεί με τα νέα μέτρα, άρα καλά να πάθει!
Ούτε το κεφάλι του Ελληνα εκπροσώπου στο ΔΝΤ, του Θάνου Κατσάμπα, στέκεται καλά στους ώμους του. Καθόλου καλά! Πήγε και «μαρτύρησε» στην αμερικανική εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί και τρίτο πακέτο «διάσωσης», για το οποίο τα λεφτά πρέπει να τα βάλουν όλα οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ! Αυτό σημαίνει όμως κι άλλα μνημόνια κι άλλα μέτρα για τους Ελληνες εργαζόμενους, συνταξιού­χους, μικρομεσαίους. Σηματοδοτεί νέο γύρο οικονομικής γενοκτονίας του πληθυσμού - κι αυτοί ακόμη μας γδέρνουν ζωντανούς για το δεύτερο πακέτο «σωτηρίας»!
Εφριξαν Αθήνα και Βερολίνο με τις δηλώσεις του Ελληνα εκπροσώπου στο ΔΝΤ. «Τις θέσεις της χώρας τις διαμορφώ­νουν μόνο ο πρωθυπουργός και ο υπουρ­γός Οικονομικών» δήλωσε έξαλλος ο Γιάννης Στουρνάρας. Εχει δίκιο, αλλά ο Θ. Κατσάμπας δεν αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα, ούτε διεκδίκησε αυτός τη χάραξη της γραμμής. Είπε στην εφημερίδα ότι, σε περίπτωση διετούς επιμήκυνσης θα χρειαστούν ακόμη 20 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία αποκλείεται να μπορέσει να βρει μόνη της η ελληνική κυβέρνηση. Εν πάση περιπτώσει, τον έπιασαν από τον λαιμό και άρχισε τα γνωστά παραμύθια, ότι δεν τα είπε έτσι, ότι διαστρεβλώθηκαν οι δηλώσεις του και πάει λέγοντας.
Μόνο ως... κτηματομεσίτης (!) νησιών ελπίζει τελικά να σώσει τη χώρα η κυβέρνηση Σαμαρά, όπως όλα δείχνουν. Σαράντα ελληνικά μικρά νησιά βγάζει στο σφυρί για να τα δώσει σε Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους, νοικιάζοντάς τα μέχρι 50 χρόνια. Παράλληλα πουλάει και το «φιλέτο» του ΟΠΑΠ. Εκποιεί το 29% των μετοχών του οργανισμού, ο οποίος πέρυσι είχε κέρδη 537 εκατομμυρίων ευρώ και φέτος 258 εκατομμύρια στο πρώτο εξάμηνο.
Ενας δημόσιος οργανισμός όλος κι όλος έχει σίγουρα κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων κάθε χρόνο κι η κυβέρνηση τον πουλάει! Ετσι θα μας σώσει;

Μαζική παρουσία χιλιάδων Εθνικιστών στην Εθνική ΜΑΣ Επέτειο στον Μελιγαλά


Μαζική παρουσία χιλιάδων Εθνικιστών στον Μελιγαλά




Μαζική παρουσία χιλιάδων Εθνικιστών στον Μελιγαλά
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, η Χρυσή Αυγή συμμετείχε μαζικά στην εκδήλωση μνήμης των θυμάτων της Πηγάδας στον Μελιγαλά. Αυτό που έγινε φέτος όμως δεν είχε προηγούμενο, αφού κατά γενική ομολογία, η παρουσία των Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Τα μέλη μας εισήλθαν καταχειροκροτούμενα στον χώρο σε πλήρη παράταξη και με απόλυτη πειθαρχία. Μαζί τους, σχεδόν η μισή κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής. Ανάμεσα στους ομιλητές, ξεχώρισε η στιγμή όπου ο Ηλίας Παναγιώταρος ξεσήκωσε το πλήθος λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μία εορτή μίσους αλλά ημέρα μνήμης και πως όταν οι Εθνικιστές θα είναι στην εξουσία αυτές οι ημέρες θα αποτελούν επισήμως Εθνικές Εορτές. [ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΗΛΙΑ! ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΜΑΣ ΔΙΟΤΙ ΑΠΕΚΡΟΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΥ ΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΕΙ Η ΕΣΣΔ, ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ]
Παρόντες στην συγκινητική - όπως πάντα - εκδήλωση, οι πυρήνες και οι Τοπικές Οργανώσεις της Χρυσής Αυγής από κάθε γωνιά της Πελοποννήσου (Αχαΐα, Ηλεία, Μεσσηνία, Λακωνία, Αρκαδία, Αργολίδα, Κορινθία) αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα. Περισσότεροι από 200 ήταν μόνο οι Συναγωνιστές που ταξίδεψαν από την Αθήνα ώστε να παρευρεθούν στον Μελιγαλά και να αποδώσουν Τιμές στους Μάρτυρες του Ελληνισμού.
Μετά την ενός λεπτού σιγή, ακολούθησαν οι καταθέσεις στεφάνων στην Πηγάδα, από συλλόγους και φορείς και φυσικά από όλες τις Τοπικές Οργανώσεις μας και τους Πυρήνες που πλέον δραστηριοποιούνται σε κάθε σημείο της Πατρίδας μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρώτο στεφάνι κατέθεσε ο Συναγωνιστής Χρήστος Παππάς, εκ μέρους του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νικόλαου Μιχαλολιάκου, το όνομα του οποίου προκάλεσε διαρκή χειροκροτήματα και επευφημίες.
Μετά την λήξη της εκδηλώσεως αρκετά μέλη μας σταμάτησαν στο κέντρο του Μελιγαλά μετά από εγκάρδιες προσκλήσεις κατοίκων που ήθελαν να μας ευχαριστήσουν για την εμφάνισή μας και τον Αγώνα που δίνουμε καθημερινά υπέρ των Ελλήνων. Εν συνεχεία αρκετά μέλη μας καθώς και φίλοι του Κινήματος, πήγαν στα εγκαίνια ενός ακόμα γραφείου της Χρυσής Αυγής, στην Κυπαρισσία. Περισσότερα όμως για αυτό στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη.

ΝΑΙ, Η ΚΡΙΣΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟ ΚΙ ΟΧΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ! Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ


Ο μισθός του κ. Προβόπουλου είναι υπεράνω κρίσης;



Είναι ένας από τους τρεις που υπέγραψαν το μνημόνιο


Πριν από περίπου 10 ημέρες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών είχε στείλει επιστολή προς τον διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλο, με την οποία του ζητούσε να μειώσει μόνος του το μισθό του, ώστε να συμπαρασυρθούν και οι μισθοί άλλων επικεφαλής Ανεξάρτητων Αρχών. Με τον τρόπο αυτό ο κ. Σταικούρας ουσιαστικά ζητούσε από τον κ. Προβόπουλο να δείξει ότι αποτελεί ένα καλό παράδειγμα σε περιόδους κρίσης.
Άλλωστε, όλοι, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο βουλευτή, δέχθηκαν ασμένως μειώσεις στους μισθούς τους που μπορεί να ξεπερνούν και το 50%.
Ο διοικητής της ΤτΕ, οποίος παίρνει 25.000 ευρώ το μήνα από μόνος του έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία να μειώσει τις απολαβές του. Άλλωστε, δεν έχασε και τίποτε όλα αυτά τα χρόνια. Από μεγαλοτραπεζικό στέλεχος μεταπήδησε στην κεντρική τράπεζα και παραμένει εκεί για χρόνια, παρ’ ότι έχουν αλλάξει τρεις πρωθυπουργοί. Ο Προβόπουλος ακλόνητος και με το μισθό να τρέχει.
Όπως μαθαίνουμε, λοιπόν, στο Μαξίμου είναι εξοργισμένοι με τη στάση του να μην απαντήσει καν στην επιστολή Σταϊκούρα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τον κ. Προβόπουλο.

ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ Ο κ. ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ (ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ ΕΥΝΟΙΑ) ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΑ ΠΟΥ ΦΘΑΝΟΥΝ ΤΑ 4,7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ!
----------------------------------------

Η ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ κ. ΔΕΝΔΙΑ! ΣΑΣ ΣΥΛΛΥΠΟΥΜΑΙ!



ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ



Αυτά δεν είναι τάγματα ασφαλείας κύριε Δένδια;
Αποκλειστικό: Μετά τα λουκέτα σε τμήματα λόγω Μνημονίου, αξιοποιούν το κενό και φτιάχνουν αστυνομία.
Λαϊκή πολιτοφυλακή στήνει το τουρκικό προξενείο στη Θράκη. Tον τελευταίο καιρό και μετά τα λουκέτα που βάζει το Ελληνικό Δημόσιο σε αστυνομικά τμήματα μειονοτικών περιοχών εξαιτίας του Μνημονίου, οι προξενικές αρχές αξιοποιούν το κενό εξουσίας και αναθέτουν -άγνωστο με ποιο αντάλλαγμα- την τήρηση της δημόσιας τάξης σε μειονοτικούς πολιτοφύλακες...

Τόσο κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου αντιπροέδρου Μποσντάγ όσο και στην παλαιότερη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου, έκαναν την εμφάνισή τους στο πλευρό των κυβερνητικών αξιωματούχων άνδρες με κίτρινες στολές, παρόμοιες με αυτές που φορούν οι άνδρες της τουρκικής αστυνομίας.

Με περιβραχιόνια
Οι μειονοτικοί αυτοί φορούσαν στο δεξί τους χέρι ένα περιβραχιόνιο με ειδικά διακριτικά. Η λέξη «GOREVLI», όπως φαίνεται καθαρά και από τις φωτογραφίες που δημοσιεύει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», σημαίνει στα τουρκικά «υπεύθυνος ασφαλείας» και υποδηλοί ότι αυτοί που φορούν το περιβραχιόνιο διαπράττουν το αδίκημα της αντιποίησης αρχής. Το ενδιαφέρον είναι ότι ποτέ, ούτε στο παρελθόν ούτε και σήμερα, οι μειονοτικοί αυτοί δεν ζήτησαν ειδική άδεια από την Ελληνική Αστυνομία, έστω για τα μάτια του κόσμου, όπως υποχρεώνονται και κάνουν σε αντίστοιχες περιπτώσεις οι ελληνικές ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης. Αντιθέτως μάλιστα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, προκειμένου να δείξουν ότι καταλύουν με προκλητικότητα τη δημόσια τάξη.
Στις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα από το χωριό Εχίνος της Ξάνθης, το οποίο επισκέφθηκε ο Τούρκος αντιπρόεδρος κατά την πρόσφατη περιοδεία του στη Θράκη, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι «GOREVLI» έχουν πάρει στα χέρια τους τον νόμο και την τάξη σε απόσταση αναπνοής από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και μπροστά από το κτίριο που φιλοξενεί το τάγμα Εθνοφυλακής στην περιοχή. Η ελληνική σημαία κυματίζει μπροστά τους.
Η φωτογραφία ελήφθη λίγη ώρα πριν από τη διεξαγωγή μιας θρησκευτικής εκδήλωσης των μουσουλμάνων, η οποία αποκαλείται «Χατίν» και αφορά την ανάγνωση του Κορανίου. Επειδή η συμμετοχή ήταν μαζική κλήθηκαν πάλι οι «GOREVLI» για να επιβάλουν την τάξη.
Τα φαινόμενα αυτά συνδέονται με την αύξηση της έντασης στη μειονοτική περιοχή του Κενταύρου, όπου το προξενείο έχει δημιουργήσει έναν ισχυρό θύλακα σκληροπυρηνικών εξτρεμιστών που αρνούνται κάθε φορά, όταν βρίσκουν ευκαιρία και αφορμή, να πειθαρχήσουν στην ισχύ του ελληνικού κράτους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στον ορεινό όγκο της Ροδόπης, τον οποίο επισκέπτεται τακτικά και ο νέος Τούρκος πρόξενος Σενέρ (ο οποίος λέγεται ότι είναι ζωόφιλος και ότι μαζεύει στην κατοικία του τα αδέσποτα της περιοχής), με την ανοχή της Πολιτείας -η οποία ευτυχώς στο τέλος αντέδρασε- λειτουργούν κατά παράβαση του νόμου δίγλωσσα τουρκικά νηπιαγωγεία που υπάγονται στον έλεγχο του προξενείου.
Στον Κένταυρο μάλιστα σε σύνολο 36 μαθητών οι 12 επέλεξαν τα ελληνόγλωσσα νηπιαγωγεία, ενώ οι 24 προτίμησαν τα τουρκικά.
Εκτός όμως από την παιδεία, τη δημόσια τάξη και τη θρησκεία -είναι χαρακτηριστικές οι αποκαλύψεις της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για το κρυφό σχολειό του Ισλάμ που λειτουργεί μυστικά μέσα σε δεκάδες μειονοτικά σπίτια-, έμφαση δίνεται στο δίκτυο των μειονοτικών δήμων.
Η ηγεσία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ανέλυσε εγκαίρως τη νέα διοικητική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη με τη μεταβίβαση εξουσιών από το κεντρικό κράτος τόσο προς υπερεθνικούς οργανισμούς όσο και προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Συνεννοήσεις ΑΝΤΕΘΝΙΚΕΣ
Γι' αυτό και στις μυστικές συνεννοήσεις που έκαναν οι βουλευτές της μειονότητας και το προξενείο με το ΠΑΣΟΚ το 2010 απαίτησαν, με αντάλλαγμα τη στήριξη στις εθνικές κάλπες, να τους δοθούν δύο μειονοτικοί δήμοι στη Ροδόπη και ένας στην Ξάνθη για να επιβάλουν την εξουσία τους σε τοπικό επίπεδο.
Προσάρτησαν έτσι στον χριστιανικό Δήμο Ιάσμου το μειονοτικό χωριό Σώστης και ο δήμος, μετά την αλλαγή συσχετισμών, πέρασε σε μειονοτικά χέρια. Ήδη μάλιστα παρατηρούνται εκεί τα πρώτα προβλήματα και η Χρυσή Αυγή έκανε την εμφάνισή της στο χωριό με σημαίες του Βυζαντίου. Προσάρτησαν επίσης τις πομακικές κοινότητες της Ροδόπης Οργάνη και Κέχρο στον τουρκογενή Δήμο των Αρριανών που αποτελεί τη γενέτειρα του βουλευτή του Ερντογάν, Μουεζίνογλου. Τώρα η Ελληνική Δημοκρατία εισπράττει τα επίχειρα με την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της.
Για την ιστορία θυμίζω ότι ο μόνος νομός στον οποίο το ΠΑΣΟΚ ήρθε με άνεση πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές του Μαΐου ήταν ο Νομός Ροδόπης. Το «deal» λειτούργησε. 
(ΚΥΡ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ)



makeleio

Ρατσιστική επίθεση αλλοδαπού σε Ελληνίδα στην Πάτρα

Ρατσιστική επίθεση αλλοδαπού σε Ελληνίδα στην Πάτρα


Ρατσιστική επίθεση αλλοδαπού σε Ελληνίδα στην Πάτρα επειδή η τελευταία αρνήθηκε να αγοράσει τα παράνομα CD που ο αλλοδαπός πωλούσε. Πιο συγκεκριμένα επίθεση από αλλοδαπό δέχτηκε 19χρονη Ελληνίδα η οποία ενώ καθόταν μαζί με μία φίλη της σε καφετέρια της πόλης της Πάτρας αρνήθηκε να αγοράσει τα παράνομα CD που πωλούσε ο αλλοδαπός.
Ο τελευταίος χωρίς αιτία και λόγο χαστούκισε την κοπέλα και την κλώτσησε στα πόδια. Η νεαρή Ελληνίδα αμύνθηκε ενστικτωδώς στην επίθεση του αλλοδαπού καλύπτοντας το πρόσωπό της και κατάφερε να απομακρυνθεί από το σημείο με τον αλλοδαπό να κάνει το ίδιο. Για το περιστατικό έγινε επίσημη καταγγελία από τη φοιτήτρια στις αστυνομικές αρχές
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΜΚΟ ΒΛΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΟΣ!

