Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

23 Απριλίου 2013

Β. Βιλιάρδος-ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ


ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ: Ο αφελληνισμός των τραπεζών δεν θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί με τέτοια ελαφρότητα – ειδικά όσον αφορά τις μεγαλύτερες, στις οποίες είναι υποθηκευμένη η μισή Ελλάδα, εάν όχι ολόκληρη

"Στην αρχαιότητα, η αντιπαράθεση μεταξύ δανειστών και οφειλετών, κατέληγε σε βίαιες συγκρούσεις και σε πολέμους - επειδή η εναλλακτική δυνατότητα, για την απαλλαγή από τα χρέη, ήταν η Δουλεία".

Άρθρο

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι, το μεγάλο πρόβλημα της Ευρωζώνης (ανάλυση) δεν είναι το ευρώ, αλλά η Γερμανία– ειδικότερα, η «μερκαντιλιστική» πολιτική που ανέκαθεν ακολουθούσε η «αχόρταγη» αυτή χώρα, με βάση την οποίαενισχύονται οι εξαγωγές, ενώ διατηρούνται μειωμένες οι εισαγωγές, με τη βοήθεια της παραμονής των μισθών (dumping) σε χαμηλά επίπεδα. 

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο από το ότι, τα ίδια αποτελέσματα είχαμε και μετά το 2οΠαγκόσμιο πόλεμο - όπου αναφερόμαστε στο «γερμανικό θαύμα». Εκείνη την εποχή «υπεύθυνη» ήταν η σύνδεση του μάρκου, καθώς επίσης άλλων νομισμάτων, με το δολάριο, στα πλαίσια της συνθήκης του Bretton Woods - σε συνδυασμό με τη ίδια ακριβώς «μερκαντιλιστική» πολιτική.  

Επομένως, είτε συνεχίσουμε να έχουμε το ευρώ, είτε όχι, τα προβλήματα μας θα παραμείνουν ως έχουν, εάν δεν αλλάξειπολιτική η συγκεκριμένη χώρα – ενώ πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να αντέξουμε ξανά μία ενωμένη Γερμανία, με το δικό της νόμισμα.

Στα πλαίσια αυτά, οφείλουμε να προσέξουμε την παγίδα της Γερμανίας – η οποία, έχοντας κερδίσει τα πάντα από το ευρώ, σχεδιάζει μυστικά την έξοδο της, για να αποφύγει τις συνέπειες της πολιτικής της (συμμετοχή στα πακέτα διάσωσης κλπ.).  

Ολοκληρώνοντας, ευτυχώς για όλους μας, οι πλεονασματικές χώρες δεν έχουν μόνο πλεονεκτήματα, ζώντας εις βάρος των εμπορικών εταίρων τους και συσσωρεύοντας τα χρήματα τους. Το βασικό μειονέκτημα τους δε εστιάζεται το ότι, είναι υποχρεωμένες να επενδύουν αυτά τα χρήματα στα κράτη-πελάτες τους, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αγορά των προϊόντων τους.

Στα πλαίσια αυτά, όπως η Κίνα έχει επενδύσει στις Η.Π.Α. (ανάλυση), στην Ευρώπη και αλλού, η Γερμανία έχει τοποθετηθεί στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ - οπότε κινδυνεύει σήμερα να χάσει τα χρήματα της.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, από την πρόσφατη υποτίμηση της εκ μέρους της Egan Jones, η οποία στηρίζεται στην απειλή να χάσει η Γερμανία αυτά που έχει δανείσει στην ΕΚΤ (Target II, περί τα 700 δις € σήμερα) - από την οποία κατευθύνθηκαν στις κεντρικές τράπεζες των χωρών του Νότου.  

Ο ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ     

Περαιτέρω, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ισχυρίσθηκε σε γενικές γραμμές ότι, δεν τον ενδιαφέρει εάν παραμείνουν ή όχι οι τράπεζες σε «ελληνικά χέρια». Αυτό που κυρίως τον ενδιαφέρει είναι να εξυγιανθούν, όπου και αν ανήκουν. Εάν λοιπόν η όποια καινούργια ιδιοκτησία και διοίκηση τους αποδειχθεί ικανή, τότε είναι εντελώς αδιάφορη η «εθνικότητα» της.

Κατά τη άποψη μας, ο «αφελληνισμός» των τραπεζών δεν θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί με τέτοια ελαφρότητα – ειδικά όσον αφορά τις μεγαλύτερες, στις οποίες είναι υποθηκευμένη η μισή Ελλάδα, εάν όχι ολόκληρη. Με τη λογική του διοικητή της ΤτΕ, θα έπρεπε να μας είναι αδιάφορη, για παράδειγμα, η εθνικότητα του πρωθυπουργού, αρκεί να ήταν ικανός – θα μπορούσε επομένως να είναι Τούρκος, Γερμανός ή οτιδήποτε άλλο, εάν αποδεικνυόταν αποτελεσματικός. 

Συνεχίζοντας,  δεν θα αφελληνιζόταν μόνο οι τράπεζες, αλλά και όλα όσα κατέχουν - τα διάφορα περιουσιακά στοιχεία τους δηλαδή, τα οποία είναι εξαιρετικά πολύτιμα. Εκτός αυτού, το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, ιδιωτών και επιχειρήσεων, θα ευρισκόταν εκτεθειμένο με δάνεια σε κάποιες ξένες εταιρείες - οι οποίες μάλλον δεν θα ενδιαφερόταν στον ίδιο βαθμό για το μέλλον τους.    

Ειδικά όσον αφορά τώρα την δυνατότητα των τραπεζών να παραμείνουν σε ελληνικά χέρια, απαιτούνται περί τα 4 δις € - ποσόν που φυσικά υπάρχει στην Ελλάδα, αφού οι καταθέσεις των Ελλήνων ξεπερνούν τα 170 δις €. Το πρόβλημα είναι όμως η δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης εκ μέρους τους – γεγονός που χαρακτηρίζει γενικότερα την πατρίδα μας, όσον αφορά τις πάσης φύσεως «ηγεσίες» της (πρόκειται για την "αχίλλειο πτέρνα" της Ελλάδας, χωρίς την οποία θα ήταν η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα του πλανήτη).   

Εν τούτοις, οφείλει να ξεπεραστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα – πόσο μάλλον όταν κανένας δεν μας εγγυάται ότι, οι όποιοι «ξένοι» θα ήταν εντιμότεροι από τους Έλληνες. Ας μην ξεχνάμε δε πως οι τράπεζες μας ήταν υγιέστατες, πριν από τοεγκληματικό PSI – από την παγίδα δηλαδή που μας έστησαν οι «εταίροι» μας, εξαπατώντας μας στην κυριολεξία. Εκτός αυτού, έχουμε ήδη πληρώσει για τη διάσωση των τραπεζών μας (άρθρο), οπότε θα ήταν μάλλον ανόητο να τις χάσουμε.  

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι σε όλους μας γνωστό ότι, "κανένας δεν εξαπατάται, εάν ο ίδιος δεν θέλει να εξαπατήσει". Στα πλαίσια αυτά, προσβλέποντας στη μείωση του δημοσίου χρέους μας, στην εξαπάτηση δηλαδή κατά κάποιον τρόπο των δανειστών μας, δεν σκεφθήκαμε γιατί μας έκαναν ένα τέτοιο δώρο – παρά το ότι είναι γνωστό από την ιστορία μας το «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

Έτσι λοιπόν πέσαμε στην παγίδα, «κουρεύοντας» μόνοι μας τα κεφάλαια των δικών μας τραπεζών, επίσης των ασφαλιστικών οργανισμών κλπ. - με αποτέλεσμα να καταστρέψουμε αφελώς την καρδιά της ελληνικής οικονομίας.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με μία σωρεία άλλων λαθών, εκμηδένισε τις δυνατότητες ανάπτυξης της πατρίδας μας – χωρίς την οποία δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να ξεφύγουμε από την κρίση.

