Ἐγὼ τώρα ἐξαπλώνω ἰσχυρὰν δεξιὰν καὶ τὴν ἄτιμον σφίγγω πλεξίδα τῶν τυράννων δολιοφρόνων . . . . καίω τῆς δεισιδαιμονίας τὸ βαρὺ βάκτρον. [Ἀν. Κάλβος]


******************************************************
****************************************************************************************************************************************
****************************************************************************************************************************************

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.

ΑΙΘΗΡ ΜΕΝ ΨΥΧΑΣ ΥΠΕΔΕΞΑΤΟ… 810 σελίδες, μεγέθους Α4.
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

****************************************************************************************************************************************

TO SALUTO LA ROMANA

TO SALUTO  LA ROMANA
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
****************************************************************************************************************************************

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΕΥΡΗΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΜΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ! ΙΔΕ:
Οι γίγαντες της Αιγύπτου – Ανήκε κάποτε το δάχτυλο αυτό σε ένα «μυθικό» γίγαντα
=============================================

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

.

.
κλικ στην εικόνα

10 Ιανουαρίου 2014

Οι τοκογλύφοι

http://www.analyst.gr/2013/10/22/3477/

Οι τοκογλύφοι


Από το 1844 που υιοθετήθηκε ο τραπεζικός νόμος του Peel στην Αγγλία, φάνηκε πως πίσω από όλους τους ανοδικούς και καθοδικούς οικονομικούς κύκλους, ήταν η αύξηση των πιστώσεων των τραπεζών.
Είναι εύλογη η θέση των υποστηρικτών των μνημονίων (ειδικά αυτών που αιτιολογούν τη θέση τους λόγω της αναγκαιότητας των δανειακών συμβάσεων), σχετικά με το ότι, τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας είναι εξαιρετικά χαμηλά - οπότε δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίζει τοκογλύφους τους δανειστές της, ιδίως δε το ΔΝΤ.
Εάν θα ήθελε όμως κάποιος να τους αντικρούσει, θα έπρεπε υποχρεωτικά να ερευνήσει το ύψος των τόκων, επί των κατατεθειμένων κεφαλαίων των δανειστών – όπου θα όφειλε εκ των προτέρων να γνωρίζει ότι, το ΔΝΤ προηγείται όλων των πιστωτών μίας χώρας, όσον αφορά την εξόφληση των απαιτήσεων του. Επομένως ότι, τα δάνεια που παρέχει είναι απολύτως σίγουρα, αφού δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να χαθούν. Το σενάριο τώρα που ακολουθεί θα διευκολύνει την κατανόηση του θέματος, τεκμηριώνοντας πως η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με πραγματικούς τοκογλύφους. Ειδικότερα τα εξής:
Υποθετικά επιθυμεί κάποιος να ιδρύσει μία τράπεζα, έχοντας ένα κεφάλαιο ύψους 100.000 € (το απαιτούμενο από τη νομοθεσία είναι φυσικά υψηλότερο, αλλά δεν επηρεάζει καθόλου το νόημα του σεναρίου μας). Με βάση τώρα το κεφάλαιο που καταθέτει, έχει δικαίωμα, υπό προϋποθέσεις, να δανείσει το 100πλάσιο – αφού, για κάθε δάνειο που εγκρίνει, είναι υποχρεωμένος να καταθέτει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το 1%, σύμφωνα με τους κανονισμούς (ελάχιστα αποθεματικά κεφάλαια).
Το αντίστοιχο ποσοστό στις Η.Π.Α. είναι 10%, στην Κίνα 20%, ενώ υπάρχουν χώρες με μηδενικές απαιτήσεις αποθεματικών – όπου το σύστημα εφευρέθηκε στην Αγγλία, το 1844 (ανάλυση μας), ενώ μάλλον πλησιάζει στη «λήξη» του (νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική).
Εδώ οφείλουμε να αναφερθούμε λεπτομερέστερα στο θέμα των ελάχιστων αποθεματικών κεφαλαίων, έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχόν παρανοήσεις. Ειδικότερα, ο καθορισμός του ύψους των αποθεματικών κεφαλαίωναφορά τη σχέση μεταξύ του ελάχιστου ποσού που πρέπει να καταθέτει η τράπεζα στην κεντρική, με τα μη προθεσμιακά δάνεια (δάνεια που λήγουν σε λιγότερο από ένα μήνα) που παρέχουν οι εμπορικές τράπεζες, στον μη τραπεζικό τομέα (πραγματική οικονομία).
Για τα προθεσμιακά δάνεια υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες, ενώ το ελάχιστο αποθεματικό ευρίσκεται με τη βοήθεια ειδικών μαθηματικών τύπων – σε κάθε περίπτωση όμως, τα δάνεια που παρέχει μία τράπεζα είναι πολλαπλάσια των ιδίων κεφαλαίων της.
Εάν λοιπόν τηρηθούν οι παραπάνω κανόνες περί ελάχιστων αποθεματικών κεφαλαίων, η τράπεζα του παραδείγματος μας μπορεί να δανείσει 10.000.000 € (σε μη τράπεζες και μη προθεσμιακά), χωρίς να χρειαστεί να δανειστεί η ίδια από κανέναν – με επιτόκιο, για παράδειγμα, ύψους 5%.
Εισπράττει λοιπόν 500.000 € ετησίως, έχοντας δικά της χρήματα μόλις 100.000 € – γεγονός που σημαίνει ότι, το επιτόκιο επί των δικών της χρημάτων είναι 500%. Εάν βέβαια τα δάνειζε με 10%, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, οι τόκοι που θα εισέπραττε θα ήταν 1.000.000 €, έχοντας η ίδια κεφάλαιο 100.000 € – οπότε το επιτόκιο επί των δικών της 100.000 € θα ήταν 1000%.
Προφανώς κανένας τοκογλύφος δεν εισπράττει ετήσια 1000% ή, έστω, 500% επί των χρημάτων του, αφού φυσικά δανείζει αυτά που έχει στην τσέπη του και όχι αέρα. Επομένως, δεν είναι καθόλου άδικο να χαρακτηρίσει κανείς την τράπεζα του παραδείγματος μας ως τοκογλύφο – κατανοώντας ταυτόχρονα την ισχύ της, η οποία προέρχεται από την τεράστια κερδοφορία της. Εύλογα δε οι Εβραίοι ασχολούνταν ανέκαθεν με τον συγκεκριμένο κλάδο, αφού είναι ο επικερδέστερος όλων – καθώς επίσης η βασική αιτία πλέον τόσο των ανοδικών, όσο και των καθοδικών οικονομικών κύκλων (οι οποίοι επηρεάζουν αρκετά, όπως φαίνεται από το ενδιαφέρον σχήμα που ακολουθεί).
.
Αναπτυξιακός κύκλος σε διαστήματα 20 έως 50 χρόνων. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