ΤΟ ΒΗΜΑ


Ολη η αλήθεια για τις ΜΚΟ
Τα χρήματα, οι πελατειακές σχέσεις, οι (μη) έλεγχοι – Στη Δικαιοσύνη αρχεία, τιμολόγια και παραστατικά 600 οργανώσεων



Σε σκάνδαλο διαρκείας, με πληθώρα πρωταγωνιστών αλλά και πεδίο εύφορο προς κάθε ατασθαλία, έχει πλέον μετατραπεί η υπόθεση με τη χρηματοδότηση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Η απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά να μπει τάξη δεν θα είναι, όπως φαίνεται, τόσο απλή στην εφαρμογή της καθώς θα πρέπει να κλείσουν νομοθετικά παράθυρα, να αποδομηθούν χρόνιες πελατειακές σχέσεις με το πολιτικό σύστημα και να τεθούν κανόνες για 20.000-30.000 οργανώσεις – όσες, δηλαδή, υπολογίζεται ότι δρουν στη χώρα (βάσει του σχετικού πορίσματος της Βουλής) – και ενώ «σχεδόν καμία δεν μοιάζει με την άλλη».

Η κορυφή του παγόβουνου θέλει σήμερα το έργο 600 ΜΚΟ να βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης: τραπεζικά αρχεία, τιμολόγια που έχουν κοπεί στην αλλοδαπή, πλαστά (και μη) παραστατικά γίνονται φύλλο και φτερό εν μέσω έντονης δυσαρέσκειας τόσο από την κοινή γνώμη, που παρατηρεί ακόμη μία πτυχή διαφθοράς στην ελληνική πραγματικότητα, όσο και πολλών ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται χρόνια στον χώρο και θεωρούν ότι η ζημιά που υφίστανται είναι τεράστια - μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, διαμαρτύρονται.
Το ενδιαφέρον στην παρούσα φάση ξεκινά από τους καταλόγους που έχουν φθάσει στα χέρια του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης κ. Παναγιώτη Μπαλτάκου. Οι λίστες αυτές προέρχονται μόνο από τρία υπουργεία: Εξωτερικών, που όντως κατέχει και την πλέον μακροσκελή, Πολιτισμού και Υγείας, όταν είναι γνωστό - και από το πόρισμα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής (2011) - ότι και άλλα υπουργεία, όπως π.χ. το υπουργείο Εσωτερικών (μέσω της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, της Γενικής Διεύθυνσης Μεταναστευτικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ενταξης), το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (μέσω της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας), το υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών έχουν κατά καιρούς συνδεθεί με ΜΚΟ. Σαν να μην έφθανε η απουσία ανταπόκρισης, κάποιοι από αυτούς τους καταλόγους είναι ελλιπέστατοι, με κορυφαίο αυτόν του υπουργείου Υγείας, καθώς παραλείπει τα αναλυτικά ποσά μιας εκάστης επιχορήγησης.

Στο Σουδάν και στο Αζερμπαϊτζάν
Μια πρώτη ανάγνωση των καταλόγων προκαλεί μειδίαμα στους μη μυημένους: Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να δαπανά λεφτά για «Επιμόρφωση νομικών για το κράτος δικαίου στο Αζερμπαϊτζάν», «Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των γυναικών στη Συρία», «Καταγραφή πολιτιστικών δραστηριοτήτων στη Μολδαβία» και «Εκπαίδευση εμπειρογνωμόνων στη χρηστή διακυβέρνηση, στο Σουδάν»;
«Δεν ανακαλύψαμε εμείς το Σουδάν και τη Μολδαβία» τονίζει ο καθηγητής κ. Ξενοφών Κοντιάδης, γενικός διευθυντής του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - Ιδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου. «Η προκήρυξη του υπουργείου Εξωτερικών, της ΥΔΑΣ (Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας), υπαγορεύει κάθε φορά τόσο το θέμα όσο και τον τόπο διεξαγωγής του έργου. Το πλαίσιο είναι πολύ συγκεκριμένο. Η Ελλάδα δεν ήταν πάντα το μαύρο πρόβατο που είναι σήμερα για τη διεθνή κοινότητα. Ανήκε στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, θεωρήθηκε από τον ΟΟΣΑ ανεπτυγμένη χώρα και κλήθηκε να συμβάλει με ποσοστό επί του ΑΕΠ της για αναπτυξιακή βοήθεια σε αναπτυσσόμενες χώρες. Ετσι προέκυψε η διείσδυση σε κράτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας».
Στις λίστες μπορεί να εντοπίσει κανείς επανειλημμένως, με πλείστα όσα ποσά, επιχορηγήσεις προς το Ιδρυμα Τσάτσου, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δημοσίου Δικαίου, με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Σπύρο Φλογαΐτη, τους Γιατρούς του Κόσμου, το Μεσογειακό Γραφείο Πληροφόρησης για το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό και την Αειφόρο Ανάπτυξη, με πρόεδρο του ΔΣ τον καθηγητή κ. Μιχαήλ Σκούλλο, την Action Aid, με επικεφαλής την κυρία Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, αλλά και ΜΚΟ όπως η Humanet - Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανθρωπιστικής Ανάπτυξης, επικεφαλής της οποίας έχει διατελέσει η αντιπεριφερειάρχης Ηπείρου κυρία Τατιάνα Καλογιάννη, αδελφή του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης και Υποδομών κ. Σταύρου Καλογιάννη, η Ευρωπαϊκή Προοπτική - Κέντρο Ανάπτυξης και Εκπαίδευσης, με ιθύνοντα νου τον κ. Παντελή Σκλιά, γνωστό και από την κουμπαριά του με τον υπουργό Εσωτερικών κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, η αμαρτωλή Αλληλεγγύη (το άνοιγμα της οποίας αγγίζει τα 9,5 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με έναν πρώτο διαχειριστικό έλεγχο από την πλευρά της Εκκλησίας), καθώς και το Ιερό Κοινόβιο Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου - Κέντρο Παναγία η Φιλανθρώπινη - Ιδρυμα Ορμύλια, έδρα του οποίου έχει ορισθεί το Μετόχιο της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Ορους.
Τα ονόματα όμως από μόνα τους δεν μπορούν να πουν πολλά. Πηγές που γνωρίζουν τα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίου Δικαίου διευκρινίζουν ότι έχει πλέον μετεξελιχθεί σε διεθνή οργανισμό, από το 2007, με αξιοζήλευτες εγκαταστάσεις - βιοκλιματικού σχεδιασμού - στα Λεγραινά Σουνίου, έχοντας μάλιστα στα σκαριά την πρώτη ιδιωτική νομική σχολή στη χώρα. «Κακώς περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τις ΜΚΟ» σημειώνουν. «Συμβαίνει απλώς και μόνον επειδή έχει λάβει χρήματα από την ΥΔΑΣ».
Παράλληλα ο κ. Κοντιάδης του Ιδρύματος Τσάτσου εκτιμά ότι πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στις ΜΚΟ «με υπόσταση, υποδομή και ένα άλλο εύρος δραστηριότητας» και σε εκείνες που είναι περιορισμένου βεληνεκούς. «Υφιστάμεθα μεγάλη δυσφήμιση. Τα στοιχεία δεν είναι πάντοτε ακριβή. Προ διετίας η ΥΔΑΣ είχε δώσει στη δημοσιότητα ποσά που ουδέποτε λάβαμε. Από την άλλη πλευρά, κάθε φορά που γίνεται κάποια σύμβαση, καταθέτουμε εγγυητική επιστολή και αφού γίνουν οι δράσεις εμφανίζουμε όλα τα παραστατικά - με βάση πάντα τον προϋπολογισμό του έργου. Ολοι οι σχετικοί φάκελοι βρίσκονται στο Ιδρυμα Τσάτσου, ενώ στο παρελθόν έχουμε αναγκαστεί να στείλουμε ξανά και ξανά τα ίδια οικονομικά στοιχεία στην ΥΔΑΣ με την αιτιολογία από πλευράς τους ότι ο φάκελος είχε "παραπέσει"!».
Ο καθηγητής κ. Μιχαήλ Σκούλλος επισημαίνει, για λογαριασμό του Μεσογειακού Κέντρου Πληροφόρησης, ότι στο αποκαλούμενο «πάρτι εκατομμυρίων» όχι μόνο δεν συμμετείχε αλλά πλήρωσε και «ρεφενέ», δανείζοντας ουσιαστικά το κράτος για να προβάλει την εικόνα του στο εξωτερικό, με αντίτιμο τη σημερινή δυσφήμιση.
Με αφορμή το έργο «Διάλογος της Αιγύπτου» και συγκεκριμένη δράση για τους υδάτινους πόρους που περιλαμβάνεται στους επίμαχους καταλόγους, ο ίδιος σημειώνει χαρακτηριστικά: «Για το έργο αυτό δεν έχουμε εισπράξει ακόμη ούτε ένα ευρώ, ενώ έχουμε καταθέσει όλες τις αποδείξεις πληρωμών που κάναμε. Περιμένουμε την πληρωμή μας από το ΥΠΕΞ για δαπάνες που έχουν ήδη γίνει και προπληρωθεί από εμάς την περίοδο 2008-2010. Να προσθέσω ότι το όλο έργο έγινε αποδεκτό με επαίνους από τους τοπικούς φορείς και την πρεσβεία μας στο Κάιρο».