Ολοκληρώνοντας, επειδή τοποθετούνται ήδη οι επόμενες παγίδες, η διαγραφή δηλαδή ξανά ενός μέρους του χρέους μας, παράλληλα με τον αφελληνισμό των τραπεζών, πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί – γνωρίζοντας πως θα απαιτηθούν ξανά δυσανάλογα ανταλλάγματα, με κίνδυνο αυτή τη φορά να χαθεί εντελώς η εθνική μας κυριαρχία. 

Υστερόγραφο: Η ώρα της Αυστρίας;

Σύμφωνα με την S&P, οι τράπεζες της χώρας θέτουν σε κίνδυνο τις αποταμιεύσεις των πολιτών τους – αφού είναι τόσο αδύναμες όσο οι ιρλανδικές, οι ιταλικές και οι γαλλικές, ενώ έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό δανείων σε ξένο συνάλλαγμα.

Το ποσοστό των ιδίων κεφαλαίων των τριών μεγαλύτερων τραπεζών της Αυστρίας (Bank AustriaErste BankReiffeisen), είναι εξαιρετικά χαμηλό – αφού τα αποθεματικά τους χαρακτηρίζονται ως από τα χαμηλότερα παγκοσμίως. Κατά μέσον όρο, υπολογίζονται στο 5,5%, όταν απαιτείται να μην είναι μικρότερα από 7 – 10%.

Με κριτήριο τώρα την υπερβολική έκθεση τους στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι αυστριακές τράπεζες θεωρούνται εξαιρετικά ευαίσθητες στις πολιτικές ή άλλες εξελίξεις εκεί.

Περαιτέρω, η αξιολόγηση τους θα ήταν τουλάχιστον δύο βαθμίδες χαμηλότερη, εάν η Αυστρία χαρακτηριζόταν από υψηλό δημόσιο χρέος. Εν τούτοις, επειδή κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει (ακόμη), οπότε θεωρείται δυνατή η διάσωσή τους από το δημόσιο, δεν υποτιμήθηκαν ανάλογα μέχρι σήμερα.

Όσον αφορά τώρα την πρόσφατα «κατ’ ανάγκη» κρατικοποιημένη αυστριακή τράπεζα KA Bankθεωρείται πως θα χρειαστεί ακόμη μεγαλύτερη βοήθεια από τη χώρα – επειδή είναι εκτεθειμένη στην Κύπρο, με δάνεια 360 εκ. €.  

Συνεχίζοντας, οι ενδεχόμενες επισφάλειες των αυστριακών τραπεζών στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ιδίως όσον αφορά τα δάνεια σε ξένα νομίσματα, τα οποία υπολογίζονται στα 46 δις € (σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις), είναι αρκετά επικίνδυνες. Μόνο στα νοικοκυριά τα δάνεια σε συνάλλαγμα τοποθετούνται στα 32 δις € - με το μερίδιο των αυστριακών τραπεζών στα δάνεια σε ξένο νόμισμα να τοποθετείται στο 25%.

Ολοκληρώνοντας, όπως φαίνεται το «δεδικασμένο» της Κύπρου χρησιμοποιείται πλέον ακόμη και από τις εταιρείες αξιολόγησης – αφού απειλούν ξεκάθαρα τους καταθέτες με «δήμευση» των αποταμιεύσεων τους, εάν τυχόν χρειαστεί η διάσωση τραπεζών.

Β. Βιλιάρδος-ΕΚΡΗΞΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ


ΕΚΡΗΞΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ: Οι νέοι «Εφιάλτες» που βλέπουμε να «εκκολάπτονται», ορισμένοι μέσα από τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι – αφού αυτοί «καλούνται» να ολοκληρώσουν ενδοτικά, τη μετατροπή της χώρας μας σε άβουλο προτεκτοράτο

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποστεί μία από τις πλέον ριζοσπαστικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταμορφώσεις στην ιστορία τους.

Ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει γίνει η κυρίαρχη πηγή εσόδων της χώρας και παράλληλα ο πιο διεφθαρμένος – με αποτέλεσμα οι Η.Π.Α. να αποτελούν αυτή τη στιγμή την πιο άδικη και γεμάτη ανισότητες κοινωνία του κόσμου.

Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι πλέον αιχμάλωτα της νομισματικής ελίτ..…ενώ ακόμη και «ο Λευκός Οίκος του Obama», επέτρεψε στους οικονομικούς δολοφόνους να συνεχίσουν να δρουν ανεξέλεγκτα” (Charles Ferguson).

Άρθρο

«Προσοχή στην προπαγάνδα», θα έπρεπε να συστήνεται σχεδόν καθημερινά στους Έλληνες, διαπιστώνοντας τις τεράστιες προσπάθειες ορισμένων ΜΜΕ να «αναμορφώσουν» την πραγματικότητα – παρουσιάζοντας μία «στρεβλή εικόνα», η οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συμβαίνουν.

Η προσεκτική επιλογή των «κατάλληλων» τηλεοπτικών προγραμμάτων, των αξιοπρεπών ραδιοφωνικών σταθμών, καθώς επίσης των σοβαρών εφημερίδων, στην «εποχή των μνημονίων», μπορεί να χαρακτηρισθεί ακόμη και ως «αντιστασιακή ενέργεια»- όσον αφορά τουλάχιστον αυτούς, οι οποίοι αποφεύγουν μεθοδικά να μετατραπούν σε θύματα της χειραγώγησης που ασκείται σχεδόν «παραδειγματικά» στη χώρα μας.  

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, τόσο οι «επιλεκτικές ειδήσεις», όσο και οι ειδήσεις «αποπροσανατολισμού»όπως, για παράδειγμα, οι συνεχείς αναφορές στους επιόρκους υπαλλήλους, ακριβώς εκείνη τη χρονική στιγμή, κατά την οποία προωθούνταν οι απολύσεις στο δημόσιο, αποτελούν επίσης προπαγάνδα – κατά πολλούς δε, μία από τις «χείριστες» μορφές χειραγώγησης.  

Στην κατηγορία αυτή ανήκει πιθανότατα και η πολυδιαφημισμένη δίκη του πολιτικού, η οποία αναμένεται να «πλημμυρίσει» τα δελτία ειδήσεων - με απώτερο σκοπό να «επισκιασθεί» το εγκληματικό νομοσχέδιο, το οποίο πρόκειται να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο την Πέμπτη.

ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ         

Περαιτέρω το ΔΝΤ, ο βασικός εκπρόσωπος των τοκογλύφων (η έννοια «δανειστές» χρησιμοποιείται μάλλον «κατ’ ευφημισμό», αφού δεν μπορεί να αποκαλεί κανείς «δανειστές» αυτούς που «διόγκωναν» τα χρέη της πατρίδας μας, υπερτιμολογώντας και δωροδοκώντας), πιστεύει πως είναι πιο σωστός ο «αφελληνισμός» των τραπεζών.

Κατά την υποτιθέμενη άποψη του, η «βίαιη» μεταφορά της ιδιοκτησίας των ελληνικών τραπεζών σε ξένους είναι απαραίτητη,επειδή οι «τοκογλύφοι» Έλληνες τραπεζίτες «διαπλέκονται» με την πολιτική - οπότε θα ήταν καλύτερος ο «απαγχονισμός» τους, έτσι ώστε να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» που συνδέει την πολιτική με την (ελληνική) οικονομική εξουσία.  

