Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

17 Νοεμβρίου 2013

ΔΙΑΤΡΟΦΗ - Μέλι: Το Νέκταρ των Θεών & το «Βουλγάρικο» μέλι

Μέλι: Το Νέκταρ των Θεών & το «Βουλγάρικο» μέλι

Το Νέκταρ των Θεών, το «Βουλγάρικο» μέλι  και το πέμπτο Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού & Προϊόντων Μέλισσας
Σε ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΕΜΠΟΡΙΟ & ΕΞΑΓΩΓΕΣ / Από  / Νοεμβρίου 5, 2013 / 
http://www.analyst.gr/2013/11/05/4112/
Το μέλι, ένα από τα πολυτιμότερα, θρεπτικότερα και υγιεινότερα τρόφιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό προέρχεται από το νέκταρ των φυτών που μαζεύουν οι μέλισσες και αποθηκεύουν στις κηρήθρες τους.
Η θρεπτική και θεραπευτική αξία του μελιού αναγνωρίζεται από την εποχή της αρχαιότητας: Ο Ιπποκράτης (πέθανε σε ηλικία 104 ετών) αλλά και όλοι οι γιατροί της αρχαιότητας το συνιστούσαν σαν φάρμακο, ενώ από τον Όμηρο μέχρι τον πατέρα της φαρμακευτικής Διοσκουρίδη και από τον Πυθαγόραμέχρι τον Αριστοτέλη το μέλι αναφέρεται σαν τροφή υψηλής θρεπτικής αξίας με ιδιότητες που βοηθούν στην καλή υγεία του ανθρώπινου οργανισμού.
Εκτός όμως από την θρεπτική και θεραπευτική του αξία, το μέλι θεωρείτο από τους αρχαίους Έλληνες πολύτιμο αντιγηραντικό : Οι Θεοί του Ολύμπου τρέφονταν με μέλι (Νέκταρ των Θεών), ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως το μέλι παρατείνει την ζωή των ανθρώπων, ενώ ο Δημόκριτος απέδιδε την μακροβιότητα του στο μέλι (πέθανε σε ηλικία 110 ετών!).
Όλα αυτά βέβαια από το αξεπέραστο και αυθεντικό μέλι της ανόθευτης Ελληνικής φύσης με τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες, την μεγάλη ηλιοφάνεια, την τεράστια ποικιλία των λουλουδιών και των δασικών φυτών που προσφέρουν πληθώρα φυσικών αντιοξειδωτικών ουσιών όπως είναι η βιταμίνη C, η βιταμίνη B6, το ασβέστιο, το φώσφορο, το μαγνήσιο, το νάτριο, το κάλιο, ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος και πολλά άλλα. Από τοαυθεντικό μέλι της ανόθευτης Ελληνικής φύσης που θεωρείται, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, φάρμακογια πολλές ασθένειες όπως είναι η δυσκοιλιότητα, η καρδιοπάθεια, η αναιμία, η αδενοπάθεια, η αδυναμία του οργανισμού, η κατάπτωση, το έλκος στομάχου, οι παθήσεις του εντέρου, η αϋπνία, ο πονόλαιμος, ο βήχας, τα εγκαύματα, οι πληγές και πολλές άλλες!
Πολλές φορές ο σύγχρονος καταναλωτής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν ένα εισαγόμενο μέλι στα ράφια των αλυσίδων λιανικής να πωλείται σε πολύ φτηνές τιμές (3 περίπου Ευρώ το μισό κιλό) όταν ένα αντίστοιχο μέλι που φέρει την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» έχει διπλάσια ή ακόμα και τριπλάσια τιμή.
Η απάντηση είναι απλή: Στην Κίνα ή σε άλλες μεγάλες χώρες – παραγωγούς μελιού, οι μονοανθηκές καλλιέργειες παράγουν τεράστιες ποσότητες από «νερουλά» μέλια, με μεγάλα ποσοστά υγρασίας, τα οποία δεν αποκλείεται καθόλου να περιέχουν γύρη από γενετικά τροποποιημένα φυτά. Μέσα σε όχι ιδιαίτερα καλές κλιματολογικές συνθήκες, η «παραγωγή» των μελιών αυτών  βρίσκεται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα (70περίπου κιλά ανά κυψέλη) και η επεξεργασία τους γίνεται με ολοένα και περισσότερο προηγμένες «τεχνολογίες».
Αντίθετα, ένα αυθεντικό Ελληνικό μέλι που προέρχεται μέσα από την ανόθευτη Ελληνική φύση, παράγεται από πάρα πολλά άνθη ή φυτά του δάσους, είναι «σφικτό», χωρίς καμιά πιθανότητα να έχει γύρη από γενετικά τροποποιημένα άνθη ή φυτά (στην χώρα μας ευτυχώς δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα – τουλάχιστον μέχρι τώρα). Επί πλέον, όταν (και όποτε) η παραγωγή σε ένα Έλληνα μελισσοκόμο φθάσει τα 20 κιλά ανά κυψέλη στήνεται …. πανηγύρι και το ελληνικό μέλι παραδοσιακά δέχεται ελάχιστη τυποποίηση και επεξεργασία.
Πως όμως ο Έλληνας καταναλωτής θα πρέπει να αξιολογήσει μια ελκυστική, όμορφη και φτηνή συσκευασία μελιού που βρίσκει στα ράφια των αλυσίδων λιανικής;
Πρώτα από όλα πρέπει να ψάξει στις ενδείξεις της ετικέτας την Χώρα Συγκομιδής. Η αναγραφή της Χώρας Συγκομιδής στην συσκευασία του μελιού είναι υποχρεωτική. Αν στην συσκευασία αναγράφεται η ένδειξη «Παράγεται στην ΕΕ» σημαίνει κατά 99% ότι εισάγεται από το εξωτερικό γιατί αν παραγόταν στην χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ, θα έγραφε οπωσδήποτε την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν»!
Στον χώρο πάντως του μελιού, όπως και σε όλες δυστυχώς τις εμπορικές δραστηριότητες, δεν λείπουν οιαπατεώνες και τα λαμόγια τα οποία έχουν βρει ένα πανεύκολο δρόμο εύκολου πλουτισμού σε βάρος των κορόιδων – καταναλωτών:
Ο δρόμος αυτός ξεκινάει από την Κίνα που εξάγει ετησίως στην Βουλγαρία 1.700 τόνους φτηνού μελιού με τιμή1,25 Δολάριο … το κιλό! Οι δικοί μας απατεώνες παίρνουν από την Βουλγαρία, το 26ο κράτος – μέλος της Ε.Ε., Κινεζικό μέλι το οποίο είτε εμφανίζουν σαν προϊόν που δήθεν «Παράγεται στην ΕΕ», είτε το πουλάνε στους ανυποψίαστους καταναλωτές σαν …. Ελληνικό, αφού το αναμίξουν με αυθεντικό Ελληνικό μέλι!
Η λύση στο πρόβλημα αυτό είναι πολύ εύκολη: Κάθε εισαγωγή Κινέζικου μελιού από την Βουλγαρία (όπου βαφτίζεται «Βουλγαρικό») πρέπει να καταγράφεται με μια φωτοτυπία κάθε τιμολογίου εισαγωγής και πλήρη στοιχεία του εισαγωγέα ώστε να είναι εύκολος ο έλεγχος, μέσα στην Ελλάδα, που και πως ο κάθε εισαγωγέας «Βουλγάρικου» μελιού το διέθεσε στην Ελληνική αγορά.
Η απλή αυτή λύση «σκαλώνει» στην μόνιμη γραφειοκρατία των «αρμοδίων υπηρεσιών» του Δημοσίου, το οποίο έχει «διευθυντές» και «υπεύθυνους» με την νοοτροπία «Εγώ είμαι το κράτος» το οποίο βέβαια πολλάκις μετατρέπεται σε παραμάγαζο προς «ίδιον όφελος».