Αναπτυξιακός κύκλος σε διαστήματα 20 έως 50 χρόνων.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Επανερχόμενοι στην τράπεζα που ιδρύσαμε θα διαπιστώσουμε ότι, το πρόβλημα της δεν είναι τα απαιτούμενα κεφάλαια ή οι δυνατότητες κερδοφορίας της, αλλά το που θα δανείσει τα ποσά, τα οποία της επιτρέπει η νομοθεσία, τηρώντας τις απαιτούμενες προϋποθέσεις – τα 10.000.000 € δηλαδή. Εκτός αυτού, θα μπορούσε να δανείσει ακόμη περισσότερα, δανειζόμενη με επιτόκιο μόλις 0,75% από την ΕΚΤ και δανείζοντας τα με 5-10% – γεγονός που σημαίνει ταυτόχρονα ότι, δεν έχει καθόλου ανάγκη τα χρήματα των καταθετών αυτού καθαυτού για τη χρηματοδότηση της, πόσο μάλλον όταν κοστίζουν πολύ περισσότερο (επιτόκιο καταθέσεων), σε σχέση με το κόστος της ΕΚΤ.
Ειδικότερα, εάν δανείσει τα 10.000.000 € σε 100 πελάτες, για παράδειγμα, ο κάθε ένας από αυτούς θα της οφείλει 100.000 €. Εάν όλοι πληρώνουν κανονικά τις δόσεις τους, η τράπεζα δεν έχει κανέναν πρόβλημα.Εάν όμως 6 από αυτούς (6%) σταματήσουν να πληρώνουν μέσα στο χρόνο, τότε η τράπεζα θα έχει χάσει το κεφάλαιο της (100,000 €), τα κέρδη της (500.000 €, υποθέτοντας ότι δεν έχει καθόλου έξοδα), καθώς επίσης τους τόκους από τα 600.000 € των οφειλετών της. Επομένως, θα πρέπει να χρεοκοπήσει, εκτός εάν έχει εγγυήσεις στη διάθεση της, από τους οφειλέτες που δεν πληρώνουν, τις οποίες μπορεί να ρευστοποιήσει άμεσα (για παράδειγμα χρυσό, μετοχές κοκ.).
Κατ’ επακόλουθο, τα πραγματικά προβλήματα μίας τράπεζας δεν είναι τα κεφάλαια, αλλά το που (σε ποιούς), καθώς επίσης το πως (με ποιές εγγυήσεις, μη προθεσμιακά κλπ.) θα τα δανείσει – με τα ενυπόθηκα δάνεια ακινήτων να είναι τα λιγότερο επιθυμητά, αφού μπορούν δύσκολα να ρευστοποιηθούν, ειδικά σε εποχές κρίσης και ύφεσης (γεγονός που τεκμηριώθηκε από την αμερικανική κρίση των «Sub primes»).
Εάν βέβαια η τράπεζα μας δεν ασχολείται μόνο με το δανεισμό, αλλά και με επενδύσεις (όπως συνήθως συμβαίνει), τότε οι κίνδυνοί της, αλλά και τα δανειακά κεφάλαια που απαιτούνται είναι διαφορετικά. Εάν όμως το αποφύγει, τότε τα προβλήματα της είναι αυτά που αναλύσαμε – η εύρεση δηλαδή πελατών που δεν θα αφήνουν ανεξόφλητες τις δόσεις τους, με τις σωστές εγγυήσεις (άμεσα ρευστοποιήσιμες).
Πρακτικά βέβαια καμία τράπεζα δεν μπορεί να δανείσει το 100πλάσιο των ιδίων κεφαλαίων της – αφού είναι αναγκασμένη να προσφέρει προθεσμιακά δάνεια, να έχει μετρητά στα ταμεία της, να διαγράφει επισφάλειες από τους ισολογισμούς της κοκ. Στα πλαίσια αυτά, ο πολλαπλασιαστής των επενδύσεων της κυμαίνεται μεταξύ 15 και 45, ανάλογα με το μέγεθος της τράπεζας, το είδος των τοποθετήσεων της και διάφορα άλλα.Υποθέτοντας ένα μέσο όρο της τάξης του 25, τότε η τράπεζα του παραδείγματος μας θα δάνειζε 2.500.000 € με κεφάλαιο 100.000 €, εισπράττοντας, με επιτόκιο 5%, συνολικά 125.000 € – ήτοι 125% ετήσια επί των δικών της κεφαλαίων (250% με 10% επιτόκιο).
Στην περίπτωση τώρα του ΔΝΤ, κανένας δεν φαντάζεται ότι έχει δώσει δάνειο στην Ελλάδα με χρήματα «από την τσέπη του» – αλλά προφανώς πως τα έχει δανειστεί, καταβάλλοντας ως εγγύηση το 1%, όπως και η κάθε μικρή τράπεζα. Γνωρίζοντας ότι το συνολικό του δάνειο προς τη χώρα μας είναι 49 δις € (εάν τελικά τα δώσει όλα), το 1% που θα είχε καταθέσει ως εγγύηση θα ήταν 490.000.000. Με το «ελάχιστο» επιτόκιο τώρα που δανείζει την Ελλάδα, της τάξης του 2,3% ο ετήσιος τόκος που εισπράττει θα ήταν 1,127 δις €.
Επί του θεωρητικού κεφαλαίου τώρα που διαθέτει, επί των 490.000.000 δηλαδή, ο τόκος θα ήταν 230% ετήσια. Με δεδομένο δε το ότι, τα χρήματα του είναι απολύτως εξασφαλισμένα, οπότε δεν κινδυνεύει να χρεοκοπήσει από επισφάλειες, δεν μπορεί να θεωρήσει κανένας ως χαμηλό το κέρδος του, όσα έξοδα και αν έχει – πόσο μάλλον ως μη τοκογλυφικό.
Μη γνωρίζοντας τώρα το ύψος των εγγυητικών κεφαλαίων που είναι υποχρεωμένο το ΔΝΤ να καταθέτει, αφού τα δάνεια που παρέχει είναι προθεσμιακά, δεν είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε τους πραγματικούς τόκους που εισπράττει, επί των δικών του κεφαλαίων. Υποθέτουμε όμως ότι δεν θα είναι κάτω του 100% ετήσια, γεγονός που σημαίνει πως δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως λίγα ή ως μη τοκογλυφικά. Το ίδιο ισχύει και για τις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες ουσιαστικά δεν μας δάνεισαν «από την τσέπη τους» όλα τα ποσά που αναφέρουν, αλλά απλά εγγυήθηκαν, εισπράττοντας τόκους από τις εγγυήσεις που έδωσαν – από τον «αέρα».
Από το σενάριο μας λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς πολύ εύκολα γιατί είναι τόσο ισχυρό τοχρηματοπιστωτικό τέρας – το οποίο απειλεί να μας πνίξει, εάν δεν αντιδράσουμε αμέσως. Εάν δε συμπληρώσουμε ότι, το συγκεκριμένο σύστημα, με τις κεντρικές του τράπεζες στην «αφετηρία», δανείζει με τις παραπάνω προϋποθέσεις μόνο αυτούς που δανείζουν περαιτέρω τα χρήματα (σε καμία περίπτωση αυτούς που τα διαθέτουν διαφορετικά ή τα δαπανούν), θα εμβαθύνει περισσότερο στη θαυμάσια αρχιτεκτονική του – κατανοώντας γιατί, από τη στιγμή που επιβλήθηκε στον πλανήτη, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του.
Ολοκληρώνοντας, το πρόβλημα που προκύπτει πάντοτε σε εποχές πιστωτικής συρρίκνωσης, όπως η σημερινή, δεν οφείλεται σχεδόν ποτέ στην έλλειψη ρευστότητας των (μη υπερχρεωμένων βέβαια) τραπεζών – αλλά στην αδυναμία τους να βρουν φερέγγυους πελάτες, τους οποίους να μπορούν να δανείζουν,εμπιστευόμενες την έντοκη επιστροφή των δανείων τους.
Όταν λοιπόν τα κράτη, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένοι, πόσο μάλλον όταν η ανεργία καλπάζει και η οικονομία είναι βυθισμένη στην ύφεση, δεν λείπουν τα χρήματα, αλλά οι φερέγγυοι πελάτες - με αποτέλεσμα να προηγείται η «δημιουργική καταστροφή», πριν από οποιαδήποτε πιστωτική επέκταση.