Το δάχτυλο στο μέλι
Το διά ταύτα όμως παραμένει και είναι κυρίως οικονομικό: Ποιος καθορίζει το ύψος της χρηματοδότησης του εκάστοτε έργου; Και με ποιο κριτήριο; Ποιος παρακολουθεί την εκτέλεσή του, για την εκταμίευση κάθε δόσης; Ποιος εποπτεύει, με άλλα λόγια, τη συνολική διαχείριση από πλευράς ΜΚΟ;
«Είναι πρόκληση το ποσό των 600.000 ευρώ για ένα τετραήμερο συνέδριο με θέμα τη νόσο Αλτσχάιμερ στη Θεσσαλονίκη» υπογραμμίζει γνωστός ψυχίατρος που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Παράλληλα και σύμφωνα με παλαιότερη έκθεση του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρου Ρακιντζή, πολλές είναι οι ΜΚΟ που έχουν το θράσος να μην υποβάλλουν δηλώσεις εισοδήματος αλλά και να μην αποδίδουν ΦΠΑ.
Η έλλειψη επαρκούς και αποτελεσματικού ελέγχου θέτει τις περισσότερες φορές στην ίδια μοίρα κηφήνες που έστησαν μαγαζάκια και ΜΚΟ με «πρόσωπο». Μικρές οργανώσεις, χωρίς υποδομή, που έλαβαν δυσανάλογα ποσά, μεγάλες και σοβαρές ΜΚΟ που ενδεχομένως μπήκαν σε λογικές κερδοφόρων επιχειρήσεων, ακόμη και κάποιες που ανέλαβαν να εκπονήσουν έργα εκτός αντικειμένου τους, συνθέτουν ένα μωσαϊκό με παθογένειες.


Καθόριζαν μόνοι τους τη χρηματοδότηση!Η ΥΔΑΣ (Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας), μια εκ των βασικότερων πηγών εκροής δημόσιου χρήματος προς τις ΜΚΟ, αναγνωρίζει συστημικά λάθη του παρελθόντος, μέσω του νέου - από τον Ιούλιο του 2012 - γενικού διευθυντή της κ. Αντώνη Ζαΐρη, αλλά και της αναπληρώτριας γενικής διευθύντριας, πρέσβειρας κυρίας Δωροθέας Δούβου.
Παρά το γεγονός ότι το υπουργείο Εξωτερικών ήταν υπεύθυνο για την κατάρτιση της εκάστοτε προκήρυξης, «το ύψος της χρηματοδότησης του έργου το καθόριζε η ΜΚΟ, στο πλαίσιο τεχνικής έκθεσης που ήταν υποχρεωμένη να υποβάλει ως μέρος της συνολικής πρότασής της» εξηγεί η κυρία Δούβου. «Η αξιολόγηση δηλαδή από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου γινόταν ανάλογα με το τι πρότειναν οι ίδιες οι οργανώσεις. Στην πορεία, στρεβλώσεις υπήρξαν πολλές. Παρατηρήθηκε αδυναμία παρακολούθησης του έργου, ιδίως στις μακρινές περιοχές, ενώ πολλές από τις οργανώσεις δεν τηρούσαν καν τα υπεσχημένα, αγνοούσαν δηλαδή τον κανόνα που ήθελε να ενημερώνουν - με το που θα πατούσαν το πόδι τους στην αλλοδαπή - τις κατά τόπους ελληνικές πρεσβείες για την έναρξη του έργου αρμοδιότητάς τους».
Σύμφωνα με τον κ. Ζαΐρη, τη στιγμή αυτή είναι ανοιχτά 196 προγράμματα, τα οποία αφορούν συνολικά 79 ΜΚΟ. «Το πιθανότερο είναι να τροποποιηθούν οι συμβάσεις, ως προς τους όρους αλλά και τα ποσά. Θα γίνει έλεγχος των προγραμμάτων, στο πλαίσιο συνεργασίας ορκωτών λογιστών, και υπηρεσιακών παραγόντων, με τη συνδρομή και του υπουργείου Οικονομικών. Στόχος είναι πλέον να θωρακιστεί το δημόσιο συμφέρον, έχουμε άλλωστε να αντιμετωπίσουμε όρους δημοσιονομικής ασφυξίας».
Η όποια θωράκιση δεν μπορεί βεβαίως να αφήσει απ' έξω τη «σφράγιση» των νομικών παραθύρων, που επιτρέπουν ατασθαλίες. Μπορεί μόνο δύο νόμοι να διέπουν τη λειτουργία των ΜΚΟ, υπάρχουν ωστόσο και άλλα 52 νομοθετήματα διαφόρων υπουργείων στα οποία γίνεται απλή πλην όμως βασική αναφορά στον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών τους με τις εν λόγω οργανώσεις.
Το θολό θεσμικό πλαίσιο υπογραμμίζει πολύπειρος δημόσιος υπάλληλος, αναφέροντας ενδεικτικά και μόνο τον νόμο 2557/97, του υπουργείου Πολιτισμού, στον οποίο απουσιάζει παντελώς η έννοια του απολογισμού όσον αφορά το έργο των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου, όπως οι ΜΚΟ.