Οι «αρμόδιοι» αυτοί «παράγοντες» έχουν την πεποίθηση πως «Οι Υπουργοί έρχονται και παρέρχονται» ενώ οι ίδιοι μένουν σταθεροί και ακλόνητοι υπό την προστασία της αιώνιας μονιμότητας, των εργατοπατέρων – συνδικαλιστών και των κομμάτων της πελατειακής σχέσης που κατέστρεψαν και καταστρέφουν ακόμα την Ελλάδα. Αν μάλιστα κάποιος διεφθαρμένος «αρμόδιος» πιαστεί στα πράσα να χρηματίζεται, υπάρχουν οι εφεδρείες των «πειθαρχικών συμβουλίων», των «εφέσεων» και της διαδικασίας «απονομής δικαιοσύνης» σε ένα απροσδιόριστης διάρκειας μέλλον.
Ένα άλλο παρόμοιο και πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα υπάρχει και στην περίπτωση των Γεωργικών εφοδίων όπου οι «αρμόδιοι» γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους εντολές Υπουργών για μια ολόκληρη δεκαετία προς όφελος μιας χούφτας πολυεθνικών!!! (Σχετικό είναι το άρθρο μας 3ης Μαΐου 2013 με τίτλο Γεωργικά εφόδια: Ελάχιστες πολυεθνικές ελέγχουν την παγκόσμια αγορά και φυσικά την Ελληνική, επιβάλλοντας ανεξέλεγκτες τιμές!)
Κάτω λοιπόν από αυτά τα δεδομένα οι απατεώνες και οι ατσίδες ζουν και βασιλεύουν με την ευλογία των «αρμοδίων» παραγόντων των διαφόρων Υπουργείων που αρνούνται να εφαρμόσουν, δια της μεθόδου της γραφειοκρατίας, ακόμα και εντολές Υπουργών!
Μέσα λοιπόν στο πλαίσιο αυτό καλούμαστε, οι  καταναλωτές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, να ξεχωρίσουμε το αυθεντικό Ελληνικό μέλι, που παραμένει ένα από τα πολυτιμότερα, θρεπτικότερα και υγιεινότερα τρόφιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό, από τα μέλια που μας προσφέρουν σαν Ελληνικά τα διάφορα λαμόγια και οι διάφοροι απατεώνες προκαλώντας τεράστια ζημιά στην διαχρονική φήμη του αυθεντικού Ελληνικού μελιού και στο μέλλον των Ελλήνων μελοπαραγωγών.
Ένα πολύ σωστό βήμα προβολής αυθεντικού Ελληνικού μελιού είναι σίγουρα τα διάφορα «Φεστιβάλ μελιού» που οργανώνονται ανά την Ελλάδα με την φροντίδα των Δήμων και των τοπικών παραγωγών (όπως αυτό που διοργάνωσε ο Δήμος Γορτυνίας και μελισσοκόμοι της περιοχής στην Βυτίνα, μεταξύ 25 και 28 Οκτωβρίου 2013), αποκλείοντας έτσι τους απατεώνες που θέλουν να πουλήσουν εκ του ασφαλούς νοθευμένα μέλια σε ανυποψίαστους καταναλωτές, να κάνουν μια αρπαχτή και να εξαφανιστούν, όπως ακριβώς γίνεται στα διάφορα «πανηγύρια».
Ένας θεσμός που ξεκίνησε το έτος 2007 με στόχο να υπηρετήσει την ιδέα του αυθεντικού Ελληνικού μελιού (1οΦεστιβάλ Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας), στηρίχτηκε στην πρωτοβουλία μιας ιδιωτικής εταιρίας οργάνωσης εκθέσεων (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Στρατηγικού Σχεδιασμού) αλλά και επαγγελματιών του κλάδου (Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Μελιού και λοιπών προϊόντων Κυψέλης, Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Μελισσοκομίας – Σηροτροφίας, Γεωπονική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Εργαστήριο Μελισσοκομίας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών – Εργαστήριο Σηροτροφίας και Μελισσοκομίας). Η πρωτοβουλία αυτή υποστηρίχτηκε από την Νομαρχία Πειραιά και τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Η πρώτη αυτή προσπάθεια σημείωσε τεράστια επιτυχία αφού το καταναλωτικό κοινό ήταν βέβαιο πως η συμμετοχή τόσο πολλών φορέων πρόσφερε 100% εγγύηση ότι όλα τα προϊόντα που εκτίθεντο ήταν αυθεντικόΕλληνικό μέλι, με όλες τις πολύτιμες ιδιότητες που του προφέρει η πλούσια Ελληνική φύση.
Ήδη επίκειται (Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013, 4μμ – 9μμ, Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013, 10πμ – 9μμ και Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013 10πμ – 8μμ) το 5ο Φεστιβάλ Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας υπό την αιγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, στο Φάληρο.
Με μια όμως σημαντική διαφορά: Φέτος δεν αναφέρεται στην σχετική ιστοσελίδα της έκθεσης κανένας από τους επαγγελματικούς φορείς που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία  του 1ου Φεστιβάλ Μελιού και οι οποίοι αποτελούσαν, για ένα ανυποψίαστο καταναλωτή, 100% εγγύηση ποιότητας των μελιών του Φεστιβάλ.
Αντιλαμβανόμαστε πως οι οργανωτές (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Στρατηγικού Σχεδιασμού), σαν ιδιωτική επιχείρηση επιδιώκει την προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσότερων εκθετών για το (θεμιτό) κέρδος, χωρίς βέβαια να έχει την δυνατότητα να εγγυηθεί ή να ελέγξει την ποιότητα των προϊόντων που εκτίθενται στις διάφορες εκθέσεις που διοργανώνει.
Σε ένα ευαίσθητο τομέα της αγροτικής μας παραγωγής, στον οποίο τα τεράστια πλεονεκτήματα του αυθεντικούΕλληνικού μελιού είναι σαρωτικά, χάθηκε ο κόσμος να κλειστεί ερμητικά η πόρτα σε κάθε πιθανό απατεώνα που δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να χρυσοπληρώσει «προνομιακούς» χώρους για να μας πουλήσει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ;
Δεν θα ήταν καλύτερα οι οργανωτές του Φεστιβάλ να έχουν μαζί τους όλους τους φορείς που είχαν την πρωτοβουλία και έδωσαν ηχηρό παρόν στο 1ο Φεστιβάλ Μελιού και άλλους τόσους, να τους ζητήσουν να κάνουν δειγματοληπτικούς ελέγχους γνησιότητας σε όλα τα προϊόντα που εκτίθενται, ώστε να εμπεδωθεί αμετάκλητα στην συνείδηση των καταναλωτών η βεβαιότητα ότι μπορούν άφοβα να διαλέξουν αυθεντικόΕλληνικό μέλι στο Φεστιβάλ Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας;
Αν δεν κλείσει ερμητικά και αποτελεσματικά η «κερκόπορτα» που υπάρχει για τους απατεώνες οι οποίοι κάνουν τεράστια ζημιά στην φήμη και στην αξία του αυθεντικού Ελληνικού μελιού, φοβόμαστε ότι στο πολύ προσεχές μέλλον, μια ακόμα ελπιδοφόρα πρωτοβουλία, όπως αυτή του «Φεστιβάλ Μελιού», θα καταλήξει στο επίπεδο αξιοπιστίας ενός «πανηγυριού της αρπαχτής», όπως τόσα και τόσα σε ολόκληρη την Ελλάδα…..

Β. Βιλιάρδος - Ο χρυσός κανόνας της σταθερότητας

Ο χρυσός κανόνας της σταθερότητας

Ο «χρυσός κανόνας της οικονομικής σταθερότητας» είναι η κατάργηση των τόκων - η οποία θα εμπόδιζε σε μεγάλο βαθμό τη συγκέντρωση κεφαλαίων, στη συντριπτική μειοψηφία των ανθρώπων (1% του πληθυσμού) και των κρατών.