Η ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ - O Dieudonné M'bala M'bala μιλάει για τον σιωνισμό


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

O Dieudonné M'bala M'bala μιλάει για τον σιωνισμό

Ο μαύρος Γάλλος κωμικός Dieudonné M'bala M'bala(Nτιεντονέ Εμπαλά Εμπαλά), έχει δημιουργήσει «ισχυρούς πονοκεφάλους» στην Γαλλία. Η παράσταση «Ο Τοίχος», την οποία επρόκειτο να δώσει στη Νάντη, την πόλη από όπου θα ξεκινούσε την περιοδεία του σε όλη τη χώρα, απαγορεύτηκε. Ο Ολάντ παρενέβη ο ίδιος στην υπόθεση, καλώντας τους νομάρχες όλης της χώρας να φανούν «αδιάλλακτοι» απέναντι στην παράσταση του Ντιεντονέ.
Οι γαλλικές αρχές κατηγορούν τον 47χρονο Ντιεντονέ, με μητέρα Γαλλίδα και πατέρα από το Καμερούν, για«υποδαύλιση αντισημιτικού μίσους». Ο ίδιος έχει καταδικαστεί ουκ ολίγες φορές στο Παρίσι για «υποκίνηση φυλετικού μίσους» και «αντισημιτισμό».
Ο Dieudonné είχε αρχικά επιτυχία με τον Εβραίο κωμικό ÉlieSemoun, όπου σατίριζαν τα φυλετικά στερεότυπα. Εκείνη την εποχή, έκανε εκστρατεία «κατά του ρατσισμού» και παρουσιαζόταν στις βουλευτικές εκλογές στο Dreux, ως αντίπαλος του Εθνικού Μετώπου. Ο Dieudonné ήταν τότε ένας διάσημος κωμικός και ηθοποιός, παίζοντας σε δημοφιλείς κωμωδίες, όπως το «Αστερίξ & Οβελίξ : Επιχείρηση Κλεοπάτρα».
Την 1η Δεκεμβρίου 2003, οDieudonné έκανε ένα σκετς σε μια τηλεοπτική εκπομπή σχετικά με έναν ναζιστή ισραηλινό έποικο. Οι κριτικοί υποστήριξαν ότι είχε «ξεπεράσει τα όρια του αντισημιτισμού» και κάποιες οργανώσεις του έκαναν μήνυση. ΟDieudonné αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη και κατήγγειλε ακόμη περισσότερο τον σιωνισμό και το εβραϊκό λόμπι, με το επιχείρημα ότι είχε «ειρωνευτεί έναν μουλά στο προηγούμενο show και θα πρέπει να του επιτρέπεται να σατιρίσει τους σιωνιστές εξτρεμιστές με τον ίδιο τρόπο».
Ο Dieudonné σταδιακά απαγορεύτηκε από τα mainstreamΜΜΕ και πολλές από τις παραστάσεις του ακυρώθηκαν από τις τοπικές αρχές. Ο Dieudonné ήρθε κοντά στον Jean - MarieLe Pen, πρώην ηγέτη του Εθνικού Μετώπου και έγινε ο νονός μιας από τις κόρες του. Στις εκλογές του 2007κατέβηκε με το «αντι – σιωνιστικό κόμμα».

