Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

23 Οκτωβρίου 2012

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ-Πανωλεθρία της Μαδρίτης στη Χώρα των Βάσκων

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ :: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Πανωλεθρία της Μαδρίτης στη Χώρα των Βάσκων
23/10/2012
Τα δύο ανεξαρτησιακά κόμματα, μετριοπαθές και αριστερό, πήραν το 60% των ψήφων και τα δύο τρίτα των εδρών της τοπικής βουλής
Η ακραία λιτότητα της δεξιάς κυβέρνησης επιτείνει τις τάσεις αποσύνθεσης του ισπανικού κράτους μέσω της απόσχισης περιοχών
Διάλειμμα -και μάλιστα σύντομο- αποδείχτηκε η κυριαρχία στη Χώρα των Βάσκων της «ανίερης συμμαχίας» των δύο ισπανικών κομμάτων, του Σοσιαλιστικού και του Λαϊκού. Στις εκλογές για την τοπική κυβέρνηση του 2009, τα δύο κόμματα της Μαδρίτης είχαν κατορθώσει να πάρουν τους 38 από τους 75 βουλευτές του βασκικού κοινοβουλίου έναντι των 37 που είχαν πάρει τα κόμματα που τάσσονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπέρ της ανεξαρτησίας της Χώρας των Βάσκων. Ετσι για πρώτη φορά στα 32 χρόνια ύπαρξης αυτής της τοπικής διοίκησης είχε εκλεγεί «λέχεντακάρι», όπως ονομάζεται στη βασκική γλώσσα ο επικεφαλής της, ένας σοσιαλιστής με την υποστήριξη της ισπανικής Δεξιάς, ο Πάτσι Λόπεθ. Ολα τα υπόλοιπα χρόνια ο επικεφαλής της βασκικής διοίκησης προερχόταν από το Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα (PNV), το οποίο όταν δεν είχε αυτοδυναμία συνεργαζόταν είτε με τους σοσιαλιστές είτε με τους δεξιούς της Ισπανίας. Στις εκλογές της Κυριακής όμως ανατράπηκε εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό στη Χώρα των Βάσκων.
Ο παράγοντας που ανέτρεψε τα πάντα ήταν η θυελλώδης εισβολή στο εκλογικό σκηνικό του αριστερού ανεξαρτησιακού κόμματος Μπίλντου, το οποίο συσπείρωσε τόσο τους οπαδούς της ένοπλης πάλης για την ανεξαρτησία που επί δεκαετίες υποστήριζαν την οργάνωση ΕΤΑ όσο και τους μετριοπαθέστερους Βάσκους αριστερούς. Ο σχηματισμός του Μπίλντου κατέστη δυνατός μόνον αφότου η ΕΤΑ αυτοδιαλύθηκε προ έτους. Αυτός είναι ο λόγος που το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας επέτρεψε τη συμμετοχή του Μπίλντου στις εκλογές, την οποία συμμετοχή είχε απαγορεύσει το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, καθώς αυτό είναι ακραία αντιδραστικό στη σύνθεσή του. Ο συνδυασμός της πολιτικής λιτότητας των κυβερνήσεων της Μαδρίτης με την ελεύθερη συμμετοχή στις εκλογές του Μπίλντου οδήγησε σε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Πρώτα πρώτα κατέρρευσαν οι σοσιαλιστές, οι οποίοι πλήρωσαν πολύ ακριβά τη διακυβέρνηση της Χώρας των Βάσκων από τον σοσιαλιστή Λόπεθ και τη βίαιη προσπάθεια «εξισπανισμού» των βασκικών θεσμών και διοικητικών οργάνων.
Εχασαν 9 έδρες και από 25 που είχαν τους απόμειναν 16. Ηττα υπέστησαν και οι δεξιοί του Λαϊκού Κόμματος, μικρότερη πάντως από τους σοσιαλιστές. Αυτοί είχαν 13 έδρες, έχασαν 3 και τους απέμειναν 10. Από τις 38 δηλαδή έδρες που είχαν πάρει το 2009 τα κόμματα της Μαδρίτης τους απέμειναν μόλις 26, καθώς έχασαν 12. Τώρα πια έχουν μόλις το ένα τρίτο σχεδόν των εδρών του βασκικού κοινοβουλίου - 26 από 75. Το όντως απροσδόκητο όμως είναι ότι έχασε έδρες και το μετριοπαθές Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα! Από τις 30 που είχε έχασε 3 και του απέμειναν 27 - περισσότερες πάντως από όσες πήραν μαζί τα δύο κόμματα της Μαδρίτης, σοσιαλιστές και δεξιοί. Ολες αυτές τις έδρες τις σάρωσαν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις της βασκικής ανεξαρτησιακής Αριστεράς του Μπίλντου, το οποίο ήρθε δεύτερο κόμμα με 21 έδρες, 6 μόλις λιγότερες από τους μετριοπαθείς Βάσκους εθνικιστές, παίρνοντας το 25% των ψήφων.