Πολύ περισσότερο, θα διευκόλυνε σημαντικά τη διοχέτευση των χρημάτων στην πραγματική οικονομία, καθώς επίσης τη σταθερότητα του οικονομικού συστήματος – σε συνδυασμό φυσικά με την απαγόρευση των χρηματοπιστωτικών όπλων μαζικής καταστροφής, όπως τα παράγωγα προϊόντα. Το αποτέλεσμα θα ήταν η ελαχιστοποίηση των κινδύνων πολεμικών και λοιπών «αντιπαραθέσεων», μεταξύ ατόμων και λαών. Ειδικότερα τα εξής:  
Οι τόκοι, η υπεραξία των χρημάτων ουσιαστικά, είναι ένα «οικονομικό αρχέτυπο»* – μέσω του οποίου επιβάλλεται η υπεροχή του κεφαλαίου επί της εργασίας και των εξ αυτής παραγομένων προϊόντων. Αποτελούν μία αναπόφευκτη «παρενέργεια» εκείνης της οικονομικής λειτουργίας, η οποία στηρίζεται στις συναλλαγές μέσω χρημάτων.
Το συγκεκριμένο «οικονομικό αρχέτυπο» είναι υπεύθυνο για το ότι, οι κάτοχοι χρημάτων, ως δανειστές, εξασφαλίζουν μία χωρίς κόπο συμμετοχή στο προϊόν της εργασίας των μη κατόχων χρημάτων, οι οποίοι γίνονται οφειλέτες τους – γεγονός που οδηγεί σε μεγάλες κοινωνικές αδικίες. Υπάρχει δε ένα «αρχέγονο* επιτόκιο», πατροπαράδοτο, παραδοσιακό, κάτω από το οποίο δεν δόθηκαν ποτέ δάνεια κατά τη διάρκεια των αιώνων – υπολογιζόμενο στο 2-3%.  
Οι τόκοι είναι κατά κάποιον τρόπο το σύνολο του «αρχέγονου επιτοκίου», του πληθωρισμού, του δανειακού ρίσκου, της αύξησης της παραγωγικότητας, καθώς επίσης της αμοιβής των μεσαζόντων – των τραπεζών συνήθως.
Εάν μπορούσε να καταπολεμηθεί η κυριαρχία του κεφαλαίου στις αγορές, μέσω της υιοθέτησης ενός συστήματος «ελευθέρων χρημάτων», τότε θα εξαφανιζόταν το «αρχέγονο επιτόκιο». Επειδή δε η υιοθέτηση ενός συστήματος «ελευθέρων χρημάτων» θα είχε σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση τόσο του πληθωρισμού, όσο και του αποπληθωρισμού, τότε θα έπαυε να υπάρχει και το δεύτερο συστατικό του επιτοκίου. 
Περαιτέρω, λόγω του ότι σε μία σταθερή οικονομία το πιστωτικό ρίσκο είναι ελάχιστο, θα έπαυε να υπάρχει ανάγκη χρέωσης του – όπως απαιτεί το τρίτο συστατικό. Τέλος, αφού δεν θα υπάρχει ανάπτυξη αλλά αειφόρος σταθερότητα, το μέρος του επιτοκίου που αφορά την αυξημένη παραγωγικότητα, θα ήταν περιττό – οπότε θα παρέμενε μόνο το κόστος λειτουργίας των μεσαζόντων (τραπεζών).
Σε μία τέτοια περίπτωση θα ήταν πολύ λιγότερο «επιθυμητή» η συγκέντρωση κεφαλαίων από εκείνους, οι οποίο κερδοσκοπούν άκοπα με αυτά – οπότε θα εξασφαλιζόταν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τους εργαζομένους, καθώς επίσης μία μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη” (S.Gesell).
 .
Ανάλυση
Σε σχέση με τα παραπάνω, αποτελεί ασφαλώς μία περίεργη παραδοξότητα το ότι οι Γερμανοί, οι οποίοι έχουν υποφέρει από τους τόκους, ενώ έχουν ενοχοποιήσει τους «Εβραίους τοκογλύφους» στο παρελθόν, με δυστυχές αποτέλεσμα τα ανατριχιαστικά εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί (ολοκαύτωμα), είναι σήμερα οι βασικοί υποστηρικτές τους – με τις έντοκες καταθέσεις να αποτελούν τα βασικά περιουσιακά τους στοιχεία.
Πόσο μάλλον όταν σύμφωνα με τους ίδιους τους Γερμανούς, το σύνολο του σημερινού δημοσίου χρέους τους προέρχεται κατά 100% από τόκους – όπου στην Ελλάδα οι τόκοι, με τους οποίους έχουμε επιβαρυνθεί σε μία αντίστοιχη με τη Γερμανία χρονική περίοδο, είναι υπερδιπλάσιοι του σημερινού χρέους.
Βέβαια, η παραδοξότητα αυτή, οι «αντιδρομίες» καλύτερα,  συναντώνται σε πάρα πολλές «πτυχές» της ζωής – με πρώην σοσιαλιστικά κινήματα να υιοθετούν ξαφνικά εντελώς νεοφιλελεύθερες απόψεις, φιλελεύθερα κόμματα την κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία κοκ.
Συνεχίζοντας, παρά το ότι σήμερα οι κεντρικές τράπεζες, τα μεγάλα τυπογραφεία ουσιαστικά, εκμηδενίζουν τα επιτόκια, αυξάνοντας κατακόρυφα την παροχή δωρεάν χρημάτων τα μικρότερα, αλλά πολύ περισσότερα «τυπογραφεία», οι εμπορικές τράπεζες, «εγκλωβίζουν» τη ρευστότητα - επιλέγοντας την κερδοσκοπία για να αυξήσουν τις αποδόσεις των κεφαλαίων που τους δωρίζονται, οδηγώντας την πραγματική οικονομία στο γκρεμό και αδιαφορώντας για τις καταστροφικές συνέπειες των πράξεων τους.
Οι «βδέλλες» αυτές είναι τοποθετημένες σε ολόκληρο το κυκλοφοριακό σύστημα της οικονομίας, απορροφώντας αχόρταγα το αίμα που κυλάει – οπότε οι συνεχείς «μεταγγίσεις» δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Αντίθετα, απειλούν όλο και περισσότερο τον πλανήτη, αφού κάποια στιγμή, όταν πάψει να απορροφάται η ρευστότητα από τις αγορές (χρηματιστήρια), γεγονός που θα συμβεί νομοτελειακά όταν καταρρεύσουν οι αξίες (μετοχές κοκ.), τότε το υπερβολικό αίμα θα πλημμυρίσει το σώμα της οικονομίας – προκαλώντας του ανυπολόγιστες καταστροφές.
.
ΕΛΛΑΔΑ, ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ           
Η συρρίκνωση της ρευστότητας στην Ελλάδα (ανάλυση) αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα της προβλήματα – μία πραγματική «τροχοπέδη», όσον αφορά τις προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας της. Οφείλει λοιπόν να βρεθεί άμεσα μία λύση, πριν οδηγηθούν οι υπόλοιπες μικρομεσαίες επιχειρήσεις της στη χρεοκοπία, καθώς επίσης προτού «μεταναστεύσουν» οι εναπομείναντες μεγαλύτερες σε χώρες του εξωτερικού.
Προφανώς, οι ισχυρισμοί περί επιστροφής στην ανάπτυξη το επόμενο έτος, όταν επιβάλλονται συνεχώς νέοι φόροι, οπότε «αποξηραίνεται» αντί να ποτίζεται το ταλαιπωρημένο έδαφος της οικονομίας, είναι όνειρα θερινής νύχτας – όπως επίσης το πρωτογενές πλεόνασμα, η θεωρητική ύπαρξη του οποίου οφείλεται απλά και μόνο στις καθυστερήσεις των πληρωμών του ιδιωτικού τομέα, από το δημόσιο.
Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, στο δημόσιο δεν εφαρμόζεται το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, το οποίο είναι υποχρεωτικό για όλες τις επιχειρήσεις – με αποτέλεσμα, οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί του κράτους να μην καταγράφονται στα χρέη του, οπότε να δημιουργείται ένα «φανταστικό» πλεόνασμα.