Φυσικά δεν αναφέρεται σε όλα όσα συμβαίνουν στην «πατρίδα» του, στις Η.Π.Α., όπου η κεντρική τράπεζα (Fed), οι μεγάλεςεμπορικές τράπεζες-μέτοχοι της καλύτερα, δεν «διαπλέκονται» απλά με την Πολιτική, αλλά την διορίζουν – κυβερνώντας την υπερδύναμη, προφανώς απολυταρχικά, από το παρασκήνιο.

Δυστυχώς όμως, οι Αμερικανοί Πολίτες δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο από απλά πιόνια – «πειραματόζωα» μίας χρηματοπιστωτικής μαφίας, η οποία «νέμεται» κυριολεκτικά την εξουσία. 

Βέβαια, η στάση του ΔΝΤ δεν είναι καθόλου παράδοξη – αφού και στο θέμα των «μνημονίων της ντροπής», τα οποία επιβάλλει σε εκείνες τις χώρες που οδηγούνται στα νύχια του, έχει την ίδια ακριβώς νοοτροπία.

Ειδικότερα, στην πατρίδα του δεν θα διανοούταν ποτέ να επιτρέψει «μέτρα λιτότητας» και δυσβάστακτους φόρους, οι οποίοι προκαλούν την κατάρρευση της κατανάλωσης και του ΑΕΠ – γεγονός που αποδείχθηκε πρόσφατα, από τον τρόπο με τον οποίο χειρίσθηκαν οι Η.Π.Α. το «δημοσιονομικό γκρεμό».

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Διάφοροι άλλοι τώρα, τις απόψεις των οποίων δεν σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε, αν και δεν συμφωνούμε, είναι επίσης υπέρ του «αφελληνισμού» των τραπεζών μας -  «επισείοντας» τον (υπαρκτό) κίνδυνο εξόδου μας από το κοινό νόμισμα, εάν επιλέξουμε «πατριωτικά», «εθνικιστικά» ίσως, τη διατήρηση της «ιθαγένειας» του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.

Ευρισκόμενοι σε αδυναμία να κατανοήσουμε το νόημα της παραμονής μας στην Ευρωζώνη, με καθεστώς αποικίας,δυσκολευόμαστε παράλληλα να καταλάβουμε γιατί ο μη αφελληνισμός των τραπεζών μας, θα οδηγούσε νομοτελειακά σε αφελληνισμό της πατρίδας μας – όπως ισχυρίζονται ορισμένοι συνάδελφοί μας.

Κατά την άποψη μας, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο – αφού εάν το βασικό κυκλοφοριακό σύστημα μίας χώρας «κυριευθεί», τότε δεν μπορεί κανείς να μιλάει για εθνική κυριαρχία, παρά μόνο «κατ’ ευφημισμό».

Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου ο σχεδόν συντριπτικός αριθμός των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών είναι υποθηκευμένος στις 2-3 μεγαλύτερες τράπεζες, η «επιθετική κατάληψη» τους από τους ξένους εισβολείς, δεν θα σήμαινε εύλογα το τέλος του Ελληνικού κράτους, τουλάχιστον ως αυτόνομης «οντότητας»;

Περαιτέρω, χωρίς τράπεζες, καθώς επίσης χωρίς τις κοινωφελείς, τις κερδοφόρες και τις στρατηγικές επιχειρήσεις μας, τις οποίες προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να θυσιάσουμε (ιδιωτικοποιήσουμε) στο βωμό της αποφυγής της χρεοκοπίας, είναι δυνατόν να αποφύγουμε τελικά την ολοκληρωτική πτώχευση; Πότε στην ιστορία νίκησε κάποιος λαός σε έναν πόλεμο, σε μία μάχη έστω, έχοντας παραδώσει προηγουμένως όλα του τα όπλα στον εχθρό;

Συμπερασματικά λοιπόν, είναι ποτέ δυνατόν, χωρίς όπλα, να αποφύγουμε την τρομακτική, απόλυτη χρεοκοπία, στην οποία θα καταλήγαμε λεηλατημένοι και εξαθλιωμένοι, όπως ακριβώς μία στυμμένη λεμονόκουπα; Είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να τιμωρήσουμε τους, έστω διεφθαρμένους και τοκογλύφους, τραπεζίτες μας;

Από την άλλη πλευρά, πιστεύει κανείς αλήθεια ότι όλα αυτά γίνονται για το δικό μας καλό; Πόσο μάλλον όταν η «εξυγίανση» της χώρας μας, το δημόσιο χρέος της οποίας ήταν στο 110% περίπου του ΑΕΠ της το 2008, μας έχει κοστίσει ήδη πάνω από το 100% του ΑΕΠ μας - αφού ευρίσκεται σήμερα στο 170%, μετά από δύο ανόητες διαγραφές (PSI) και με κατεστραμμένο το κάποτε υγιέστατο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα;   

Πόσον καιρό θα χρειαστούμε ακόμη για να καταλάβουμε ότι, η εγχείρηση δεν έγινε για να διασωθεί ο ασθενής, αλλά για να αφαιρεθούν όλα τα υγιή του μέλη και να πουληθούν, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στον ίδιο;  

Συνεχίζοντας, η «κατάρρευση» των μισθών μας, των εισοδημάτων, των τιμών των ακινήτων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, του χρηματιστηρίου, της κατανάλωσης κοκ., παράλληλα με την έκρηξη της ανεργίας, την υπερφορολόγηση και την εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, ήταν πράγματι το σωστό φάρμακο; Πικρό έστω αλλά απαραίτητο;    

Μήπως οι «ειδήμονες», το «Ταμείο» και η Γερμανία θεωρούν ότι είμαστε «διανοητικά ανάπηροι», αφού αποδεχόμαστε σχεδόν αναντίρρητα όλες αυτές τις ανοησίες; Δειλοί και φοβισμένοι ίσως ή απλά εξουδετερωμένοι, «αποβλακωμένοι» καλύτερα, από τις συνθήκες «σοκ και δέους» που προκάλεσαν, εν μέσω μίας καταιγιστικής προπαγάνδας;   

ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Επιστρέφοντας στις τράπεζες οφείλουμε να τονίσουμε ότι, σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή δεν θα μας ενδιέφερε τόσο πολύ η ελληνικότητα τους – με την έννοια πως δεν θα είμαστε αντίθετοι, εάν κάποιοι μέτοχοι τους ήταν ξένοι. Σήμερα όμως,με τις καταθέσεις να κινδυνεύουν με κατασχέσεις, καθώς επίσης με την πατρίδα μας να δέχεται μία οικονομική επίθεση άνευ προηγουμένου, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Απλούστερα, οι τράπεζες πρέπει να παραμείνουν Ελληνικές μέχρι τουλάχιστον να περάσουν οι κίνδυνοι - ενώ μπορούν να παραμείνουν Ελληνικές, εάν εμείς το θελήσουμε. Όλοι έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, το οποίο είναι πολύ πιο ανώδυνο, εάν το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο ενός συμβατικού πολέμου – όπου οι ελληνικές οικογένειες έστελναν τα παιδιά τους στον πόλεμο, ανεξαρτήτως κόστους, για να υπερασπίσουν την εθνική κυριαρχία και την ελευθερία της πατρίδας τους.

Σε κάθε περίπτωση, είναι μάλλον «οξύμωρο» το να τοποθετείται κάποιος υπέρ του «αφελληνισμού» των τραπεζών, όπως «επιτάσσει» το ΔΝΤ, παραμένοντας ταυτόχρονα «εχθρός» της Τρόικας, των μνημονίων και της οικονομικής γενοκτονίαςπου προκαλούν – δεν γίνεται και δεν ταιριάζει. Εκτός εάν δεχθούμε βέβαια ότι, προηγείται η επιβίωση μας, από την «ακεραιότητα» της πατρίδας μας – οπότε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι λάθος καλύτερα, «εμμονή» ίσως η επίκληση της εθνικότητας μας. 