Αυτό σημαίνει ότι τα δύο κόμματα που τάσσονται υπέρ της βασκικής ανεξαρτησίας πήραν μαζί το 60% των ψήφων και 48 έδρες, ενώ αρκούν 38 για την πλειοψηφία στο βασκικό κοινοβούλιο. Είναι φυσικά βέβαιο ότι νέος «λέχεντακάρι» θα είναι ο ηγέτης του PNV Ινίγο Ούρκουλου, ο οποίος θα κληθεί να υλοποιήσει την προεκλογική υπόσχεση του κόμματός του ότι το 2015 θα θέσει σε δημοψήφισμα έναν νόμο που θα προβλέπει το δικαίωμα του λαού της Χώρας των Βάσκων να προχωρήσει στην ανεξαρτητοποίηση της πατρίδας του από την Ισπανία. Με δεδομένο ότι στις 25 Νοεμβρίου έχουμε πρόωρες εκλογές και στην Καταλονία, όπου αναμένεται θρίαμβος των ανεξαρτησιακών δυνάμεων, είναι προφανές ότι η Ισπανία μπαίνει σε μια πολύ κρίσιμη φάση για την ίδια την ύπαρξή της. Η «μνημονιακή» πολιτική λιτότητας που ασκεί η δεξιά κυβέρνηση επιτείνει τα φαινόμενα αποσύνθεσης του ισπανικού κράτους.

ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ - Αναμένοντας την δόση

Αναμένοντας την δόση


Νυν υπέρ πάντων η επόμενη δόση», λοιπόν. «Αν δεν την πάρουμε», σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών, «θα πεινάσει κόσμος». Όπερ μεθερμηνευόμενο, «πρέπει» να αποδεχθούμε όλα τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα, ακόμα κι εκείνα που ξέρουμε ότι θα δημιουργήσουν, μεσοπρόθεσμα, μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα που λύνουν.
Αυτή είναι αναμφίβολα η θέση και το σκεπτικό της κυβέρνησης. Κανείς τους δεν πιστεύει, ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο κ. Στουρνάρας ούτε κάποιος από τα τρία κόμματα που την στηρίζουν, ότι το νέο πακέτο μέτρων θα βοηθήσει στην επίτευξη του στόχων του προγράμματος.Γνωρίζουν καλά ότι, με το τραπεζικό σύστημα και το ελληνικό δημόσιο να βουλιάζουν σφικτά αγκαλιασμένα στον ωκεανό της πτώχευσης, οι μειώσεις στις κρατικές δαπάνες της τάξης των περίπου 7 δις (την επόμενη χρονιά) θα μειώσουν το εθνικό εισόδημα τουλάχιστον κατά 10 δις, με αποτέλεσμα οι στόχοι για τα φορολογικά έσοδα της επόμενης χρονιάς να είναι πέρα για πέρα άπιαστοι.
Γνωρίζουν, με άλλα λόγια, ότι ετοιμάζονται να βάλουν την υπογραφή τους σε σειρά μέτρων που θα φέρουν την Ελλάδα σε χειρότερη κατάσταση τέτοια εποχή του χρόνου απ’ ότι είναι σήμερα. Γνωρίζουν πλήρως πως η επιμήκυνση που ζητούν, και να δοθεί, θα θυμίζει εκείνη που πήρα με τον Μάρτιο του 2011 – μια τρύπα στο νερό που μετά από μερικούς μήνες ανάγκασε την Ευρώπη να παραδεχθεί την αποτυχία του Μνημονίου 1(*). Τα ξέρουν όλα αυτά, αλλά πιστεύουν ότι έτσι η Ελλάδα παραμένει εντός του ευρώ και έτσι μπορεί στο μέλλον να διασωθεί πραγματικά, όταν η Ευρώπη (δηλαδή η Γερμανία) αποφασίσει, επί τέλους, να δώσει την συνολική λύση στην Κρίση που υπόσχεται τόσο καιρό.
Ανεξάρτητα του αν συμφωνεί κανείς με αυτό το σκεπτικό, ένα είναι σίγουρο: Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Στουρνάρας έχουν ηθική υποχρέωση να ζητήσουν συγγνώμη, επισήμως και ευθαρσώς, από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου αντίστοιχα. Πράγματι, το παραπάνω σκεπτικό δεν είναι παρά μια απλή επανέκδοση του Συνδρόμου Παπακωνσταντίνου: να κάνουμε ό,τι μας ζητούν, χωρίς να απαιτήσουμε τίποτα (πέρα κάποιων αιτημάτων τα οποία θα αποσύρουμε με το που μας πουν nein), με στόχο την επόμενη δόση και με το επιχείρημα ότι χωρίς την επόμενη δόση «θα πεινάσει πολύς κόσμος».