Παρακάτω θα διαβάσετε αποσπάσματα από μια συνέντευξη που έδωσε στο ιρανικό Press TV στις 7 Απριλίου του 2010.

Δημοσιογράφος : Από πότε αρχίσατε να χρησιμοποιείτε την κωμωδία ενάντια στον Σιωνισμό;

Dieudonné : Στην πραγματικότητα, έχω κάνει σκετς για κάθε μορφή εξτρεμισμού, αλλά η ελευθερία του λόγου σταματά, στη Γαλλία, όταν πρόκειται να επικρίνει κάποιος το Ισραήλ. Δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε για’ αυτό. Πρέπει να προσθέσω ότι έχουμε κάποιον που είναι επικεφαλής της κυβέρνησης που είναι ο ίδιος ανοιχτά σιωνιστής (αναφέρεται στον Σαρκοζί). Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα πιο σιωνιστικά άτομα που έχω δει ποτέ στη Γαλλία.

Δημοσιογράφος : Γιατί είστε εναντίον του Σιωνισμού ; Τι σας παρακινεί να είστε εναντίον του;

Dieudonné : Λοιπόν, άρχισε απλά με το θέμα του άνισου ανταγωνισμού - μια δημοκρατία που δεν αντιμετωπίζει ισότιμα ​​τους πολίτες της. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι στη Γαλλία, για παράδειγμα, τιμούμε μόνο ένα από τα γεγονότα που έχουν προκαλέσει δεινά για τους ανθρώπους - το Ολοκαύτωμα. Άλλες εκδηλώσεις όπου η ανθρωπότητα έχει υποφέρει από αδικίες αγνοούνται εντελώς. Για παράδειγμα, η δουλεία στις γαλλικές αποικίες, ο πόλεμος της Αλγερίας και πολλές άλλες εκδηλώσεις που δεν αναφέρονται ποτέ. Το σιωνιστικό λόμπι επιβάλλει έναν άνισο ανταγωνισμό, μια ιεραρχία στα βάσανα των διαφόρων ανθρώπινων κοινοτήτων, η οποία είναι εντελώς αισχρή.

Αλλά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, να προέρχεται από ένα είδος ατόμου με ένα ανήθικο ή άδικο χαρακτήρα, ο οποίος είναι, από φιλοσοφική άποψη, κατά κάποιο βαθμό, μέτριος. Αλλά σήμερα, που έχουν κάνει τη Γαλλία όμηρο, και είμαστε στα χέρια αδαών ανθρώπων που ξέρουν πώς να δομήσουν τον εαυτό τους σε μια μαφιόζικου τύπου οργάνωση και έχουν τώρα καταλάβει τη χώρα που αξίζει πολύ καλύτερους ηγέτες από εκείνους που είναι διοικούν.
[ ...]
Δυστυχώς , σήμερα, οι αρχές ασκούν μεγαλύτερη πίεση, ιδιαίτερα σε μένα, άμεσα, και άλλοι κωμικοί γενικά φοβούνται και η ελευθερία της έκφρασης μειώνεται στη Γαλλία.

Εσείς, στο Ιράν, όμως - ειδικά όσον αφορά το ζήτημα του Σιωνισμού ... έχετε πολλή ελευθερία της έκφρασης. Οι Ιρανοί που το ακούν αυτό θα πουν : καλά, το θέμα του Σιωνισμού είναι κάτι που δεν θεωρείται μεγάλη υπόθεση, γιατί ο καθένας μπορεί να μιλήσει γι’ αυτό και ο καθένας ξέρει γι' αυτό.
Αλλά στη Γαλλία, είναι ταμπού να μιλάμε γι’ αυτό, δεδομένου ότι η Γαλλία καθοδηγείται από τους Σιωνιστές, οι οποίοι, ειλικρινά, προσπαθούν να θέσουνε τα πράγματα σε μια σειρά που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Έχουν πολλή δύναμη, και είναι βίαιοι, αλλά δεν είναι καθόλου γενναίοι. Σε μαχαιρώνουν πισώπλατα και σε εξουδετερώνουν οικονομικά.

Εγώ ο ίδιος δέχθηκα επίθεση στο δρόμο από τέσσερις Ισραηλινούς. Πρέπει να σημειώσω ότι συνελήφθησαν. Πήγα στη φυλακή, αλλά τα μέσα ενημέρωσης δεν μίλησαν γι’ αυτό. Τα παιδιά μου δέχτηκαν επίσης επίθεση – τα δύο μικρά παιδιά μου - αλλά και πάλι, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν μίλησαν γι’ αυτό.

Ξέρουν μόνο να λένε ένα πράγμα - τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτό που είναι σύμφωνο με τον Σιωνισμό - και αυτό είναι που λένε συνεχώς : «αντισημίτης, αντισημίτης». Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι αντισημίτης, αλλά αυτό δεν υπήρξε ποτέ. Σε ό, τι αφορά εμένα, προφανώς δεν είχα ποτέ οποιοδήποτε προβλήματα με τον Ιουδαϊσμό.
[...]
Δημοσιογράφος: Είπατε ότι αυτό ήταν για την κωμωδία και το να κάνεις τους ανθρώπους να γελούν, αλλά πώς θα έπρεπε να γελάνε με τα δεινά κάποιου άλλου ;

Dieudonné : Δεν θέλω - και προφανώς, δεν θα έδινα ποτέ στον εαυτό μου το δικαίωμα - να γελάει με τα δεινά κάποιου άλλου. Μπορώ να γελάσω με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται αυτά τα δεινά. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, το Ολοκαύτωμα, έχει γίνει πλέον σαν μια κυρίαρχη θρησκεία, έχει αντικαταστήσει ακόμα και τον Ιησού Χριστό. Πρέπει να ... Είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε αυτό το δόγμα, και να προσευχόμαστε για αυτό σχεδόν κάθε βράδυ, καθώς και να το διδάσκουμε στα παιδιά μας.