Από όλα όσα διαβάσαμε τώρα για το θέμα των τραπεζών, θεωρούμε ως πλέον σωστό το παρακάτω: “Οι επενδυτές που θα συμμετέχουν τελικά στις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων «αγοράζουν» τράπεζες, οι οποίες ήδη διαθέτουν φήμη και πελατεία, εκτεταμένο εγκατεστημένο δίκτυο, σημαντικά περιουσιακά στοιχεία και στελεχιακό δυναμικό. Αναλαμβάνουν λοιπόν στην πράξη έναν και μοναδικό κίνδυνο: το συνολικό κίνδυνο της οικονομίας της χώρας, δηλαδή το ενδεχόμενο εξόδου της από την Ευρωζώνη, η οποία όμως έχει αποκλεισθεί από την Τρόικα”.

Ολοκληρώνοντας, υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι αναφέρονται σε «Εφιάλτες» εντός των συνόρων – εννοώντας εκείνους που πρόδωσαν την πατρίδα τους, είτε από ανοησία, είτε «ξενόδουλα», είτε από απλή ιδιοτέλεια.

Αν και φυσικά πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά, οι νέοι «Εφιάλτες» που βλέπουμε σήμερα να «εκκολάπτονται», ορισμένοι μέσα από τη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι – αφού αυτοί «καλούνται» να ολοκληρώσουν τη μετατροπή της χώρας μας σε άβουλο, σκλαβωμένο προτεκτοράτο.

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ

Το ανθρώπινο ον είναι αξεπέραστο στο ερμηνεύει όλες τις νέες πληροφορίες, έτσι ώστε να παραμένουν άθικτα τα συμπεράσματα, τα οποία είχε εκ των προτέρων εξάγει” (W.Buffet).

Οφείλουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους χωρίς προκαταλήψεις, από τις πράξεις και όχι από τα λόγια τους – γεγονός που είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε κάποια στιγμή, κυρίως για να σταματήσουμε να εκλέγουμε αυτούς που απλά μας μοιράζουν γενναιόδωρα υποσχέσεις, χωρίς να τηρούν στη συνέχεια απολύτως καμία.

Περαιτέρω, στην πραγματικότητα δεν χωρίζεται η Ελλάδα σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» – όπως ακριβώς οι Έλληνες δεν διακρίνονται σε «πατριώτες» και μη πατριώτες. Κανένας απολύτως Έλληνας και κανένα πολιτικό κόμμα (με ελάχιστες ίσως «ιδιοτελείς» εξαιρέσεις, οι οποίες μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα), δεν είναι υπέρ των εγκληματικών μνημονίων – πολύ περισσότερο, όταν όλοι έχουν καταλάβει πια που οδηγούν.

Απλούστατα, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι, φιλοσοφώντας όπως κάποτε οι Στωικοί, αποδέχονται αυτά που, κατά την άποψη τους, δεν μπορούν να αλλάξουν. Με λίγα λόγια, θεωρούν ως αναπότρεπτο γεγονός το μνημόνιο και την Τρόικα, δεν έχουν κάποια εναλλακτική λύση, οπότε συμβιβάζονται με το αναπόφευκτο - όπως ακριβώς η παραπάνω φιλοσοφική σχολή της αρχαιότητας.

Λύσεις όμως υπάρχουν – όχι μόνο μία, αλλά πολύ περισσότερες. Αυτό λοιπόν που φαίνεται απαραίτητο, είναι το να πεισθούν οι «μνημονιακοί» πως πρέπει να πάψουν να θεωρούν την Τρόικα και το μνημόνιο ως αναπότρεπτα γεγονότα.

Εν τούτοις, για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει μόνοι τους να αναζητήσουν όλες τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπάρχουν– αφού δεν είναι σε καμία περίπτωση λιγότερο έξυπνοι ή «πατριώτες», από όλους εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες Πολίτες. 

Παράλληλα, εκείνα τα πολιτικά κόμματα, τα οποία τοποθετούνται αντιμνημονιακά, οφείλουν να αναπτύξουν τις εναλλακτικές λύσεις που προτείνουν, καθώς επίσης να πείσουν τους Έλληνες – αφού, στην αντίθετη περίπτωση, τα εύλογα συμπεράσματα όλων μας είναι πως, για μία ακόμη φορά, επιχειρείται η «στυγνή» υπεξαίρεση της ψήφου μας, μέσω της κακόβουλης εκμετάλλευσης του θυμού και της οργής μας.

Το «εργαλείο» δε της υπεξαίρεσης είναι προφανώς το ίδιο: η διασπορά ψευδών υποσχέσεων, από εκείνους που έχουν (θεμιτό;) στόχο την εξουσία για την εξουσία και τα τεράστια πλεονεκτήματα της: πλούτο, πολυτελή διαβίωση, δόξα, δύναμη, κοινωνική καταξίωση, ασυλία, ατιμωρησία, περίοπτη θέση στην ιστορία, απόλυτη εξασφάλιση των απογόνων τους κλπ.    

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Με κριτήριο την αποδεδειγμένη φοροδιαφυγή δεκάδων εκ. € (υπέβαλλε ήδη αυτοκαταγγελία), για την οποία κατηγορείται ο πρόεδρος μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας του Μονάχου (επιχειρηματίας, καθώς επίσης εξαιρετικά προβεβλημένο άτομο της χώρας του), όλες τις προηγούμενες ανάλογες υποθέσεις, καθώς επίσης το πολλοστό CD με Γερμανούς φοροφυγάδες, το οποίο αγοράσθηκε από το «ΣΔΟΕ» της Ρηνανίας Βεστφαλίας έναντι 4 εκ. € περίπου, συμπεραίνουμε εύλογα ότι, το «εθνικό χόμπι» της Γερμανίας είναι η φοροδιαφυγή.

Πόσο μάλλον όταν τα προβλεπόμενα έσοδα από τους φοροφυγάδες, οι οποίοι εμφανίζονται στο νέο CD, ξεπερνούν τα 500 εκ. €! Πιθανότατα λοιπόν είναι αυτός ο λόγος που κατηγορεί τόσο την Κύπρο, όσο και την Ελλάδα -  κρίνοντας προφανώς «εξ ιδίων τα αλλότρια».

Περαιτέρω, υπενθυμίζουμε ξανά ότι στο κείμενο μας «Η ελληνική κεντρική τράπεζα», είχαμε θέσει τα παρακάτω «ρητορικά ερωτήματα»: “Ανανεώθηκε το εκδοτικό δικαίωμα της Τράπεζας της Ελλάδας για τριάντα χρόνια; Ήταν «μνημονιακή» υποχρέωση; Ψήφισε το Κοινοβούλιο την αλλαγή του καταστατικού της; Γιατί συνέβη σε μία τόσο προβληματική χρονική περίοδο; Έγραψαν κάτι τα ΜΜΕ;”.

Με δεδομένη τώρα την πρόθεση της Ελβετίας, να θέσει σε δημοψήφισμα το θέμα του «επαναπατρισμού», καθώς επίσης της απαγόρευσης των πωλήσεων του χρυσού της (άρθρο FT) θεωρούμε ότι, οφείλουμε αφενός μεν να απαιτήσουμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μας, αφετέρου να διαπιστώσουμε που ακριβώς φυλάσσονται τα δικά μας αποθέματα χρυσού – τα οποία δυστυχώς έχουμε εμπιστευθεί σε μία ιδιωτική κεντρική τράπεζα, χωρίς καν να την ελέγχουμε.