Β. Βιλιάρδος-ΕΥΡΩΠΗ, ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ


ΕΥΡΩΠΗ, ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: Μετά από το ξεκίνημα της πιστωτικής κρίσης, του οικονομικού πολέμου καλύτερα, είναι η πρώτη φορά που ανησυχούμε σοβαρά για την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη – κυρίως λόγω των πολεμικών χρεών και ειδικά των επανορθώσεων

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία ο άνθρωπος είδε καθαρά ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η ανθρωπότητα: ούτε δεξιά, στο βάραθρο της σκλαβιάς, ούτε αριστερά, στο βάραθρο της αναρχίας.

Ο Έλληνας χάραξε ένα στενό μονοπάτι ανάμεσα στα δύο βάραθρα: το μονοπάτι της ελευθερίας. Για πρώτη φορά στον πλανήτη ο άνθρωπος απόκτησε καθαρή συνείδηση για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.

Δε μέθυσε από τα δικαιώματα, δεν εξουθενώθηκε από τις υποχρεώσεις - βρήκε την τέλεια σύνθεση. Πήρε από τον αναρχούμενο ατομισμό όλα τα γόνιμα στοιχεία, δέχτηκε από την πειθαρχημένη υποταγή, όλα τα γόνιμα στοιχεία και δημιούργησε αυτό το καταπληκτικό θαύμα που ονομάζεται ελευθερία” και που χαρακτηρίζει την πραγματική δημοκρατία (Ν. Καζαντζάκης). 

Ανάλυση

Λίγο πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης της Τρόικας”, γράφουν χαρακτηριστικά οι FT της Γερμανίας (11.09.2012), “η Ελλάδα προσπαθεί να καλυτερεύσει τον ισολογισμό της. Η ιδέα: η Γερμανία οφείλει να πληρώσει τις αποζημιώσεις από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό όμως έχει ήδη συμβεί – μόνο που τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα”. 

Κατά την ίδια εφημερίδα, δύο χρόνια πριν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας είχε αναφερθεί στο γεγονός, λέγοντας ότι: “Οι αποζημιώσεις συνεχίζουν να είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, αλλά όχι ένα θέμα, το οποίο θα συμπεριλάβουμε στην ημερήσια συζήτηση μας – επειδή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έχουμε εντελώς διαφορετικές δυσκολίες”.

Από την άλλη πλευρά ο Γερμανός καθηγητής της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας κ. HRichter ισχυρίζεται ότι, “Απαιτήσεις εκ μέρους της Ελλάδας υπήρχαν ανέκαθεν – πληρώθηκαν όμως στο πολλαπλάσιο”. Κατά την υποκειμενική του άποψη, “Οι Έλληνες δεν συμπεριφέρθηκαν καθόλου υπεύθυνα, όταν η Γερμανοί υποσχέθηκαν να στείλουν, αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, 30.000 τόνους βιομηχανικά προϊόντα στην Ελλάδα” – αν και δεν μπορεί παρά να γνωρίζει πως εκείνη ακριβώς την εποχή, η πατρίδα μας ήταν βυθισμένη στο σκότος του εμφυλίου πολέμου, οπότε ήταν μάλλον αδύνατον να λειτουργήσει υπεύθυνα.

Οι 10.000 τόνοι”, συνεχίζει ο Γερμανός, “φορτώθηκαν το 1950 σε βρετανικά καράβια, με κατεύθυνση την Ελλάδα – δεν έφτασαν όμως ποτέ εκεί. Τα υπόλοιπα (20.000 τόνοι) παρέμειναν στο λιμάνι του Αμβούργου για δύο χρόνια και σκούριασαν – ενώ αργότερα πουλήθηκαν στους Άγγλους. Τα χρήματα από την πώληση τους δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. Αργότερα, το 1953, η Βόννη ενέκρινε ένα επενδυτικό δάνειο ύψους 200 εκ. γερμανικών μάρκων στην Ελλάδα – μία «καλυμμένη» πληρωμή των επανορθώσεων, η οποία όμως ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως τέτοια. Τελικά η Ελλάδα έλαβε 115 εκ. μάρκα, ως αποζημίωση για τα εγκλήματα των ναζί – χρήματα όμως που επίσης δεν έφτασαν στα ταμεία της χώρας”. 

Περαιτέρω, έχοντας αναφερθεί στο θέμα των επανορθώσεων στο παρελθόν, είχαμε τονίσει την άποψη του Γερμανού ιστορικού κ.A.Ritschl, σύμφωνα με την οποία:

“Η ανθελληνική υστερία των γερμανικών ΜΜΕ είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη Γερμανία. Ουσιαστικά καθόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάπτυξη οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι, τόσο τα θύματα του πρώτου, όσο και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, παραιτήθηκαν από τις απαιτήσεις τους…..Παρά το ότι η Γερμανία είναι υπεύθυνη για δύο παγκοσμίους πολέμους, εκ των οποίων ο δεύτερος ήταν κάτι παραπάνω από καταστροφικός, τα θύματα της συμφώνησαν να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος των χρεών της. Τα ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική της άνοδο στη γενναιοδωρία των άλλων λαών δεν το έχει ξεχάσει κανείς – ούτε οι Έλληνες”.

Οι Έλληνες”, συνεχίζει ο ιστορικός, “γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα «πολεμικά άρθρα» των γερμανικών ΜΜΕ. Εάν αλλάξουν οι διαθέσεις στην Ελλάδα (εάν «ξυπνήσουν» δηλαδή οι Έλληνες, εάν εκλέξουν επαρκείς, ανιδιοτελείς, ικανούς, θαρραλέους πολιτικούς και διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους), τότε είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες - απαιτώντας με τη σειρά τους τα χρήματα που χωρίς καμία αμφιβολία τους χρωστάμε. Εάν λοιπόν υποχρεωθούμε νομικά να εξοφλήσουμε όλες μας τις υποχρεώσεις, τότε θα μας πάρουν και τα πουκάμισα μας – αφού, με βάση τη συμφωνία του Λονδίνου, «οι πολεμικές αποζημιώσεις, οι οποίες δεν πληρώθηκαν το 1953, θα έπρεπε να εξοφληθούν σε περίπτωση τυχόν επανένωσης της Γερμανίας».

Στην περίπτωση αυτή, θα ήταν πολύ καλύτερα όχι μόνο να αναδιοργανώναμε την ελληνική Οικονομία με δικό μας αποκλειστικά κόστος, αλλά να το κάναμε πλουσιοπάροχα. Εάν, αντί να συμμορφωθούμε με τους διεθνείς νόμους και να πληρώσουμε τα χρέη μας, συνεχίσουμε να παριστάνουμε τον πλούσιο τραπεζίτη, ο οποίος καπνίζει ήρεμα το πούρο του και δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη του, εκβιάζοντας τους πιστωτές του, τότε κάποια στιγμή θα μας έλθει ένας τεράστιος λογαριασμός. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα είχε την ευκαιρία να κάνει μία καινούργια αρχή – μία ευκαιρία που προσφέρθηκε στην αχάριστη Γερμανία πολλές φορές στο παρελθόν, ειδικά από τις Η.Π.Α. το 1953”.