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα κι όσοι δεν έχετε ξαναδιαβάσει τις απόψεις μου, θεωρώ το συγκεκριμένο σκεπτικό σαθρό, υποδεέστερο των καταστάσεων, και καταστροφικό για την χώρα και για την Ευρώπη. Θα ήταν ευχής έργο όχι μόνον να μην μας δώσουν την επόμενη αλλά και να μην μας είχαν δώσει πολλές από τις προηγούμενες καθώς, δεδομένης της αδυναμίας τους να μας διώξουν από το ευρώ, έτσι θα αναγκάζονταν να έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της Κρίσης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Με τις δόσεις να μην δίνονται, η ΕΚΤ θα αναγκαζόταν να βρει μια λύση τόσο για τα τραπεζικά συστήματα όσο και για την κατ’ ελάχιστο χρηματοδότηση των κρατών-μελών έξω από την λογική των δανείων. Το αποτέλεσμα θα ήταν η λήξη της Κρίσης από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και από την Ισπανία στις ανατολικές επαρχίες της Γερμανίας.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη, κουβέντα. Δεν θα σταθώ σήμερα σε αυτές μου τις απόψεις. Δεν θα εξηγήσω γιατί τα μέτρα που εισάγονται απομακρύνουν, αντί να επισπεύδουν, την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Αντίθετα, θέτω το ρώτημα στους νυν κυβερνώντες: Σε τι διαφέρει το σκεπτικό σας από εκείνο του κ. Παπακωνσταντίνου; Αν, όπως είναι προφανές, είναι ίδιο και απαράλλακτο, τότε παρακαλώ πολύ να ζητήσετε συγγνώμη από τον τέως υπουργό οικονομικών και τον πρωθυπουργό του. Αν διαφέρει, πείτε μας που διαφέρει.
Η μόνη διαφορά που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος κυβερνητικός σήμερα είναι ότι η Ευρώπη φαίνεται να έχει κάνει κάποιες σημαντικές κινήσεις προς την κατεύθυνση μιας επίλυσης, σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε πέρσι τέτοιον καιρό. Για αυτό τον λόγο ίσως οι μεγαλύτερες θυσίες σήμερα να έχουν λογική καθώς, παρά την ανοησία που διακρίνει τα μέτρα που απαιτούν οι της τρόικας να επιβάλουμε, μας κρατούν εντός της ευρωζώνης έως ότου έρθει το ιππικό της κυοφορούμενης επίλυσης και μας... σώσει.
Η απάντησή μου σε αυτό το επιχείρημα είναι διττή:
Πρώτον, δεν αναιρεί την ανάγκη μιας συγγνώμης προς το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, καθώς αυτή ήταν η στρατηγική τους: να λέμε ναι σε όλα έως ότου το Άγιον Πνεύμα επισκεφτεί τους ευρωπαίους και ολοκληρωθεί η επιφοίτησή τους. Δεύτερον, κι αυτή είναι η δική μου ερμηνεία των πρόσφατων εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καμία τέτοια επιφοίτηση δεν έχει προκύψει, καμία λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αυτό το τελευταίο αξίζει επεξήγησης – με την οποία κλείνω το σημερινό άρθρο.
Σας θυμίζω ότι στην Σύνοδο του Ιουνίου, Μόντι, Ραχόι και Ολλάντ επέβαλαν στην κα Μέρκελ την ιδέα της άμεσης επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της Ισπανίας ώστε να αρχίσει η αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση του δημόσιου χρέους. Η κα Μέρκελ, «στριμωγμένη» από την λατινική αυτή συμμαχία, αποδέχθηκε την ιδέα υπό τον όρο η επιτήρηση του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης να περάσει στην ΕΚΤ. Αυτή ήταν η συμφωνία. Όλο το καλοκαίρι όμως, η γερμανική πλευρά την υπονόμευε επιμένοντας ότι η συμφωνία αφορά 25 μεγάλες τράπεζες και όχι όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Στην πρόσφατη Σύνοδο του Οκτωβρίου, ο κ. Ολλάντ επανήλθε απαιτώντας να μπει τέλος στην υπονόμευση αυτή έτσι ώστε η Συμφωνία του Ιουνίου να εφαρμοστεί εντός του 2013, δίνοντας ανάσες αρχικά στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, κατόπιν στην Ιταλία και, χωρίς να το ομολογεί, μειώνοντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το γαλλικό τραπεζικό σύστημα.