Είναι ο τρόπος που οι Σιωνιστές χρησιμοποιούν τα δεινά των Εβραίων - οι οποίοι προφανώς τα έχουν υποστεί - αλλά φυσικά, όχι περισσότερο από ό, τι πολλοί άλλοι στην ιστορία. Είναι μια ταλαιπωρία που δεν πρέπει να αμφισβητηθεί - όπως ακριβώς και οι άλλες - και έχουν εμπορευματοποιηθεί αυτό τον πόνο. Τώρα, αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να γελάμε.

Μόλις τελείωσα το γράψιμο ενός τραγουδιού - και θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι ένα σύντομο τραγούδι για τα παιδιά - και ονομάζεται "Shoahnanas" ή «Ανανάς του Ολοκαυτώματος», στο οποίο προσπαθώ να εξηγήσω ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας πηγαίνουμε με το ρεύμα αυτού του τρόπου προτιμώντας την ταλαιπωρία μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων πάνω από άλλες που έχουν επίσης υποστεί ταλαιπωρίες. Η ανθρωπότητα στο σύνολό της υπέστη (ταλαιπωρίες) και κανείς δεν είναι καλύτερος από τους άλλους. Για εκείνους που πιστεύουν στο Θεό, Εκείνος μας βλέπει από πάνω, και για τους άλλους που δεν πιστεύουν, υπάρχει φύση και εξέλιξη ή σε ό, τι πιστεύουν.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ο σιωνισμός αποτελεί διαίρεση της ανθρωπότητας. Προσπαθεί να διοικήσει κάνοντας μας πολεμήσουμε ο ένας τον άλλον. Έχουν οργανώσει όλους τους πολέμους και έχουν οργανώσει όλες τις διαταραχές σε αυτόν τον πλανήτη. Είχαν εμπλακεί στο εμπόριο σκλάβων. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το 90 % των πλοίων που μετέφεραν τους Αφρικανούς στις Δυτικές Ινδίες ανήκαν σε Εβραίους και η πλειοψηφία των εμπόρων σκλάβων ήταν Εβραίοι. Προφανώς, οι Εβραίοι σήμερα δεν είναι υπεύθυνοι για ό, τι συνέβη, αλλά αυτό είναι μια πραγματικότητα και αυτό, για παράδειγμα, είναι κάτι για το οποίο δεν μας επιτρέπεται να μιλήσουμε.
[...]
Ο Γάλλος πρόεδρος έχει κάνει δηλώσεις ενάντια στους μαύρους ανθρώπους που είναι εντελώς απαράδεκτες. Λοιπόν, αυτός είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τα χρήματα και την πολυτέλεια που αυτά φέρνουν, αλλά από εκεί, πιέζει για την αποψίλωση των δασών και τη σφαγή των ανθρώπων - και η ίδια η αποψίλωση των δασών είναι ένα είδος γενοκτονίας, υπό το πρίσμα του τρόπου με τον καταστρέφει το περιβάλλον, στο οποίο ζουν οι άνθρωποι. Όσο ο ίδιος και ο φίλος του ο Vincent Bolloré - ο οποίος εκπροσωπεί τις μεγαλύτερες γαλλικές επιχειρήσεις – ληστεύει την Αφρική με τον Σαρκοζί, αυτό θα συνεχίζεται. Είμαστε σε μια εποχή που η Αφρική κυριαρχείται - τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά - και αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο.
[ ...]
Σε αντίθεση με το Ιράν, η Γαλλία δεν έχει φυσικούς πόρους. Ως εκ τούτου, ακριβώς όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, πρέπει να πάρει την πρώτη ύλη που χρειάζεται από άλλες χώρες του κόσμου. Για να οργανώσει πολέμους, για να οργανώσει την 11η Σεπτεμβρίου, για να είναι σε θέση να υποστηρίζει ότι θα πρέπει να ξεκινήσει έναν πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και να πάει σε πόλεμο στο Αφγανιστάν και να στείλει στρατευμάτων στο Ιράκ κλπ ... Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Οι ΗΠΑ είναι μια χώρα που καταρρέει από μόνη της. Ξέρω γι’ αυτό λίγο και επισκέπτομαι τον Καναδά πολύ συχνά. Το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει σε άδικα συστήματα, όπως η χρηματιστηριακή αγορά, όπου ένας μικρός αριθμός ανθρώπων πάνε να καταστρέψουν μια χώρα, και να εξαλείψουν τις θέσεις εργασίας πολλών ανθρώπων. Το σύστημα αυτό είναι ένα σιωνιστικό σύστημα.
[...]
Δεν θέλω να μπω στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν. Δεν ξέρω την ιστορία του Ιράν. Αυτό που ξέρω είναι η φωνή του προέδρου σας, όταν την ακούμε έξω από τα σύνορα και μπορώ να σας πω ότι μπορείτε να είστε υπερήφανοι για αυτή τη φωνή, γιατί εμπνέει ανθρώπους και τους δίνει κουράγιο. Επιτρέπει στους ανθρώπους να λένε, επιτέλους : Είμαστε σε θέση να αντισταθούμε σε αυτό που φαινόταν ότι είναι ακαταμάχητο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι πολύ πλούσιοι και με όλη την αίγλη που τους περιβάλλει, μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα σε μερικούς ανθρώπους.

Δημοσιογράφος: Έχετε συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Θα θέλατε να μας πείτε τι συνέβη κατά τη διάρκεια της συνάντησης και τι συζητήσατε;

Dieudonné : Συζητήσαμε ουσιαστικά για τους ανθρώπους που υποφέρουν αδικίες, και ότι ο καλύτερος τρόπος γι’ αυτούς είναι να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε. Συμφώνησε ότι ο πολιτισμός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πολέμου με ένα ειρηνιστικό τρόπο ενάντια στην αδικία και, ως εκ τούτου, το Σιωνισμό και ειδικότερα το χιούμορ.