Αθήνα, 22. Απριλίου 2013
Facebook   Twitter   Linked in   

Β. Βιλιάρδος-Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ


Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ: Η χειραγώγηση ολόκληρου του πλανήτη δεν είναι ένα τόσο εύκολο εγχείρημα, όσο ίσως θεωρούν οι κεντρικές τράπεζες της Δύσης – ενώ η πατρίδα μας θα μπορούσε να ξεφύγει πρώτη από την παγίδα της ύφεσης, χωρίς καταστροφικές απώλειες

Είναι πλέον εντελώς εμφανές ότι, έχουμε εισέλθει σε μία νέα εποχή, κεντρικό ίσως γνώρισμα της οποίας είναι οι έντονες προσπάθειες «κατάλυσης» της ελεύθερης αγοράς. Τη θέση της, ως έναν «αυτόματο μηχανισμό καθορισμού των τιμών» (με την ευρύτερη έννοια), φαίνεται πως επιδιώκουν να «καταλάβουν» επιθετικά οι κεντρικές τράπεζες – με κύριους «εκφραστές» τους στη Δύση τη Fed, καθώς επίσης την BIS.

Πίσω από τις κεντρικές τράπεζες της Δύσης ευρίσκονται οι πραγματικοί κυρίαρχοι του παιχνιδιού: οι υπερεθνικές, υπερμεγέθεις εμπορικές τράπεζες-μέτοχοι τους, ως επί το πλείστον αμερικανικές (J.PMorganGoldman Sachs κλπ.). Στα πλαίσια αυτά, δεν θα ήταν λάθος να αναφερόμαστε στην εποχή της δικτατορίας των κεντρικών τραπεζών – εννοώντας βέβαια τόσο τις ίδιες, όσο και τα «χρηματοπιστωτικά θηρία», στα οποία ουσιαστικά ανήκουν

Όσον αφορά τον υπόλοιπο πλανήτη και ειδικά την Κίνα ή τη Ρωσία, πίσω από τις εκεί κεντρικές τράπεζες ευρίσκεται το δημόσιο – έχοντας «υιοθετήσει» τον κρατικό καπιταλισμό. Εδώ αναφερόμαστε πλέον σε μία εντελώς διαφορετική μορφήδικτατορίας – η οποία όμως δεν παύει να είναι δικτατορία”.

Ανάλυση

Έχοντας την πρόθεση να ασχοληθούμε με την Ελλάδα, με τη σημερινή «καθαρή θέση της», με τα προβλήματα, με τις λύσεις, καθώς επίσης με τις προοπτικές της, θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε εισαγωγικά στο «μακροοικονομικό περιβάλλον»– αφού δεν είναι ούτε μόνη της στον πλανήτη, ούτε τόσο αυτάρκης ή πανίσχυρη, οπότε ο δρόμος που θα επιλέξει οφείλει να είναι «συμβατός» με το «παγκόσμιο γίγνεσθαι».

Χωρίς να αναλωθούμε σε περιττές λεπτομέρειες, αφού έχουμε ήδη αναφερθεί σε ορισμένες καθοριστικές διεργασίες, στις τέσσερις προηγούμενες αναλύσεις μας («Ο υπόγειος παγκόσμιος πόλεμος», «Το όπλο της ενέργειας», «Το αμερικανικό πείραμα» και τα «Σενάρια παγκόσμιας σύρραξης»), θα επικεντρωθούμε σε ένα κρίσιμο, επίκαιρο θέμα: στις διεθνείς τιμές των εμπορευμάτων, πριν από όλα δε στο χρυσό - από την πρόσφατη εξέλιξη των τιμών του οποίου τεκμηριώνεται, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η παντοδυναμία (δικτατορία) των κεντρικών τραπεζών.

Ειδικότερα, η «κατάρρευση» της τιμής του χρυσού κατά σχεδόν 10% εντός δύο μόνο ημερών, παρά την εξαιρετικά αυξημένη ζήτηση του, σε φυσική μορφή, στις περισσότερες αγορές (η σχέση μεταξύ αγοραστών και πωλητών τοποθετείται σήμερα στο 30:1, ενώ παρατηρούνται μεγάλες ελλείψεις σε ράβδους ή σε φημισμένα χρυσά νομίσματα), απέδειξε ότι, η ελεύθερη αγορά έπαψε πλέον να λειτουργεί – αφού η αυξημένη ζήτηση θα οδηγούσε σε μεγαλύτερες τιμές και όχι στην απότομη πτώση τους.   

Στη θέση της ελεύθερης αγοράς εισήλθαν λοιπόν οι κεντρικές τράπεζες οι οποίες, παράλληλα με τη χειραγώγηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, κυρίως με τη βοήθεια των επιθέσεων εναντίον αδύναμων χωρών (άρθρο μας), χειραγώγησαν προφανώς και την τιμή του χρυσού - κάτι όχι και τόσο δύσκολο, αφού μόλις το 5% διαπραγματεύεται στη φυσική του μορφή (το 95% αφορά «χαρτιά», τα οποία κινούνται στα χρηματιστήρια, στις αγορές παραγώγων κλπ.).   

Μεταξύ άλλων, η απίστευτη αυτή χειραγώγηση διευκολύνθηκε από τη σκόπιμη «διασπορά» ειδήσεων επηρεασμού της κοινής γνώμης - σύμφωνα με τις οποίες η Κύπρος θα πουλήσει τα αποθέματα χρυσού που κατέχει, οι υπόλοιπες ελλειμματικές οικονομίες της Ευρωζώνης θα την μιμηθούν, με στόχο τη μείωση των δημοσίων χρεών τους (κυρίως η Ιταλία, η οποία έχει στην ιδιοκτησία της περί τους 2.500 τόνους), είχε δημιουργηθεί μία τεράστια «φούσκα» κλπ.

Εν τούτοις, το αναμφισβήτητο γεγονός ότι, το κόστος εξόρυξης του χρυσού σήμερα ευρίσκεται στα 1.300 $ την ουγγιά, ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι παύουν εύλογα να εμπιστεύονται τα «χάρτινα χρήματα χωρίς κανένα αντίκρισμα», «μετατρέποντας» μεγάλο μέρος των καταθέσεων ή των επενδύσεων τους σε χρυσό, δεν αιτιολογεί με κανέναν τρόπο την πτώση της τιμής του πολύτιμου μετάλλου – πόσο μάλλον την ξαφνική κατάρρευση της.

Η απλούστερη εξήγηση λοιπόν είναι το ότι, οι κεντρικές τράπεζες επιδίωξαν, σε στενή συνεργασία μεταξύ τους, να επιτύχουν τον παρακάτω «διπλό στόχο»:

(α) Να θέσουν εμπόδια στους αποταμιευτές-επενδυτές, έτσι ώστε να μην αποσύρουν τα χρήματα τους από τις τράπεζες - με απώτερο σκοπό είτε την «κατάσχεση» μέρους τους, κατά το «δεδικασμένο» της Κύπρου, είτε την αποφυγή τυχόν τραπεζικών επιθέσεων (bank run).

Πολύ περισσότερο επειδή η τραπεζική βόμβα μεγατόνων, η οποία «ελλοχεύει» στα θεμέλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης (ανάλυση μας), θα μπορούσε κάθε στιγμή να εκραγεί – ειδικά εάν αποσύρονταν έστω και ελάχιστες ποσότητες χρημάτων, από τα «θησαυροφυλάκια» των τραπεζών.  