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε σκόπιμο, επίκαιρο ενδεχομένως, να αναφέρουμε τις σημερινές σκέψεις του κ. ARitschl, έτσι ώστε να κατανοήσουμε πως ακριβώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι Γερμανοί το καίριο αυτό θέμα για τη πατρίδα μας – η οποία, εάν δεν εγκαταλείψει αμέσως την πολιτική των υποκλίσεων, θα οδηγηθεί σε μία ακόμη οδυνηρή εποχή στην ιστορία της.  

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 

Τα εξωτερικά χρέη της Γερμανίας ρυθμίστηκαν πρόχειρα μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953 – όπου ένα μέρος της αναφερόταν στα χρέη πριν από το 1933, τα οποία δεν είχε «εξυπηρετήσει» το 3ο Ράιχ.

Με βάση τη συμφωνία αυτή επανήλθε η εξυπηρέτηση των παλαιοτέρων χρεών, με πολύ συμφέρουσες συνθήκες για τη Δυτική Γερμανία. Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία αφορούσε επίσης τα χρέη της Γερμανίας από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο – όπου ησύσκεψη για την τελική ρύθμιση τους αναβλήθηκε για το μέλλον, εάν και εφόσον ενωνόταν ξανά η Γερμανία.

Εν τούτοις, η σύσκεψη που θα αφορούσε την τελική ρύθμιση των χρεών της Γερμανίας, των αποζημιώσεων και των επανορθώσεων δηλαδή, δεν έγινε ποτέ μετά την ένωση της χώρας το 1990. Εκτός αυτού η σύμβαση «δύο συν τέσσερα», αναφορικά με την ολοκλήρωση των ρυθμίσεων σε σχέση με τη Γερμανία, δεν συμπεριέλαβε καθόλου το θέμα των επανορθώσεων.      

Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε επίσημα μετά το 1990, για το ότι δεν έγινε η σύσκεψη για τη ρύθμιση των γερμανικών χρεών. Αν και δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα, το θέμα συνεχίζει να παραμένει ανοιχτό - αφού η διαμαρτυρία έλαβε χώρα. Ποιες απαιτήσεις όμως εγείρει σήμερα η Ελλάδα και ποιες θα μπορούσαν επί πλέον να υπάρξουν στο μέλλον;

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΕΗ

Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να διαχωρίσει κανείς τα πολεμικά χρέη και τις επανορθώσεις με τη στενή τους έννοια. Όσον αφορά τα πρώτα οφείλει να αναφέρει κανείς ότι, κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου η γερμανική τράπεζα του Ράιχ (Reichsbank) διατηρούσε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα «συμψηφισμού πληρωμών» (κάτι ανάλογο με το σημερινό της ΕΚΤ) - το οποίο ήταν πολύ λιγότερο ένας μηχανισμός οργάνωσης της κυκλοφορίας των χρημάτων και περισσότερο μία μέθοδος καταναγκαστικής λήψης δανείων από τις κατεχόμενες χώρες, καθώς επίσης από μερικές ουδέτερες.

Στο σύστημα αυτό οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, στο τέλος του πολέμου, ανέρχονταν επίσημα στα 50 εκ. μάρκα του Ράιχ (Reichsmark). Στο ποσόν αυτό όμως δεν συμπεριλαμβανόταν ένα καταναγκαστικό δάνειο προς τη Γερμανία ύψους περίπου 480 εκ. μάρκα του Ράιχ – ενώ σύμφωνα με τις εσωτερικές στατιστικές της Γερμανίας από τα τέλη του 1944, το συνολικό χρέος, μαζί με τα 480 εκ., τοποθετείται στα 500 εκ. μάρκα του Ράιχ.

Οι συνολικές οφειλές της Γερμανίας στο σύστημα αυτό προς όλες τις χώρες ανέρχονταν στα 30 δις μάρκα του Ράιχ – όπου όμως οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είχαν παραποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Εάν διορθώσει κανείς τις παραποιήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών, οι συνολικές οφειλές ήταν της τάξης των 85-90 δις μάρκα του Ράιχ.

Συνεχίζοντας, για να έχει κανείς μία εικόνα των μεγεθών σήμερα, θα πρέπει να τα διαμορφώσει είτε με κριτήριο τον πληθωρισμό, τοκίζοντας τα υποθετικά, είτε να ορίσει το ποσόν ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, συγκρίνοντας το με το ποσοστό που αποτελούσε στο τότε ΑΕΠ (ένας ανάλογος υπολογισμός, με κριτήριο το ΑΕΠ της Ελλάδας πριν τον πόλεμο και το ποσοστό του γερμανικού χρέους σε αυτό, θα μπορούσε να διενεργηθεί επίσης από τη χώρα μας).

Το ΑΕΠ της Γερμανίας στο τελευταίο έτος πριν από τον πόλεμο (1938) υπολογίζεται στα 99 δις – οπότε το συνολικό χρέος της Γερμανίας, ύψους 85-90 δις μάρκα, όπως αναφέραμε, ήταν της τάξης του 90% του ΑΕΠ του 1938 (όσο περίπου το δημόσιο χρέος της Γερμανίας σήμερα). Σε απόλυτο μέγεθος λοιπόν ορίζεται στα 2,3 τρις  (ΑΕΠ 2011 περίπου 2,57 τρις €), σύμφωνα με τον Πίνακα Ι – όπου τα χρέη απέναντι στην Ελλάδα είναι ίσα με το 0,5% του ΑΕΠ.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας, ως ποσοστά επί του ΑΕΠ το 1938 και το 2011, σε δις €

ΕΤΟΣ
ΑΕΠ
ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΕΗ
ΧΡΕΗ/ΑΕΠ




1938
99
90
90%
2011
2.570
2.313
90%
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Κατ’ αναλογία λοιπόν με το σημερινό ΑΕΠ της Γερμανίας, το χρέος της απέναντι στην Ελλάδα υπολογίζεται στα 13 δις € (2,57 τρις € Χ 0,5) – ποσόν που ισοδυναμεί με τοκισμό του χρέους από το 1945, με επιτόκιο 6% (σύμφωνα πάντοτε με τον κ. Rischl).

Εάν μειώσει τώρα κανείς το επιτόκιο στο 5%, το πολεμικό χρέος θα περιοριζόταν στα 7 δις € - ποσόν το οποίο περίπου ανακοινώθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση πρόσφατα, για άγνωστους σε εμάς λόγους με υπερβολική μετριοπάθεια (αφού ανέρχεται σε 13 δις €, με κριτήριο το ΑΕΠ).   

ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

Αμέσως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι συμμαχικές δυνάμεις απαίτησαν από τη Γερμανία να αποζημιωθούν για τις ζημίες που τους προκάλεσε – λαμβάνοντας υλικά ανταλλάγματα είτε από τα υφιστάμενα περιουσιακά της στοιχεία, είτε από τη μελλοντική της παραγωγή. Στα πλαίσια αυτά υπάγεται και η αφαίρεση περιοχών από την ανατολική της επικράτεια.

Για τη Δυτική Γερμανία, η χρονική περίοδος της παροχής ανταλλαγμάτων τελείωσε εξαιρετικά γρήγορα, λόγω της σημασίας της στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία - ενώ της κόστισε πολύ λιγότερα από ότι στην Ανατολική Γερμανία, για την οποία αποτέλεσε ένα σημαντικότατο εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη της.