Θα ήθελα να μιλήσω για αυτό το έργο που ονομάζεται ‘Shoananas’. Νομίζω ότι αυτό που πραγματικά με εξέπληξε ήταν το άνοιγμα της καρδιάς του προέδρου και η άποψη ότι με τη χρήση του πολιτισμού, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, να αλλάξουμε  τη συμπάθεια μεταξύ των ανθρώπων και να δούμε τον εγωισμό, το ψέμα και τον ρατσισμό να εκλείπουν - πράγματα που έχουν ενσωματωθεί από το σιωνιστικό σχέδιο. Νομίζω ότι το Ιράν, ως παράδειγμα, δημιουργεί το κίνημα.

Μπορώ να φανταστώ ότι είναι ένα βαρύ φορτίο για τους Ιρανούς να μεταφέρουν. Οι θυσίες και η επιθυμία των νέων να δουν κάποια αλλαγή, η οποία αντιλαμβάνομαι, και είναι εντελώς νόμιμη ... εγώ δεν πρόκειται να σχολιάσω. Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι αυτές οι προσπάθειες έχουν πέσει στο Ιράν μία χώρα η οποία έχει γίνει το τελευταίο πεδίο μάχης για αντίσταση, η οποία βοηθά αυτή την ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο - όπως στη Βενεζουέλα, για παράδειγμα.

Στην Ευρώπη, τα πολιτικά κινήματα, όπως το αντι - σιωνιστικό κόμμα, αναπτύσσονται σε όλη την Ευρώπη, και ιδρύθηκε στη Γαλλία από τον Yahia Gouasmi και εμένα. Σήμερα αναπτύσσεται στο Βέλγιο και την Ελβετία και παντού. Οι άνθρωποι γίνονται όλο και περισσότερο ενήμεροι. Έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και ότι αυτά είναι ψευδαισθήσεις. Οι μαχητές πρέπει να ξυπνήσουν - προφανώς, μαχητές της ειρήνης, εκείνους που είναι αφωσιωμένοι στη δικαιοσύνη. Έχουμε μετατραπεί σε πρόβατα, γατάκια, τα οποία τρέφονται με ψευδαισθήσεις και υποχωρητικότητα. Τώρα, σήμερα, το γατάκι γίνεται λιοντάρι που στρέφεται ενάντια στους Σιωνιστές.
[...]
Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή του δρόμου, αλλά με βάση το ιρανικό μοντέλο, μια επανάσταση αναπτύσσεται στη Γαλλία και εμείς ακολουθούμε την ιδεολογία.

Έχω μια αποστολή για να κάνω τους ανθρώπους να γελούν και να συνεχίσω την εργασία μου ως καλλιτέχνης, αλλά υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που έχουν λάβει το κίνημα στα χέρια τους και οι οποίοι αυξάνονται. Είναι εκείνοι που εμμένουν σε αυτό. Ο λόγος που είμαι εδώ είναι επειδή υπάρχουν άνθρωποι εδώ που θα μας ακολουθήσουν και θα παρακολουθήσουν αυτό που κάνουμε. Το Ιράν έχει γίνει ένας τόπος όπου οι αντι - Σιωνιστές μπορούν να συναντώνται, να επικοινωνούν και να αναπτύσσονται.
[...]
Δημοσιογράφος : Σας ευχαριστώ πολύ. Η τελευταία ερώτηση που έχω για σας είναι σχετικά με την ταινία που σκοπεύετε να κάνετε εδώ, στο Ιράν. Θα θέλατε να μας πείτε περισσότερα γιαυτό;

Dieudonné : Στη Γαλλία, όταν ήθελα να κάνω την πρώτη ταινία ... σας είπα ακριβώς για το τριγωνικό εμπόριο, το δουλεμπόριο, την αγορά και την πώληση ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι τους άρπαξαν από την Αφρική, τους έβαλαν σε πλοία και τους πήγαν στην Αμερική ή την Καραϊβική να εργαστούν στα χωράφια, πουλήθηκαν σε οικογένειες που αργότερα έγιναν Rothchilds και Ροκφέλερς.

Εμείς ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε αυτή την ιστορία, επειδή αυτή το εξαιρετικά ισχυρό λόμπι που κυριάρχησε στον κόσμο αφηγείται εκείνο την ιστορία, χρησιμοποιώντας έναν κινηματογράφο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Είναι προπαγάνδα.

Οι Ισραηλινές επενδύσεις σε όπλα είναι σημαντικές, αλλά πολλαπλασιάζονται με 10 ή 20, όταν πρόκειται για την κινηματογραφική βιομηχανία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που υπάρχει ένας κακός σε μια ταινία του Hollywood, υπήρχε μια εποχή που ήταν Ρώσος. Τώρα, υπάρχει το Ιράν….Αυτή είναι η στρατηγική για τα ψέματα για να κατακτήσουν και να κυριαρχήσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κινηματογράφος, πρώτα απ’ όλα, λέει μια ιστορία, που θα μπορούσε να είναι ένα ψέμα, γιατί δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ. Έτσι είναι αυτά τα ψέματα προσανατολισμένα στον κινηματογράφο με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Σιωνιστών.

Έτσι, το να κάνεις μια ταινία που αφηγείται την ιστορική αλήθεια είναι δύσκολο, επειδή έχω δουλέψει με έναν ιστορικό για πάνω από ένα χρόνο και έναν ταλαντούχο σεναριογράφο και έχουμε καταλήξει σε ένα σενάριο. Μήπως αυτό αντανακλά την αλήθεια ; Πραγματικά, δεν ξέρω, αλλά γράφτηκε με ειλικρίνεια και γι’ αυτό θα πρέπει να γίνει μόνο στο Ιράν, φυσικά, με διεθνείς αστέρες του κινηματογράφου από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Β. Βιλιάρδος - Ο κοινωνικός αποκλεισμός