Εκτός αυτού, το δημόσιο δεν υποχρεώνεται να συντάσσει ετήσιο ισολογισμό – οπότε όλοι εμείς γνωρίζουμε μόνο τι οφείλουμε στους δανειστές μας, ενώ κανένας δεν μας πληροφορεί επίσημα για τα περιουσιακά μας στοιχεία. Απλούστερα, η κυβέρνηση μας ενημερώνει μόνο για το παθητικό της χώρας μας και όχι για το ενεργητικό της – όπως, για παράδειγμα, η Νέα Ζηλανδία, η οποία συντάσσει ετήσιο ισολογισμό (πηγή).
Συνεχίζοντας, όσον αφορά το πρόβλημα της ρευστότητας της οικονομίας μας, έχουμε την άποψη ότι, είμαστευποχρεωμένοι να αναζητήσουμε περισσότερες από μία, παράλληλες μεταξύ τους λύσεις – αφού χωρίς εναλλακτικές δυνατότητες και ρεζέρβες δεν είναι δυνατόν να διοικηθεί καμία επιχείρηση, πόσο μάλλον ένα κράτος.
Προφανώς δε, ορισμένες από τις λύσεις αυτές πρέπει να εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από εμάς – ειδικά επειδή η Ευρωζώνη, η Γερμανία καλύτερα, δεν είναι πρόθυμη να μας «διευκολύνει», όσον αφορά τουλάχιστον το συγκεκριμένο θέμα.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε ως μία από τις πολλές λύσεις που ασφαλώς υπάρχουν, τη δημιουργία ενός δεύτερου χρηματοπιστωτικού συστήματος – το οποίο να μην ενοχλεί καθόλου το πρώτο, αλλά και να μην έχει καμία επαφή μαζί του.
Πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα υποφέρει από μια «Ύφεση ισολογισμών» άνευ προηγουμένου, χωρίς να έχει τις προϋποθέσεις επίλυσης της με τη μέθοδο του Keynes (ανάλυση) – ενώ χωρίς ανάπτυξη, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εξόδου από την κρίση.
Στο σημείο αυτό θεωρούμε σωστό να υπενθυμίσουμε τους συντελεστές της  ανάπτυξης. Ειδικότερα, τα τέσσερα βασικά στοιχεία του ακαθάριστού εθνικού προϊόντος μίας χώρας (ΑΕΠ), από την πλευρά των δαπανών, είναι η ιδιωτική κατανάλωση (Κ), οι μικτές επενδύσεις (Ε), οι δαπάνες του δημοσίου συμπεριλαμβανομένων των επενδύσεων (Δ), καθώς επίσης η διαφορά μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών. Πρόκειται λοιπόν για την παρακάτω μαθηματική εξίσωση:
 .
ΑΕΠ = Κ+Ε+Δ+(Εξαγωγές - Εισαγωγές)
 .
Όπως διαπιστώνεται εύκολα, για να μπορέσει να αυξηθεί το ΑΕΠ, θα πρέπει ένας τουλάχιστον από τους «συντελεστές» του να ακολουθήσει ανοδική πορεία – γεγονός που είναι όμως σχεδόν αδύνατον, χωρίς την απαραίτητη ρευστότητα, η οποία θα τον τροφοδοτούσε. Αυτή ήταν άλλωστε η αιτία της καταστροφικής εξέλιξης του ρυθμού ανάπτυξης (ύφεσης) της οικονομίας μας, όπως φαίνεται, μεταξύ άλλων, από το διάγραμμα που ακολουθεί (με μη ανανεωμένα στοιχεία).
.
Ποσοστό ετήσιας ανάπτυξης του ΑΕΠ της Ελλάδος (ποσοστιαία διαφορά στο ΑΕΠ)
Ποσοστό ετήσιας ανάπτυξης του ΑΕΠ της Ελλάδος (ποσοστιαία διαφορά στο ΑΕΠ)
.
Επομένως, αποτελεί πρώτη προτεραιότητα η εξασφάλιση της ρευστότητας όπου όμως, επειδή δεν έχουμε την κυριαρχία του νομισματικού μας συστήματος, οφείλουν να διερευνηθούν άλλες λύσεις – πριν ακόμη πεθάνει η χώρα μας υγιής, μετά τη δημοσιονομική «εγχείρηση χωρίς αναισθητικό» που επιχειρείται.
 .
ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ
Έχουμε ήδη αναφερθεί στο θέμα της επιστροφής μας στη δραχμή (ανάλυση) θεωρώντας ότι, αποτελεί ένα εξαιρετικά οδυνηρό, αλλά όχι θανατηφόρο εγχείρημα – ενώ είμαστε ανέκαθεν υπέρ της διατήρησης του ευρώ, με την έννοια της αναγκαιότητας μίας ενωμένης Ευρώπης.
Σε κάθε περίπτωση έχουμε την άποψη ότι, δεν επιτρέπεται να συνεχίσουμε να περιμένουμε ή να αναμένουμε αδρανείς τον «από μηχανής Θεό». Επίσης όχι το «θαύμα» – την αλλαγή πολιτικής δηλαδή, εκ μέρους του αμετανόητου δυνάστη της Ευρωζώνης: της Γερμανίας.
Άλλωστε οι δίδυμες, βαθιές πληγές μας (ελλείμματα προϋπολογισμού και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών),παρά το ότι έχουν σε κάποιο βαθμό «επουλωθεί», είναι πολύ πιθανόν να μολυνθούν ξανά – αφού τα δραστικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την «εξυγίανση» τους μοιάζουν με ενέσεις κορτιζόνης, οι οποίες απαλύνουν αρχικά τον πόνο, αλλά δεν αντιμετωπίζουν την ασθένεια.
Η εξέλιξη του εμπορικού μας ισοζυγίου στο διάγραμμα που ακολουθεί, η οποία οφείλεται κυρίως στη μείωση των εισαγωγών μας, λόγω της οικονομικής αδυναμίας των Ελλήνων να καταναλώσουν, δεν είναι καθόλου ικανοποιητική – όπως δυστυχώς «δημαγωγεί» η κυβέρνηση.
.
Ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο (σε εκ. ευρώ)
Ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο (σε εκ. ευρώ)
.
Περαιτέρω πιστεύουμε επίσης ότι, δεν μπορούμε να ελπίζουμε πως η ελληνική κυβέρνηση θα αλλάξει πολιτική – ή, έστω, να αναμένουμε την εκλογή ενός νέου κόμματος, το οποίο θα ασχολούταν ενεργητικά και ορθολογικά με το πρόβλημα της ρευστότητας (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να το επιδιώκουμε).
Επομένως, πρέπει να βρεθούν εναλλακτικές δυνατότητες, οι οποίες να είναι ανεξάρτητες από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία – με την έννοια ότι θα μπορούν να εφαρμοσθούν αποκλειστικά και μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο εμείς τουλάχιστον έχουμε πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.
Στα πλαίσια αυτά, η δημιουργία ενός δεύτερου, «ιδιωτικού» κατά κάποιον τρόπο χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως αυτό που λειτουργεί στην Ελβετία (από την οποία οφείλουμε να υιοθετήσουμε ίσως τον τρόπο λειτουργίας της άμεσης δημοκρατίας), θεωρούμε πως είναι απόλυτα απαραίτητη.
 .
ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ο «κύκλος οικονομικής συνεργασίας» ιδρύθηκε στην Ελβετία το 1934, από 16 άτομα – μιμούμενος τη δανέζικη συνεταιριστική J.A.K (Afregningscentralen), η οποία είχε υιοθετήσει, το ίδιο έτος, ένα πανομοιότυπο «σύστημα διακανονισμού πληρωμών χωρίς μετρητά».
Ο στόχος της συγκεκριμένης κίνησης, η οποία πήρε τραπεζική άδεια το 1936, ήταν η αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων ρευστότητας, τα οποία είχε δημιουργήσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση– όπου τόσο οι επιχειρήσεις, όσο και τα νοικοκυριά «αποθήκευαν» τα χρήματα τους, αντί να τα επενδύουν, με αποτέλεσμα να εντείνεται η κρίση ρευστότητας, καθώς επίσης η πιστωτική ασφυξία.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, ένα από τα δεινά του αποπληθωρισμού, από τον οποίο κινδυνεύει σήμερα η Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη η Ευρωζώνη, είναι το ότι, αυξάνεται η αγοραστική αξία των χρημάτων, λόγω του ότι μειώνονται οι τιμές – με αποτέλεσμα να αποταμιεύονται όλο και περισσότερα χρήματα από τις κοινωνίες, «αποστραγγίζοντας» ακόμη πιο πολύ την αγορά. Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνονται τα προβλήματα ανάπτυξης της Ευρωζώνης – τα οποία «απομακρύνονται και επιστρέφουν»:
.