(β)  Να οδηγήσουν, σε συνδυασμό με τις προβλέψεις για παγκόσμια ύφεση, στην πτώση των τιμών όλων των εμπορευμάτων (λοιπά μέταλλα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ.), έτσι ώστε να επιφέρουν ένα μεγάλο πλήγμα στις χώρες παραγωγής και εξαγωγής τους - μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ν. Αφρική (τρεις εκ τωνBRICS), καθώς επίσης η Αυστραλία και ο Καναδάς, τα νομίσματα των οποίων είχαν αρχίσει να ανατιμώνται ραγδαία.

Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή μας, το πείραμα μάλλον πέτυχε – αφού οι τιμές όλων σχεδόν των εμπορευμάτων μειώνονται, η Ρωσία, όπως και η Βραζιλία ή ο Καναδάς, έχουν εισέλθει σε ύφεση, η ανάπτυξη της Κίνας επιβραδύνθηκε κοκ.

Φυσικά δεν πρέπει να βιαζόμαστε με τα συμπεράσματα μας, αφού η χειραγώγηση ολόκληρου του πλανήτη δεν είναι ένα τόσο εύκολο εγχείρημα, όσο ίσως θεωρούν οι κεντρικές τράπεζες της Δύσης – γεγονός που «μέλει» να φανεί στους επόμενους μήνες.

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω και σε σχέση με τη χώρα μας, θεωρούμε σκόπιμο να ξεκινήσουμε την ανάλυση μας, παραθέτοντας πίνακες με τα βασικότερα οικονομικά μεγέθη της - έτσι όπως αποτυπώνονται σήμερα από τις διάφορες Υπηρεσίες της.

Παράλληλα, θα ασχοληθούμε με εκείνες τις ενέργειες, οι οποίες οφείλουν ή πρέπει να ακολουθήσουν – με στόχο να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την παγίδα της ύφεσης και του χρέους.  

(α)  Δημόσιο χρέος

‘Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, το συνολικό χρέος μας την 31.12.2012 διαμορφώθηκε στα 305.537,33 εκ. € - εκ των οποίων τα 183.098,58 εκ. € προέρχονται από το μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης. Υπενθυμίζουμε ότι, με την πρώτη σύμβαση έχουν εγκριθεί 110 δις €, ενώ με τη δεύτερη 130 δις € - συνολικά δηλαδή 240 δις €.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Κατηγορίες χρέους κεντρικής διοίκησης σε εκ. €, στις 31.12.2012

Κατηγορίες χρέους κεντρικής διοίκησης
Ποσά στις 31.12.2012
Ποσοστό



Ομόλογα και Βραχυπρόθεσμοι τίτλοι
104.654,42
34,25%
(α) Ομόλογα εσωτερικού
81.769,19
78,12%
(β) Ομόλογα εξωτερικού
4.308,23
4,11%
(γ) Λοιπά
18.577,00
17,75%



Δάνεια
200.882,91
65,75%
(α) Δάνεια μηχανισμού στήριξης
183.098,58
91,15%
(β) Λοιπά
17.784,33
8,85%



Συνολικό δημόσιο χρέος
305.537,33
100%
Σημείωση: Το ύψος των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου, οι οποίες ελπίζουμε να μην «καταπέσουν»,  ανέρχεται στα 19.451,67 εκ. €
Πηγή: Δελτίο δημοσίου χρέους (minfin.gr)
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Με βάση τα δάνεια που έχουν εγκριθεί, εξασφαλίζεται η εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών μας του 2013 και του 2014, οι οποίες είναι 56,1 δις € (Πίνακας IV που ακολουθεί), αφού μας οφείλονται ακόμη 56,9 δις € - με εξαίρεση το έλλειμμα του 2013 (11,2 δις €, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό), καθώς επίσης το ενδεχόμενο έλλειμμα του 2014, για τα οποία δεν γνωρίζουμε εάν έχουν προβλεφθεί «μέτρα» (λιτότητας ή δανεισμού).

Εν τούτοις, δεν φαίνεται να υπολογίζεται πλέον το ποσόν της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (49 δις €), καθώς επίσης ορισμένα άλλα (απώλειες ΟΤΑ κλπ.), έτσι όπως είχαν απεικονισθεί στο προσχέδιο του προϋπολογισμού (άρθρο μας) – γεγονός που μας δημιουργεί αρκετά μεγάλα ερωτηματικά. 

(β)  Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών

Με κριτήριο τον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί, διαπιστώνεται μία εξαιρετικά μεγάλη καλυτέρευση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της πατρίδας μας – το οποίο είναι πλέον ελάχιστα αρνητικό, αν και οφείλει να μηδενισθεί.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Προσωρινό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών σε εκ. €, το 11μηνο Ιανουάριος-Νοέμβριος

Μεγέθη
2011
2012



Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών*
-18.490,70
-5.049,50
Εμπορικό ισοζύγιο
-25.267,50
-18.604,70
Ισοζύγιο υπηρεσιών
14.017,70
14.270,30
Μόλις στο -2,6% του ΑΕΠ μας, από σχεδόν -14% πριν από τη κρίση
Πηγή: ΤτΕ (Ημερησία)
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Περαιτέρω, παρά το ότι μειώθηκε σημαντικά το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (εισαγωγές πλην τις εξαγωγές), έχουμε την άποψη ότι, υπάρχουν ακόμη πολλές δυνατότητες - αφού μπορούμε να περιορίσουμε τις εισαγωγές, επιμένοντας στην αγορά ελληνικών προϊόντων, καθώς επίσης να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας. Πόσο μάλλον όταν οι εξαγωγές μας είναι σχεδόν «αμελητέες», εάν κατανοήσουμε ότι, είναι οι μισές από αυτές της Πορτογαλίας, είκοσι φορές χαμηλότερες από της Ολλανδίας κοκ.

Επί πλέον αυτών, το ισοζύγιο των υπηρεσιών μπορεί να καλυτερεύσει σε μεγάλο βαθμό, μεταξύ άλλων από την άνοδο του τουρισμού μας – ο οποίος έχει τεράστιες προοπτικές, αφού δεν έχει τη δυνατότητα να μας ανταγωνιστεί καμία χώρα, με δεδομένο το φυσικό και πολιτιστικό πλούτο της χώρας μας.   

(γ)  Προϋπολογισμός

Από τον επόμενο Πίνακα (ΙΙΙ) διαπιστώνονται πολλά προβλήματα ακόμη – αφού το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας παραμένει πολύ μεγάλο (6,1%), ενώ το πρωτογενές έλλειμμα (προ τόκων) συνεχίζει να υπάρχει και το 2013 – οπότε θα αντιμετωπίσουμε σημαντικές δυσκολίες στη χρηματοδότηση μας.       