Η Ελλάδα, επειδή βυθίστηκε στον οδυνηρό εμφύλιο πόλεμο μετά το 1945, δεν αποζημιώθηκε καθόλου από τη Γερμανία παρά το ότι δικαιούταν - έχοντας όμως ευτυχώς εγείρει εμπρόθεσμα απαιτήσεις. Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, η κατοχική πολιτική της Γερμανίας προέβλεπε τη μεθοδική λεηλασία των χωρών στις οποίες εισέβαλλε, καθώς επίσης την εξαθλίωση τους (γεγονότα που δυστυχώς μας θυμίζουν έντονα τη σημερινή πολιτική λιτότητας, εξευτελισμού, λεηλασίας της ιδιωτικής και της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης εξαθλίωσης, η οποία απαιτείται ξανά από τη Γερμανία).  

Το 1941/42 η κατοχική πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους Ελλήνων από την πείνα – ενώ τα θύματα του Holocaust στην Ελλάδα υπολογίζονται στις 60.000. Επί πλέον αυτών έχουμε τα εγκλήματα εκδίκησης στην περίοδο της αντίστασης, την πολιτική της καμένης γης κλπ. – γενικότερα ανυπολόγιστες υλικές και μη καταστροφές, για τις οποίες η Ελλάδα δεν αποζημιώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί πάρα πολύ η ανάκαμψη της.

Όπως είναι εύλογο, η «ποσοτικοποίηση» των απαιτήσεων για τις πολεμικές επανορθώσεις που οφείλονται αναμφίβολα από τη Γερμανία στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να συγκεκριμενοποιηθεί – ενώ αναφέρονται ποσά μεταξύ 300 και 600 δις €, συμπεριλαμβανομένων των τόκων.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ

Μετά την επανένωση της Γερμανίας ο τότε καγκελάριος ανακοίνωσε ότι, θα ήταν προτιμότερο να συνεχιστεί η οικονομική συνεργασία, αντί να αρχίσουν ξανά οι συζητήσεις για τις επανορθώσεις.

Στα πλαίσια όμως αυτής της «οικονομικής συνεργασίας», καθώς επίσης της μετέπειτα εμπορικής και στη συνέχεια νομισματικής ένωσης, η Γερμανία είχε ανέκαθεν εξαγωγικά πλεονάσματα απέναντι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης – γεγονός που σημαίνει ότι, υπήρχε τεράστια μεταφορά οικονομικών πόρων προς τη Γερμανία, χωρίς «ανταλλάγματα». Η οικονομική συνεργασία λοιπόν, η οποία όφειλε να αποζημιώσει τις ευρωπαϊκές χώρες για τις καταστροφές που υπέστησαν στον πόλεμο, λειτούργησε ουσιαστικά υπέρ της Γερμανίας – η οποία έτσι δεν πλήρωσε ποτέ τα χρέη της.     

Τα σωρευμένα πλεονάσματα της Γερμανίας τώρα είχαν σαν αποτέλεσμα τις σωρευμένες πιστώσεις προς τις άλλες χώρες - η εξυπηρέτηση των οποίων έχει φτάσει σήμερα στα όρια της.

Από την άλλη πλευρά, η κρίση χρέους της Ευρώπης έχει οδηγήσει το σύστημα της «σιωπηρής μεταφοράς πόρων από τη Γερμανία προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες», με τη βοήθεια των πιστώσεων και εν αγνοία των πολιτών της, επίσης στα όρια του.

Απλούστερα, παρά το ότι οι κυβερνήσεις της Γερμανίας γνώριζαν ότι πίστωναν τις ευρωπαϊκές χώρες και επένδυαν σε αυτές, με σκοπό να εξοφλήσουν σιωπηρά τις πολεμικές επανορθώσεις που όφειλαν, στη συνέχεια αναίρεσαν τις υποσχέσεις τους και ζήτησαν πίσω τα δάνεια τους. Υπάρχουν λοιπόν δύο μόνο διέξοδοι στη διάθεση μας:

(α)  Είτε να αποπληρωθούν με προϊόντα και με υπηρεσίες τα σημερινά χρέη των χωρών της Ευρώπης προς τη Γερμανία, κάτι που όμως θα απαιτούσε αντιστροφή των εμπορικών ροών (ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της Γερμανίας, πλεονασματικό των υπολοίπων, έτσι ώστε να εξάγουν περισσότερα προς τη Γερμανία και να εισάγουν λιγότερα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται συνεχώς το χρέος τους),

(β)  Είτε να απαξιωθούν τα χρέη, με τον οποιονδήποτε τρόπο – παράλληλα να «μετατραπούν» τα τυχόν επόμενα πλεονάσματα του εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας, απέναντι στις οφειλέτες-χώρες, σε μεταφορά προϊόντων χωρίς κόστος,προς τις χώρες αυτές.

Μόνο τότε και σε αυτό το μέγεθος, μέχρι να συμβούν δηλαδή τα παραπάνω, δεν μπορεί να ισχυρισθεί η Γερμανία ότι, πράγματι εξόφλησε τις επανορθώσεις που οφείλει – πόσο μάλλον απέναντι στην Ελλάδα.  

Η ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

Περαιτέρω ένας άλλος σημαντικός Γερμανός ιστορικός, ο K.H.Roth, παραθέτει σε δύο άρθρα του πάρα πολλά στοιχεία, τα οποίαεπιβεβαιώνουν τις απαιτήσεις της Ελλάδας – επιμένοντας στην καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων στη χώρα μας. Παράλληλα, ο κ.K.H.Roth συγκεκριμενοποιεί ποσοτικά όλες τις απαιτήσεις της Ελλάδας, με κριτήριο τη συμφωνία του Παρισιού το 1946 – τόσο τα πολεμικά χρέη, όσο και τις επανορθώσεις, καταλήγοντας σε ένα ποσόν, το οποίο συμπεριλαμβάνει και τις δύο επί μέρους οφειλές της Γερμανίας.     

Ειδικότερα, στις 14. Ιανουαρίου του 1946 στο Παρίσι, συζητήθηκε και ψηφίσθηκε το Σύμφωνο Αποζημιώσεων, με βάση το οποίο η Γερμανία υποχρεώθηκε να καταβάλλει «επανορθώσεις», συνολικού ύψους 7,1 δις $ - με κριτήριο την αγοραστική αξία του δολαρίου το 1938. Στην Ελλάδα αντιστοιχούσε το 3,5% αυτού του ποσού (248,5 εκ. $), για τις καταστροφές που υπέστη την περίοδο του πολέμου, καθώς επίσης για το δάνειο, το οποίο εξαναγκάσθηκε να χορηγήσει η Εθνική Τράπεζα, το 1942, στο γερμανικό στρατό, για την κάλυψη των εξόδων του! Συνολικά πρόκειται για 106,5 δις $ σε τιμές του 2010 ή για 79 δις €περίπου (χωρίς τόκους, πάντοτε σύμφωνα με το Γερμανό ειδικό).

Χωρίς να αναλωθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, η Ελλάδα εισέπραξε με κόπο περίπου 1,78 δις $ σε τρεις δόσεις (με αξίες 2010), από τα 106,5 δις $ των απαιτήσεων της – ένα πραγματικά ελάχιστο ποσόν, σε σχέση με το συνολικό.

Επομένως, η Γερμανία της οφείλει ακόμη 104,72 δις $, πάντοτε χωρίς τους τόκους, παρά το ότι είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται πως η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη «διευκολύνθηκε» σκόπιμα από τη Γερμανία - με αντάλλαγμα τη μη απαίτηση της καταβολής των επανορθώσεων (ανεπίσημα φυσικά, αφού το θέμα των αποζημιώσεων παραμένει πολιτικά ακόμη ανοιχτό).