Ποσοστιαία ανάπτυξη του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, κατ'έτος
Ποσοστιαία ανάπτυξη του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, κατ’έτος
.
Περαιτέρω, ο «κύκλος οικονομικής συνεργασίας» ιδρύθηκε από επιχειρηματίες, από ικανότατους και δραστήριους επαγγελματίες καλύτερα, οι οποίοι δεν ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν βοήθεια από κανέναν άλλο, παρά μόνο από τον εαυτό τους. Στα πλαίσια αυτά, δημιούργησαν το παράλληλο νόμισμα «WIR», το οποίο βασίσθηκε στη θεωρία του «ελεύθερου συναλλάγματος» του S.Gesell – σύμφωνα με τον οποίο τα χρήματα πρέπει να είναι οι υπηρέτες του ανθρώπου και όχι οι «εσσαεί» δυνάστες του (θα αναφερθούμε αναλυτικά στηθεωρία του, σε ειδικό άρθρο).
Η τιμή του συγκεκριμένου νομίσματος, το οποίο κυκλοφορεί έκτοτε στην Ελβετία παράλληλα, είναι συνδεδεμένη με το ελβετικό φράγκο, με ισοτιμία 1:1 – ενώ το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι η ελευθερία από τη σκλαβιά των τόκων (υπενθυμίζουμε ότι, ένας από τους εχθρούς του εθνικοσοσιαλισμού ήταν το σύστημα των τόκων, για το οποίο ενοχοποιούσε τους Εβραίους).

Ο βασικός στόχος της «κίνησης», της ομάδας δηλαδή που δημιούργησε το «WIR», ήταν η αύξηση της κυκλοφορίας των χρημάτων – τα οποία, αποταμιευόμενα λόγω της κρίσης και του αποπληθωρισμού, μείωναν επικίνδυνα τη ρευστότητα. Επομένως, έπρεπε να δοθεί ένα «κίνητρο ταχύτερης ανακύκλωσης» στους κατόχους του νέου νομίσματος – οι οποίοι ήταν κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Ελβετίας.

Το κίνητρο αυτό, με βάση το οποίο οι επιχειρήσεις που συναλλάσσονταν μεταξύ τους  με το «WIR», δεν το αποταμίευαν καθόλου, οπότε αυξανόταν ο τζίρος τους, ήταν ο άτοκος χαρακτήρας των καταθέσεων τους – οπότε, αφού δεν εισέπρατταν τόκους, δεν κέρδιζαν δηλαδή από το κεφάλαιο τους, αναζητούσαν άλλους τρόπους κερδοφορίας, επενδύοντας το.
Στο ξεκίνημα του νομίσματος, όχι μόνο δεν τοκίζονταν οι καταθέσεις στην τράπεζα (εναλλακτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα) που δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό αλλά, αντίθετα, επιβαρυνόντουσαν οι «αποταμιεύσεις» με ένα ποσόν, έτσι ώστε να καλύπτεται το λειτουργικό κόστος της – με αποτέλεσμα  να είναι ακόμη μεγαλύτερο το κίνητρο «ανακύκλωσης» των χρημάτων (ακόμη και σήμερα, οι καταθέσεις σε «WIR» είναι άτοκες).
Στο σημείο αυτό θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί να καταθέτει τα χρήματα του άτοκα, όταν έχει τη δυνατότητα να εισπράττει από παντού τόκους. Η απάντηση είναι ότι,
(α)  αφενός μεν πρέπει κανείς να στηρίζει έμπρακτα τις πεποιθήσεις του, στην προκειμένη περίπτωση την απελευθέρωση από τη δουλεία των τόκων,
(α)  αφετέρου πως δεν είναι καθόλου αρνητικό να ψάχνει άλλους τρόπους εξασφάλισης των καταθέσεων του, εκτός του καθιερωμένου κρατικού συστήματος – πόσο μάλλον όταν σήμερα απειλούνται οι αποταμιεύσειςτόσο από τις πιθανότατες χρεοκοπίες τραπεζών, όσο και από την «κατάσχεση» τους.
Επιστρέφοντας στην Ελβετία, η ιδιωτική πρωτοβουλία άλλαξε το 1998 την ονομασία της σε «WIR συνεταιριστική τράπεζα» – η οποία, εκτός από τις φυσιολογική τραπεζική λειτουργία της, διατηρεί το παράλληλο νομισματικό σύστημα «WIR», με το οποίο ενισχύεται η δραστηριότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Ολοκληρώνοντας, στα τέλη του 2012 η «WIR συνεταιριστική τράπεζα», με έδρα τη Βασιλεία, απασχολούσε 208 υπαλλήλους, έχοντας συνολικό ισολογισμό ύψους 4,013 δις φράγκα – εκ των οποίων τα 855,3 δις φράγκα ήταν πιστώσεις σε WIR (επίσημη ονομασία νομίσματος CHW), ενώ τα 2,6 δις σε φράγκα (CHF). Ο τζίρος των ισοδύναμων φράγκων με WIR ήταν της τάξης του 1,46 δις.
 .
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΠΛΗΡΩΜΩΝ WIR
Σύμφωνα με το καταστατικό του συστήματος, σκοπός του είναι η ενίσχυση των συμμετεχόντων, η εξυπηρέτηση των μεταξύ τους συναλλαγών, καθώς επίσης η εξασφάλιση μεγαλύτερου τζίρου για όλες τις επιχειρήσεις-μέλη του – ενώ ο διακανονισμός των συναλλαγών γίνεται χωρίς μετρητά χρήματα.
Ως μέσον συναλλαγής χρησιμοποιείται ένα χαρτί τύπου επιταγής, το οποίο είναι ουσιαστικά μία εντολή κατάθεσης, καθώς επίσης μία «εντολή πληρωμής WIR». Εκτός αυτού, υπάρχει η αντίστοιχη «πιστωτική κάρτα», η οποία χρησιμοποιείται κυρίως στο λιανικό εμπόριο και στη γαστρονομία – όπου οι πελάτες μπορούν να συναλλάσσονται με το νόμισμα αυτό, με φράγκα, ή με συνδυασμό και των δύο. Είναι επίσης εφικτές οι ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές, ενώ από το 2008 λειτουργεί και το ανάλογο διαδικτυακό τραπεζικό σύστημα.
Στο παράλληλο χρηματοπιστωτικό σύστημα συμμετέχουν 50.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από ολόκληρη την Ελβετία – καθώς επίσης πάνω από 10.000 ιδιώτες, με τραπεζικό λογαριασμό «WIR». Διοργανώνονται δε ετήσια τέσσερις εκθέσεις σε διαφορετικές πόλεις, στις οποίες συναντιούνται οι εκθέτες με τους πελάτες τους  – έτσι ώστε να προωθούνται και να ενισχύονται οι μεταξύ τους συναλλαγές.
Τέλος, στις εισόδους εκείνων των καταστημάτων ή ξενοδοχείων, τα οποία αποδέχονται εξ ολοκλήρου ή εν μέρει τις συναλλαγές με το «WIR», υπάρχει μία πινακίδα που το αναφέρει.
 .
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ WIR
Τα χρήματα δημιουργούνται με την έγκριση δανείων από την τράπεζα WIR, όπου ο δανειζόμενος παρέχει ως υποθήκη, ως εγγύηση καλύτερα, ένα περιουσιακό του στοιχείο – όπως συμβαίνει και σε όλες τις άλλες τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι, η WIR τράπεζα δημιουργεί μόνη της χρήματα από το πουθενά – όπως ακριβώς η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας, η οποία «ηγείται» του χρηματοπιστωτικού συστήματος του φράγκου.