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Μεγέθη προϋπολογισμού 2012 (εκτιμήσεις πραγματοποιήσεων), προβλέψεις 2013

Μεγέθη
2012
2013



Έσοδα
52.393
51.458
% επί του ΑΕΠ
27,0%
28,1%



Δαπάνες
68.705
62.652
% επί του ΑΕΠ
35,4%
34,2%
(α) Πρωτογενείς
47.586
44.650
(β) Τόκοι
11.735
*8.900
(γ) Λοιπές
9.384
9.102



Έλλειμμα προϋπολογισμού
-16.312
-11.194
% επί του ΑΕΠ
-8,4%
-6,1%



Πρωτογενές έλλειμμα
-4.577
-2.294
% επί του ΑΕΠ
-2,4%
-1,3%



ΑΕΠ**
194.003
***183.049



Δημόσιο χρέος
305.537
****316.731
% επί του ΑΕΠ
157,49%
173,03%
Μέσο επιτόκιο δανεισμού μας, με βάση τους τόκους, στο 2,91%
** Το ΑΕΠ ανήλθε τελικά στα 193,7 δις €, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, σημειώνοντας πτώση -7,1% (208,5 δις € το 2011 κατά την ΕΛΣΤΑΤ – 206,3 δις € κατά τον προϋπολογισμό).
*** Υπολογίζεται ύφεση 5,6% (αν και δεν φαίνεται πως θα ξεπεράσει το 4,5% σύμφωνα με την ΤτΕ)
**** Το δημόσιο χρέος το 2013 θα είναι αυτό του 2012, συν το έλλειμμα του προϋπολογισμού
Πηγή: ΥΠΟΙΚ, ΕΛΣΤΑΤ
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Από την άλλη πλευρά όμως, τα έσοδα αυξάνονται ποσοστιαία ως προς το ΑΕΠ, ενώ οι δαπάνες περιορίζονται σημαντικά σε απόλυτα μεγέθη – οπότε, εάν φυσικά επιβεβαιωθούν στην πράξη οι αριθμοί, η εικόνα καλυτερεύει αρκετά.   

Βέβαια, εάν καταφέρναμε να περιορίσουμε την ύφεση, μέσω της αύξησης κυρίως των εξαγωγών μας, θα άλλαζε εντελώς η εικόνα – ενώ είναι απολύτως εφικτό, όπως θα αναφέρουμε στη συνέχεια. 

(δ)  Τοκοχρεολύσια

Όπως διαπιστώνουμε, η κατανομή των δόσεων αποπληρωμής των δανείων μας, οι οποίες απεικονίζονται στον Πίνακα IVείναι πολύ καλύτερη, από αυτήν που υπήρχε στο παρελθόν και η οποία ήταν ένας από τους βασικούς λόγους της χρεοκοπίας της χώρας μας.

ΠΙΝΑΚΑΣ IV: Χρονοδιάγραμμα λήξης χρέους κεντρικής διοίκησης σε δις € (δόσεις αποπληρωμής)

Έτος
Ποσόν
Έτος
Ποσόν
Έτος
Ποσόν






13
31,2
21
3,4
29
6,9
14
24,9
22
5,1
30
6,9
15
16,1
23
7,8
31
6,7
16
6,8
24
8,6
32
6,7
17
7,4
25
7,3
33
6,8
18
3,1
26
8,0
34
9,5
19
7,1
27
8,0
35
9,3
20
3,3
28
7,3
36-57
97,3






Σύνολα
99,9

55,5

150,1
Σημείωση: Πρόβλημα παρουσιάζεται το 2037 (14,4 δις), το 2038 (13,6 δις) και το 2039 (14,6 δις). Σε όλα τα υπόλοιπα έτη (με εξαίρεση το 2013 και 2014, όπου όμως χρηματοδοτούμαστε – πρόβλημα μόνο το 2015), η κατανομή είναι καλύτερη
Πηγή: Δελτίο δημοσίου χρέους
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Εν τούτοις, δεν πρέπει να ξεχνάμε το μεγάλο πρόβλημα των ασφαλιστικών μας ταμείων – τα οποία όπως λέγεται θα καταστραφούν, εάν δεν συμμετέχουν στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, αφού αποτελούν τους βασικούς μετόχους της (συμμετοχή περί το 16%).   

Σε κάθε περίπτωση, εάν απαιτηθεί η βοήθεια τους από το δημόσιο, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει με τις δανειακές της υποχρεώσεις – εκτός εάν «φιλοτιμηθεί» η Γερμανία να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της (κυρίως το πολεμικό δάνειο).      

Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Με βάση όλα όσα αναλύσαμε, φαίνεται πως μόνο εάν καταφέρουμε να ξεφύγουμε άμεσα από την ύφεση, κυρίως αυξάνοντας τις εξαγωγές μας, θα ήταν δυνατόν να γίνουν «βιώσιμα» τα οικονομικά μας μεγέθη.

Κάτι τέτοιο φυσικά προϋποθέτει την εξυγίανση του τραπεζικού μας κλάδου – έτσι ώστε αφενός μεν να χρηματοδοτηθεί η παραγωγική μας βάση, αφετέρου να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός μας, οδηγώντας μας σε πολύ μεγάλα αδιέξοδα.

Εάν όμως ο προϋπολογισμός επιβαρυνθεί με τη «διάσωση» των τραπεζών μας, καθώς επίσης με την εξυγίανση των ασφαλιστικών ταμείων, ποσά που ίσως ξεπεράσουν τα 70 δις €, τότε το δημόσιο χρέος μας θα ανέλθει στα 387 δις € περίπου – οπότε στο 210% του ΑΕΠ του 2013 (183 δις €). Εάν παράλληλα «εκπέσουν» οι εγγυήσεις του δημοσίου (19 δις €), τότε το χρέος μας θα διαμορφωθεί στο αστρονομικό ποσόν των 406 δις € ή στο 222% του ΑΕΠ του 2013.  

Το ύψος αυτό, με ή χωρίς τις εγγυήσεις, θα ήταν εντελώς μη βιώσιμο, με αποτέλεσμα τη χρεοκοπία της Ελλάδας – ένα ενδεχόμενο που δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε σήμερα, όσο και αν μας προβληματίζει. Πόσο μάλλον όταν δεν βλέπουμε καθόλου πιθανή τη χρηματοδότηση του αφού, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζουμε, δεν έχουν ληφθεί κανενός είδους προληπτικά μέτρα.     

Συνεχίζοντας, με τις μεγάλες επιφυλάξεις που αναφέραμε, ο προϋπολογισμός μας θα μπορούσε να διαμορφωθεί στα επόμενα έτη ως εξής:

ΠΙΝΑΚΑΣ V: Υποθετικά μεγέθη προϋπολογισμού 2013, 2014, 2015

Μεγέθη
2013
2014
2015




Έσοδα
54.514
55.604
57.828
% επί του ΑΕΠ
28,1%
28,1%
28,1%




Δαπάνες
62.652
62.652
62.652
% επί του ΑΕΠ
32,3%
31,7%
30,4%




Έλλειμμα προϋπολογισμού
-8.138
-7.048
-4.824
% επί του ΑΕΠ
-4,2%
-3,6%
-2,3%




ΑΕΠ
194.000
*197.880
**205.795




Δημόσιο χρέος
313.675
320.723
325.547
% επί του ΑΕΠ
161,69%
162,00%
158,00%
* 2% ανάπτυξη ** 4% ανάπτυξη
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Στον Πίνακα V έχουμε διατηρήσει σταθερό το ποσοστό των εσόδων ως προς το ΑΕΠ, σταθερές τις δαπάνες ως απόλυτο μέγεθος, καθώς επίσης μηδενική ανάπτυξη (και μηδενική ύφεση) – προϋποθέσεις που έχουμε τη δυνατότητα να επιτύχουμε, χωρίς ιδιαίτερες προσπάθειες (ειδικά εάν σκεφθούμε ότι το ΑΕΠ μας το 2011 ήταν 208,5 δις €, ενώ στοχεύουμε μόλις στα 194 δις €).

Εάν τώρα καταφέρουμε να αναπτυχθούμε με 2% το 2014 (ελάχιστο ποσοστό, μετά από πέντε συνεχή χρόνια ύφεσης, όπου η κατανάλωση διατηρήθηκε αρνητική, η ανεργία γιγαντώθηκε κοκ), καθώς επίσης με 4% το 2015, το δημόσιο χρέος μας θα άρχιζε να μειώνεται – οπότε θα ήταν εκ των πραγμάτων βιώσιμο.