http://www.analyst.gr/2014/01/09/5618/2/

Ο κοινωνικός αποκλεισμός



Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι πλέον απαραίτητοι στον παραγωγικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να αποκλείονται από την κοινωνία – να «απελαύνονται», οριστικά κατά κάποιον τρόπο, από το ίδιο το οικονομικό σύστημα
()
Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, «το σύστημα» χρειαζόταν ανθρώπους για να μπορέσει να λειτουργήσει. Επομένως, τους ενσωμάτωνε στην παραγωγική διαδικασία, όχι επειδή το ήθελε, αλλά λόγω του ότι είχε ανάγκη αφενός μεν από εργαζομένους, αφετέρου  από καταναλωτές.
Υπήρχαν φυσικά προβλήματα, η ανεργία δεν μηδενίσθηκε ποτέ, αλλά τόσο οι εθνικές οικονομίες, όσο και οι σχέσεις τους με τους ανθρώπους ήταν διαφορετικά «οργανωμένες», συγκριτικά με αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
Πολλές λειτουργίες, οι οποίες στο παρελθόν εξασφάλιζαν θέσεις εργασίας, είτε εκτελούνται πλέον από μηχανές, είτε έχουν μεταφερθεί σε άλλες περιοχές του πλανήτη, είτε έχουν πάψει να υπάρχουν. Ακόμη και όταν επιστρέφει λοιπόν η ανάπτυξη σε μία χώρα, δημιουργούνται πολύ λιγότερες νέες θέσεις εργασίας, συγκριτικά με το μέγεθος του πληθυσμού – γεγονός που σημαίνει ότι, ο αριθμός των αποκλεισμένων αυξάνεται σταθερά.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η ανεργία σε διάφορες χώρες της Ευρώπης – με την Ελλάδα να κατέχει δυστυχώς τα σκήπτρα.
.
Επίπεδο ανεργίας σε διάφορες χώρες. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
Επίπεδο ανεργίας σε διάφορες χώρες.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Προφανώς οι ανθρώπινες κοινωνίες, έτσι όπως εκφράζονται από τις εκάστοτε πολιτικές τους ηγεσίες, δεν έχουν αποφασίσει ακόμη εάν στόχος τους είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας ή ο περαιτέρω πλουτισμός της οικονομικής ελίτ – εκείνου του 1% δηλαδή του πληθυσμού το οποίο, με τη βοήθεια του χρηματοπιστωτικού κτήνους, καθώς επίσης με τη συμβολή των διεφθαρμένων πολιτικών που το υπηρετούν, «απομυζεί» αχόρταγα τον παγκόσμιο πλούτο, ενισχύοντας συνεχώς τη θέση του.
Φυσικά η κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες – αν και η κατάληξη είναι παντού η ίδια. Στο παράδειγμα των Η.Π.Α., 7 εκατομμύρια πολίτες είναι πιασμένοι στα δίχτυα του «σωφρονιστικού συστήματος» – εκ των οποίων τα δύο εκατομμύρια ευρίσκονται ήδη στις φυλακές, ενώ τα υπόλοιπα πέντε είναι υπό καθεστώς επιτήρησης. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχοντας κατά κάποιον τρόπο «στιγματιστεί», έχοντας σφραγιστεί ανεξίτηλα από το σύστημα στο μέτωπο τους, δεν πρόκειται να εργασθούν, στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους.
Πιθανότατα λοιπόν θα καταλήξουν στη μακροχρόνια ανεργία όπου, σύμφωνα με την εμπειρία, οι πιθανότητες να βρεθεί εργασία μειώνονται ευθέως ανάλογα με το χρόνο που είναι κανείς άνεργος – με αποτέλεσμα να πάψουν κάποια στιγμή να αποτυπώνονται στις επίσημες στατιστικές και να εξαφανίζονται. Ας μην ξεχνάμε ότι και οι ελληνικές φυλακές έχουν πλέον γεμίσει – ενώ όλο και περισσότεροι πολίτες οδηγούνται σε αυτές, κυρίως για φορολογικούς και πολιτικούς λόγους.
Την ίδια στιγμή, ένας συνεχώς μεγαλύτερος αριθμός νέων άνω των τριάντα ετών δεν έχουν εργασθεί ποτέ – ένας αριθμός που συνεχώς θα κλιμακώνεται, ιδίως μετά την αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων. Η αιτία είναι το ότι, οι ηλικιωμένοι θα αποσύρονται όλο και πιο αργά από την «παραγωγή», επειδή το σύστημα θέλει να εξοικονομεί πόρους, περιορίζοντας τις δαπάνες του για συντάξεις και αποζημιώσεις – οπότε όλο και λιγότεροι νέοι θα βρίσκουν απασχόληση.
Μία επόμενη αιτία είναι το ότι, οι συνεχώς χαμηλότερες συντάξεις δεν είναι αρκετές για να εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή διαβίωση – οπότε οι πολίτες συνεχίζουν να εργάζονται, παρά τη μεγάλη ηλικία τους, όσο τους επιτρέπουν οι δυνάμεις τους. Παράλληλα, η «μανία» αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, αντί της μείωσης του χρόνου εργασίας και των ορίων συνταξιοδότησης, καταστρέφει όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας – εις βάρος ξανά των νέων.
Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, η «επιμονή» της να στηρίζει την ανάπτυξη στην ανταγωνιστικότητα και στις εξαγωγές (γράφημα που ακολουθεί), χωρίς παράλληλα να αυξάνει τις εισαγωγές, κυρίως από τις χώρες-εταίρους της, όπως οφείλει, οδηγεί την Ευρωζώνη στα όρια της – αφού εξάγει συνεχώς ανεργία, εισάγοντας όλο και περισσότερες (φθηνές) θέσεις εργασίας από τις άλλες χώρες.
.
Ανάπτυξη Γερμανίας  - ΑΕΠ (μαύρη γραμμή), Εξαγωγές (κόκκινο), Εισαγωγές (πράσινο), Εσωτερική κατανάλωση (μπλε). (*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)
Ανάπτυξη Γερμανίας – ΑΕΠ (μαύρη γραμμή), Εξαγωγές (κόκκινο), Εισαγωγές (πράσινο), Εσωτερική κατανάλωση (μπλε).
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