Οι καταθέσεις σε WIR δεν είναι καλυμμένες με ελβετικά φράγκα – ενώ τα δάνεια, με στόχο τις επενδύσεις κάθε είδους, είναι εγγυημένα με ακίνητα, μέσω άλλων τραπεζών, με ασφάλειες ζωής κοκ. Η τράπεζα δεν έχει κανένα κόστος δημιουργίας χρημάτων, ούτε «αναχρηματοδότησης» των δανείων που παρέχει – με αποτέλεσμα να χρεώνει εξαιρετικά χαμηλούς τόκους, έτσι ώστε να καλύπτεται το κόστος λειτουργίας της.
Περαιτέρω, αν και η επίσημη ισοτιμία του WIR με το ελβετικό φράγκο είναι 1:1, συνήθως ανταλλάσσεται χαμηλότερα στην πραγματική αγορά – με αποτέλεσμα, η διοίκηση του συστήματος να έχει απαγορεύσει (1973) την ανταλλαγή του WIR στα μέλη της, με φράγκα ή με άλλα νομίσματα. Έχει θεσπισθεί δε ποινή για όσα μέλη παρανομούν, με βάση την οποία «απομακρύνονται» από το σύστημα, πληρώνοντας ταυτόχρονα ένα υψηλό ποσόν.
Η τράπεζα WIR συμπεριφέρεται τόσο αυστηρά, επειδή δεν θέλει να «σαμποταριστεί» το νόμισμα – ενώ, επειδή όλοι γνωρίζουν τη σπουδαιότητα του, ειδικά σε εποχές κρίσεων, τις οποίες καμία χώρα δεν αποφεύγει, οι προσπάθειες διατήρησης του είναι συλλογικές.
Η υποτίμηση είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος της εισαγωγής ενός παράλληλου νομίσματος – της «ευρωδραχμής» στο παράδειγμα της Ελλάδας, η οποία θα χρησιμοποιούταν αποκλειστικά και μόνο στις εσωτερικές συναλλαγές, καθώς επίσης σε αυτές με το δημόσιο.
Αργά ή γρήγορα ένα τέτοιο νόμισμα χάνει πάνω από το 50% της αξίας του, συγκριτικά με το κύριο, επειδή κανένας δεν το εμπιστεύεται. Η διαφορά με αυτό που προτείνεται, με το ελβετικό σύστημα δηλαδή, είναι το ότι δεν εξαρτάται από το δημόσιο, αλλά από τον ιδιωτικό τομέα – οπότε μπορεί να προστατευθεί καλύτερα, ενώ είναι δυνατόν να «παρακαμφτεί» η τράπεζα της Ελλάδος, η οποία ανήκει σε ξένα τοκογλυφικά κεφάλαια.
Ολοκληρώνοντας, το 2000 η WIR τράπεζα επέκτεινε τις συναλλαγές της και σε μη μέλη του συστήματος – έτσι ώστε να αυξήσει περεταίρω τα δάνεια της προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Φυσικά, η τράπεζα δεν επενδύει στα χρηματιστήρια, ούτε πουθενά αλλού – αφού ο σκοπός της είναι αποκλειστικά και μόνο η δανειοδότηση της πραγματικής οικονομίας, προφανώς δε η ενίσχυση του τζίρου και της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας.
 .
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όπως συμπεραίνουμε από τα παραπάνω, υπάρχουν πάντοτε και παντού λύσεις – αρκεί να τις αναζητήσει μία κοινωνία με σοβαρότητα, παύοντας να παραπονιέται διαρκώς και παίρνοντας τα ηνία μόνη της.  Φυσικά, ορισμένες από αυτές τις λύσεις δεν είναι ούτε εύκολες, ούτε άκοπες – είναι όμως σε κάθε περίπτωση προτιμότερες από την αδράνεια και την υποταγή στο (δήθεν) μοιραίο.
Άλλωστε, ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας είναι αποδεδειγμένα εξαιρετικά ικανός – ενώ οι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν τεκμηριώσει πολλές φορές στο παρελθόν, σε πάρα πολλούς κλάδους ότι, μπορούν να επιβιώνουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Οφείλουν λοιπόν αυτοί οι επιχειρηματίες, μέσω των οργανώσεων που διαθέτουν, να δημιουργήσουν άμεσα το δικό τους χρηματοπιστωτικό σύστημα – κάτι που δεν είναι καθόλου δύσκολο σήμερα, με τα εφόδια που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Το σύστημα αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί στα Βαλκάνια, καθώς επίσης στη Μέση Ανατολή – δημιουργώντας μία δική του «νομισματική ζώνη».
Το νόμισμα που θα έθεταν σε μία τέτοια περίπτωση στην κυκλοφορία, παράλληλα με το ευρώ, σε μία ισοτιμία ανταλλαγής 1:1, θα είχε μόνο πλεονεκτήματα – ενώ δεν θα απαιτούσε την έγκριση της Γερμανίας ή οποιουδήποτε άλλου. Αν μη τι άλλο, θα αύξανε τη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας, προσελκύοντας ενδεχομένως ορισμένα από τα χρήματα που έχουν τοποθετηθεί στις ξένες τράπεζες – ενώ θα διευκόλυνε τις προσπάθειες ανάπτυξης της οικονομίας μας.
Ολοκληρώνοντας, εάν δεν δραστηριοποιηθεί άμεσα, προς κάθε κατεύθυνση ο ιδιωτικός τομέας της πατρίδας μας,το μέλλον θα είναι σκοτεινό, δυσβάστακτο και εξαιρετικά οδυνηρό – χωρίς να έχουμε απολύτως καμία διάθεση υπερβολής.
 .
Σημείωση κειμένου: Τα «αρχέτυπα» είναι στοιχεία που δεν είναι ατομικά, ενώ δεν μπορούν να προέρχονται από την προσωπική εμπειρία του ανθρώπου. Ονομάζονται επίσης  «αρχαϊκά κατάλοιπα», ψυχικές δηλαδή μορφές που δεν μπορεί να εξηγήσει κανένα συμβάν της ζωής του ατόμου – μορφές που φαίνεται πως είναι έμφυτες, αρχέγονες, «εκφράσεις» της πρωτόγονης νοοτροπίας και αποτελούν κληρονομιά του ανθρώπινου πνεύματος (Jung).
Όπως ακριβώς το σώμα είναι ένα ολόκληρο άθροισμα από όργανα, το καθένα από τα οποία είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης, έτσι πιστεύεται πως και στο πνεύμα αντιστοιχεί μια ανάλογη «οργάνωση» – αφού δεν θα μπορούσε να είναι ένα «προϊόν» χωρίς ιστορία. Με την έννοια «ιστορία» εννοούμε τη βιολογική, την προϊστορική και ασυνείδητη εξέλιξη του πνεύματος στον πρωτόγονο άνθρωπο – η ψυχή του οποίου εξακολουθούσε να συγγενεύει με την ψυχή του ζώου.
Τέλος. αυτή η «ιλιγγιωδώς πανάρχαια ψυχή» αποτελεί το θεμέλιο του πνεύματός μας – όπως ακριβώς η κατασκευή του σώματός μας στηρίζεται στο γενικότερο τύπο κατασκευής του θηλαστικού.

Β. Βιλιάρδος - 2014, υπάρχει ελπίδα;


2014, υπάρχει ελπίδα;

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
G7 1
Εάν δεν αφαιρέσει κανείς αποφασιστικά και βίαια την τεράστια βδέλλα, η οποία έχει κολλήσει στο σώμα του, απορροφώντας σταδιακά κάθε σταγόνα του αίματος του, κάποια στιγμή θα αντιληφθεί ότι, είναι πλέον πολύ αδύναμος και εξαθλιωμένος για να τα καταφέρει.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Μία από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις τον τελευταίο καιρό, κυρίως λόγω των αισιόδοξων ανακοινώσεων εκ μέρους της κυβέρνησης, με βάση τις οποίες η Ελλάδα θα εισέλθει σε πορεία ανάπτυξης το επόμενο έτος, είναι εάν υπάρχει πράγματι ελπίδα – γεγονός που θα σήμαινε μεταξύ άλλων ότι, η πατρίδα μας έχει φθάσει στο ναδίρ, οπότε είναι μάλλον νομοτελειακή η αντιστροφή της τάσης.