Φυσικά το δημόσιο χρέος θα μπορούσε να μειωθεί πολύ περισσότερο, εάν ιδιωτικοποιούσαμε μέρος της ιδιωτικής μας περιουσίας, σε σωστές τιμές – σε καμία περίπτωση φυσικά τις κοινωφελείς, τις κερδοφόρες μονοπωλιακές, καθώς επίσης τις στρατηγικές μας επιχειρήσεις (θα ήταν σίγουρα έγκλημα αφού, μεταξύ άλλων, θα «έσβηνε» εντελώς τις όποιες μελλοντικές μας προοπτικές).  

Είναι προφανές δε ότι, εφόσον αντιστρεφόταν η αρνητική τάση στην οικονομία μας, θα σταματούσε σχεδόν αμέσως η καταστροφική «απομόχλευση» των πάντων (αξίες οικοπέδων, ακινήτων, χρηματιστήριο κλπ.) – οπότε θα επιταχυνόταν η ανάπτυξη, όσο ίσως δεν φανταζόμαστε.  

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το θέμα των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες δεν οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία επειδή έκαναν λάθη, αλλά λόγω του εγκληματικούPSIσε συνδυασμό με την ύφεση που προκάλεσε ο καταστροφικός χειρισμός της κρίσης χρέους εκ μέρους των κυβερνήσεων μας, οφείλουμε να το δούμε από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία.

Ειδικότερα, εάν επανερχόταν εκείνες οι καταθέσεις, οι οποίες «φυγαδεύτηκαν» στο εξωτερικό (περί τα 100 δις €), καθώς επίσης εάν επέστρεφε η Ελλάδα στην ανάπτυξη, αφενός μεν οι τράπεζες θα έπαυαν να έχουν τόσο μεγάλες ανάγκες χρηματοδότησης από την ΕΚΤ, αφετέρου θα σταματούσαν οι «υπερβολές» με το ποσοστό των επισφαλειών στους ισολογισμούς τους (κόκκινα δάνεια).

Αυτό θα συνέβαινε «αξιωματικά», επειδή η χώρα μας δεν χαρακτηρίσθηκε ποτέ από μία φούσκα ακινήτων του μεγέθους τηςΙσπανίας, της Ολλανδίας  ή της Ιρλανδίας - ενώ τα δάνεια των τραπεζών ήταν της τάξης του 110% του ΑΕΠ, όταν σε άλλες χώρες είναι κατά πολύ υψηλότερα.

Παράλληλα, η διαδικασία της «απομόχλευσης» θα αντιστρεφόταν, με αποτέλεσμα να αυξανόταν ραγδαία η κερδοφορία των τραπεζών – χωρίς να χρειαζόταν να «αφελληνισθούν» άδικα. Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε τον Πίνακα VI, από τον οποίο φαίνεται η υπερβολή στις αποτιμήσεις τους – με δεδομένα τα τεράστια περιουσιακά στοιχεία πολλών από αυτές, την ισχύ τους σε άλλες χώρες (Α. Ευρώπη) κοκ. 

ΠΙΝΑΚΑΣ VI: Χρηματιστηριακή αξία ορισμένων τραπεζών μας, με ημερομηνία τις 19. Απριλίου του 2013, σε εκ. €

Τράπεζα
Χρηματιστηριακή Αξία


Εθνική Τράπεζα
615
Alpha Bank
441
Τράπεζα της Ελλάδος
269
Τράπεζα Πειραιώς
228
Eurobank
133
Αττικής
40
Πηγή: Capital
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα VIοι αποτιμήσεις των ελληνικών τραπεζών είναι κάτι περισσότερο από υπερβολικά χαμηλές – ακόμη και με δεδομένη τη αρνητική καθαρή θέση ορισμένων, για τους λόγους που αναφέραμε.

Αρκεί δε να επισημάνει κανείς ότι, τα ετήσια κέρδη πολλών από αυτές, πριν την κρίση, ήταν υπερδιπλάσια της σημερινής αξίας αγοράς τους, για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα μας – μεταξύ άλλων, πως μεθοδεύεται ο «αφελληνισμός» τους.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, χρειαζόμαστε περισσότερη αυτοπεποίθηση -  αφού χωρίς αυτοπεποίθηση δεν θα βρούμε τη σωστή λύση, η οποία δεν είναι μόνο «τεχνικό ζήτημα». Παράλληλα, οφείλουμε να υπενθυμίζουμε συνεχώς στονμερκαντιλιστή «εταίρο» μας ότι, τουλάχιστον η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά δεν σκότωσε κανέναν.

Απλούστερα, δεν οδήγησε τον κόσμο σε δύο παγκόσμιους πολέμους όπως η Γερμανία, για τους οποίους, αντί να τιμωρηθεί, βοηθήθηκε από τις Η.Π.Α. για να ανακάμψει - ταυτόχρονα με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών της, τη αποπληρωμή των υπολοίπων με «ρήτρα εξαγωγών» κλπ.

Σε γενικές γραμμές δε, πρέπει να υποχρεώσουμε την Ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της, επιτυγχάνοντας τα παρακάτω:

(α) Ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, παράλληλα με την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους μας - καθώς επίσης εφικτά, όσον αφορά το χρόνο αποπληρωμής τους, τοκοχρεολύσια. Φυσικά οφείλουν να παραμείνουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου οι στρατηγικές, οι μονοπωλιακές κερδοφόρες και οι κοινωφελείς επιχειρήσεις – ενώ όλες οι υπόλοιπες πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν το συντομότερο δυνατόν.

(β)  Αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας (διευκόλυνση στο άνοιγμα και κλείσιμο των επιχειρήσεων, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, σταθερό οικονομικό πλαίσιο κλπ.), καθώς επίσης τον εξορθολογισμό του φορολογικού μηχανισμού.

(γ)  Καθοδήγηση και κίνητρα ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, έτσι ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (γεωργία, τουρισμός, ναυτιλία, διαδίκτυο, λοιπές υπηρεσίες)

(δ)  Εξασφάλιση των προϋποθέσεων της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με τις δικές τους δυνάμεις, σε συνδυασμό με την απ’ ευθείας βοήθεια τους από το ESM, χωρίς να χρειαστεί να αφελληνισθούν. Τα χρήματα για την απαιτούμενη αύξηση των κεφαλαίων τους, εκ μέρους των μετόχων τους (10%), υπάρχουν – αφού συνολικά δεν ξεπερνούν τα 4 δις €, έναντι άνω των 170 δις € ιδιωτικών καταθέσεων.

(ε)  Καταπολέμηση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών (με ειδικό φόρο επί του τζίρου) - παράλληλα με την εγκατάσταση ενός λειτουργικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων από τη Γερμανία (περί τα 160 δις € το ελάχιστο).

Η Ελλάδα έχει τις προϋποθέσεις για να τα καταφέρει, αρκεί η κυβέρνηση να χειρισθεί σωστά τα προβλήματα της, καθώς επίσης να επιλυθεί το κεντρικό της πρόβλημα: η έλλειψη της εμπιστοσύνης των Πολιτών προς την Πολιτεία και τους πάσης φύσεως Θεσμούς της.

Εάν μηδενισθεί το τεράστιο αυτό «έλλειμμα» της πατρίδας μας, όχι μόνο θα ξεφύγουμε από την κρίση, αλλά και θα «αναδειχθούμε» στην ωραιότερη, στην πλουσιότερη, καθώς επίσης στην πιο πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης. Αν μη τι άλλο, το οφείλουμε τόσο στους προγόνους μας, όσο και στα παιδιά μας – γενικότερα, σε όλες προηγούμενες, κυρίως δε στις επόμενες γενιές των Ελλήνων.  

Αθήνα, 20. Απριλίου 2013
Facebook   Twitter   Linked in