Και τι έγινε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Όποιος άκουσε τον κ. Ολλάντ, αλλά και τα ελληνικά ΜΜΕ, δικαιολογείται να συμπεράνει ότι η γαλλική άποψη επιβλήθηκε, πως η Γερμανία αποδέχθηκε την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος εντός του 2013 και πως η αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση δημόσιου χρέους είναι προ των θυρών (και άρα κάτι στο οποίο μπορεί να προσβλέπει και η Ελλάδα). Όποιος όμως άκουσε την ερμηνεία που έδωσε η κα Μέρκελ, καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα: Σε συνομιλία της με οικονομικούς συντάκτες την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, η γερμανίδα καγκελάριος ξεκαθάρισε ότι οι ζημίες των ισπανικών και ιρλανδικών τραπεζών δεν θα επανακεφαλαιποιηθούν από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης, το ESM, χωρίς να καταγραφούν στο δημόσιο χρέος των χωρών αυτών. Πως ο ESM θα βοηθά άμεσα μόνο μεγάλες τράπεζες που αντιμετωπίζουν «φρέσκιες» ζημίες από τούδε και στο εξής. Ουσιαστικά, η κα Μέρκελ αναίρεσε τις προσδοκίες όλων περί καταπολέμισης της σημερινής Κρίσης μέσω της πολυπόθητης αποσύνδεσης της σημερινής τραπεζικής κρίσης από την σημερινή κρίση χρέους.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Ισπανία ερρίφθη μόλις στον Καιάδα. Μην ξεχνάμε ότι οι ισπανικές τράπεζες, για να συνεχίσουν να λειτουργούν, «τραβάνε» 40 δις από την ΕΚΤ κάθε μήνα. Ότι αναγκάζονται, για να επιβιώνουν, να πουλάνε περισσότερα ισπανικά ομόλογα από όσα αγοράζουν, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να είναι σχεδόν ο μόνος οργανισμός που αγοράζει ισπανικό χρέος. Ότι το 18% των καταθέσεων στις ισπανικές τράπεζες έφυγε για το εξωτερικό τους τελευταίους 8 μήνες. Ότι εντός του 2013, οι ισπανικές τράπεζες πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν το 20% των χρεών τους. Ότι το ισπανικό δημόσιο που πρέπει να τις κρατήσει εν ζωή (λόγω της εμμονής της κας Μέρκελ να μην επιτρέψει την άμεση επανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών από τον ESM) αναγκάζεται να προβεί σε περικοπές και λιτότητα που καταδικάζουν μια οικονομία με 25% ανεργία στην περαιτέρω συρρίκνωση.
Εν κατακλείδι, η σημερινή κυβέρνηση βασίζει την στρατηγική της στην ίδια σαθρή λογική του κ. Παπακωνσταντίνου που παρέσυρε την χώρα στο σημερινό τέλμα και έδωσε στην Ευρώπη την ευκαιρία να ρίξει στο ίδιο με εμάς τέλμα σοβαρές χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία (χρησιμοποιώντας πολιτικές που «εξελίχθηκαν» στο ελληνικό «πειραματικό εργαστήρι»). Όσο τα εκλογικά οφέλη της κας Μέρκελ από την επέκταση του τέλματος (με την ελεγχόμενη εισαγωγή σε αυτό χωρών όπως η Ισπανία και η Ιταλία) μεγεθύνονται, χώρες όπως η δική μας έχουν εξασφαλισμένη την δόση τους. Μπορεί βέβαια να σφάλω. Αν είναι έτσι, τουλάχιστον να ζητήσουν συγγνώμη στον κ. Παπακωνσταντίνου και να τον επαναφέρουν σε κυβερνητικό πόστο. Αν δεν είναι, κι έχω δίκιο, τότε να παραιτηθούν πριν κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στον τόπο και στην Ευρώπη.
(*) Και που σηματοδότησε τις Συνόδους Κορυφής του Ιουνίου και Οκτωβρίου του 2011 οι οποίες, με την σειρά τους, οδήγησαν (πέραν από την εκπαραθύρωση του κ. Παπανδρέου) στο κούρεμα του Μαρτίου του 2012 (αν δεν θυμάστε την πρόσφατη εκείνη πτώχευση, ρωτήστε τους ομολογιούχους του δημοσίου που έχασαν τα χρήματά τους) το οποίο, μοναδικά στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας, αύξησε αντί να μειώσει το χρέος μιας υπό πτώχευση χώρας!
[Του Γιάννη Βαρουφάκη από protagon.gr[