Η ερώτηση διατυπώνεται από τα εκατομμύρια ανέργους, οι οποίοι θέλουν να ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να εργασθούν ξανά, από τους εργαζομένους, οι οποίοι αγωνιούν νοιώθοντας τη «δαμόκλειο σπάθη» της ανεργίας να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους, από το 60% των νέων, οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν θέσεις εργασίας, από τους χιλιάδες χρεοκοπημένους επιχειρηματίες, από τις εταιρείες που ζημιώνουν καθημερινά, από τις πολλές εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της πτώχευσης κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, εάν θέλει κανείς να είναι υπεύθυνος, οφείλει να εξετάσει εν πρώτοις όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας του – ξεκινώντας από το ότι, με μία ύφεση (μείωση του ΑΕΠ) της τάξης του -4% το 2013, σε συνδυασμό με έναναποπληθωρισμό (μείωση του επιπέδου των τιμών) ύψους -2%, ο οποίος έχει αυξητική πορεία, είναι πολύ δύσκολο να κάνει αισιόδοξες προβλέψεις.
Ειδικότερα, ο αποπληθωρισμός εντείνει την ύφεση, αφενός μεν λόγω της πτώσης του επιπέδου των τιμών (το ΑΕΠ είναι ουσιαστικά το γινόμενο των ποσοτήτων επί των τιμών), αφετέρου επειδή περιορίζονται τόσο η κατανάλωση, όσο και οι επενδύσεις – αφού τα νοικοκυριά, καθώς επίσης οι επιχειρήσεις, αντιλαμβανόμενοι την πτώση των τιμών, αναβάλλουν τις αγορές τους για αργότερα, όταν θα είναι χαμηλότερες.
Η ύφεση με τη σειρά της προκαλεί ανεργία, επειδή κάθε πτώση του ΑΕΠ κατά 52 χιλ. € στην Ελλάδα, έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια μίας θέσης εργασίας (ανάλυση), ενώ η ανεργία μειώνει περαιτέρω την κατανάλωση – με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται η οικονομία στον θανατηφόρο καθοδικό σπειροειδή κύκλο του διαβόλου, ο οποίος οδηγεί στη χρεοκοπία κράτη, τράπεζες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Ειδικά όσον αφορά την ανεργία των νέων, η παραπάνω κατάσταση, σε συνδυασμό με την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης (η οποία έχει ως αποτέλεσμα να διατηρούν περισσότερο τις θέσεις εργασίας τους οι ηλικιωμένοι, προφανώς εις βάρος των νέων), δεν επιτρέπει πολλές ελπίδες. Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται η εξέλιξη της ανεργίας των νέων – η οποία είναι καταστροφική για την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία, καθώς επίσης για όλες τις άλλες χώρες, με εξαίρεση τη Γερμανία.
.
Η εξέλιξη της ανεργίας των νέων. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
Η εξέλιξη της ανεργίας των νέων.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Συνεχίζοντας, εάν επιβληθούν νέα μέτρα εκ μέρους της κυβέρνησης, παράλληλα με την κατάργηση του νόμου περί μη κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας από τις τράπεζες, ο οποίος θα προκαλέσει την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων, είναι μάλλον ανόητο να ισχυρισθεί κανείς ότι, η χώρα ευρίσκεται στο ναδίρ – αφού συνεχίζουν να προκαλούνται «ρήγματα» στα αδύναμα θεμέλια της οικονομίας της.
Βέβαια, μετά από σχεδόν έξι χρόνια ύφεσης, η οποία μείωσε το ΑΕΠ σωρευτικά κατά περίπου 25%,
 το 2014, έστω κάτω από το 1% – οπότε δεν πρέπει να είμαστε εντελώς απαισιόδοξοι, παρά το ότι δεν μπορούμε να τεκμηριώσουμε την όποια αισιοδοξία μας.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει ένας «χρυσός κανόνας», ένα αξίωμα καλύτερα της οικονομίας, σύμφωνα με το οποίο «εκείνες οι χώρες, οι οποίες «γλιστρούν» στον αποπληθωρισμό, πόσο μάλλον αυτές που βυθίζονται εντός του, πρέπει να υπολογίζουν τουλάχιστον με μία χαμένη δεκαετία» – γεγονός που ελπίζουμε να μην αποδειχθεί στην Ελλάδα, η οποία θα αποτελούσε τότε μία από τις λίγες εξαιρέσεις του κανόνα.
Ολοκληρώνοντας, είναι σωστό να συμπληρώσουμε εδώ ότι, ο αποπληθωρισμός ευνοεί την αγορά ομολόγων του δημοσίου, επειδή οι εγγυημένες αποδόσεις τους είναι πάντοτε θετικές, ευρισκόμενες πάω από το μηδέν – οπότε διευκολύνει το δανεισμό των κρατών (ειδικά της Ιταλίας και της Ισπανίας στην Ευρώπη, λόγω των υψηλών επιτοκίων, οπότε δεν είναι απίθανο να ακολουθήσει ανάλογο «ράλι»).
Είναι δε αρνητικός για τις μετοχές, με αποτέλεσμα να ακολουθεί συνήθως πτώση των δεικτών των χρηματιστηρίων - οι οποίοι όμως ευνοούνται από τα διάφορα πακέτα «ποσοτικής διευκόλυνσης» των κεντρικών τραπεζών (εκτύπωση νέων χρημάτων).
 .
Η Ευρωζώνη και η υπόλοιπη Ευρώπη
Περαιτέρω, οφείλουμε να εξετάσουμε τι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης επειδή, εάν είναι σε αυτές οι συνθήκες καλύτερες, ίσως βοηθηθεί η οικονομία της πατρίδας μας – αν και η τερατώδης επιμονή της Γερμανίας (άρθρο) στην πολιτική λιτότητας, δεν επιτρέπει θετικές προσδοκίες.
Εξετάζοντας την Ισπανία, διακρίνουμε αμέσως αφενός μεν τα τεράστια προβλήματα της στο χρηματοπιστωτικό τομέα, όπουπαραποιείται το ύψος των τραπεζικών επισφαλειών, αφετέρου στον προϋπολογισμό – όπου η Eurostat, σε μία από τις λιγότερο ίσως δημοσιοποιημένες ανακοινώσεις της προηγούμενης εβδομάδας, «ενοχοποιεί» την ισπανική κυβέρνηση για «πλαστογραφία».
Η έκθεση της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας παραδόξως αφαιρέθηκε από την επίσημη ιστοσελίδα της (ο σύνδεσμος εδώ) – γεγονός που ανάγκασε πολλούς να υποψιασθούν ένα μεγάλο σκάνδαλο, κατηγορώντας την Κομισιόν για «γκεμπελικές τακτικές». Ας μην ξεχνάμε δε ότι, ο υπουργός οικονομικών της Ισπανίας (Luis de Guindos), ήταν πρώην διευθυντής της τοπικής Lehmann Brothers.
Στην Ιταλία η κατάσταση, ειδικά αυτή των τραπεζών, είναι εξαιρετικά κρίσιμη – ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που κατηγορούν τον Ιταλό διοικητή της ΕΚΤ, ισχυριζόμενοι ότι ενισχύει κρυφά τόσο τις τράπεζες (επιτρέποντας τους να δανείζονται τεράστια ποσά από την κεντρική, χωρίς τις απαιτούμενες εγγυήσεις), όσο και το κράτος – επειδή οι ιταλικές τράπεζες αγοράζουν ομόλογα του δημοσίου, με τα ποσά που δανείζονται από την ΕΚΤ.
Τέλος, ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης της Ιταλίας από το 2009 έως και το πρώτο τρίμηνο του 2012, συγκριτικά με της υπόλοιπες χώρες του G7, όπως φαίνεται από το διάγραμμα που ακολουθεί, είναι απογοητευτικός – όπως επίσης της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας.
.
Ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης των G7, από το 2009. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
Ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης των G7, από το 2009.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Συνεχίζοντας, η Αυστρίαέχει επίσης τραπεζικό πρόβλημα, κυρίως λόγω της επέκτασης των τραπεζών της στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης – στις οποίες τόσο τα νοικοκυριά, όσο και οι επιχειρήσεις αδυνατούν να εξοφλήσουν τα δάνεια τους. Εν τούτοις, καταφέρνει μέχρι στιγμής να διατηρεί κρυφές τις μεγάλες αδυναμίες της – όπως επίσης η Ολλανδία, η οποία υποφέρει από τη φούσκα των ακινήτων, σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα προβλήματα των τραπεζών της.
Πάντως, οι εταιρείες αξιολόγησης S&P και Moody’s προειδοποίησαν την Αυστρία με μείωση της πιστοληπτικής της ικανότητας, εάν το χρέος της ξεπεράσει το 80% του ΑΕΠ – κάτι που θα μπορούσε να συμβεί, εάν δεν επιλυθούν τα προβλήματα της Hypo Alpe Adria Bank. Η τράπεζα αντιμετωπίζει κινδύνους ύψους 18 δις €, τους οποίους θα υποχρεωθεί πιθανότατα να αναλάβει το δημόσιο – το οποίο βοήθησε ήδη την HAAB πριν από 5 χρόνια, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
Περαιτέρω, αν και εμείς πιστεύουμε ότι, το μέλλον της Ευρωζώνης θα κριθεί στην Ιταλία, οι περισσότεροι θεωρούν ότι ηΓαλλία θα αποτελέσει την αρχή του τέλους – αφού η σοσιαλιστική κυβέρνηση της «πνέει τα λοίσθια», η αντιευρωπαϊκή ακροδεξιά αυξάνει συνεχώς την εκλογική της δύναμη, δεν προωθούνται οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της, η πιστοληπτική της αξιολόγηση μειώνεται διαρκώς (γεγονός που επιδεινώνει την αντίστοιχη του ESM), ενώ η ανταγωνιστικότητα της καταρρέει.
Όσο για τη Μάλτα, η οποία προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα της πουλώντας διαβατήρια σε μετανάστες, έναντι 650.000 €, μετατρέποντας δηλαδή την παροχή υπηκοότητας σε εμπόρευμα, με στόχο την είσπραξη 30 εκ. € το πρώτο έτος (2014), δεν είναι καθόλου δύσκολο να κρίνει κανείς εξ αυτού το μέγεθος των προβλημάτων της.
Οι υπόλοιπες προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης (Βέλγιο, Πορτογαλία, Ιρλανδία), δεν φαίνεται να καλυτερεύουν τις προοπτικές τους – ειδικά η Πορτογαλία, το μέλλον της οποίας κρέμεται από μία πολύ λεπτή κλωστή. Εκτός Ευρωζώνης δε, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη – ούτε για τη Σουηδία, ούτε, κυρίως, για τη Μ. Βρετανία, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει με την εκτύπωση νέων χρημάτων.
 .
Ο υπόλοιπος πλανήτης
Στις Η.Π.Α. τώρα, η κατάσταση επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα – ενώ αρκετοί αναλυτές, συγκρίνοντας τα σημερινά οικονομικά δεδομένα της υπερδύναμης, με αυτά του 1930, αναρωτιούνται εάν θα ακολουθήσει ξανά ένας παγκόσμιος πόλεμος. Ειδικότερα, στο διάγραμμα που ακολουθεί, φαίνεται καθαρά η «παρόμοια» εξέλιξη των δεικτών S&P και Dow Jones μεταξύ των ετών 2007-2013, συγκριτικά με τον Dow Jones 1930-1942:
.
Η «παρόμοια» εξέλιξη των δεικτών S&P και Dow Jones μεταξύ των ετών 2007-2013, συγκριτικά με τον Dow Jones 1930-1942.
Η «παρόμοια» εξέλιξη των δεικτών S&P και Dow Jones μεταξύ των ετών 2007-2013, συγκριτικά με τον Dow Jones 1930-1942.
.
Αντίστοιχα συγκρίνονται οι αποδόσεις των βραχυπρόθεσμων ομολόγων (Treasury Bills), οι οποίες, όπως φαίνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί, δεν έχουν καμία διαφορά με την τότε εποχή – γεγονός που σίγουρα δεν είναι θετικό για την αμερικανική οικονομία, ενώ υποδηλώνει ξαφνική κατάρρευση των χρηματιστηρίων.
Έχοντας τώρα αναφερθεί πάρα πολλές φορές στα τεράστια προβλήματα των Η.Π.Α., κυρίως στα δίδυμα ελλείμματα και στο δημόσιο χρέος, όπου δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς το πρόσφατα χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ, καθώς επίσης τις υπόλοιπες αμερικανικές πόλεις-υποψηφίους, θεωρούμε ότι οι συγκρίσεις αυτές δεν είναι καθόλου υπερβολικές.
Πόσο μάλλον όταν όλες οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη προσπαθούν να υποτιμήσουν την ίδια χρονική περίοδο (συνέβη κάτι ανάλογο το 1930) τα νομίσματα τους – με αποτέλεσμα να πλέει ολόκληρη σχεδόν η υφήλιος σε μία τεχνητή θάλασσα ρευστότητας η οποία, εάν τυχόν στεγνώσει, θα προκαλέσει τεράστιες καταστροφές.
.
Σύγκριση της πορείας των αποδόσεων των βραχυπρόθεσμων ομολόγων (Treasury Bills) της Αμερικής, μεταξύ του σήμερα και της περιόδου 1927-1942. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
Σύγκριση της πορείας των αποδόσεων των βραχυπρόθεσμων ομολόγων (Treasury Bills) της Αμερικής, μεταξύ του σήμερα και της περιόδου 1927-1942.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Στον υπόλοιπο πλανήτη, όπου η Ιαπωνία ουσιαστικά ψυχορραγεί, ενώ η Κίνα αντιμετωπίζει το φόβο της έκρηξης της φούσκας ακινήτων, με τεράστια προβλήματα στον τραπεζικό της τομέα, η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή – ούτε φυσικά στις αναπτυσσόμενες οικονομίες (Βραζιλία, Ρωσία κλπ.), στις οποίες ο ρυθμός ανάπτυξης επιβραδύνεται επικίνδυνα.
 .
Συμπέρασμα
Με κριτήριο όλα τα παραπάνω, δεν είναι καθόλου εύκολο να ισχυρισθεί κανείς ότι, υπάρχει πραγματικά ελπίδα καλυτέρευσης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων το 2014 – πόσο μάλλον να διαβεβαιώσει τους εργαζομένους πως δεν θα χάσουν τη δουλειά τους, τους ανέργους ότι θα βρουν μία θέση εργασίας, τους επιχειρηματίες ότι δεν θα χρεοκοπήσουν, τους ιδιοκτήτες κεφαλαίων ότι αξίζει να επενδύσουν κοκ.
Βέβαια, για μία πάμπλουτη χώρα, όπως η Ελλάδα, υπάρχουν λύσεις – οι οποίες είναι συνδεδεμένες με ορισμένες προϋποθέσεις, όπως έχει τεκμηριωθεί στην ανάλυση «Η Τρόικα, η δραχμή και το ευρώ». Η σημαντικότερη όλων των προϋποθέσεων είναι ασφαλώς η εκδίωξη της Τρόικας, καθώς επίσης η σωστή αντιμετώπιση της Γερμανίας – όπου όμως, η κάθε ημέρα που περνάει ανεκμετάλλευτη, δυσχεραίνει κατά πολύ τις προοπτικές επιτυχίας.
Σε κάθε περίπτωση, εάν δεν αφαιρέσει κανείς αποφασιστικά και βίαια την τεράστια βδέλλα, η οποία έχει κολλήσει στο σώμα του, απορροφώντας σταδιακά κάθε σταγόνα του αίματος του, κάποια στιγμή θα αντιληφθεί ότι, είναι πλέον πολύ αδύναμος και εξαθλιωμένος για να τα καταφέρει.