Εάν σκεφθεί δε κανείς ότι, με επιτόκιο 5% (το βασικό της Fed έφτασε κάποιες εποχές στο 20%), τα χρέη διπλασιάζονται ανά 15 χρόνια (10-20-40-80 κλπ.), τότε οι γερμανικές επανορθώσεις, ύψους 105 δις € περίπου σε σημερινές αξίες, φθάνουν εύκολα στα 565 δις € - τα οποία υπολόγισε πρόσφατα ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος.  

Ολοκληρώνοντας, η λύση που προτείνει ο κ. K.H.Roth, είναι να μην επιβαρύνουν οι αποζημιώσεις τους Γερμανούς πολίτες, αλλάτη Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα (η οποία είναι ουσιαστικά διάδοχος της Τράπεζας του 3ου Ράιχ), καθώς επίσης τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας - οι οποίες «λήστεψαν» στην κυριολεξία τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, μέσω της δήθεν Γερμανο-Ελληνικής «Εταιρείας Εμπορικών Συναλλαγών» (Degrides).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο σε αυτήν με βάση τις αναλύσεις του κ.A.Ritschl, όσο και στην αντίστοιχη του κ. K.H.Rothτο συνολικό ποσόν που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα είναι μεταξύ 300 και 600 δις € - ανάλογα με τον τρόπο υπολογισμού, τα επιτόκια και τους τόκους.

Σκοτεινός βέβαια παραμένει ο ρόλος της Μ. Βρετανίας, η οποία φαίνεται ότι παρέλαβε 10.000 τόνους βιομηχανικά προϊόντα από τη Γερμανία για την Ελλάδα, τα οποία όμως δεν έφτασαν στον προορισμό τους ποτέ.

Παράλληλα, φαίνεται ότι η Βρετανία αγόρασε από τη Γερμανία τους υπόλοιπους 20.000 τόνους, με την προϋπόθεση να σταλθούν τα χρήματα στην Ελλάδα – χρήματα που επίσης δεν έφτασαν ποτέ στην πατρίδα μας, η οποία ήταν αδύνατον να «συμπεριφερθεί υπεύθυνα», αφού είχε οδηγηθεί στον εμφύλιο πόλεμο.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υφίσταται καμία απολύτως αμφιβολία, όσον αφορά τα πολεμικά χρέη και τις επανορθώσεις - αφού η τεκμηρίωση είναι εξαιρετική και από τους δύο αυτούς επιφανείς Γερμανούς οικονομικούς ιστορικούς.    

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

“Αυτοί που υπέφεραν ανέκαθεν από την άνοδο της αλαζονείας στη Γερμανία, είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες – ένας μεθοδικός, ικανός και εργατικός λαός, ο οποίος όμως εύκολα υποτάσσεται σε εκείνη πολιτική ηγεσία, η οποία ευρίσκεται κάτω από την επιρροή του βιομηχανικού καρτέλ, αν και γνωρίζει που τον οδηγεί”.      

Για πρώτη φορά μετά από το ξεκίνημα της κρίσης ανησυχούμε σοβαρά για την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη – παρά το ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, εντελώς απρόσμενα, οι δηλώσεις όλων, κυρίως δε των Γερμανών πολιτικών, μας διαβεβαιώνουν για το αντίθετο.   

Οι ανησυχίες μας αυτές οφείλονται κυρίως στην ύπαρξη των πολεμικών επανορθώσεων, για τις οποίες βεβαιωθήκαμε απόλυτα μετά τις αναλύσεις των δύο Γερμανών – αποζημιώσεις που δεν θέλει να πληρώσει η Γερμανία, ενώ Θα μπορούσαν να απαιτηθούν και από άλλες χώρες.

Είναι λογικό λοιπόν το ότι, η «ελληνική απειλή» θα ήταν καλύτερα για τους Γερμανούς να εξουδετερωθεί – με όλα όσα δεινά κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Οι μέθοδοι άλλωστε που εφαρμόζονται σε έναν οικονομικό πόλεμο, δεν είναι τόσο διαφορετικοί από το συμβατικό: εξευτελισμός, απορρύθμιση, εισβολή, κατάρρευση, εξαθλίωση των μαζών, υποδούλωση και συνεχής λεηλασία των κατεκτημένων.

Εάν δεν υπάρξει υγιής αντίδραση δε, πολύ φοβόμαστε ότι σύντομα το γερμανικό καρτέλ θα εισπράττει τους φόρους στην Ελλάδα, θα τιμωρεί παραδειγματικά τους φοροφυγάδες, θα λειτουργεί τις ειδικές οικονομικές ζώνες, τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας καλύτερα, θα νοικιάζει τα νησιά μας, θα ελέγχει όλα τα υπουργεία κλπ.           

Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ποτέ μία ενωμένη Ευρώπη ισότιμων μεταξύ τους κρατών, μία Ευρώπη των πολιτών της, όσο η (πρωσική) Γερμανία παραμένει μέλος της – ενώ έχουμε αναδείξει σε προηγούμενο άρθρο μας την παγίδα που ενδεχομένως κρύβει η τελευταία ενέργεια της ΕΚΤ, σε συνδυασμό με το ESM. Επομένως, η παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη, σε καθεστώς προτεκτοράτου, δεν είναι ότι καλύτερο θα επιθυμούσε κανείς – η έξοδος της όμως θα οδηγούσε δυστυχώς σε μία τεράστια οικονομική, κοινωνική, ενδεχομένως και γεωπολιτική τραγωδία.

Παράλληλα έχουμε μία αμυδρή υποψία, με βάση την οποία δεν είναι απίθανο οι Η.Π.Α. να επέτρεψαν στη Γερμανία (υπό την αιγίδα τους φυσικά) την κυριαρχία της στην Ευρώπη. Το αντάλλαγμα θα ήταν ίσως η σταθεροποίηση του δολαρίου το οποίο, εάν δεν είχε προηγηθεί η δήλωση της ΕΚΤ για αγορά απεριόριστων ποσοτήτων ομολόγων, θα είχε καταρρεύσει (μετά την ανακοίνωση του τρίτου πληθωριστικού πακέτου παροχής ρευστότητας για τη στήριξη της οικονομίας, του QE3, εκ μέρους της Fed). Με δεδομένα δε τα τεράστια προβλήματα της Αμερικανικής οικονομίας (άρθρο μας), τίποτα δεν είναι απίθανο – πόσο μάλλον όταν η υπερδύναμη ευρίσκεται σε πορεία παρακμής.

Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε και ευχόμαστε να είναι υπερβολικές οι ανησυχίες μας - εκτός πραγματικότητας δε τόσο οι υποψίες, όσο και οι τοποθετήσεις μας. Εν τούτοις, θεωρούμε υποχρέωση μας να τις αναφέρουμε – έτσι ώστε η πατρίδα μας να είναι προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο, όσο απίστευτο ή παράδοξο και αν ακούγεται, αποφεύγοντας όλες τις παγίδες.  

ΥΓ: Η έρευνα, η τεκμηρίωση, οι νομικές διαδικασίες και η είσπραξη των απαιτήσεων μας από τη Γερμανία θα μπορούσε και μάλλον θα έπρεπε να δοθεί σε μία μεγάλη δικηγορική αμερικανική εταιρεία, σε συνεργασία με μία ελληνική – ενδεχομένως δε να «τιτλοποιηθούν» εν πρώτοις τα ποσά που θα προκύψουν. Σε κάθε περίπτωση, το θέμα δεν είναι σωστό να διαιωνίζεται και πρέπει να τελειώσει – ειδικά όταν η πατρίδα μας δοκιμάζεται σε τέτοιο βαθμό.


Αθήνα, 16. Σεπτεμβρίου 2012