Αν και είναι εμφανές λοιπόν ότι, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, καθώς επίσης η επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης, αποτελούν βραχυπρόθεσμες λύσεις, με καταστροφικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, οικονομικά και κοινωνικά, φαίνεται πως δυστυχώς επιλέγονται από τα κράτη– στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν την «ευμένεια» του τραπεζικού θηρίου, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση του δανεισμού, καθώς επίσης των επενδύσεων εκ μέρους του.
Μία τρίτη αιτία της «αποβολής» ανθρώπων από το σύστημα, η οποία ισχύει σε όλες εκείνες τις χώρες που είχαν την ατυχία να τις επισκεφθεί το ΔΝΤ, είναι η μέθοδος, με την οποία εξυγιαίνουν οι μπράβοι των τοκογλύφωντις οικονομίες. Απλούστατα, ρίχνουν όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούν στη θάλασσα, από το καράβι που παραπαίει, κλείνοντας το μεγαλύτερο αριθμό των υπολοίπων στα αμπάρια – στην ίδια ακριβώς θέση που είχαν οι κωπηλάτες στις αρχαίες ρωμαϊκές γαλέρες.
Ειδικά όσον αφορά το χρηματοπιστωτικό τέρας, το οποίο αυξάνει την ισχύ του γεωμετρικά, οφείλει κανείς να γνωρίζει ότι, η συνολική «χρηματοοικονομική περιουσία» έχει ξεπεράσει ήδη το ένα τετράκις εκατομμύρια δολάρια – τα 1.000 τρις $ δηλαδή, για να γίνει πιο κατανοητός ο τεράστιος αυτός αριθμός.
Φυσικά τα χρήματα αυτά, τα 1.000 τρις $, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα – αφού το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι της τάξης των 71,7 τρις $ (2012) – γεγονός που σημαίνει πως η «χρηματοπιστωτική περιουσία», τα χρήματα που διακινούνται καλύτερα, είναι περί τις 14 φορές περισσότερα. Αυτό όμως είναι εντελώς αδιάφορο για το «κτήνος»,η μοναδική φροντίδα του οποίου είναι η συνεχής δημιουργία νέων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Αυτό επιτυγχάνεται ουσιαστικά με δύο τρόπους:
 .
(α)  Αρχικά πρέπει να εφευρίσκονται και να κατασκευάζονται χρηματοπιστωτικά εργαλεία, με τη βοήθεια των οποίων να διευκολύνεται η διείσδυση του «κτήνους» σε όλες τις υπάρχουσες περιοχές.
(β)  Με τη βοήθεια των συγκεκριμένων εργαλείων, το «χρηματοπιστωτικό κτήνος» εισβάλλει σε όλο και περισσότερους κοινωνικούς τομείς, στους οποίους παλαιότερα δεν είχε καμία πρόσβαση.
 .
Για παράδειγμα, τα ενυπόθηκα δάνεια στην Ελλάδα συσκευάζονταν όλα μαζί και πωλούνταν ως ένα προϊόν στους επενδυτές του εξωτερικού – με τις τράπεζες να χαρακτηρίζουν τη λειτουργία αυτή, με βάση την οποία ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου στην Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπος με έναν κερδοσκόπο στη Βρετανία, εάν καθυστερήσει κάποιες δόσεις, «τιτλοποίηση».
Στις Η.Π.Α. βέβαια η κατάσταση είναι πολύ πιο «εξελιγμένη» – αφού η καινούργια μόδα, η σύγχρονη τάση καλύτερα, είναι η μετατροπή των απλήρωτων λογαριασμών των γιατρών σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα, τα οποία πωλούνται στους επενδυτές, σε τιμές ανάλογες με το ρίσκο είσπραξης τους.
Ενδιαφέρον είναι επίσης το παράδειγμα σαράντα ιταλικών δήμων, οι οποίοι το περασμένο έτος ανακάλυψαν έντρομοι ότι, το τραπεζικό δάνειο τους δεν ήταν στην πραγματικότητα δάνειο, αλλά ένα παράγωγο προϊόν (όπου «παράγωγο» σημαίνει πως δεν είναι το ίδιο ένα προϊόν, αφού η αξία του καθορίζεται από άλλες αξίες – οι οποίες συχνά συνιστούν αλυσίδες, μέχρι να φτάσει κανείς στην αφετηρία τους). Οι ιταλικοί δήμοι ήταν σε θέση να πληρώνουν τις μηνιαίες δόσεις τους. Εν τούτοις, δεν πήραν τελικά τίποτα, αφού το παράγωγο απέτυχε – χρεοκόπησε κατά κάποιον τρόπο.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται τα περιουσιακά στοιχεία των 25 μεγαλύτερων τραπεζών του πλανήτη, σε ποσοστά επί του ΑΕΠ των χωρών τους.
.
Τα περιουσιακά στοιχεία των 25 μεγαλύτερων τραπεζών του πλανήτη, σε ποσοστά επί του ΑΕΠ των χωρών τους. (*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
Τα περιουσιακά στοιχεία των 25 μεγαλύτερων τραπεζών του πλανήτη, σε ποσοστά επί του ΑΕΠ των χωρών τους.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Ολοκληρώνοντας, η κρίση των ενυπόθηκων δανείων στις Η.Π.Α. ήταν ένα ακόμη θλιβερό παράδειγμα – εντυπωσιακό σε κάθε περίπτωση, όσον αφορά τις δυνατότητες του κτήνους να κινεί ανύπαρκτα χρήματα. Συνολικά 50 εκατομμύρια συμβόλαια, εγγυημένα με ακίνητα, κατέρρευσαν από τη μία ημέρα στην άλλη – με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει μία σειρά από συμμετέχοντες, όπως οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, οι αμερικανικές τράπεζες, οι ευρωπαϊκές, άλλοι επενδυτές κοκ.
Σε κάθε περίπτωση, η εγκληματική λειτουργία του χρηματοπιστωτικού κτήνους στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους και εταιρείες στο περιθώριο – ολόκληρα κράτη επίσης, τα οποία υποκύπτουν στις πιέσεις για όλο και πιο υγιείς προϋπολογισμούς, έτσι ώστε να είναι ασφαλής η πληρωμή των τόκων για τον αέρα που τους δανείζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.